Οι ταινίες της εβδομάδας: Ο Απόστρατος, ο Χάρισον Φορντ και ο μπλε Sonic

Δεν συμβαίνει συχνά να συμπίπτουν τα ραντεβού των μεγάλων σταρ στις αίθουσες, γι' αυτό και οι νέες πρεμιέρες συνδυάζουν κάτι σπάνιο: επιστροφές βετεράνων του Χόλιγουντ όπως ο Χάρισον Φορντ, ο Τζιμ Κάρεϊ και ο Ντάστιν Χόφμαν σε πολύ διαφορετικές ταινίες τις οποίες έχεις την περιέργεια να δεις, ενώ φιλόδοξα μπλοκμπάστερ σαν τους Αεροναύτες με το κινηματογραφικό ζευγάρι Έντι Ρεντμέιν και Φελίσιτι Χάφμαν και το Sonic: Η ταινία, πέφτουν στη μάχη των ταμείων. Κι όμως, ο Απόστρατος του Ζαχαρία Μαυροειδή με το εξαιρετικό του καστ κάνει την έκπληξη στο ελληνικό σινεμά, ενώ το πολυσυζητημένο, υποψήφιο για Όσκαρ ντοκιμαντέρ από τη Βόρεια Μακεδονία, Στη γη του άγριου μελιού, αποτελεί την εναλλακτική πρόταση για την κινηματογραφική έξοδο.

Απόστρατος / ***
Σκηνοθεσία: Ζαχαρίας Μαυροειδής / Παίζουν: Μιχάλης Σαράντης, Γιώτα Φέστα, Θανάσης Παπαγεωργίου, Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Γιάννης Νιάρρος, Άκης Σακελλαρίου, Ξένια Καλογεροπούλου

Σε δύσκολη οικονομική κατάσταση μετά από μια επένδυση που δεν πήγε καθόλου καλά, ο τριαντάρης Άρης μετακομίζει λίγο πριν τον ερχομό του 2012 μαζί με όλο το στοκ των μηχανών εσπρέσων της εταιρείας του στην μονοκατοικία του παππού του Αριστείδη, απόστρατου αξιωματικού που δεν ζει πια, στου Παπάγου. Εκεί θα ξαναβρεί παλιούς φίλους κολλημένους με το ήσυχο προάστιο και θα αρχίσει να κάνει παρέα με έναν φίλο του παππού του, παραδόξως κομμουνιστή. Σκαλίζοντας την ηρωική ιστορία του Αριστείδη, ο απολιτίκ Άρης θα έρθει αντιμέτωπος με τις θαμμένες αλήθειες του παρελθόντος…

Η δεύτερη ταινία μυθοπλασίας του Ζαχαρία Μαυροειδή, μετά τον «Ξεναγό» (2011), μια κομεντί ενηλικίωσης στη σύγχρονη Αθήνα με φρέσκια, προσωπική ματιά, αλλά και το παπαδιαμαντικού ύφους εξαιρετικό ντοκιμαντέρ «Στο σώμα της» (2018), απευθύνεται στο ευρύ κοινό προσφέροντας χαρακτήρες και καταστάσεις αναγνωρίσιμες, ρεαλιστικούς διαλόγους, συναισθήματα και εικόνες με τις οποίες μπορείς ως θεατής να ταυτιστείς αβίαστα.

Ξανά μέσα από μια πρωτότυπη ιστορία ενηλικίωσης την οποία τοποθετεί στο ξέσπασμα της ελληνικής κρίσης, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος δομεί με προσοχή το πολυεπίπεδο υλικό του, ταιριάζει υπέροχα τους νεαρούς και βετεράνους ηθοποιούς και με σιγουριά στήνει μέσα στα όρια της γνωστής συνοικίας της Αθήνας και το παλιομοδίτικο πατρογονικό σπίτι μια δραμεντί για την Ελλάδα της κρίσης, το χθες, το σήμερα και το μέλλον της, την ιστορία μιας χώρας και των διαφορετικών γενιών της που κοιτώντας τα φαντάσματα του ένδοξου παρελθόντος, αναζητώντας πρότυπα στον καθρέπτη και χαμένες αξίες, ενδεχομένως και να συμφιλιωθεί με τις ανοιχτές πληγές και να πορευτεί στο μέλλον της.

Πολυεπίπεδο σενάριο, ψύχραιμη κοινωνική και πολιτική ματιά στην πιο ολοκληρωμένη – κατά τη γνώμη μας – ελληνική ταινία της χρονιάς που απευθύνεται στον μέσο Έλληνα θεατή με τη ζητούμενη αμεσότητα. Αρμονικό το συνταίριασμα των προερχόμενων από διαφορετικές γενιές ηθοποιών στο καστ με πρωταγωνιστή τον εύθραυστο κάτω από την περσόνα του μεγαλοαστού Γλυφαδιώτη, Μιχάλη Σαράντη, να μοιράζεται και να συνδιαχειρίζεται με τους Θανάση Παπαγεωργίου και Γιώτα Φέστα όχι μόνο μία-δύο πολύ συγκινητικές σκηνές, αλλά και την ανατροπή του φινάλε. Βραβευμένο με το Βραβείο Κοινού και Νεότητας του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Το σάουντρακ υπογράφει ο Ted Regklis που έγραψε τη μουσική για το διεθνές τρέιλερ των οσκαρικών «Παρασίτων». (2019)

Το κάλεσμα της άγριας φύσης / The Call Of The Wild / ** ½
Σκηνοθεσία: Κρις Σάντερς / Παίζουν: Χάρισον Φορντ, Νταν Στίβενς, Ομάρ Σι, Κάρεν Γκίλαν

Η 20^th Century Fox Animation (που ανήκει πια στη Disney) μεταφέρει στην μεγάλη οθόνη το κλασικό ομότιτλο μυθιστόρημα του Τζακ Λόντον (πρωτοδημοσιεύτηκε το 1903) με τον γερόλυκο Χάρισον Φορντ στον πρώτο ρόλο και μια αγέλη ψηφιακών λύκων σε ένα φαντεζί μείγμα ζωντανής δράσης (live action) και animation.

Το στούντιο πειραματίζεται συνεχώς με το ψηφιακό σχέδιο, την μέθοδο του φωτορεαλισμού και την πραγματική δράση (Αλαντίν, Ο βασιλιάς των λιονταριών, Το βιβλίο της ζούγκλας, κ.ά.) οπότε γιατί όχι και με μια παλιομοδίτικη οικογενειακή περιπέτεια βασισμένη στην αξία της ζωοφιλίας και του συντροφικού δεσμού σκύλου και ανθρώπου, στην οποία ο αξιολάτρευτος τεράστιος σκύλος του Αγίου Βερνάρδου είναι ψηφιακός με τη συνδρομή της σύγχρονης τεχνολογίας και ερμηνευμένος από τον ακροβάτη του Cirque de Soleil, Τέρι Νόταρι;

Η υπόθεση μας μεταφέρει στη Βόρεια Αμερική των αρχών του 20^ου αιώνα όπου ο Μπακ απάγεται από το σπιτικό του στη ζεστή Καλιφόρνια και πέφτει στα χέρια κακών σκυλο-απαγωγέων για να πουληθεί στο παγωμένο Κλοντάικ της Αλάσκας όπου θα σκληραγωγηθεί στις πιο αντίξοες συνθήκες σέρνοντας έλκηθρο την εποχή του πυρετού της χρυσοθηρίας. Ευτυχώς θα βρει έναν ευγενικό αν και θλιμμένο σύντροφο για να επιβιώσουν παρέα στο πρόσωπο του ασπρομάλλη χρυσοθήρα Θόρντον - ένας Χάρισον Φορντ με αναγνωρίσιμο χαμηλότονο ερμηνευτικό εκτόπισμα και συγκινητική θωριά ως πατέρας που θρηνεί τον χαμένο του γιο.

Το δημοφιλές ανάγνωσμα του Λόντον έχει μεταφερθεί ξανά στο σινεμά ως βωβό φιλμ το 1923 αλλά και το 1935, το 1972 και το 1997 με τους Κλαρκ Γκέιμπλ, Τσάρλτον Ίστον και Ρούτγκερ Χάουερ αντίστοιχα στον ρόλο του Θόρντον. Στη νέα βερσιόν το σενάριο υπογράφει ο Μάικλ Γκριν μπολιάζοντας τη δράση με περισσότερη αγωνία και κίνδυνο, ενώ την σκηνοθεσία ο τρεις φορές υποψήφιος για Όσκαρ Κρις Σάντερς με μεγάλη εμπειρία στο είδος του animation (Λίλο & Στιτς, Πώς να εκπαιδεύσετε το δράκο σας, Οι Κρουντς) και τη ζωηρή φωτογραφία ο διπλοβραβευμένος με Όσκαρ, Γιάνους Καμίνσκι. Το αποτέλεσμα θα αρέσει κυρίως στο παιδικό κοινό στο οποίο και απευθύνεται πρωτίστως η ταινία και όχι τόσο στο ενήλικο που ενδεχομένως να βρει υπερβολικό τον ανθρωπομορφισμό του ηρωικού σκύλου. (2020)

Στη γη του άγριου μελιού / Honeyland / *** ½ 
Σκηνοθεσία: Ταμάρα Κοτέβσκα, Λούμπομιρ Στεφάνοφ

Σε ένα εγκαταλειμμένο χωριό της ορεινής Βόρειας Μακεδονίας η Χατίτζε Μουράτοβα ζει μόνη της με την ηλικιωμένη μητέρα της, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ή τρεχούμενο νερό στην μικρή της παράγκα. Τελευταία μιας σειράς γενεών μελισσοκόμων άγριου μελιού, η ίδια βγάζει μικρές παρτίδες, αγνού προϊόντος, χάρη στις μέλισσες της, το οποίο και πουλάει στα Σκόπια, που βρίσκονται σε απόσταση τεσσάρων ωρών με τα πόδια.
Η φιλήσυχη ζωή της Χατίτζε διαταράσσεται με την άφιξη μιας πολυμελούς οικογένειας που στήνει το νοικοκυριό της δίπλα της, σέρνοντας μαζί και ένα κοπάδι από αγελάδες. Αρχικά οι γείτονες και τα παιδιά τους φαίνονται καλή παρέα, όμως γρήγορα δημιουργείται μια κόντρα που εκθέτει τη θεμελιώδη σύγκρουση ανάμεσα στη φύση και τους ανθρώπους, την αρμονία και την ασυμφωνία, την εκμετάλλευση και τη βιωσιμότητα…

Το πολυβραβευμένο ντοκιμαντέρ από τη Βόρεια Μακεδονία των πρωτοεμφανιζόμενων Λιούμπομιρ Στεφάνοφ και Τάμαρα Κοτέφσκα είναι η πρώτη ταινία που βρέθηκε υποψήφια για Όσκαρ Ντοκιμαντέρ και Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας. Πραγματικό επίτευγμα για το είδος, καθώς φαίνεται ότι γεννήθηκε μέσα από τη σχέση εμπιστοσύνης πίσω από την κάμερα μεταξύ των κινηματογραφιστών και του υποκειμένου τους, φέρνει στο φως τη μοναδική ιστορία μιας μοναχικής γυναίκας που έχει κατακτήσει ένα δεσμό αγάπης και αλληλοσεβασμού με τη φύση.

Αφοσιωμένη στην κλινήρη μητέρα της και την άχρονη γη της οποίας παραμένει μοναδική εργάτρια, όπως οι εργάτριες μέλισσες στο πολύβουο μελίσσι τους για την βασίλισσά τους, η Χατίτζε γίνεται σύμβολο συγκινητικής αφοσίωσης και αρμονικής ταύτισης με το φυσικό περιβάλλον γύρω της. Μια αναφορά που οι σκηνοθέτες πετυχαίνουν να διευρύνουν εντάσσοντας το ντοκιμαντέρ στο πλαίσιο του σύγχρονου διαλόγου περί οικολογίας και καταστροφής του πλανήτη ενώ παρατηρούν με προσοχή, θάρρος, χιούμορ και πικρία την ανθρώπινη συμπεριφορά σε σχέση με τη Φύση κατά την περίοδο της κοινωνικοποίησής της Χατίτζε με την πολύτεκνη οικογένεια των αγροτών. Όταν η αναγκαιότητα της οικονομικής επιβίωσης αρχίσει να υπονομεύει τους ανθρώπινους δεσμούς καταλύοντας την αίσθηση ανάμεσα στο δίκαιο και το άδικο, το ηθικό και το ανήθικο, το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή για όλα τα έμψυχα πλάσματα. (2019)

Οι αεροναύτες / The aeronauts / ** 
Σκηνοθεσία: Τομ Χάρπερ / Παίζουν: Φελίσιτι Τζόουνς, Έντι Ρεντμέιν, Χιμές Πατέλ, Φίμπι Φοξ

Στο Λονδίνο του 1862 δεκάδες θεατές συγκεντρώνονται στον χώρο εκτόξευσης των αερόστατων, ενώ ο μετεωρολόγος Τζέιμς Γκλέισερ περιμένει εναγωνίως την εντυπωσιακή είσοδο της Αμέλια Γουόρεν, έμπειρης αεροναύτη που έχει χάσει τον σύζυγό της σε φριχτό εναέριο ατύχημα. Εκείνη είναι σίγουρη ότι ένα καλό σόου θα προσελκύσει την πολυπόθητη χρηματοδότηση της πτήσης τους που έχει διπλό σκοπό: να σπάσει το γαλλικό ρεκόρ υψομέτρου και να βοηθήσει τον Γκλέισερ να συλλέξει δεδομένα προκειμένου να τεκμηριώσει τις αμφιλεγόμενες θεωρίες του για την πρόβλεψη του καιρού. Όσο το δίδυμο ανεβαίνει ολοένα και ψηλότερα, ο αέρας γίνεται πιο αραιός και ψυχρός. Οι αποφάσεις που πρέπει να πάρουν γίνονται όλο και πιο δύσκολες…

Αγωνιώδης περιπέτεια στους αιθέρες - με την σφραγίδα της Amazon, στην πλατφόρμα της οποίας προβάλλεται η ταινία - εμπνευσμένη από διαφορετικά γεγονότα κατά τη διάρκεια πτήσεων με αερόστατο και την πρωτοπόρο Γαλλίδα αεροναύτη Σοφί Μπλανσάρ ως πρότυπο για τον χαρακτήρα της Αμέλια Γουόρεν. Το ζευγάρι της οσκαρικής «Θεωρίας των πάντων» Έντι Ρεντμέιν και Φελίσιτι Τζόουνς επανασυνδέεται καθώς ίπταται πάνω από την αγγλική μητρόπολη και τα σύννεφα σε μια πλούσια ταινία εποχής, εντυπωσιακή μεν ως θέαμα, ξεπερασμένης χολιγουντιανής σχολής δε, στην οποία το μελόδραμα και τα φλας μπακ της αφήγησης που «διηγούνται» τα γεγονότα πριν την πτήση των δύο τολμηρών ιπτάμενων συνεργατών, εντείνουν τρομερά την αίσθηση του κλισέ και του παλιομοδίτικου deja vu. Οι Ρεντμέιν και Τζόουνς είναι σαν ένας αντιφατικός χαρακτήρας, μια ανδρόγυνη προσωπικότητα στην οποία ο πρώτος εκπροσωπεί την ταγμένη στην εξέλιξη της επιστήμης, ευφυία, ενώ η δεύτερη την «ψυχή» της αποστολής, τον ριψοκίνδυνο Ιντιάνα Τζόουνς που ακροβατεί στα σχοινιά του αερόστατου σε θρυλικά ύψη όπου πετούν πλέον μόνο αεροπλάνα…(2019)

Sonic: Η Ταινία / Sonic The Hedgehog 
Σκηνοθεσία: Τζεφ Φάουερ / Με τις φωνές των: Παναγιώτη Αποστολόπουλου, Ντένη Μακρή, Χρήστου Πλαϊνη, Γιάννη Τσούτσια, Τζωρτζίνα Λιώση

Βασισμένη στην παγκόσμια υπέρ-επιτυχημένη videogame σειρά της Sega, η ταινία συστήνει την ιστορία του γρηγορότερου… μπλε σκαντζόχοιρου του κόσμου που φτάνει στη γη σε μια μικρή πόλη της Μοντάνα σφαιράτος από άλλο πλανήτη. Στην περιπετειώδη κωμωδία, που συνυπογράφουν οι Paramount Pictures και Sega, ο Sonic και ο νέος καλύτερος φίλος του Τομ (Τζέιμς Μάρσντεν), ένας αφελής αστυνομικός, συνεργάζονται από κοινού για να υπερασπιστούν τον πλανήτη από τον διαβολικό Δρ. Ρομπότνικ (Τζιμ Κάρεϊ) τον οποίο η αμερικανική κυβέρνηση έχει επιστρατεύσει για να πιάσει τον άπιαστο υπερ-σκαντζόχοιρο.

Ήδη εμπορική επιτυχία στις ΗΠΑ από το πρώτο της τριήμερο στις αίθουσες, η ταινία που καθυστέρησε κατά ένα εξάμηνο χάριν πολλαπλών αλλαγών στον σχεδιασμό του ψηφιακού Sonic του οποίου το αρχικό λανσάριμα απογοήτευσε τους εκατομμύρια φαν, σηματοδοτεί την επιστροφή του Κάρεϊ στο εμπορικό σινεμά καμιά εξαετία μετά το «Ηλίθιος και πανηλίθιος δίο», ενώ ο άσημος Τζεφ Φόουλερ (με προϋπηρεσία ως animator στη Χώρα των μαγικών πλασμάτων) υπογράφει την σκηνοθεσία.

Με γνώμονα το ότι «οποιαδήποτε διαφήμιση είναι καλή διαφήμιση» οι συντελεστές έβαλαν εδώ το στόρι σε δεύτερη μοίρα και επένδυσαν στον γοργό σκαντζόχοιρο και την κωμική περσόνα του Τζιμ Κάρεϊ που του δίνει και καταλαβαίνει με την κωμική του μανιέρα. (2020)

Στο Λαβύρινθο / Into The Labyrinth 
Σκηνοθεσία: Ντονάτο Καρίζι / Παίζουν: Τόνι Σερβίλο, Ντάστιν Χόφμαν, Βαλεντίνα Μπελέ, Βινίτσιο Μαρτσιόνι

Ένα νεαρό κορίτσι πέφτει θύμα απαγωγής καθώς επιστρέφει σπίτι από το σχολείο. Δεκαπέντε χρόνια μετά, ξυπνάει σε ένα νοσοκομείο χωρίς μνήμη των όσων της έχουν συμβεί, ενώ ο ψυχίατρος που την κουράρει υποστηρίζει ότι μπορεί να τη βοηθήσει να ξαναθυμηθεί…

Δεύτερη μεγάλου μήκους ταινία του Ιταλού μετρ των αστυνομικών μυθιστορημάτων Ντονάτο Καρίζι που μεταφέρει ένα ακόμη δικό του μπεστ σέλερ στο σινεμά μετά το «Κορίτσι στην ομίχλη» (2017). Ο Τόνι Σερβίλο υποδύεται ξανά το λαγωνικό που πρέπει να διαλευκάνει το αστυνομικό μυστήριο (εδώ ως ιδιωτικός ντετέκτιβ στο κατώφλι του θανάτου εξαιτίας καρδιακής νόσου) έχοντας στο πλευρό του τον Ντάστιν Χόφμαν στον ρόλο του ειδικού αναλυτή που πρέπει να βοηθήσει την αστυνομία να εντοπίσει τον απαγωγα. Η αφήγηση βρίθει αναφορών σε αμερικανικά θρίλερ μυστηρίου (το καλτ Donnie Darko και η σειρά των θρίλερ τρόμου Σε βλέπω είναι ορισμένα μόνο παραδείγματα), ενώ η υπερβολή στις ανατροπές της πλοκής βαραίνει και αυτό το φιλμ όπως και το Κορίτσι στην ομίχλη. Ατμοσφαιρική η φωτογραφία του Φεντερίκο Μασιέρο που έχει φροντίσει να φωτίσει ζωηρά ένα άχρονο μέρος, μια μητρόπολη λουσμένη στα φώτα νέον σε ψηφιακά σχεδιασμένο – κατά ένα τμήμα - σκηνικό. (2019)

Εμα / Ema / ** 
Σκηνοθεσία: Πάμπλο Λαραΐν / Παίζουν: Μαριάνα Ντι Τζιρολάμο, Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ, Πάολα Τζιανίνι, Σαντιάγκο Καμπρέρα

Έπειτα από ένα τραυματικό γεγονός που την ωθεί στην απόφαση να επιστρέψει στην κοινωνική πρόνοια τον 10χρονο υιοθετημένο γιο της από την Κολομβία, μια νεαρή χορεύτρια στο λιμάνι του Βαλπαραΐσο προσπαθεί να ξαναπάρει τον έλεγχο της ζωή της υφαίνοντας μια πρωτοποριακή πλεκτάνη ενόσω ο γάμος της με τον χορογράφο σύζυγό της καταρρέει… Ο Χιλιανός Πάμπλο Λαραΐν, ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του λατινοαμερικανικού σινεμά σήμερα με μια ιδιοσυγκρασιακή φιλμογραφία – σύνθεση ιστορικοπολιτικών ταινιών εμπνευσμένων από την ιστορία της χώρας του («Tony Manero», «Post Mortem», «No», «Μυστική Λέσχη») και δύο πολύ τολμηρές στο ύφος και διαφορετικές μεταξύ τους βιογραφίες – τον ποιητικό «Νερούδα» και την ποπ «Jackie» (το αγγλόφωνο ντεμπούτο του πάνω στην Τζάκι Κένεντι) - καταπιάνεται αυτή τη φορά με ένα ακανθώδες κοινωνικό θέμα: την αποτυχημένη υιοθεσία.

Γύρω από αυτή τη θεματική και με επίκεντρο το ελεύθερο πνεύμα της πανκ ηρωίδας του που χορεύει στους ρυθμούς του reggaetón, αλλά και το εύρημα του εμπρησμού που συχνά-πυκνά επανέρχεται στο προσκήνιο σε συμβολικές σκηνές, ακόμα και με άξονα την πυκνή αρχιτεκτονική δομή του Βαλπαραΐσο, αναπτύσσει διάφορες ενδιαφέρουσες ιδέες περί αυτοπροσδιορισμού μέσα από την οικογένεια, τον έρωτα, τον γάμο, τη σεξουαλικότητα και την τέχνη.

Όμως οι ήρωες του μοιάζουν εδώ περισσότερο σύμβολα διαφορετικών κοινωνικών συμπεριφορών που πάνε κόντρα στο ρεύμα και απλώς αλληλεπιδρούν σε μια αποσπασματική ιστορία, παρά ολοκληρωμένοι χαρακτήρες ανοιχτοί προς τον θεατή. Η ηθελημένη εκκεντρικότητα της αφήγησης, ο πειραματισμός στους διαλόγους και τις ερμηνείες εγκλωβίζουν τη γνώριμη κρυπτική γλώσσα του Λαραϊν στο αδιέξοδο της πρόκλησης για την πρόκληση καθιστώντας την Εμα ένα παράδοξο ψυχο-σεξουαλικό μελόδραμα και ταυτόχρονα, την πιο αδύναμη ταινία της φιλμογραφίας του. (2019)