Μες στου Αιγαίου τα νησιά σταφύλια μεγαλώνουν…

Απίστευτες παραλίες, χρυσές αμμουδιές, απαράμιλλη θέα, κουκλίστικα χωριά, ακατέργαστα τοπία, κρυφά μονοπάτια, εναλλαγές βουνού και θάλασσας, κάτασπρα σπίτια που αιωρούνται κυριολεκτικά πάνω από τη θάλασσα, επιβλητικά μνημεία. Κάθε νησί του Αιγαίου είναι ομολογουμένως ένας ξεχωριστός προορισμός. Σε όλα αυτά όμως υπάρχει και κάτι ακόμα, κάτι που ενισχύει την ταξιδιωτική εμπειρία. Πρόκειται για τους ευωδιαστούς αμπελώνες, που είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με το τοπίο και την ιστορία κάθε νησιού.

Σε κάθε περιήγηση βλέπουμε αμπέλια να συνυπάρχουν με τη θάλασσα ή να σκαρφαλώνουν περίτεχνα στα βουνά και να μας συντροφεύουν στις διαδρομές μας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν το Αιγαίο Πέλαγος «οινοπίων θάλασσα», αφού τόσο στο βόρειο όσο και στο νότιο Αιγαίο ευδοκιμούν μερικές από τις πιο προικισμένες ελληνικές ποικιλίες. Σταφύλια που μοσχομυρίζουν καλοκαίρι και κληροδοτούν το ιδιαίτερο νησιώτικο DNA στα κρασιά.

Βουτάμε στις λευκές ποικιλίες…

Οι Κυκλάδες με τα ορυκτά και τις οξύτητες

Στις Κυκλάδες το άνυδρο και ιδιόμορφο περιβάλλον δεν εμπόδισε την ανάπτυξη των σταφυλιών, το αντίθετο μάλιστα, τα προίκισε με δύναμη και ένταση. Στη Σαντορίνη, που αποτελεί τον γηραιότερο αμπελώνα της Ελλάδας, καλλιεργείται μία από τις πιο σημαντικές ποικιλίες, το Ασύρτικο. Η λευκή ποικιλία μεγαλώνει μέσα από τη λάβα, σε καλαθούνες που αγγίζουν το έδαφος, και σμιλεύεται με τραγανή οξύτητα και υπέροχες νότες ορυκτών. Δίπλα του εξελίσσονται το Αθήρι και το Αϊδάνι, που είναι πιο διακριτικές και κομψές και τις βρίσκουμε στα περισσότερα νησιά των Κυκλάδων. Στην Πάρο ξεπροβάλλει σε πεζούλες μια επίσης εξαιρετική και πολύ αρωματική ποικιλία, η Μονεμβασιά. Τα κρασιά από τη λευκή ποικιλία πλημμυρίζουν τις αισθήσεις μας με δροσερές νότες εσπεριδοειδών και τροπικών φρούτων.

Τα Δωδεκάνησα με αφρούς και γλύκα

Στα Δωδεκάνησα πρωταγωνιστεί η οινική ιστορία της Ρόδου, που είναι χωρισμένη σε δύο αμπελουργικές ζώνες ανάλογα με το υψόμετρο. Κυρίαρχη ποικιλία είναι το ντελικάτο Αθήρι, το οποίο χαρίζει ήρεμα και αφρώδη κρασιά, με φρέσκες νότες κίτρινων φρούτων και γοητευτικές νύξεις λουλουδιών. Σε μικρότερες ποσότητες συναντάμε το Μοσχάτο Λευκό και το Μοσχάτο Trani, που διαπρέπουν κυρίως στη δημιουργία γλυκών κρασιών με ώριμες νότες φρούτων. Δοκιμάστε τα όλα καθώς κάνετε βόλτα στη μεσαιωνική πόλη των ιπποτών και στο υπέροχο δάσος με τις πεταλούδες.

Λήμνος, Σάμος και Ικαρία ή αλλιώς μοσχάτο και μπεγλέρι

Το Μικρόρωγο Μοσχάτο είναι από τα δυνατά χαρτιά των γηγενών ποικιλιών μας. Ειδικά στη Σάμο κάνει καριέρα γεννώντας κρασιά που έχουν καταφέρει να κερδίσουν τους οινόφιλους όλου του κόσμου. Το αρωματικό του ταπεραμέντο είναι τόσο σύνθετο, που γεμίζει τον ουρανίσκο μας με αρώματα κίτρου, λεμονιού, πορτοκαλιού, περγαμόντου, μέχρι εξωτικές νότες πεπονιού, μάνγκο, ροδάκινου και νύξεις λουλουδιών. Αν βρεθείτε στη Σάμο, αφιερώστε οπωσδήποτε χρόνο για να ακολουθήσετε τους αμπελώνες, που φτάνουν μέχρι τα 900 μέτρα σχηματίζοντας εντυπωσιακές πεζούλες, με θέα το απέραντο Αιγαίο. Από την άλλη, στα ηφαιστειογενή εδάφη της Λήμνου δεσπόζει το Μοσχάτο Αλεξανδρείας, προσφέροντας γλυκά κρασιά με υπέροχα αρώματα βερίκοκου, ροδάκινου και δροσερής μέντας. Τέλος, όσοι βρεθείτε στην πανέμορφη Ικαρία σίγουρα σε κάποιο από τα πανηγύρια θα γευτείτε το τοπικό Μπεγλέρι. Η τροπική ποικιλία καλλιεργείται περίπου έναν αιώνα στο νησί και γεμίζει τα ποτήρια με καλοκαιρινά αρώματα ανανά, ακτινίδιου, γλυκολέμονου και μάνγκο.

φωτογραφίες: iStock / Ideal Image

Πηγή: eatme Ioυλίου.