Η πιο νόστιμη ψαρόσουπα αυτού του χειμώνα είναι... θεατρική

Μια νέα παράσταση για παιδιά ξεκίνησε στο Παλλάς στις 2 Νοεμβρίου. «Βουτιά στη Βυθούπολη» είναι ο τίτλος του έργου, του Γιώργου Λεμπέση, που μας γνώρισε τους ήρωες του βυθού με την «Ψαρόσουπα» και τώρα τους μπλέκει σε νέες περιπέτειες, με τη μουσική του άλλου Γιώργου Λεμπέση. Με αυτούς τους συντελεστές, το απίστευτο μακιγιάζ, τα ωραία σκηνικά, με διαλόγους με πολύ χιούμορ, μήπως τελικά η παράσταση αυτή δεν είναι μόνο για παιδιά; Συναντήσαμε τον σκηνοθέτη της παράστασης Φωκά Ευαγγελινό και τους πρωταγωνιστές στις πρόβες και στο διάλειμμα της φωτογράφισης είχαμε την ευκαιρία να τους δούμε πρώτοι με το απίθανο μακιγιάζ τους, αλλά και να μιλήσουμε για τους ρόλους τους και φυσικά για την κοινή μας αγάπη, τη μαγειρική.

Φωκάς Ευαγγελινός

«Από μικρός λάτρευα τις πίτες που έφτιαχνε η μαμά μου και, επειδή είμαστε πολυμελής οικογένεια, ποτέ δεν περίσσευε ένα κομμάτι παραπάνω»

Από το Άλσος όλο το καλοκαίρι στο Ηρώδειο και τώρα εδώ, στο Παλλάς, για τη «Βουτιά στη Βυθούπολη». Πώς είναι για εσάς αυτή η εναλλαγή;

Είναι όντως ωραία πράγματα, με αναζωογονούν και μένα, αντιμετωπίζω κάθε δουλειά σαν μια λευκή σελίδα. Οι συνεργάτες μου είναι διαφορετικοί και καταπληκτικοί κάθε φορά, και προσπαθώ και εγώ να πω κάτι άλλο από αυτό που ίσως έχω πει. Αυτό που ετοιμάζουμε εδώ είναι θέατρο για παιδιά αλλά και για μεγάλους. Η κοινωνία της Βυθούπολης είναι η κοινωνία μας σήμερα, που έχει κακούς ανθρώπους, έχει καλούς ανθρώπους, έχει και μετανάστες. Περνάμε μηνύματα στα παιδιά μέσα από το παιχνίδι, μέσα από το τραγούδι, μέσα από μια ιστορία που παρακολουθούν. Να μάθουν τι σημαίνουν κάποιες έννοιες και αξίες που είναι σημαντικές, που, αν δεν τις γνωρίζουμε, δεν τις προστατεύουμε, κάποια στιγμή θα χαθούν και ίσως καταστραφεί η όμορφη κοινωνία στην οποία ζουν. Μέσα από το κείμενο καταλαβαίνεις ότι μόνο με την αγάπη υπάρχει εξέλιξη. Αν το παιδί μεταναστών δηλαδή δεν το αφομοιώσει η κοινωνία, δεν το αγκαλιάσει, δεν το αγαπήσει, με όμορφο τρόπο, μπορεί αυτό έπειτα από καιρό να γίνει ο εκδικητής της ίδιας της κοινωνίας, της όμορφης αυτής Βυθούπολης. Άρα, περνάνε με ωραίο τρόπο τα μηνύματα στους μικρούς, αλλά προβληματίζονται και οι μεγάλοι.

Πώς είναι να σκηνοθετείς μια παράσταση για παιδιά;

Τα παιδιά είναι αυστηροί κριτές, γιατί είναι σκηνοθέτες οι ίδιοι. Έχουν τεράστια φαντασία, τους δίνεις μια καρέκλα και την κάνουν αυτοκίνητο, πάρκινγκ, διαστημόπλοιο. Θέλω να πω ότι δεν είναι τόσο απλό να αντιμετωπίσεις ένα παιδί μόνο σαν παιδί. Έρχεσαι λοιπόν αντιμέτωπος με τη φαντασία τους και αυτή τη φαντασία πρέπει να την τεκμηριώσεις. Γιατί το παιδί, αν διαφωνήσει ή αν βαρεθεί, ή θα αρχίσει να ανησυχεί ή θα σηκωθεί να φύγει. Το παιδί έχει μια αφοπλιστική ειλικρίνεια, σου λέει αυτό που σκέφτεται, οπότε πρέπει να έχεις και εσύ ειλικρίνεια σε αυτό που κάνεις για εκείνο. Ο Γιώργος Λεμπέσης έχει γράψει ένα πολύ όμορφο και ανάγλυφο κείμενο, με πολλές εναλλαγές. Από το σοβαρό πάει στο χιούμορ και είναι τόσο όμορφοι οι χαρακτήρες, που και οι ίδιοι οι ηθοποιοί το διασκεδάζουν. Βλέπω τους συνεργάτες μου να γίνονται παιδιά μέσα από αυτό και είναι πολύ όμορφο αυτό που συμβαίνει. Ακόμα και εγώ προσπαθώ να το δω σαν παιδί όλο αυτό. Ο άλλος Γιώργος Λεμπέσης έχει γράψει μια πολύ ωραία μουσική, με χαρούμενα, κεφάτα αλλά και δραματικά κομμάτια. Τολμώ να πω ότι είναι ποιητικό όλο αυτό που συμβαίνει.

Η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα είναι φεύγοντας ένα παιδί όχι μόνο να έχει περάσει καλά, αλλά από τα εκατό πράγματα που θα ειπωθούν να του εντυπωθούν τρία σημαντικά. Και αυτό θα προσπαθήσω να φωτίσω στη συγκεκριμένη παράσταση.

Να μιλήσουμε για τις γευστικές μνήμες; Τι σχέση έχετε με τη μαγειρική;

Είμαι από το Νεοχώρι Μεσολογγίου, μια περιοχή στη λιμνοθάλασσα με πολύ ψάρι. Έχω υπέροχες μνήμες από αυτό το ατμοσφαιρικό τοπίο που αλλάζει διαρκώς στη διάρκεια της μέρας. Μου αρέσουν πολύ τα ψάρια και τα χορταρικά. Από μικρός λάτρευα τις πίτες που έφτιαχνε η μαμά μου και, επειδή είμαστε πολυμελής οικογένεια, ποτέ δεν περίσσευε ένα κομμάτι παραπάνω. Από τη μητέρα μου θυμάμαι και τα μακαρόνια με κιμά. Είμασταν έντεκα άτομα και, όταν τα έφτιαχνε η μάνα μου, έπρεπε να φάνε όλοι, οπότε, όταν ζητούσα παραπάνω, μου έλεγε: «Όχι, αυτό είναι το πιάτο σου». Αυτό ήταν το απωθημένο μου, έτσι τώρα μπορώ να φάω ένα ολόκληρο ταψί πίτα ή τέσσερα πιάτα μακαρόνια, θα τα κάψω με την κίνηση, δεν έχω τέτοιο άγχος.

Ποιες είναι οι γαστρονομικές σας συνήθειες;

Μου αρέσει να έρχονται οι φίλοι μου στο σπίτι και να κάνουμε τραπέζι. Μου αρέσουν πολύ τα οικογενειακά και φιλικά τραπεζώματα. Από το να βγω έξω με παρέα, προτιμώ να μαζευτούμε σπίτι και να μαγειρέψουμε και να φάμε. Μου αρέσει η αίσθηση της φιλοξενίας. Μου αρέσει να νοιάζομαι για τους ανθρώπους που αγαπάω, είτε έχει να κάνει με το φαγητό είτε με κάτι άλλο.

Idra kayne

«Μου αρέσει να μαγειρεύω για άλλους. Για τον εαυτό μου φτιάχνω απλά πράγματα. Το παστίτσιο και τα μακαρόνια με κιμά πιστεύω πως δεν θα τα ξεπεράσω ποτέ»

Ποιο ρόλο παίζεις στην παράσταση;

Παίζω τη μαντάμ Χειλού, ένα ψάρι που έρχεται από τον Κόλπο της Βεγγάλης, που ταξιδεύει και φτάνει στον Κόλπο της Βυθούπολης ψάχνοντας κάποιον. Έχει καλό χαρακτήρα, έχει έρθει από άλλη πολιτεία, είναι πολύ γλυκιά.

Πόσο κοντά είναι στο χαρακτήρα σου;

Και εγώ είμαι γλυκός άνθρωπος (γέλια). Είναι αρκετά κοντά. Το ότι έχει έρθει από ξένη χώρα και προσπαθεί να ενταχθεί στη Βυθούπολη με αγγίζει αρκετά. Εγώ δεν έχω έρθει από ξένη χώρα, γεννήθηκα εδώ από μητέρα Ελληνίδα και πατέρα από την Ουγκάντα.

Στην Ουγκάντα δεν έχω πάει ακόμα, ακούω μόνο ιστορίες από τον πατέρα μου και ευελπιστώ πως σύντομα θα καταφέρω να πάω.

Στο σπίτι ποια κουζίνα προτιμάτε;

Σίγουρα υπερίσχυσε η ελληνική κουζίνα, γιατί ο μπαμπάς δούλευε πολύ, όμως κάποιες Κυριακές και γιορτές μαγείρευε κοκκινιστό αγριογούρουνο με ουγκάλι. Ένα πεντανόστιμο συνοδευτικό χυλό από καλαμποκάλευρο και νερό.

Τα δικά σου αγαπημένα φαγητά;

Μου αρέσει να μαγειρεύω για άλλους. Για τον εαυτό μου φτιάχνω απλά πράγματα. Το παστίτσιο και τα μακαρόνια με κιμά πιστεύω πως δεν θα τα ξεπεράσω ποτέ.

Έχεις ξαναπαίξει σε παιδικό θέατρο;

Ναι, έχω κάνει παιδικό θέατρο τα τελευταία τέσσερα χρόνια και μιούζικαλ και τώρα τα συνδυάζουμε. Είναι μια μεγάλη παραγωγή. Οι μουσικές παραστάσεις είναι πολύ δύσκολες. Όσοι δεν έχουν ασχοληθεί δεν μπορούν να φανταστούν πόσο σκληρή δουλειά και πόση προετοιμασία χρειάζεται και τι απαιτήσεις έχουν. Στην αρχή ήμουν φοβισμένη με τα παιδιά. Αν είναι κάτι ψεύτικο, πολύ επιτηδευμένο, το παιδί κατευθείαν θα το καταλάβει. Δεν είναι σαν τους μεγάλους που μπορεί να κάνουν υπομονή. Αν στο παιδί δεν αρέσει κάτι, σηκώνεται μέσα στην αίθουσα και σου λέει: «Τι βλακείες είναι αυτές που λες, είσαι φάλτσος ή ψεύτης». Από την άλλη, είναι πολύ όμορφο όταν καταφέρνεις να τα κερδίσεις. Το συναίσθημα είναι φανταστικό. Σαν το παιδικό χειροκρότημα δεν νομίζω πως υπάρχει κάτι άλλο. Είναι τόσο αγνό, τόσο από μέσα τους, είναι καταπληκτικό.

Ποιος είναι ο ρόλος των ονείρων σου;

Θα ήθελα να παίξω ένα από τα dreamgirls και, αν είναι και το κεντρικό, δεν θα πω όχι (γέλια).

Σου ευχόμαστε ολόψυχα να ανέβει στην Ελλάδα, να παίξεις στην παράσταση και να έρθουμε να σε απολαύσουμε!

Ιάσονας Μανδηλάς

«Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο υπάρχουν οι αλμυρές κρέπες. Κρέπες είναι μόνο οι γλυκές, σοκολάτα με μπισκότο. Τέλος»

Πώς νιώθεις που είσαι σε αυτή την παράσταση;

Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος, γιατί είναι η πρώτη φορά που κάνω παιδικό θέατρο, οπότε είναι μια καινούργια θεατρική εμπειρία. Είχα λίγο άγχος στην αρχή, γιατί δεν είμαι πρωινός τύπος. Εμπιστεύομαι τον Φωκά, είμαι σίγουρος ότι το αποτέλεσμα θα είναι άρτιο και, έχοντας δει αρκετές παιδικές παραστάσεις στην Ελλάδα που είναι πραγματικά υπέροχες, αποφάσισα να το δοκιμάσω. Μπορώ να σας πω ότι το έργο αυτό είναι πολύπλοκο, με πολύ όμορφη και έντονη πλοκή, με ωραία σκηνικά, οπότε πιστεύω, όντας ένα μεγάλο παιδί που αγαπάει τα καρτούν, ότι είναι μια παράσταση για όλες τις ηλικίες. Έχω σπουδάσει στο Λονδίνο, έχω ζήσει στην Αμερική, έχω ζήσει στο Λουξεμβούργο, έχω δει πολύ μουσικό θέατρο, υπάρχει όλη αυτή η θετική πλευρά τώρα που είμαι στην Ελλάδα. Χαίρομαι που έχω έξτρα γνώσεις και μπορώ και εγώ με το δικό μου τρόπο και το δικό μου μικρό βήμα να δώσω και δυο πράγματα που έχω δει έξω.

Ποιος είναι ο ρόλος σας στην παράσταση;

Κάνω τον Βαγγέλη το ροφό, που είναι συνεχώς εκνευρισμένος. Η αλήθεια είναι πως το καστ είναι πετυχημένο. Εγώ, για παράδειγμα, μπορεί να μην είμαι νευρικός, αλλά πάντα βρίσκω ένα λόγο για να γκρινιάζω. Βέβαια, ο Βαγγέλης ο ροφός κρύβει μέσα του καλοσύνη, ο ρόλος του είναι πολύ καλός και κοντά σε μένα. Χαίρομαι γιατί έχω πολλά κοινά και πρώτη φορά είμαι αντιμέτωπος με ένα ρόλο για τον οποίο μπορώ να αντλήσω πολλά πράγματα από το χαρακτήρα μου.

Ποιες είναι οι γευστικές σου μνήμες; Τρως ψάρια;

Τρώω αρκετά. Το αστείο είναι ότι η μητέρα μου έχει εμμονή με τα ψάρια. Θα με πάρει τηλέφωνο και θα ρωτήσει: «Ιάσονα, έφαγες ψάρι αυτή τη βδομάδα;» Έχει θέμα με το ψάρι, πιστεύει πως είναι η καλύτερη τροφή. Αν φάω ψάρι και πιω πορτοκαλάδα, είμαι γι’ αυτή μια χαρά.

Αγαπημένες συνήθειες στο φαγητό;

Σουβλάκια και κρέπες. Ένα σας λέω, μένω πάνω από σουβλατζίδικο. Και δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο υπάρχουν οι αλμυρές κρέπες. Κρέπες είναι μόνο οι γλυκές, σοκολάτα με μπισκότο. Τέλος.

Έχεις επιχειρήσει να μαγειρέψεις;

Ναι, έχοντας μείνει μόνος μου έξω, μαγείρεψα πολλές φορές. Είμαι περισσότερο κρεατοφάγος. Μπριζόλες, κοτόπουλα, σαγανάκια, πολλά λιωμένα τυριά που τα αγαπάω πολύ.

Δεν σου φαίνεται.

Μπα, τρώω αρκετά λιπαρά με σαλτσούλες κόκκινες, αλλά τα καίω εύκολα.

Φώτης Σεργουλόπουλος

«Η εστίαση έχει άλλες απαιτήσεις, όμως χαίρομαι που αναγνωρίζεται αυτό που κάνω, χαίρομαι που χρόνο με το χρόνο αποδείξαμε πως εμείς είμαστε εδώ για να μείνουμε»

Ποιο ρόλο παίζεις στην παράσταση;

Παίζω τον Βρασίδα τον αχινό, τον καλό της υπόθεσης. Είναι ο ενωτικός, αγαπάει τις τέχνες και είναι ερωτευμένος με τη Ρίτσα την πεσκανδρίτσα. Είναι ο χαρακτήρας που θα φέρει το καλό στην πόλη.

Έχει κάτι κοινό με το χαρακτήρα σου;

Δεν ξέρω αν δίνω πάντα τη λύση, αλλά είμαι ένας άνθρωπος ενωτικός, μου αρέσει να έχω στάνταρτ πράγματα στη ζωή μου και να λειτουργώ ενωτικά.

Πώς αντέδρασες στην πρόταση που σου έγινε να συνεργαστείς σε αυτή την παράσταση; Το σκέφτηκες;

Αυτή η παράσταση είναι μια μεγάλη παραγωγή, ένα μεγάλο μιούζικαλ φτιαγμένο με πρωτογενές για την Ελλάδα υλικό, με πρωτότυπο κείμενο του Γιώργου Λεμπέση και μουσική του άλλου Γιώργου Λεμπέση. Είμαι σε μια φάση της ζωής μου και σε μια ηλικία που ορισμένα πράγματα τα επιλέγω γιατί υπάρχει η σύμπνοια των συντελεστών. Με τον Φωκά είχαμε συνεργαστεί στην «Πρισίλα» πριν από πέντε χρόνια που είχε σημειώσει πολύ μεγάλη επιτυχία. Είμαστε καλοί φίλοι, η αύρα και η διάθεσή του ήταν τα εχέγγυα για να πω ναι. Είναι ευτυχία να δουλεύεις μαζί του. Πάντα θέλει να κάνει το καλύτερο, είναι λεπτολόγος, θα βρει τους καλύτερους συνεργάτες και έχει φοβερή ενέργεια. Για μένα είναι εγγύηση πως το αποτέλεσμα θα είναι πολύ καλό, από ένα επίπεδο και πάνω, τίποτα λιγότερο.

Είναι γνωστό πως ασχολείσαι με τη γαστρονομία. Έχετε φτιάξει με το συνεργάτη σου το «Artisanal» στην Κηφισιά που σκίζει.

Ναι, εδώ και τέσσερα χρόνια, είναι πολύ δύσκολη δουλειά. Ευτυχώς, έχω πολύ καλό συνεργάτη, μπήκα σε αυτό και το αγάπησα πολύ. Το «Artisanal» είναι μέσα στην καρδιά μου και δεν το αφήνω. Η εστίαση έχει άλλες απαιτήσεις, όμως χαίρομαι που αναγνωρίζεται αυτό που κάνω, χαίρομαι που χρόνο με το χρόνο αποδείξαμε πως εμείς είμαστε εδώ για να μείνουμε και είμαστε άνθρωποι που ψάχνουμε πολύ περισσότερο τη δουλειά μας από όσο μπορεί να φανταστεί κάποιος. Με το σεφ μας, τον Δημήτρη Δημητριάδη, τα βρήκαμε, είναι εξαιρετικός χαρακτήρας. Με ένα συνεργάτη πρέπει να συντονιστείς, να βρεις τρόπο επικοινωνίας. Πολύ δύσκολο, αλλά τόσο όμορφο όταν συμβαίνει, και το παλέψαμε όλοι για να συμβεί και έχει πάει πολύ καλά.

Με το «Shamone» τι γίνεται;

Εκεί, σταθερά. Φέτος δεν προλαβαίνω να ανεβάσω κάτι, φέτος έχω και ένα τηλεπαιχνίδι στον Alpha. Μπορεί να είμαι σε κουραστική φάση, αλλά είμαι πολύ χαρούμενος και θα τα καταφέρουμε μέχρι να έρθει η ώρα που θα απολαύσουμε τους καρπούς.

Καλή επιτυχία

Και σε σας!

Μέμος Μπεγνής

«Νομίζω πως έχω ταλέντο στη μαγειρική, χωρίς να το έχω εξελίξει ιδιαίτερα, ό,τι κάνω το κάνω καλά»

Πώς είναι η μετάβαση από το Άλσος στη «Βυθούπολη»;

Είναι διαφορετικά πράγματα, άλλωστε αυτός είναι και ο στόχος μου, θέλω να κάνω διαφορετικά πράγματα κάθε φορά. Ο λόγος που κάνω αυτό το παιδικό είναι γιατί αγαπάω πολύ τα παιδιά. Αυτό το θέατρο είναι πολύ «διαφορετικό» από αυτό των μεγάλων. Είναι πολύ σημαντικό τα παιδιά να μαθαίνουν σωστά, να μεγαλώνουν σωστά και εμείς ως υπεύθυνοι να τους περνάμε τα σωστά μηνύματα. Γιατί, δυστυχώς, ζούμε σε μια χώρα με ταμπού, με πολλά κόμπλεξ, με πολλές φοβίες για το διαφορετικό και είναι πολύ σημαντική η παιδεία στην οποία έχουμε έλλειψη, οπότε όποιος μπορεί να κάνει κάτι, να βάλει το λιθαράκι του γι’ αυτά τα παιδιά που μεγαλώνουν σε αυτή τη χώρα, ας το κάνει.

Η «Βυθούπολη» είναι ένα πρωτότυπο, ευφάνταστο, χρωματιστό έργο, πολύ ευχάριστο. Το κείμενο δεν είναι επιφανειακό, δεν στέκεται μόνο στο ωραίο σκηνικό, στα χορευτικά του Φωκά ή στο ωραίο μακιγιάζ. Περνά κάποια πιο βαθιά μηνύματα, όπως η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων, η αγάπη, ο αλτρουισμός, η κατανόηση, η αποδοχή του διαφορετικού, οι μετανάστες που είναι φλέγον ζήτημα στην εποχή μας. Πιστεύω πως είναι μια παράσταση αξιώσεων, τα παιδιά θα έχουν πολλά να συζητήσουν με τους γονείς τους στο σπίτι.

Ποιο ρόλο παίζετε;

Εγώ είμαι ο μπακαλιάρος, ο κακός της υπόθεσης. Γιατί κακός; Γιατί ο μπαμπάς μου ο μπαμπακαλιάρος ήταν ένας σατράπης, ένας δικτάτορας που είχε καταλάβει κάποτε τη Βυθούπολη. Τα ψάρια εξεγέρθηκαν, τον έδιωξαν και πλέον ο γιος του υφίσταται το bulling από τη νέα γενιά. Να ένα ακόμα φλέγον, ένα σημαντικό θέμα. Ο γιος πληρώνει τα σπασμένα του μπαμπά του. Αποφασίζει λοιπόν να συνεχίσει το έργο του πατέρα του. Ενώ στη Βυθούπολη είναι μέσα στην καλή χαρά, πάει να τους καταλάβει και να τους κάνει άνω κάτω. Να τους υποδουλώσει. Όλα τα ψάρια όμως με την αγάπη που έχουν μεταξύ τους ενώνονται και καταφέρνουν να τον τουμπάρουν. Τελικά, ο μπακαλιάρος γίνεται και αυτός καλός. Γελάμε πολύ στην παράσταση, το κείμενο είναι εκπληκτικό, με φοβερές ατάκες. Εγώ αποκαλώ τους άλλους αποτυχίες με λέπια, τους λέω ψαροκεφτέδες, τους υποβιβάζω πολύ!

Ψάρι τρώτε;

Έχω κόψει το κρέας εδώ και πολλά χρόνια, οπότε τρώω αρκετό ψάρι. Πάντα έβλεπα τα ψάρια με συμπάθεια. Έχω μεγαλώσει στη Σαλαμίνα, με έναν πατέρα αξιωματικό που είχε ως χόμπι το ψάρεμα. Με πυροφάνι, παραγάδι, μπουκάλες, μιλάμε για οργανωμένα πράγματα. Έχω λοιπόν μεγαλώσει από μωρό με θαλασσινά και ψάρια. Κυδώνια, αστακούς ψάρια, τα ξέρω πολύ καλά όλα.

Η σχέση σας με τη μαγειρική;

Είναι πολύ καλή, το διαπίστωσα όταν ανακάλυψα το πρόβλημά μου με το θυρεοειδή. Έπρεπε να τρώω ανάλατα και δεν γινόταν να παραγγέλνω απέξω, έτσι χρειάστηκε να μάθω να μαγειρεύω μόνος μου. Έπαιρνα τηλέφωνο τη μητέρα μου για να μου πει πώς να κάνω διάφορα φαγητά, από μακαρονάδες, σάλτσες, παστίτσιο, κοτόπουλο στο φούρνο, όταν έτρωγα κρέας, μέχρι πίτες, φακές και όσπρια. Νομίζω πως έχω ταλέντο στη μαγειρική, χωρίς να το έχω εξελίξει ιδιαίτερα, ό,τι κάνω το κάνω καλά. Είμαι περήφανος για τις φακές μου. Δεν τσιγαρίζω το κρεμμύδι, βάζω δάφνη και τριμμένο σκόρδο, λάδι και γίνονται μούρλια.

Για φίλους μαγειρεύετε;

Όταν υπάρχει χρόνος, ναι.

Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα θέλατε να παίξετε στο θέατρο;

Ναι, θα ήθελα να παίξω στο «Sunset Boulevard» το ρόλο του Joe Gillis. Είναι ένας ρόλος που μου αρέσει πάρα πολύ, το συζητάμε πολλά χρόνια με τον Σταμάτη Φασουλή, πιστεύω πως κάποια στιγμή θα γίνει πριν φτάσω να κάνω τον παππού του Joe Gillis!

Μαριέλλα Σαββίδου

«Όταν ήμουν μικρή, κάναμε μαζί με τη γιαγιά μου πολύ ωραία πάστα φλώρα, μου έμαθε να φτιάχνω πολύ ωραίες σαρλότες, γι’ αυτό και τώρα προτιμώ να κάνω γλυκά από το να μαγειρεύω»

Ποιος είναι ο ρόλος σου στην παράσταση;

Παίζω τη Ρίτσα την πεσκανδρίτσα, την ντίβα του βυθού, η οποία έχει έναν πολύ συμβολικό ρόλο. Η Ρίτσα τραγουδάει με την καταπληκτική φωνή της και με το μενταγιόν που φοράει ανοίγει ο δρόμος για να υπάρχει η ειρήνη στη Βυθούπολη. Αυτό το μιούζικαλ, εκτός του ότι είναι ένα μαγικό υπερθέαμα, δεν το συζητώ, περνάει πολύ ωραία μηνύματα τόσο στα παιδιά όσο και στους μεγάλους. Τα δύο κύρια θέματα είναι η μετανάστευση και το θέμα των πλαστικών. Το μήνυμα που περνάει η παράσταση είναι ότι για να υπάρχει ισορροπία και ειρήνη στον κόσμο πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε γι’ αυτό.

Μουσικό θέατρο έχεις κάνει, και μάλιστα με μεγάλη επιτυχία. Θέατρο όμως για παιδιά;

Είναι η πρώτη φορά που κάνω παιδικό θέατρο. Τα παιδιά είναι οι πιο αυστηροί κριτές. Αν δυσανασχετήσουν, το δείχνουν χωρίς περιστροφές. Όπως λέμε και στην Κύπρο, «που πελλόν τζαι που μιτσήν μαθαίνεις την αλήθκεια», από τρελό και από μικρό δηλαδή. Πάντως, μου αρέσει πάρα πολύ αυτό που πάμε να κάνουμε, γιατί έχω πολύ καλή σχέση με τα παιδιά. Ίσως γιατί έχω ακόμα μια παιδική πλευρά, δεν με νοιάζει να τσαλακωθώ, μου αρέσει να είμαι πιο αυθεντική.

Μοιράζεις τη ζωή σου μεταξύ Κύπρου, Ελλάδας και Γαλλίας. Να περάσουμε στις μνήμες που αφορούν το φαγητό. Ελληνική, κυπριακή ή γαλλική κουζίνα;

Σίγουρα είμαι μεταξύ ελληνικής και κυπριακής κουζίνας. Η γαλλική κουζίνα, παρόλο που την εκτιμώ, είναι μακριά από την ιδιοσυγκρασία μου. Εμένα μου αρέσουν οι δυνατές γεύσεις των υλικών. Η καλοκαιρινή ζουμερή ντομάτα, το αρωματικό ελαιόλαδο που το προτιμώ από το βούτυρο, τα μπαχαρικά. Η κυπριακή κουζίνα νιώθω πως είναι μια μείξη ελληνικής κουζίνας και αραβικής.

Αγαπημένο φαγητό;

Μου αρέσουν πολύ τα ντολμαδάκια, όλα τα μαγειρευτά. Είχα μια γιαγιά που ήταν φοβερή μαγείρισσα και έφτιαχνε τα πάντα. Όταν μαγείρευε, ήθελε να την κρίνουμε. Είχε φοβερές συνταγές, που όλες τις χρησιμοποιήσαμε αργότερα στην οικογενειακή μας επιχείρηση. Η γιαγιά μου, η Μαρούλα Μαρκίδου, ήταν καινοτόμα και δημιούργησε ένα γλυκό, το μπεστ σέλερ της, που τώρα είναι δημοφιλές σε όλη την Κύπρο, τη «δούκισσα». Ένα μωσαϊκό που η γιαγιά μου το έλεγε σαλάμι και το έκανε με αγγλικά μπισκότα που δεν υπήρχαν αλλού, κάτι που έκανε το γλυκό ιδιαίτερο και πολύ νόστιμο. Όταν ήμουν μικρή, κάναμε μαζί πολύ ωραία πάστα φλώρα, μου έμαθε να φτιάχνω πολύ ωραίες σαρλότες, γι’ αυτό και τώρα προτιμώ να κάνω γλυκά από το να μαγειρεύω. Για μένα σημαντικές είναι οι πρώτες ύλες, αν δεν τις έχεις, δεν μπορείς να κάνεις ωραίο γλυκό. Πιστεύω στην απλότητα των υλικών. Το πιο νόστιμο γλυκό μπορεί να γίνει και με τρία υλικά.

Με τα ψάρια τι κάνετε, λόγω του ρόλου;

Ότι δεν τα τρώμε; (γέλια) Εγώ τρώω και κρέας και ψάρι. Δεν μαγειρεύω το ψάρι, προτιμώ να μου το μαγειρεύουν οι άλλοι. Η μαγειρική η δική μου είναι πολύ απλή. Έχω συνηθίσει σε αυτό που είχαμε στην Κύπρο, μια αυλή που είχε τα πάντα. Mεγάλωσα με αυτό το στιλ και με τη γιαγιά μου να μου λέει: «Κατέβα στην αυλή και φέρε μου μυρωδικά, δάφνη, φρούτα, λαχανικά, οτιδήποτε». Aργότερα, όταν άρχισα να ταξιδεύω, διαπίστωσα πως αυτό που είχαμε ως δεδομένο ήταν πολύ μεγάλη πολυτέλεια. Την πρώτη φορά που αγόρασα ψωμί αισθάνθηκα πολύ περίεργα. Σκέφτηκα πως έπρεπε να πληρώσω γι’ αυτό που είχαμε δωρεάν και σε αφθονία στην Κύπρο.

INFO

Βουτιά στη Βυθούπολη στο θέατρο Παλλάς. Κάθε Σάββατο 11.30 και Κυριακή 11.30 & 14.45

Κείμενο: Ανδρέας Ευσταθίου

Φωτογραφίες: Γιώργος Καλφαμανώλης

Πηγή: eatme Νοεμβρίου. Το eatme κυκλοφορεί την πρώτη Κυριακή μήνα με το Έθνος της Κυριακής

Διαβάστε ακόμη

Ελληνοτουρκικά: Πως «διαβάζει» η Αθήνα τις τελευταίες κινήσεις της Άγκυρας στη Μέση Ανατολή: Τι … φέρνει το 2025 στις ελληνοτουρκικές σχέσεις

Κραυγή αγωνίας από Γκουτέρες: Οι βομβαρδισμοί του Ισραήλ στην Υεμένη είναι «εξαιρετικά ανησυχητικοί»

Τρεις λόγοι για τους οποίους τα Χριστούγεννα καταστρέφουν περιβαλλοντικά τον πλανήτη

Πέφτει και άλλο η θερμοκρασία σήμερα - Πού θα χιονίσει