Κριτική: Simul στο Κολωνάκι

Αν μετράω σωστά, τον ερχόμενο Δεκέμβριο το Simul θα γίνει τεσσάρων ετών. Τελικά, περνάει ο καιρός και τις περισσότερες φορές ούτε που το παίρνουμε είδηση. Το λέω γιατί, σε περίπτωση που με ρωτούσε κάποιος, έτσι πάνω στην κουβέντα, πότε άνοιξε αυτό το εστιατόριο στο Κολωνάκι, μπορεί και να του απαντούσα «εδώ και δυο χρόνια». Ακόμα και τις προάλλες που πήγα, μου φάνηκε τόσο του κουτιού, σαν να έβαλε το κλειδί στην πόρτα πριν από έναν μήνα. Κι όμως, μέσα σε αυτό το διάστημα που μεσολάβησε, ο χρόνος λειτούργησε ευεργετικά υπέρ του.

Αναφέρομαι στις επιδόσεις της κουζίνας, μια και το σέρβις παραμένει υποδειγματικό, έχει παλμό, κοντρολαρισμένο χιούμορ, ξέρει φαρσί τα πιάτα και χειρίζεται άψογα τη λίστα των κρασιών. Κάνει τη δουλειά του παραπάνω από καλά. Ο χώρος που φιλοξενούσε κάποτε το γαλλικό εστιατόριο Prunier εκπέμπει μια ζεστασιά, παρά τη μίνιμαλ διακόσμηση. Αποπνέει μια εγκαρδιότητα, η οποία βέβαια πηγάζει από τη φιλόξενη διάθεση των ιδιοκτητών του.Ο Νίκος Θωμάς πιλοτάρει την κουζίνα και η Αλεξάνδρα Γασπαρινάτου κρατάει την μπαγκέτα και διευθύνει την υπόλοιπη ορχήστρα. Με έναν αθόρυβο, όμως, τρόπο και μια διακριτικότητα που έχει κάτι το ευρωπαϊκό. Άλλωστε Simul σημαίνει «μαζί». Δύσκολο στοίχημα στη ζωή, δύσκολο και στη δουλειά, αλλά τους βγήκαν και τα δύο.

Στο μενού αποτυπώνεται η ανεπιτήδευτη πλευρά του γκουρμέ, αισθητικά και κυρίως γαστρονομικά εξελιγμένη σε σχέση με αυτήν που παρουσίασε στο παρελθόν. Η γευστική γραφή του Νίκου Θωμά είναι εκφραστική, έχει καλές τεχνικές, πολύ ωραίες ιδέες, ενώ πλέον η σοβαρή αναβάθμιση που έγινε στις πρώτες ύλες πριμοδοτεί αναλόγως την πλοκή. Τώρα, αν έπρεπε σώνει και καλά να το κατατάξω κάπου, θα έλεγα ότι είναι ένα μοντέρνο μπιστρό, που παίζει σε δημιουργικό ευρωπαϊκό ταμπλό, χωρίς να αφήνει την ελληνική κουζίνα εκτός του νυμφώνα. Ίσα-ίσα.

Από τα ωμά πιάτα ξεχωρίζει το εξαιρετικό μπαρμπούνι τους. Κόβεται σε λεπτές φέτες και ο χυμός από σαγκουίνι, που του δίνει μια ντελικάτη σπιρτάδα, έρχεται να ισορροπήσει με τη γήινη αίσθηση από τις συνοδευτικές φακές. Πολύ καλό βρήκα και το μοσχαρίσιο ταρτάρ, το οποίο αισθητικά κλείνει το μάτι στο κεφτεδάκι. Είχε μια δωρικότητα στη νοστιμιά του που με κέρδισε, παρότι θα το προτιμούσα κατά τι τραγανότερο και το παστέλι στην κορυφή του πιο κομψό. Αυτό, όμως, που σας προτείνω να δοκιμάσετε οπωσδήποτε από τα ορεκτικά είναι η εκπληκτική, μελωμένη, ρεβιθάδα του με το μοσχαρίσιο μεδούλι και τις καραβίδες. Κάνει μια φοβερή αντίστιξη με τα διαφορετικά μαγειρέματα των οσπρίων, που τους δίνουν μια ενδιαφέρουσα εναλλαγή υφών, ενώ, σε συνδυασμό με τις ολόσωστα ψημένες καραβίδες και το πεντανόστιμο μεδούλι, το αποτέλεσμα είναι συναρπαστικό. Αυτό, μάλιστα. Είναι ένα comfort πιάτο υψηλού επιπέδου, το οποίο, θα το πω έτσι, δεν δικαιούνται να βγάλουν ποτέ από τον κατάλογο. Εξαιρετικά ζουμερό και το χοιρινό καρέ τους, με έναν βελούδινο πουρέ καλαμποκιού, κρούστα ντομάτας και προσούτο. Τα επιδόρπια, όμως, ήθελαν αναθεώρηση, η οποία, όπως πληροφορήθηκα, είναι στα σκαριά.

Ανοιξιάτικο μενού… επί του πιεστηρίου

Συνήθως η άνοιξη είναι η εποχή που τα περισσότερα εστιατόρια εμπλουτίζουν το μενού τους με νέες προτάσεις. Έτσι και στο Simul, οσονούπω, θα φιγουράρουν καινούργια πιάτα στον κατάλογο. Στο degustation, μάλιστα, που είναι ήδη στον αέρα, κάπου πήρε το μάτι μου μια brioche με γέμιση στιφάδο, η οποία, δεν σας κρύβω, μου έκανε σοβαρό κλικ.

Simul

Βαθμός: 7/10

Τηλέφωνο: 2107224737

Διεύθυνση: Υψηλάντου 63, Κολωνάκι

Ανοιχτά: Κάθε μέρα 6-12 μ.μ., Κυριακή κλειστά

Τιμή / άτομο: €40-50 με κρασί

*Οι τιμές υπολογίζονται κατ' άτομο με πρώτο, κύριο πιάτο και γλυκό συν κουβέρ, νερό αλλά και μισό μπουκάλι κρασί ή μια μπίρα ανάλογα με το στιλ του εστιατορίου. Κάνουμε δηλαδή μια προσπάθεια να προσεγγίσουμε το πραγματικό κόστος ενός γεύματος.

Η κλίμακα της βαθμολογίας

0-3 Κακό, 3,5-4 Μέτριο, 4,5 Αποδεκτό, 5-5,5 Ικανοποιητικό, 6-6,5 Καλό, 7-8 Πολύ καλό, 8,5-9 Εξαιρετικό, 9,5-10 Άριστο

Από τον Τάσο Μητσελή

Πηγή: eatme Απριλίου. Το eatme κυκλοφορεί την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα με το Έθνος της Κυριακής