Γκουέντολιν Κρίστι στο «Έθνος»: Στο φινάλε του «Game of Thrones» έκλαιγα δύο ώρες

Μία βδομάδα και µόλις δύο επεισόδια απέχουµε από το οριστικό αντίο προς την πιο δηµοφιλή τηλεοπτική σειρά όλων των εποχών. Το «Game οf Thrones» ολοκληρώνεται έχοντας προσφέρει αξέχαστους γυναικείους και ανδρικούς χαρακτήρες, εγκαθιδρύοντας το δόγµα της υπεροχής µε θηλυκό πρόσηµο: αρχέτυπα µητρικά, άφοβες υπερασπίστριες δυναστειών µέσα στους αιώνες, ταπεινές χωριατοπούλες ταγµένες στην υπεράσπιση του υπέρτατου «καλού», επίδοξες βασίλισσες που αναγεννώνται µέσα στις φλόγες κρατώντας αβγά δράκων, αρχόντισσες ικανές για τη µεγαλύτερη θυσία στον βωµό του Σιδερένιου Θρόνου αλλά και δεινές πολεµίστριες, αληθινοί ιππότες σε ένα... ανδροκρατούµενο επάγγελµα.

Αυτό το τελευταίο ταιριάζει γάντι στην πανύψηλη Γκουέντολιν Κρίστι, που από το 2012 έως σήµερα έδωσε σώµα και... ιδρώτα, φέρνοντας εις πέρας τις πιο σκληρές ξιφοµαχίες για τον ρόλο της αγέρωχης πολεµίστριας Μπριέν του Ταρθ. Επιφορτισµένη µε την αποστολή να προστατεύει µε κάθε κόστος τις κόρες του οίκου των Σταρκ στον Βορρά του Γουέστερος, βγαίνοντας αλώβητη από µια οδύσσεια µεταξύ Βορρά και Νότου, µια µάχη απέναντι στις στρατιές των Απέθαντων αλλά όχι και από τον έρωτα, η Αγγλίδα πρωταγωνίστρια µε τις σαιξπηρικές καταβολές, που παλεύει στην πρώτη γραµµή του µετώπου, µιλά για το τηλεοπτικό alter ego που καθόρισε τη ζωή και την καριέρα της.

Ποια είναι η συνθήκη που έχει να αντιµετωπίσει η Μπριέν του Ταρθ στην τελευταία σεζόν του «Game οf Thrones»;

Η Μπριέν βρίσκεται στο Γουίντερφελ µε τον Πόντρικ. Είναι εξαιρετικά προστατευτική απέναντι στη Σάνσα και διαφυλάσσει τη θέση της. Εχει ακούσει για την Ντενέρις, αλλά δεν την έχει γνωρίσει ποτέ. Ο όρκος που έχει πάρει είναι να προστατεύει τα κορίτσια των Σταρκ και σε αυτήν τη δέσµευση είναι στραµµένη όλη η προσοχή της.

Θα µας δώσετε µια εικόνα για το πώς νιώθει η Μπριέν για τη µάχη µε τον Στρατό των Απέθαντων;

Πιστεύει δικαίως ότι µπορεί να πεθάνει. Η Μπριέν ήταν πάντα ταγµένη στο να υπηρετεί το κοινό καλό, το οποίο και βλέπει ως την αποστολή της ζωής της. Αντιπροσωπεύει όλα εκείνα για τα οποία έχει παλέψει. Αν και είχε πάντα µια αλτρουιστική αίσθηση του αγώνα υπέρ της επικράτησης του «καλού» στον κόσµο και είναι πρόθυµη να θυσιαστεί για χάρη των άλλων, αφήνει πλέον την ανθρώπινη πλευρά της, αυτή που φοβάται.

Πώς αισθανθήκατε όταν βγάλατε την πανοπλία και την αποχαιρετήσατε για πάντα;

Είµαι πολύ συνδεδεµένη µε τον χαρακτήρα της Μπριέν: σήµανε πολλά στη ζωή µου, όχι µόνο επαγγελµατικά αλλά και προσωπικά. Μου έδειξε τι σηµαίνει να απογυµνώνεσαι από κάθε µαταιοδοξία στην οποία είθισται ως άνθρωποι να απαγκιστρωνόµαστε. Μου παρείχε την αυτοπεποίθηση να αποδεχθώ τον εαυτό µου όπως και τα πράγµατα εκείνα στα οποία δεν έχουµε κανέναν έλεγχο, όλα όσα διαµορφώνουν και ορίζουν ποιοι είµαστε ως οντότητες. Η κοινωνία µας έχει αρχίσει να αλλάζει. Λόγω της ανόδου του Διαδικτύου, οι άνθρωποι λένε σήµερα: «Αυτή είναι η φωνή µου και θέλω να δω τον εαυτό µου να εκπροσωπείται στον τοµέα του θεάµατος». ∆εν υπάρχει τίποτα πιο ισχυρό από µια καλή ιστορία µέσω της οποίας οι θεατές βρίσκουν ένα κοµµάτι του εαυτού τους και ταυτίζονται σε υπαρξιακό επίπεδο. Γι’ αυτό τον λόγο προετοίµαζα τον εαυτό µου για το φινάλε της σειράς εδώ και αρκετό καιρό. Το πρωί της τελευταίας ηµέρας είπα από µέσα µου ότι «θα είµαι καλά», αλλά φυσικά δεν ήµουν. Εκλαιγα επί δύο ώρες µέχρι που άρχισαν να κουράζονται όλοι γύρω µου, καθώς άλλαζα κοστούµι και αφαιρούσα το µέικ απ και την προσθετική περούκα συνεχίζοντας να κλαίω… Ελεγαν: «Συνεχίζει να κλαίει. ∆εν έχει σταµατήσει ακόµα». Είχε σηµασία να δώσω µια διέξοδο σε αυτήν τη θλίψη. Αυτό που µου έκανε εντύπωση είναι ότι ο ρόλος στάθηκε πραγµατική επανάσταση για µένα σε σχέση µε το πώς βλέπω τον εαυτό µου και τον τρόπο µε τον οποίο µπορεί να διαµορφωθεί µια νέα κοινωνική πραγµατικότητα στον σηµερινό κόσµο. Με ώθησε να διερευνήσω την ιδέα της καταξίωσης των γυναικών στην κοινωνία. Και αυτό δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Είναι µια ιδέα που θα συνεχίσει να αναπτύσσεται.

Κοιτώντας πίσω, πότε καταλάβατε ότι η σειρά είχε περάσει από το επίπεδο της µεγάλης δηµοτικότητας σε ένα άλλο, ακόµα υψηλότερο επίπεδο;

Στον τρίτο κύκλο της σειράς. Γνώριζα ότι τα βιβλία, ειδικά το τρίτο, ήταν εκπληκτικά. Πρόκειται για ένα συναρπαστικό, επιδραστικό βιβλίο, γεµάτο δράση, ενώ κρύβει και πολλές δοµικές εκπλήξεις. Γι’ αυτό τον λόγο ήταν τόσο καλά και τα σενάρια. Πραγµατικά σκεφτόµουν ότι εκείνος ο κύκλος θα µας έδινε ώθηση να γίνουµε ακόµα πιο δηµοφιλείς. Αλλά δεν περίµενα ότι θα συνέβαινε η έκρηξη που ακολούθησε. Μετά υποθέτεις -κατά την κοινή αντίληψη- ότι όλες οι τηλεοπτικές σειρές που έχουν σηµειώσει µεγάλη επιτυχία κάποτε φτάνουν σε ένα σηµείο καµπής και µετά χάνουν τη λάµψη τους. Οµως το «Game οf Thrones» µεγάλωνε χρόνο µε τον χρόνο, ώσπου συνειδητοποίησα ότι αφορούσε κάθε πλευρά της ζωής µου και ότι η δηµόσια εικόνα µου είχε αλλάξει δραµατικά. Αυτό ήταν πέρα από τον έλεγχό µου την ίδια στιγµή που αντιλαµβανόµουν ότι αποτελούσα κοµµάτι ενός ασυνήθιστου φαινοµένου. Οσο έκπληξη και αν προκαλεί αυτό, συνειδητοποιείς πόσο τυχερός είσαι – το ερώτηµα είναι πώς ελίσσεσαι µέσα σε αυτήν τη συνθήκη.

Τι προσέθεσε το «Game οf Thrones» στις σωµατικές σας δεξιότητες;

Πρόκειται για έναν ρόλο απίστευτα απαιτητικό σωµατικά, πέρα από οτιδήποτε µπορούσα ποτέ να φανταστώ. Το ενδιαφέρον είναι πως ενώ πίστευα ότι θα αποσυρθώ από τη σωµατική εξάσκηση µε τον πιο φυσιολογικό τρόπο, δεν µπορώ να το κάνω έχοντας πρακτικά ενσωµατώσει το µποξ στην καθηµερινότητά του. Γυµνάζοµαι µε έναν εκπαιδευτή πέντε φορές την εβδοµάδα και πειραµατίζοµαι µε διάφορες ασκήσεις σωµατικής πειθαρχίας. Νοµίζω ότι το επόµενο βήµα είναι οι πολεµικές τέχνες. Έχω µατώσει στην κυριολεξία προκειµένου να επιταχύνω λόγω των σωµατικών απαιτήσεων του ρόλου και τώρα θέλω να συνεχίσω. Αυτό που έµαθα είναι ότι το σώµα είναι ένα απίστευτο εργαλείο. Ενώ θέλω να δοκιµάζεται το πνεύµα µου, αυτή η δουλειά µού έδωσε µια ακόρεστη δίψα για την πρόκληση. Λατρεύω να σπρώχνω τον εαυτό µου πέρα από τα µικρά προσωπικά µου όρια!

Αν επιχειρούσατε µια αναδροµή στο παρελθόν των γυρισµάτων, ποιες χιουµοριστικές στιγµές θα ξεχωρίζατε;

Θα σας έλεγα ότι είµαι αρκετά βαρετή, γιατί είµαι σοβαρή στο πλατό. Και αυτό εξαιτίας της τροµερά αυστηρής εκπαίδευσης που είχα στη Δραµατική Σχολή του Λονδίνου την εποχή που ο τρόπος διδασκαλίας της υποκριτικής ήταν παλαιάς κοπής. Πέρα από αυτό, οι υπόλοιποι συνάδελφοι στο καστ έχουν πραγµατικά αστείρευτο χιούµορ. Έχω γελάσει κρατώντας την κοιλιά µου από τα γέλια µε τους περισσότερους. Η συνεργασία µε τον Νικολάι (Κόστερ-Βαλντάου) ήταν -ειλικρινά µιλώντας- µια τρέλα. Και άλλοι συνάδελφοι σαν τον Λίαµ Κάνιγχαµ µε έκαναν να κλαίω από τα γέλια. Όσο για τον Κιτ Χάρινγκτον, δυστυχώς θα πρέπει να προσθέσουµε το χιούµορ στην ατελείωτη λίστα των προσόντων του. Ο Αλφι Αλεν είναι ξεκαρδιστικός πραγµατικά, στα όρια της υστερίας... Όλοι τους και όλοι οι τεχνικοί του συνεργείου µε έκαναν να περνώ πολύ καλά, ακόµα και στις πιο σκληρές συνθήκες στο πλατό. ∆εν θα τους ξεχάσω ποτέ.