Πάσχα χωρίς σούβλες - Το αρνάκι της Λαμπρής στη θαλασσινή Ελλάδα

Οι σούβλες -που υφίστανται στις μέρες μας αρκετή κριτική- μπορεί να κατέκτησαν σταδιακά ολόκληρη τη χώρα, ωστόσο ο γνωστός ως «ρουμελιώτικος» δεν ήταν πάντα ο ένας και μοναδικός τρόπος που γιόρταζε το Πάσχα η χώρα. Άλλες γαστρονομικές -και όχι μόνο- κουλτούρες όριζαν το λαμπριάτικο τραπέζι των νησιών.

Όταν η τηλεόραση έφερε τη σούβλα στο νησί

Το σούβλισμα πολλά νησιά έμαθαν ότι υπήρχε στα μεταπολιτευτικά χρόνια, όταν ο ψητός στη σούβλα οβελίας «εισέβαλε» στα νησιώτικα σπίτια μέσω της τηλεόρασης και των γνωστών «Πάσχα στα στρατόπεδα», που γνώρισαν μεγάλες πιένες επί χούντας! Σε κάποια απ' τα χωριά της Λέσβου λόγου χάρη η ιδέα του σουβλίσματος έφτασε μόλις τη δεκαετία του 1970 από φοιτητές, ενώ το παραδοσιακό αρνί ή κατσίκι γινόταν φουρνιστό γεμιστό συνήθως με ρύζι κι ανοιξιάτικα μυρωδικά χωρίς ντομάτα όπως συναντιέται σε άλλες περιοχές.

Ανδριώτικος «λαμπριάτης», «μαστέλο» Σίφνου και «καππαμάς» Ρόδου

Στην Άνδρο ακόμη σερβίρουν λαμπριάτη (αρνί στο φούρνο με γέμιση που χρακτηρίζουν το ρύζι, τα τοπικά τυριά και τα πολλά αυγά). Λαμπριάτη άλλωστε τρώνε και τα Δωδεκάνησα, που είναι αρνί ή κατσίκι στο φούρνο γεμιστό με ρύζι και εντόσθια, το οποίο στα χωριά της Ρόδου ονομάζεται «καππαμάς».

Το πασχαλιάτικο αρνί της Σίφνου δεν ήταν άλλο από το «μαστέλο», που σήμερα έχει καθιερωθεί στις ταβέρνες του νησιού τουλάχιστον για όλη την τουριστική σεζόν. Το αρνίσιο ή κατσικίσιο κρέας ψήνεται στο ομώνυμο τοπικό πήλινο δοχείο, το «μαστέλο», με μπόλικο άνηθο και ντόπιο κόκκινο κρασί.

Το «μουούρι» της Καλύμνου κρατά από την εποχή των πειρατών

Στο νησί της Καλύμνου «Μουούρι» ονομάζεται τόσο η διαδικασία με την οποία φτιάχνεται το πασχαλινό φαγητό, όσο και το ίδιο το φαγητό, ένα  αρνί γεμιστό, ψημένο σε φούρνο που σφραγίζεται με λάσπη. 

Διαβάστε τη συνέχεια πατώντας εδώ