┋ Σινεμά ┋ 06.07.2023 16:12

Ενότητες στο άρθρο: 📌 Ο Γιος (“The Son”)📌 Τα Πάνω Κάτω (“L’Innocent”)📌 Book Club: To Eπόμενο Κεφάλαιο (“Book Club 2: The Next Chapter”)📌 Ο Τέταρτος Επιβάτης (“El cuarto pasajero”)📌 Παγιδευμένη Ψύχη: Η Πορφυρή Πόρτα (“Insidious:The Red Door”)📌 Το Άλλο με τον Τοτό, το Ξέρεις; (“Les Blagues de Toto”)📌 Η Γυναίκα με τη Λεοπάρδαλη (“Bringing Up Baby”)📌 Πάθος(“Passion”)📌 Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι (“The Big Lebowski”)

Οι ταινίες της εβδομάδας: Οικογενειακές υποθέσεις για όλα τα γούστα και τις ηλικίες

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 16 λεπτά ┋

Με τον τελευταίο Ιντιάνα Τζόουνς να σκίζει, μάλλον δύσκολα θα έχουν καλή τύχη οι ταινίες που βγαίνουν απόψε στους κινηματογράφους. Ξεχωρίζουν το δράμα «Ο Γιος», με τον Χιου Τζάκμαν και οι ευρωπαϊκές κωμωδίες «Τα Πάνω Κάτω», του Λουί Γκαρέλ και «Ο Τέταρτος Επιβάτης», του Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια. Επίσης, προβάλλονται σε επανέκδοση τα αριστουργηματικά «Η Γυναίκα με τη Λεοπάρδαλη» του Χάουαρντ Χοκς και «Πάθος» του Γκοντάρ, καθώς και η καλτ κωμωδία «Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι», με τον Τζεφ Μπρίτζες.

Ο Γιος (“The Son”)

Δραματική ταινία, βρετανικής, γαλλικής και αμερικάνικης παραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Φλοριάν Ζελέρ, με τους Χιου Τζάκμαν, Ζεν ΜακΓκράθ, Λόρα Ντερν, Βανέσα Κίρμπι, Άντονι Χόπκινς κα.

Μία συνηθισμένη οικογενειακή ιστορία μετατρέπεται σε ένα ανείπωτο δράμα, από τον Γάλλο συγγραφέα, σεναριογράφο και εσχάτως σκηνοθέτη Φλοριάν Ζελέρ, ο οποίος πριν από τρία χρόνια με τον «Πατέρα» κέρδισε το Όσκαρ σεναρίου και ο Άντονι Χόπκινς το Α’ ανδρικού ρόλου.

«Ο Γιος» αποτελεί το τρίτο μέρος της θεατρικής τριλογίας του Ζελέρ (τα άλλα δυο είναι στον πατέρα – με άνοια – και τη μητέρα, σε κρίση μέσης ηλικίας). Ένα δράμα που αργεί να κεντρίσει το ενδιαφέρον, να ανάψει το φιτίλι της ψυχολογικής έκρηξης των βασικών χαρακτήρων, του έφηβου γιου που δεν μπορεί να διαχειριστεί το διαζύγιο των γονιών του και του πατέρα, που συνειδητοποιεί με καθυστέρηση ότι ουσιαστικά «πάρκαρε» τον γιο του στη μητέρα του, για να ασχοληθεί με τη νέα και νεότερη σύζυγό του, το μωρό που απέκτησε μαζί της και να αφιερωθεί στις επαγγελματικές ασχολίες του.

Το τραύμα του διαζυγίου και η απουσία του πατρικού προτύπου, για τον έφηβο γιο, όσο προχωρά η ταινία, φαίνεται ότι δεν μπορεί να γιατρευτεί με το όψιμο ενδιαφέρον του πατέρα. Η απόσταση που χωρίζει τον πατέρα από τον γιο είναι πλέον χαώδης, καθώς ο πρώτος παραβλέπει τις ανάγκες του παιδιού, υποτιμά τα ψυχολογικά προβλήματά του, που ξεπερνούν την κατάθλιψη και φτάνουν στην αυτοκαταστροφή.

Ο Ζελέρ αναδεικνύει την εύκολη λύση του διαζυγίου στο δυτικό κόσμο, με τα αντρόγυνα να αψηφούν, σε βαθμό αναισθησίας, τα σοβαρά προβλήματα που προκύπτουν στις ευαίσθητες ψυχές των παιδιών. Δεν είναι τυχαίο ότι οι γονείς και ειδικά ο πατέρας είναι πλούσιος, με όλες τις ανέσεις του κόσμου, εκτός από τον χρόνο που διαθέτει σχεδόν αποκλειστικά στη δουλειά του. Ένας άνθρωπος, επηρεασμένος βαθιά από τον δικό του πατέρα, τις δικές του άσχημες ανάλογες παιδικές εμπειρίες, που τον περιχαράκωσαν πίσω από το στερεότυπο της επαγγελματικής επιτυχίας.

Οι ενδιαφέρουσες ιδέες του κειμένου του Ζελέρ όμως δεν εντάσσονται επαρκώς στη δομή της ταινίας του, καθώς απουσιάζει η σκηνοθετική έμπνευση. Η αφήγηση είναι περιγραφική και πρέπει να περάσει σχεδόν μιάμιση ώρα για να πυροδοτήσει το ενδιαφέρον του θεατή, κλιμακώνοντας το δράμα, την τραγικότητα των καταστάσεων την αγωνία για την τύχη του παιδιού, που πλέον είναι φανερό ότι είναι ένα ακόμη θύμα ενός διαζυγίου, της αδιαφορίας του πατέρα, εκπροσώπου μιας επιφανειακής κοινωνίας, που έχει χάσει κάθε επαφή με αυτό που λέγεται ενσυναίσθηση.

Ένα έργο χαρακτήρων, όπως αυτό, είναι λογικό να στηρίζεται και στις ερμηνείες. Ο Τζάκμαν, που ήταν υποψήφιος για την Χρυσή Σφαίρα, είναι ικανοποιητικός και ιδανικός τραγικός ήρωας στο τέλος, ο νεαρός ΜακΓκράθ μια μπαίνει στο πνεύμα του ρόλου και μια απλώς παιδιαρίζει, η Λόρα Ντερν ικανοποιητική, ενώ το ολιγόλεπτο πέρασμα του Χόπκινς, μοιάζει με αχρείαστη υποχρέωση, για το Όσκαρ που του χάρισε στην προηγούμενη ταινία του ο Ζελέρ.

Τα Πάνω Κάτω (“L’Innocent”)

Αστυνομική κωμωδία, γαλλικής παραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Λουί Γκαρέλ, με τους Λουί Γκαρέλ, Νοεμί Μερλάν, Ανούκ Γκρινμπέργκ, Ροσντί Ζεμ κα.

Οι ξεκαρδιστικές σκηνές, που δεν είναι λίγες ομολογουμένως, δεν μπορούν να κρύψουν την αδυναμία του Λουί Γκαρέλ να προσδιορίσει το σκηνοθετικό ύφος της ταινίας, την ταυτότητα, μίας κωμωδίας εγκλήματος, όπως προφανώς θα ήθελε. Η ταινία του, που προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο φεστιβάλ των Καννών, μοιάζει με οικογενειακή υπόθεση, πέρα από το στόρι, καθώς ο Γκαρέλ συνεχίζει να ερμηνεύει το άλτερ έγκο του, τον Αμπέλ και το σενάριο αποτελεί έμπνευση από την εργασία της μητέρας του Μπριζίτ Σάι, γνωστής ηθοποιού, που για 20 χρόνια δίδασκε σε θεατρικές ομάδες φυλακισμένων.

Ένας γιος, που έχει χάσει τη γυναίκα του, όταν μαθαίνει ότι η 60χρονη μητέρα του, που διδάσκει θέατρο σε φυλακισμένους, σχεδιάζει να παντρευτεί έναν κακοποιό, που αποφυλακίζεται, πανικοβάλλεται. Με τη βοήθεια της καλύτερης φίλης του, θα προσπαθήσει να αποτρέψει τον επικείμενο γάμο. Όταν βλέπει ότι οι προσπάθειές του δεν έχουν αποτέλεσμα, ο πατριός του θα του προτείνει να συμμετάσχει σε μία ληστεία χαβιαριού για να λάβει ένα σοβαρό μερίδιο από τα κλοπιμαία.

Ο Γκαρέλ παίζει με τις έννοιες της αθωότητας και της ενοχής, τις μπερδεύει και προσπαθεί να τις ξεμπλέξει, χωρίς να τα πολυκαταφέρνει, ενώ το άτσαλο μοντάζ δεν συμβάλλει στο ύφος μιας σπιντάτης κωμωδίας και οι χαρακτήρες είναι ανολοκλήρωτοι και ειδικά οι γυναικείοι μάλλον υποτιμούνται.

Στα κωμικά κομμάτια της, όμως, είναι αρκετά διασκεδαστική, με αβανταδόρικους διαλόγους και καλοκουρδισμένες σκηνές, που υπηρετούν με συνέπεια οι πρωταγωνιστές. Ο Γκαρέλ, αν και μοιάζει τις περισσότερες φορές απροετοίμαστος για τον ρόλο του, έχει την υποκριτική ικανότητα να ξεπερνά τις παγίδες, οι Νοεμί Μερλάν και Ανούκ Γκρινμπέργκ φαίνεται να το απολαμβάνουν, ενώ ο εξαιρετικός Ροσντί Ζεμ θα έπρεπε να πάρει περισσότερο χώρο και χρόνο στην ταινία.

Book Club: To Eπόμενο Κεφάλαιο (“Book Club 2: The Next Chapter”)

Κομεντί, αμερικάνικης παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Μπιλ Χόλντερμαν, με τους Ντάιαν Κίτον, Τζέιν Φόντα, Άντι Γκαρσία, Κάντις Μπέργκεν, Μέρι Στίνμπερτζεν, Ντον Τζόνσον κα.

Η παρέα των τεσσάρων ηλικιωμένων σταρ επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη, με νέες περιπέτειες, αυτή τη φορά στην Ιταλία, σε τούτο δω το αδιάφορο σίκουελ της εμπορικής επιτυχίας του 2018 «Book Club».

Αυτή τη φορά οι περιπέτειες της γυναικοπαρέας μοιάζουν, περισσότερο από τις προηγούμενες, ως ένα ιλουστρασιόν τουριστικό φωτορομάντζο, για την τρίτη ηλικία, με τα συντηρητικά μηνύματα να προέρχονται από γυναικείο περιοδικό μόδας.

Οι τέσσερις κολλητές φίλες πηγαίνουν στην Ιταλία, για να κάνουν ένα μπάτσελορ πάρτι, μετά τον αρραβώνα της Βίβιαν (Τζέιν Φόντα). Όταν αρχίζουν οι αναποδιές και ταυτόχρονα μπαίνουν στο ιταλικό κλίμα, της ευζωίας και του φλερτ, θα βρεθούν σε νέες περιπέτειες και θα επανεκτιμήσουν τη ζωή τους.

Οι κωμικές περιπέτειες της γνωστής παρέας αυτή τη φορά μοιάζουν περισσότερο με ξεχειλωμένο ανέκδοτο, με όλα τα κλισέ και τις χολιγουντιανές συνταγές, ενώ και πάλι απουσιάζει η τόλμη, η τρέλα, το απρόοπτο, καθώς ο μέτριος σκηνοθέτης Χόλντερμαν περιορίζεται απλώς σε ορισμένες σκαμπρόζικες σκηνές.

Φυσικά και οι 80χρονες έχουν κάθε δικαίωμα στη ζωή, στο όνειρο και στον έρωτα, αλλά η ταινία αυτό το παρουσιάζει ως προνόμιο πλουσίων υπερήλικων γυναικών, που μοναδικό τους μέλημα είναι πώς θα σπάσουν τη μονοτονία της ευτυχισμένης ζωής τους, απαξιώνοντας περαιτέρω τη θέση της γυναίκας.

Ο ρυθμός παρουσιάζει σοβαρές αρρυθμίες, το σενάριο, που φέρνει περισσότερο ως χαζοχαρούμενο άρθρο ιλουστρασιόν περιοδικού, γίνεται ορισμένες φορές εκνευριστικό, κάνοντας ακόμη και ορισμένους αστείους διαλόγους να χάνονται μπροστά στο ανελέητο πινγκ-πονγκ ατάκας. Και δεν φτάνει μόνο αυτό, αλλά έρχονται και οι χαρακτήρες-καρικατούρες από το ιδιότυπο σύμπαν του Μανχάταν, αλλά και το διδακτικό και μελωμένο φινάλε για να αποτελειώσει το φιλμ.

Έτσι, βλέπεις την «Ανόι Τζέιν» του «Ξυπόλητοι στο Πάρκο», την Ντάιαν Κίτον του «Μανχάταν» και την Κάντις Μπέργκεν του «Η Γνωριμία της Σάρκας» και απορείς. Είχαν ανάγκη τα χρήματα, να γεμίσουν τον χρόνο τους ή να κάνουν το ταξίδι; Γιατί, το μόνο που απομένει από την ταινία είναι η πραγματικά υπέροχη Ιταλία, το υπέροχο φυσικό αν και φωτογραφημένο σαν καρτ ποστάλ, σκηνικό της Ρώμης, της Βενετίας και της Τοσκάνης.

Ο Τέταρτος Επιβάτης (“El cuarto pasajero”)

Κωμωδία, ισπανικής παραγωγής του 2022, σε σκηνοθεσία Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια, με τους Αλμπέρτο Σαν Χουάν, Μπλάνκα Σουάρες, Μπλάνκα Σουάρεζ, Ρούμπεν Κορτάδα, Ερνέστο Αλτέριο κα.

Παραληρηματική κωμωδία περιπλάνησης, που έχει τις καλές τις στιγμές της, παρά το φλύαρο ορισμένες φορές σενάριο και που θα δικαιολογούσε απολύτως τον αρχικό τίτλο «BlaBlaCar», τον οποίο αντικατέστησε ο Άλεξ ντε λα Ιγκλέσια με τον συμβατικό «Ο Τέταρτος Επιβάτης».

Ο Βάσκος σκηνοθέτης, γυρίζει πρώτη φορά στην πατρίδα του, στο Μπιλμπάο, μία σκοτεινή κωμωδία – είδος που κυριαρχεί στη φιλμογραφία του («Το Μπαρ», «Perfect Strangers»), θέλοντας να δικαιολογήσει, με μία πλάγια ματιά, την τρέλα που κυκλοφορεί στους δρόμους και βεβαίως τη γνωστή συμβουλή «να προσέχεις αυτούς που βάζεις στο αυτοκίνητό σου».

Ένας 50χρονος, με οικογενειακά και οικονομικά προβλήματα, ταξιδεύει συχνά στη Μαδρίτη και για να κάνει οικονομία, μοιράζεται το αυτοκίνητό του με άλλους μέσω μιας εφαρμογής. Σε κάποιο από τα ταξίδια του θα γνωρίσει μία 20 χρόνια μικρότερη γυναίκα, την οποία θα ερωτευθεί. Όταν αποφασίζει να της εκμυστηρευτεί τον έρωτά του, θα τύχει να έχει ακόμη δυο άγνωστους επιβάτες στο αυτοκίνητό του, που θα του κάνουν τη ζωή δύσκολη.

Η ιδέα μπορεί να μην είναι ιδιαιτέρως πρωτότυπη - ανάλογα θέματα, της συνύπαρξης διαφορετικών και ιδιόμορφων χαρακτήρων - έχουμε δει δεκάδες φορές στο σινεμά – αλλά ο έμπειρος σκηνοθέτης φτάνει τα πράγματα στα άκρα, με σπαρταριστές σκηνές, αλλά και στιγμές πραγματικής ζαλάδας. Η προσπάθειά του να συνδυάσει τη μαύρη κωμωδία, με την ταινία δρόμου, το δραματικό θρίλερ, την κομεντί και το ρομάντζο, μπορεί να φαντάζει υπερβολικό και ιδιαίτερα φιλόδοξο, αλλά ο ντε λα Ιγκλέσια, που ξεκίνησε ως δημιουργός κόμικς και αυτό του φαίνεται χρήσιμο στη διαχείριση των παλαβών καταστάσεων, καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό να τα φέρει βόλτα, κυρίως χάρη τους μελετημένους χαρακτήρες.

Αν είχε περιορίσει και το πολύ μπλαμπλά, αλλά και φροντίσει με περισσότερη ζέση τη ρομαντική διάσταση της ταινίας, που είναι μάλλον και το πλέον αδύνατο κομμάτι της, θα είχαμε ένα μικρό διαμαντάκι. Ικανοποιητικές ερμηνείες από το κουαρτέτο των πρωταγωνιστών, αλλά οι Σαν Χουάν και Αλτέριο, είναι αυτοί που τραβούν το κάρο.

Παγιδευμένη Ψύχη: Η Πορφυρή Πόρτα (“Insidious:The Red Door”)

Ταινία τρόμου, αμερικάνικης παραγωγής του 2023, σε σκηνοθεσία Πάτρικ Γουίλσον, με τους Τάι Σίμπκινς, Πάτρικ Γουίλσον, Ρόουζ Μπερν, Λιν Σάι κα.

Η καθιερωμένη ταινία τρόμου της εβδομάδας, από τον ηθοποιό Πάτρικ Γουίλσον, στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο. Πρόκειται για τη συνέχεια του φιλμ Chapter 2, και η πέμπτη δόση του φραντσάιζ «Insidious», στο οποίο είχε πρωταγωνιστήσει και ο Γουίλσον.

Φροντισμένη παραγωγή, με όλα τα στοιχεία του είδους να παρελαύνουν και μία κλιμάκωση της αγωνίας και του τρόμου, που ικανοποιεί μέχρι ένα σημείο, όταν πλέον το σενάριο αρχίζει να δείχνει τις περιορισμένες δυνατότητές του.

Το στόρι τοποθετείται δέκα χρόνια μετά τα γεγονότα φρίκης που σημάδεψαν τον Τζος Λαμπέρτ κι ενώ κατευθύνεται ανατολικά για να αφήσει τον γιο του σε ένα ειδυλλιακό κολλέγιο. Ωστόσο, οι δαίμονες επιστρέφουν και οι δυο τους θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το σκοτεινό παρελθόν της οικογένειάς τους, καθώς ο τρόμος παραμονεύει πίσω από την πορφυρή πόρτα.

Οι ανατριχιαστικές σκηνές, το ερεβώδες κλίμα, το χιούμορ και οι μεταφυσικές αγωνίες, η ατμοσφαιρική μουσική, τα δοκιμασμένα κλισέ του είδους και η σφραγίδα ενός πετυχημένου κινηματογραφικού φραντσάιζ δίνουν το παρόν στην ταινία του Πάτρικ Γουίλσον. Και θα δώσουν την απαραίτητη δόση στους φαν του κινηματογραφικού τρόμου, που θα παραβλέψουν τις αδυναμίες της ταινίας, στις οποίες συγκαταλέγονται και οι ερμηνείες, που χωρίς να είναι κακές, μοιάζουν τυποποιημένες.

Το Άλλο με τον Τοτό, το Ξέρεις; (“Les Blagues de Toto”)

Οικογενειακή κωμωδία, γαλλικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Πασκάλ Μπουρντιό, με τους Γκαβρίλ Νταρτεβέλ, Αν Μαριβέν, Ραμζί Μπεντιά κα.

Νηπιακή-παιδική κωμωδία, βασισμένη σε μία σειρά κόμικς, που γνώρισε την επιτυχία και ως τηλεοπτικό πρόγραμμα στη Γαλλία, μέχρι να περάσει και στη μεγάλη οθόνη, κόβοντας πάνω από ένα εκατομμύριο εισιτήρια.

Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και animation με ηθοποιούς, κάτι που έχει τα υπέρ και τα κατά στο αποτέλεσμα – από τη μια, τη ζωντάνια που μεταδίδει ο μικρός Τοτό και η παρέα του, από την άλλη, μοιάζει πολύ παιδικό και απλοϊκό για να ξεφεύγει από το σκίτσο, να στηρίζει χαρακτήρες με ψυχή.

Ο Τοτό, ένας ζωηρός πιτσιρικάς που του αρέσουν οι φάρσες και οι σκανδαλιές, θα βρεθεί γι’ αυτό τον λόγο σε ένα αυστηρό οικοτροφείο και θα πρέπει να ξεφύγει απ’ αυτό και να λύσει ένα μυστήριο, μαζί με την παρέα του.

Χαριτωμένη οικογενειακή - παιδική κωμωδία, για τη φιλία και την αποδοχή της διαφορετικότητας, με αναζωογονητικό αέρα, αλλά χωρίς ιδιαίτερη έμπνευση γυρισμένη και πολλές φορές με αστεία και γκαγκς επιπέδου νηπιαγωγείου, ενώ και ο ομορφούλης πρωταγωνιστής μπόμπιρας δεν έχει μάλλον το χάρισμα που θα γοητέψει – ίσως μόνο τα κορίτσια της ηλικίας του. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά, με τις φωνές των Μιχάλη Αποσκίτη, Μυρτώ Ναούμ, Τάκη Σακελλαρίου κα.

Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:

Η Γυναίκα με τη Λεοπάρδαλη (“Bringing Up Baby”)

Κλασική πλέον σκρούμπολ κωμωδία, που γύρισε το 1938 ο Χάουαρντ Χοκς, με την Κάθριν Χέπμπορν και τον Κάρι Γκραντ στα καλύτερά τους.

Καυστική σάτιρα, που στην εποχή της θεωρήθηκε αποτυχημένη, αλλά με τα χρόνια αποκαταστάθηκε ως μία από τις καλύτερες του είδους. Ο Χοκς, έχοντας ένα πανέξυπνο σενάριο (Ντάντλεϊ Νίκολς), καυτηριάζει τις εμμονές της επιστήμης και την αλαζονεία της αστικής τάξης, αν και αυτό που κυριαρχεί είναι η μάχη των δυο φύλων. Ένα ζευγάρι, που ελκύεται από το χάσμα που τους χωρίζει, καθώς αυτή είναι μία θεοπάλαβη πλούσια κληρονόμος και αυτός ένας επιστήμονας, που έξω από την επιστήμη του τα έχει χαμένα. Υπόδειγμα φάρσας, με τα γκαγκς να είναι καταιγιστικά, οι διάλογοι να βγάζουν σπίθες και το βιτριολικό χιούμορ να φτάνει στα όρια του παραλόγου.

Πάθος(“Passion”)

Όχι και τόσο γνωστό στην Ελλάδα φιλμ του Ζακ Λικ Γκοντάρ που αξίζει να ανακαλύψουμε ξανά, καθώς ο μακαρίτης θα είναι για πάντα το «τρομερό παιδί» του γαλλικού σινεμά, ο επαναστάτης, που μίλαγε και γύριζε πάντα με απαράμιλλο θάρρος και θα είναι πάντα επίκαιρος. Όπως εδώ, που φτιάχνει μία ταινία, με βασικό θέμα ένα σκηνοθέτη που γυρίζει μια ταινία σε ένα μεγάλο στούντιο χωρίς να γνωρίζει την υπόθεση και μαζί εμπλέκονται μια εργάτρια, μια ξενοδόχος και ένας εργοστασιάρχης. Θαυμαστά τα ταμπλό βιβάν, από πασίγνωστους ευρωπαϊκούς πίνακες, αλλά και εκπληκτικής έμπνευσης σκηνές και πρωτοπόρα αφήγηση, για την υπαρξιακή αγωνία, την αποξένωση, την επιθυμία, την περιφρόνηση, αλλά και το ψέμα του κινηματογράφου. Στην ταινία, που προβάλλεται σε αποκατεστημένες κόπιες, πρωταγωνιστούν οι Μισέλ Πικολί, Ιζαμπέλ Ιπέρ, Χάνα Σιγκούλα κα.

Ο Μεγάλος Λεμπόφσκι (“The Big Lebowski”)

Καλτ κωμωδία, από τις καλύτερες της δεκαετίας του ‘90, από τον Τζόελ Κοέν, έχοντας έναν υπέροχο Τζεφ Μπρίτζες στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Σπαρταριστοί διάλογοι, κοφτερό μοντάζ, αλλά και ανατρεπτικό πνεύμα, σε μια ταινία που ετερόκλητοι και άκρως διασκεδαστικοί χαρακτήρες, προσπαθούν να ξεδιαλύνουν μια υπόθεση απαγωγής, στα διαλείμματα ενός ατελείωτου τουρνουά μπόουλινγκ. Εκτός του Μπρίτζες, παίζουν και οι Στιβ Μπουσέμι, Τζον Γκούντμαν, Τζον Τορτούρο, Τζούλιαν Μουρ κα.

*Του Χάρη Αναγνωστάκη, ΑΠΕ-ΜΠΕ

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Διαβάστε ακόμη