Μπαουχάους: Η τέχνη της καθημερινότητας (vid+pics)

Τα 100 της χρόνια συμπληρώνει η καλλιτεχνική και αρχιτεκτονική σχολή Μπάουχαους, που έγινε διάσημη για τον τρόπο με τον οποίο προσέγγιζε και δίδασκε τον σχεδιασμό. Λειτούργησε στην Γερμανία κατά την περίοδο 1919-1933 και αφιερώνει η Google το σημερινό της (12/4) doodle.

Ανέδειξε την απλότητα, τη λειτουργικότητα και τη χρηστικότητα  και ανάγκασε την τέχνη και τις γεωμετρικές φόρμες να υπηρετήσουν  τον ίδιο τον άνθρωπο. η προσέγγιση του Μπαουχάους (Bauhaus ή Bauhaus) απορρίπτει κάθε περιττό διακοσμητικό στοιχείο,  καθώς τα ίδια τα υλικά, σαν να είναι βγαλμένα από τον κόσμο των ιδεών του Πλάτωνα, εμπεριέχουν ένα είδος φυσικής και εγγενούς διακοσμητικής αξίας και ικανότητας.

Τα πάντα γύρω μας, από την κατασκευή και τον σχεδιασμό των διαμερισμάτων μας ως τα έπιπλα και τα αξεσουάρ, φέρουν κάτι από την υπογραφή του Μπάουχαους. Πολλά από τα χαρακτηριστικά προϊόντα του σχεδιάζονται και κυκλοφορούν απαράλλακτα ως σήμερα: οι ταπετσαρίες, τα υφάσματα, τα φωτιστικά και οι διάσημες μεταλλικές πολυθρόνες.

Ξεκίνησε να επεκτείνεται μέσα από τρεις διαφορετικές πόλεις της Γερμανίας: στη Βαϊμάρη (1919-25), στο Ντεσάου (1925-32) και στο Βερολίνο (1932-33). Ανάμεσα στις κεντρικές ιδέες που προώθησε η σχολή, ήταν η χρήση της τεχνολογίας για καλλιτεχνικούς σκοπούς, η απουσία διάκρισης μεταξύ καλών και εφαρμοσμένων τεχνών, καθώς και η αναγκαιότητα της σφαιρικής διδασκαλίας όλων των μορφών τέχνης. Επανέφερε τη διδασκαλία σε εργαστήρια, σε αντίθεση με τον τρόπο λειτουργίας των ακαδημιών, και στο μικρό χρονικό διάστημα που λειτούργησε, δίδαξαν επιφανείς καλλιτέχνες του 20ού αιώνα, όπως ο Βασίλι Καντίνσκι, ο Γιοχάνες Ίτεν, ο Μαρσέλ Μπρόιερ και ο Πάουλ Κλέε.

Επιδίωξη ήταν η αναβάθμιση των προϊόντων μαζικής παραγωγής (έπιπλα, συσκευές, οικιακά αντικείμενα) αλλά και της κατοικίας συνολικά. Ως εργαστήριο ιδεών και υλικών, οραματίστηκε, και υλοποίησε τις ιδέες του στα πράγματα που περιβάλλουν τον άνθρωπο στον χώρο του: από τα έπιπλα γραφείου και τις περίφημες καρέκλες του, κι από τα ρολόγια τοίχου μέχρι τις καφετιέρες, όλα, ακόμα και τα παιδικά παιγνίδια, συνυπήρχαν αρμονικά σε συνομιλία με το οικοδόμημα, σε κατασκευές, που συνέδεαν τον χώρο με τις ανάγκες και το σχήμα με τη χρήση.

Επανέφερε τη διδασκαλία σε εργαστήρια, σε αντίθεση με τον τρόπο λειτουργίας των ακαδημιών, και στο μικρό χρονικό διάστημα που λειτούργησε, δίδαξαν επιφανείς καλλιτέχνες του 20ού αιώνα, όπως, ο Βασίλι Καντίνσκι, ο Γιοχάνες Ίτεν, ο Μαρσέλ Μπρόιερ και ο Πάουλ Κλέε.

Οι ιστορικές ρίζες του Μπαουχάους τοποθετούνται, συχνά, στα μέσα του 19ου αιώνα και το βρετανικό κίνημα Arts and Crafts του Γουίλιαμ Μόρις και συνδέεται με τις ευρύτερες προσπάθειες ενοποίησης της καλλιτεχνικής έκφρασης, με τη δημιουργία πρακτικών κατασκευών, οι οποίες σημειώθηκαν μετά τη βιομηχανική επανάσταση.

Στόχος της σχολής Μπαουχάους, σύμφωνα με την wikipedia.org, ήταν η αναβάθμιση των προϊόντων μαζικής παραγωγής, όπως τα έπιπλα, αλλά και ολόκληρης της έννοιας της κατοικίας, αν και τάχθηκε απέναντι στην τάση πλήρους εμπορευματοποίησης, κρατώντας τους καθηγητές που δίδασκαν έξω από τα στενά πλαίσια της παραγωγής, προτρέποντάς τους να θεωρούν το έργο τους ως έκφραση δημιουργικότητας και τέχνης.

Διαβάστε ακόμη - Ουλμ Γερμανίας: Ένα χωριό στα πρότυπα του Μπαουχάουζ