Τελευταία εβδομάδα για «Το Φαινόμενο της Πεταλούδας» στους χώρους της ιστορικής κλωστοϋφαντουργίας

Περισσότεροι από πενήντα πέντε χιλιάδες (55.000) θεατές είχαν την ευκαιρία να περιηγηθούν μέχρι τώρα σε πολυάριθμους χώρους του συγκροτήματος της κλωστοϋφαντουργίας «Πεταλούδα» και να δουν από κοντά τα έργα 41 καλλιτεχνών που συμμετέχουν στην έκθεση σύγχρονης τέχνης με τίτλο το «Φαινόμενο της Πεταλούδας / the Butterfly Effect» σε επιμέλεια Κώστα Πράπογλου.

Η έκθεση, μια παραγωγή του αστικού μη κερδοσκοπικού οργανισμού artefact athens, ολοκληρώνει τον κύκλο της την Κυριακή 22 Οκτωβρίου. Η ιστορική κλωστοϋφαντουργία «Κλωσταί Πεταλούδας-Μουζάκης» ιδρύεται από τον Ελευθέριο Μουζάκη το 1944 και λειτουργεί αδιάκοπα μέχρι σήμερα. Η έκθεση που θα λάβει χώρο σε διάφορα κτίρια του εργοστασίου, προσδοκά να αναδείξει την ιστορία του που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τη βιομηχανική ιστορία της Ελλάδας.

Το βιομηχανικό περιβάλλον με τον έντονο ρετρο-φουτουριστικό του χαρακτήρα εμπνέει τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες και θα βάλει τους επισκέπτες σε μια συνθήκη όπου το πραγματικό και τo φαντασιακό συνδιαλέγονται και αλληλεπιδρούν.

Λαμβάνοντας υπόψη το γεωγραφικό στίγμα της ευρύτερης περιοχής των εγκαταστάσεων του εργοστασίου που ταυτίζεται με τον άξονα της αρχαίας πομπής των Ελευσίνιων Μυστηρίων επί της Ιεράς Οδού, η έκθεση φέρνει το φιλότεχνο κοινό κοντά σε νοήματα εσωτερικής διερεύνησης, υπαρξιακών αναζητήσεων και συναισθηματικής ανάτασης.

Η φυσική υπόσταση του νήματος ως πρώτη ύλη αλλά και ως παράγωγο/προϊόν σε αναρίθμητες μορφές, αποτελεί αναφορά μιας παράδοσης και μιας εθνικής ταυτότητα ςσε πολλαπλά επίπεδα. Σχηματίζει και νοηματοδοτεί γεωγραφικούς προσδιορισμούς σε φυσικό και μετα-φυσικό επίπεδο, ενώ παράλληλα λειτουργεί και ως εφαλτήριο συναισθηματικών συνάψεων. Τα στοιχεία αυτά απασχολούν τους εικαστικούς και αποτελούν έναν από τους βασικούς παρονομαστές του ρεπερτορίου τους.

Ο εννοιολογικός άξονας εμπλέκει μια ποιητική και αλληγορική μεταφορά του φαινομένου της πεταλούδας (the butterfly effect) που δανείζει και το όνομά του στον τίτλο της έκθεσης. Συνομιλεί με το γεγονός ότι μια απειροελάχιστη μεταβολή στη ροή των γεγονότων οδηγεί, μετά από την πάροδο του χρόνου, σε μια εξέλιξη της ιστορίας δραματικά διαφορετική από εκείνη που θα λάμβανε χώρα, αν δεν είχε συμβεί η μεταβολή.

Ο θεατής ταξιδεύει σε έναν κόσμο όπου αρχιτεκτονική, μηχανές, κλωστές και πολυμεσικά έργα τέχνης συνυπάρχουν αρμονικά και αναπτύσσουν ενεργό διάλογο μετο χωροχρόνο, υφαίνοντας ταυτόχρονα ένα δεσμό μεταξύ της Τέχνης και του Επιχειρείν. Έχοντας τη δυνατότητα να βρεθεί σε αυτούς τους χώρους, το κοινό θα αναλογιστεί, μεταξύ άλλων, την προοπτική της επαναβιομηχανοποίησης και της ισχυροποίησης της εγχώριας παραγωγής και του συλλογικού οφέλους που θα μπορούσε να προκύψει από αυτήν την εξέλιξη.

Το ανθρώπινο δυναμικό, οι οικογένειες που εργάστηκαν στον τόπο αυτό είναι επίσης μια παράμετρος σημαντική αλλά και συνάμα συμβολική που αναμφίβολα εδραιώνει μια περαιτέρω συνθήκη διερεύνησης και εξύμνησης του ρόλου της βιομηχανίας.

Ο επιμελητής Κώστας Πράπογλου προσκαλεί σαράντα έναν καλλιτέχνες σύγχρονης τέχνης να παρουσιάσουν έργα που ανταποκρίνονται στον χώρο (site-specific) και στο εννοιολογικό πλαίσιο (context-responsive), δημιουργώντας με το οπτικό, πολυμεσικό λεξιλόγιό τους εγκαταστάσεις χώρου, βίντεο, γλυπτά, ηχοτοπία και ζωγραφική. Χώροι αποθήκευσης, αίθουσες με μηχανήματα, διάδρομοι και περάσματα θα συγκροτήσουν μια ροή συνειδησιακής και συναισθηματικής πορείας.