Μετά την παράσταση της Λένας Κιτσοπούλου, αντιδράσεις και για τη «Μήδεια» του Φρανκ Κάστορφ στην Επιδαύρο

Μετά τον καταιγισμό αρνητικών σχολίων που δέχθηκε η παράσταση της Λένας Κιτσοπούλου «Σφήκες», που παρουσιάστηκε στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου το προηγούμενο Σαββατοκύριακο, και η παράσταση «Μήδεια» του Φρανκ Κάστορφ, δέχτηκε αρνητικές κριτικές.

Ο επί σειρά ετών διευθυντής της βερολινέζικης Φολκσμπίνε (Θέατρο του Λαού) - ήρθε για πρώτη φορά στην Επίδαυρο για να παρουσιάσει τη δική του εκδοχή της Μήδειας, με ένα λαμπερό καστ Ελλήνων ηθοποιών (Μαρία Ναυπλιώτου, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Στεφανία Γουλιώτη, Σοφία Κόκκαλη, Αγγελική Παπούλια, Νίκος Ψαρράς, Αινείας Τσαμάτης και Νικόλας Χανακούλας).

Η πολυαναμενόμενη παράσταση του σπουδαίου ριζοσπάστη σκηνοθέτη Φρανκ Κάστορφ και ιστορικού διευθυντή της βερολινέζικης Φολκσμπίνε, παρουσιάστηκε στην Επίδαυρο την Παρασκευή 21/7 και το Σάββατο 22/7. Ο Κάστορφ υπηρετεί ένα θέατρο ακραίο και ρηξικέλευθο με υλικά μια έντονα εικαστική γλώσσα και μια σύγχρονη υποκριτική υψηλής θερμοκρασίας. Συνηθίζει να συνθέτει διαφορετικά κείμενα ανεξαρτήτως εποχής με στόχο να αναδείξει τον στοχασμό και τη φιλοσοφική αντιπαράθεση στο υπόστρωμα της κάθε ιστορίας.

Η παράσταση που παρουσιάστηκε στο Αργολικό Θέατρο σε δύο βραδιές ισχυρού καύσωνα, φαίνεται πως δεν εντυπωσίασε πολλούς, με αρκετούς από τους θεατές να φεύγουν εξοργισμένοι από τον χώρο πριν ακόμα ολοκληρωθεί το έργο.

Η παράσταση με τα λόγια του Φρανκ Κάστορφ

Ξεδιπλώνοντας τη σκέψη του για το έργο ο Γερμανός σκηνοθέτης αναφέρει: «Τι κάνεις στ' αλήθεια αφού έχεις διαβάσει τη Μήδεια; Το έργο του Ευριπίδη είναι μνημειώδες κι έχει ταξιδέψει στο χρόνο. Είναι σαν το έδαφος που καλλιεργείται ξανά και ξανά. Ο Ευριπίδης είναι τόσο σημαντικός σαν μια σφαίρα που πλέει σε μια θάλασσα από υδράργυρο. Όσο και να προσπαθείς να τη βυθίσεις, θα έρχεται πάντοτε στην επιφάνεια».

Ο Φρανκ Κάστορφ παρουσίασε τη δική του Μήδεια βασισμένη στο έργο του Ευριπίδη, μια τραγωδία πρωτοποριακή για την εποχή της, όπως λέει ο ίδιος: «Πριν από 2.500 χρόνια ο Ευριπίδης παρουσιάζει μπροστά σε 15.000 θεατές ένα τόσο φεμινιστικό θέμα. Είναι σπουδαίο που μας κάνει να σκεφτούμε, να στοχαστούμε τι σημαίνει γυναίκα. Μια γυναίκα μόνη και διωγμένη. Μια γυναίκα μέσα σε αυτό το αρχιτεκτονικό κατασκεύασμα τόσων χρόνων. Όταν επισκέφθηκα την Επίδαυρο, χειμώνα, χωρίς κόσμο, ένιωσα κι εγώ αυτή τη μοναξιά».

«Ο Σενέκας χαρακτήρισε τη Μήδεια θεά της εκδίκησης. Εγώ την βλέπω σαν μια γυναίκα πάνω στο άρμα του πατέρα της Ήλιου που φεύγει κι αφήνει πίσω της έναν κόσμο να φλέγεται», τονίζει ο Κάστορφ.

Ένας διανοούμενος του ευρωπαϊκού θεάτρου

Ο Φρανκ Κάστορφ είναι ένας σκηνοθέτης που δεν φοβάται να τολμήσει, ένας διανοούμενος του ευρωπαϊκού θεάτρου. Στο Φεστιβάλ τον γνωρίσαμε το 2007 με το «Nord» του Σελίν και επανήλθε το 2017 στην Πειραιώς 260 με τον «Παίκτη», που βασίστηκε στο έργο του Ντοστογιέφσκι.

Στην Επίδαυρο, ο Κάστορφ παρουσίασε μια παράσταση που θα βασίζεται στην τραγωδία της Μήδειας του Ευριπίδη, σε συνδυασμό όμως με το λόγο του Γερμανού συγγραφέα Χάινερ Μύλλερ και την ποίηση του «καταραμένου» Αρθούρου Ρεμπώ. «Χρησιμοποιούμε τρία κείμενα που έχει γράψει για τη Μήδεια ο Χάινερ Μύλλερ: τη Ρημαγμένη Όχθη, που το έγραψε ως νέος, το Μήδειας Υλικό και το Τοπίο με Αργοναύτες ως ανάμνηση στην ελληνική αρχαιότητα» επισημαίνει.

«Γνώρισα πέντε γυναίκες και αισθάνθηκα τη λανθάνουσα απειλή: ποια θα παίξει τη Μήδεια; Όλες θα παίξουν τη Μήδεια», εξηγεί ο Φρανκ Κάστορφ. «Σε κάθε γυναίκα υπάρχει η δυνατότητα μιας Μήδειας, γιατί κάθε γυναίκα, κάθε άνθρωπος ερμηνεύει διαφορετικά και τελικά καταλαβαίνει αλλιώς αυτόν το ρόλο».

Ο ίδιος ο Φρανκ Κάστορφ είχε αναφερθεί με δυο φράσεις στην ουσία της Μήδειας: «Ο κόσμος που ζούμε δεν είναι καλός, δεν είναι ωραίος. Γι' αυτό το μόνο που μας μένει είναι μια λαχτάρα να είναι ωραίος. Αυτή η λαχτάρα είναι αυτό ακριβώς που ονομάζουμε επαναστατικότητα. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και στη Μήδεια, η οποία αντιδρά στον κόσμο που την περιτριγυρίζει. Τον καταστρέφει λοιπόν, φεύγοντας στο τέλος με το άρμα του Ήλιου στους ουρανούς».