Ταινίες της εβδομάδας: Ο Ίγκι Ποπ πίνει καφέ και τρώει ανθρώπους

«Οι νεκροί δεν πεθαίνουν» («The Dead Don’t Die») / Σκηνοθεσία: Τζιμ Τζάρμους / **1/2 
Παίζουν: Μπιλ Μάρεϊ, Ανταμ Ντράβιερ, Κλόε Σεβινί, Τίλντα Σουίντον, Ντάνι Γκλόβερ, Τομ Γουέιτς

Στην ήσυχη κωμόπολη του Σέντερβιλ στην κεντρική Αμερική, μια σειρά παράδοξων φυσικών φαινομένων εγκυμονούν δυσοίωνα προμηνύματα τα οποία σύντομα θα αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν ως φρικιαστικά γεγονότα ο τοπικός σερίφης και οι δύο βοηθοί του καθώς οι νεκροί του τοπικού νεκροταφείου «ξυπνούν» για να γευτούν τις σάρκες των ζωντανών…Μετά τις ποιητικές αναζητήσεις του «Paterson» (2016) και το βαμπιρικό λαβ στόρι του «Μόνο οι εραστές μένουν ζωντανοί», ο Τζιμ Τζάρμους επιστρέφει με μια αλληγορία για τους ζωντανούς νεκρούς της Αμερικής του Τραμπ που τον βάζει στα χνάρια ενός φόρου τιμής στο κινηματογραφικό είδος που δόξασε ο Τζορτζ Ρομέρο, με το δικό του ιδιότυπο στυλ, της νιχιλιστής κωμωδίας και του τρυφερού κυνισμού. Μόνο που εδώ, όσο γκροτέσκα αστεία φαίνεται μια σκηνή ξεσκίσματος σάρκας μετά καφεποσίας από τον Ίγκι Ποπ σε κατάσταση ζόμπι άλλο τόσο γυμνό σε αιχμηρότητα είναι το περιεχόμενο της κοινωνικής αλληγορίας εκφρασμένο μέσα από χαρακτήρες-σύμβολα μιας εποχής και μιας νοοτροπίας εντελώς σχηματοποιημένους (από την παρέα των χίπστερ έως την σκωτσέζα σαμουράι νεκροθάφτη της Τ. Σουίντον). Ακόμα και οι αγαπησιάρικα σινεφίλ και κατά τόπους αυτοαναφορικές σαρκαστικές ατάκες των ηρώων μοιάζουν δοσμένες σε αμήχανους τόνους, σώνει και καλά για να υπάρχουν σε μια λιπόσαρκη ιστορία αφηνιασμένων νεκροζώντανων. (2019)

«Ο βασιλιάς των λιονταριών» («The Lion King») / Σκηνοθεσία: Τζον Φαβρό / **1/2
Με τις φωνές των: (στα αγγλικά) Ντόναλντ Γκλόβερ, Σεθ Ρόγκεν, Τσιουετέλ Ετζιόφορ, Μπιγιονσέ Νόουλς - Κάρτερ | (στα ελληνικά) Γιάννη Λάφη, Εύα Τσάχρα, Φοίβου Ριμένα

Ο Σίμπα, ένα θαρραλέο λιονταράκι που μεγαλώνει με τις αξίες του πατέρα του Μουφάσα, εξορίζεται από τον μοχθηρό θείο του Σκαρ που παίρνει με τη βία την εξουσία. Το «Ο βασιλιάς των λιονταριών», το καλύτερο παραδοσιακό φιλμ κινουμένων σχεδίων της Disney για τη δεκαετία του ’90, αποτέλεσε σταθμό για το ανιμέισον συνδυάζοντας περίτεχνα την θεματολογία «παιδική αθωότητα vs βίαιης ενηλικίωσης». Τιμημένο με δύο Όσκαρ, τραγουδιού («Can You Feel the Love Tonight» των Έλτον Τζον και Τιμ Ράις) και μουσικής (Χανς Ζίμερ), καθώς και δύο βραβεία Γκράμι, έχει ως σήμερα μία θεατρική εκδοχή δημοφιλή σε παγκόσμια κλίμακα. Η Ντίσνεϊ, λοιπόν, στα πλαίσια των μετατροπών των κλασικών καρτούν της σε ταινίες ζωντανής δράσης, κάνει ένα μεγαλοπρεπές copy/paste εδώ των σκηνών του πρωτότυπου φιλμ για να το εκμοντερνίσει, 25 χρόνια μετά, με την μίξη πολύ εντυπωσιακών φωτορεαλιστικών ψηφιακών εφέ, ζωντανής δράσης στην αφρικανική σαβάνα και πολλών επωνύμων που δανείζουν τις φωνές τους. Μόνο που ο συναισθηματικός αντίκτυπος των σχεδιασμένων στο χέρι σκηνών δεν σημαίνει απαραίτητα ότι μπορεί να αποδοθεί με την ίδια ένταση και από το φωτορεαλιστικό CGI με αποτέλεσμα καθοριστικές σκηνές του ανιμέισον να υποβαθμίζονται αυτή τη «δεύτερη» φορά. Μια πρακτική που δεν εξελίσσει την κινηματογραφική δημιουργία. (2019)

«Η ληστεία της Στοκχόλμης» («Stockholm») / Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Μπουντρό / **
Παίζουν: Ίθαν Χοκ, Νούμι Ραπάς, Μαρκ Στρονγκ

Στοκχόλμη, Αύγουστος 1973. O Λαρς, ένας Αμερικανός πρώην κατάδικος, εισβάλλει στη μεγαλύτερη τράπεζα της Σουηδικής πρωτεύουσας απαιτώντας την απελευθέρωση του φυλακισμένου συνεργού του. Κρατώντας ελάχιστους υπαλλήλους ως ομήρους θα αναπτύξει μια συναισθηματική σχέση με την Μπιάνκα Λιντ, τραπεζική υπάλληλο, σύζυγο και μητέρα. Βασισμένη σε άρθρο του New Yorker, ανάλαφρη εκδοχή - στο περίβλημα μιας feelgood «ταινίας τραπεζικής ληστείας» - των όσων διαδραματίστηκαν στη ληστεία της Στοκχόλμης όταν μια εξαήμερη ομηρεία είχε σαν αποτέλεσμα την υπεράσπιση των ληστών από τους ομήρους τους. Από εκεί προήλθε ο «όρος το σύνδρομο της Στοκχόλμης», γνωστή σήμερα περιγραφή των ισχυρών συναισθηματικών δεσμών που ενίοτε αναπτύσσονται ανάμεσα στο θύμα και τον εκφοβιστή του, την οποία ο Μπουντρό προσεγγίζει μονοδιάστατα μέσα από την tour de force ερμηνεία του Ίθαν Χοκ στον οποίο και επικεντρώνεται όλο το ηθικό-κωμικοτραγικό μπλέξιμο της κατάστασης (σκηνοθέτης και ηθοποιός έχουν ξαναδουλέψει στο τζαζ βιογραφικό δράμα «Η επιστροφή ενός θρύλου»).

Ο Χοκ υποδύεται απολαυστικά έναν κατά λάθος…εγκληματία που τραγουδάει Ντίλαν και χαρίζει αντισυμβατικό έρμα στην κατά βάση ειρωνική απόδοση της ληστείας (ήταν μεταξύ άλλων το πρώτο αστυνομικό συμβάν που καλύφθηκε τηλεοπτικά) που αντλεί ενδιαφέρον από τη δυναμική ανάμεσα στον απαγωγέα και το θύμα. Η μονόπλευρη προσέγγιση όμως αυτής της πολυσήμαντης (ψυχολογικά, κοινωνικοπολιτικά) σχέσης που «γέννησε» έναν σαφή ψυχολογικό όρο, είναι αμφιλεγόμενη ειδικά καθώς η «ανάλαφρη» εστίαση σε ό,τι άλλο συμβαίνει περισσότερο αποδυναμώνει παρά ενισχύει το σασπένς. (2018)

«Η κόκκινη Τζόαν» («Red Joan») / Σκηνοθεσία: Σερ Τρέβορ Ναν / **
Παίζουν: Τζούντι Ντεντς, Σόφι Κούκσον, Στίβεν Κάμπελ

Δράμα βασισμένο στην αληθινή ιστορία της Βρετανίδας επιστήμονα Μελίτα Νόργουντ που αποκάλυπτε πληροφορίες στους Ρώσους σχετικά με την ατομική βόμβα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκτυλίσσεται ανάμεσα στο παρόν της ηλικιωμένης «Τζόαν» που φέρνει ενώπιον της δικαιοσύνης η βρετανική μυστική υπηρεσία και το παρελθόν, όταν ως φοιτήτρια στο Κέμπριτζ του ’30 ερωτεύεται κατάσκοπο των Ρώσων ενώ κατά τον πόλεμο καλείται να εργαστεί για την ατομική βόμβα. Μια συνολικά τετριμμένη και αφελής – στο πατρόν του «αφανούς ήρωα» - ματιά στο ψυχολογικό βάθος, την ερωτική ζωή και την επαγγελματική χειραφέτηση μιας επιδραστικής στο ρου της Ιστορίας προσωπικότητας. (2018)

«Anna» / Σκηνοθεσία: Λικ Μπεσόν / * 1/2
Παίζουν: Σάσα Λους, Λουκ Έβανς, Κίλιαν Μέρφι, Έλεν Μίρεν

Φτωχή καλλονή που ζει με τον εγκληματία φίλο της στη δεκαετία του ’90 στο περιθώριο της ρωσικής κοινωνίας πουλώντας στην αγορά της κούκλες της, δέχεται την προσφορά ενός πράκτορα της KGB που αναγνωρίζει τις επιδεξιότητες της και την στρατολογεί ως επαγγελματία δολοφόνο με βιτρίνα το επάγγελμα του τοπ μόντελ. Αναμάσημα των greatest hits του Λικ Μπεσόν από τον ίδιο τον μετρ των ευρωπαϊκών μπλοκμπάστερ που αποπειράται ένα σέξι θρίλερ στους ντελικάτους ώμους της Σάσα Λους μαζί και ένα πήγαινε-έλα με άλματα και πισωγυρίσματα στον χρόνο που μόνο ως χωρατό εκλαμβάνεται σε μια αναιμική σε πλοκή, σφόδρα ψυχροπολεμική, κατασκοπική περιπέτεια. (2019)

Επανεκδόσεις

Επανέκδοση με ψηφιακά αποκατεστημένη κόπια για το θρίλερ «Η κυρία εξαφανίζεται» (1938, «The lady vanishes» ***1/2) του Αλφρεντ Χίτσκοκ, μαζί με τα «39 σκαλοπάτια» το πιο περίτεχνο της προπολεμικής φιλμογραφίας του, μια καίρια μικρογραφία της μεσοπολεμικής Ευρώπης καθώς και για το εμπορικό σουξέ του Λουί Ντε Φινές, την κωμωδία «Ο χωροφύλακας του Σαιν Τροπέ» (1964, Le Gendarme de Saint Tropez ***) σε σκηνοθεσία του Ζαν Ζιρό