Κατερίνα Ρεμούνδου: H «κερά» του Πιτροφού, που κάποτε φορούσε Prada

Μόνο όσοι γνώριζαν τη δυναμική Κατερίνα Ρεμούνδου στα ’90s και την εκτιμούσαν για την επιτυχημένη της επαγγελματική πορεία αντιλαμβάνονται γιατί η παιδεία της «Αρσακιάδας» –όπως της αρέσει να αυτοχαρακτηρίζεται–, που την ακολουθεί μέχρι σήμερα, δεν την εμπόδισε ποτέ να μιλάει σταράτα και να προτάσσει το τσαγανό της για να κερδίζει τις μάχες στον σκληρά ανταγωνιστικό χώρο της δουλειάς της.

Αυτό το τσαγανό μαζί με την αγάπη της για τη μαγειρική –και τη σχέση που απόκτησε μαζί της λόγω της θέσης της ως διευθύντριας εμπορικού, επί μία εξαετία, στη Δέσμη Εκδοτική (αθηνόραμα και Ευ Ζην)– έγιναν το «κλειδί» που της επέτρεψε να ξανανοίξει το παλιό καφενείο «Του Ζοζέφ», του Ανδριώτη εκ πατρός παππού της, μετατρέποντάς το σε ένα ιδίοτυπο ρεστοκαφενείο κι ανατρέποντας, συγχρόνως, τα μέχρι εκείνην τη στιγμή εστιατορικά δεδομένα ενός νησιού, που όχι μόνο δεν φημίζεται για την εξωστρέφειά του, αλλά πολύ συχνά δεν διστάζει και να απαντήσει με κρόνεια σκληρότητα στα ατίθασα παιδιά του, σε περίπτωση που νομίσει πως απειλείται η καθεστηκυία λογική του.

Ξέχασε λοιπόν όσα ήξερε, σήκωσε ψηλά τα μανίκια, έχωσε βαθιά τα χέρια στη λεκάνη και ανασκουμπώθηκε για να μάθει να ζυμώνει με τον τρόπο των απλών γυναικών του νησιού, αφού τη δική τους, αυθεντικά ανδριώτικη κουζίνα είχε επιλέξει να σερβίρει στον τρισχαριτωμένο, μετά τις διακοσμητικές της παρεμβάσεις, καφενέ του παππού Ρεμούνδου. Και δώσ’ του οι μπρούστουλες και οι φουρτάλιες –με τα ντόπια λουκάνικα και τη γλίνα τον χειμώνα και με τα κουκιά, τις αγκινάρες την άνοιξη–, ο λαμπριάτης το Πάσχα και οι πίτες με τη λύρα ή τα λυράκια και τα ανδριώτικα τυριά, που δεν έλειψαν ποτέ από τον κατάλογό της, ο οποίος, εκτός από τις εποχικές σταθερές του, αλλάζει καθημερινά, ακολουθώντας τον ρυθμό των εποχών, την έμπνευση της μαγείρισσας και τα «μερομήνια» της διάθεσής της.

Από την πρώτη της κιόλας σεζόν, όπως λέει, η Κατερίνα διαπίστωσε πως το ρεστοκαφενείο της «έμελλε να έχει για κοινό κυρίως τουρίστες και η ίδια να γίνει φίλη αποκλειστικά με τις πιο ανοιχτόμυαλες γυναίκες του νησιού»· καταρχάς με την ενενηντάχρονη σήμερα γειτόνισσά της, την κυρία Μαρία, «που στην αρχή ερχόταν να την βοηθήσει έτσι, για να περάσει η ώρα, αλλά ταυτόχρονα της μάθαινε και τα ντόπια, μαγειρικά τερτίπια», όπως λέει· μέχρι που σήμερα πια κατέληξε να τη φροντίζει η Κατερίνα, η οποία δεν δίστασε να τη συμπεριλάβει στην οικογένειά της ως θετή… γιαγιά. Έγινε όμως φίλη και με πολύ νεότερες κοπέλες, που εκτίμησαν το πάθος και την τρέλα της για αυτό που τάχτηκε να κάνει, παραβλέποντας το γεγονός πως μαζί με το τσαγανό πάει συχνά κι ένας sui generis χαρακτήρας. Αυτός όμως ο χαρακτήρας μπορεί να σε βοηθάει να αντέξεις τους ζόρικους χειμώνες που φορές κάνει μέρες να μπει πελάτης, αλλά κυρίως σου δίνει την απαραίτητη σπρωξιά για να αποφασίσεις πως μπορείς να μετακινηθείς από την πεπατημένη, μαγειρεύοντας κι αλλού κατά τη διάρκεια των ισχνών νησιωτικών αγελάδων, για να μπορείς τα καλοκαίρια να κρατάς το μετερίζι σου, για να μη χαθεί η μαγειρική παράδοση της αγαπημένης σου Άνδρου.

Πιτροφός, Άνδρος, τηλ. 2282051050

Από τη Θάλεια Τσιχλάκη

Πηγή: eatme Ιουλίου. Το eatme κυκλοφορεί την πρώτη Κυριακή κάθε μήνα με το Έθνος της Κυριακής