Η Ανίκ με το... Χαμόγελο: «Κάποια στιγμή τα μαύρα και τα άσπρα παιδιά θα παίζουν μαζί»

Το φθινόπωρο του 2010 πέρασαν το κατώφλι του «Χαμόγελου του Παιδιού» τρία μικρά κορίτσια ηλικίας 8, 5 και 3 ετών. Μιλούσαν λίγα γαλλικά και τη λινγκαλά, την γλώσσα της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κονγκό. Στο «Χαμόγελο του Παιδιού» σήμανε συναγερμός και σε χρόνο ρεκόρ φτιάχτηκε ένα ωραίο, ζεστό και φιλόξενο δωμάτιο για τα τρία κοριτσάκια.

Το μεγαλύτερο ήταν η Ανίκ που από την πρώτη στιγμή είχε επιφορτιστεί άτυπα με την επιμέλεια των δύο μικρότερων αδελφών της. Ομως, το πρώτο πράγμα που ήθελε να κάνει η Ανίκ ήταν να παίξει με τα άλλα παιδιά της δομής. Οι πρώτες μέρες ήταν δύσκολες, επειδή δεν γνώριζαν ελληνικά, αλλά οι γαλλόφωνοι εθελοντές του «Χαμόγελου» είχαν τις λύσεις. Σε χρόνο ρεκόρ η Ανίκ και οι αδελφές της όχι μόνο έμαθαν την ελληνική γλώσσα αλλά ενσωματώθηκαν στην κοινότητα του «Χαμόγελου» αλλά και της Ελληνογαλλικής Σχολής. Μάλιστα, όπως αποκάλυψε η ίδια, τα δίδακτρά της καλύφθηκαν από τις χορηγίες άλλων γονέων που όλα αυτά τα χρόνια κράτησαν την ανωνυμία τους.

Από τότε πέρασαν 10 χρόνια, η Ανίκ πήρε υποτροφία για το Πανεπιστήμιο στη Διοίκηση Τουρισμού και, όπως λέει, ήρθε η ώρα για να εκφράσει ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στους ανθρώπους που την υποστήριξαν, στο «Χαμόγελο του Παιδιού», στους ανώνυμους χορηγούς της αλλά και στην Ελλάδα που την στήριξε και της έδωσε ευκαιρίες για μία ευτυχισμένη και δημιουργική ζωή.

Η Ανίκ μαζί με τον Νέστωρα που τελείωσε τη Σχολή Ευελπίδων και γίνεται πιλότος στα ελικόπτερα του Ελληνικού Στρατού μαζί με τον Κώστα Γιαννόπουλο κλήθηκαν από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, στην 46η επέτειο από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Αντιμετώπισαν πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια αλλά με την κατάλληλη υποστήριξη κατάφεραν να διακριθούν.

«Πέρασαν γρήγορα 10 χρόνια. Στην αρχή τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα αλλά μέσα από το παιχνίδι έμαθα τις πρώτες λέξεις στα ελληνικά. Σε έναν μήνα μπορούσα να επικοινωνώ στα ελληνικά. Είχα μεγάλη θέληση και ήμουν πολύ θετική. Μετά μέσα από το σχολείο κατάφερα να μάθω την ελληνική γλώσσα. Από εκεί και πέρα με τη βοήθεια του Χαμόγελου και τη θέλησή μας ξεπεράστηκαν όλα», αναφέρει σε άπταιστα ελληνικά η Ανίκ και θυμάται με χιούμορ: «Επειδή γνώριζα γαλλικά στην αρχή είχα ένα πρόβλημα με την προφορά του γράμματος ρο. Λέγαμε τότε "τι τρομερό, τι φοβερό που δεν μπορώ να πω το ρο". Το διασκέδαζα. Επειτα από λίγο καιρό κατάφερα να το προφέρω και το ρο».

Αισθάνεται Ελληνίδα και τονίζει από την πρώτη στιγμή πως από εδώ και πέρα ήρθε η ώρα για τη δική της προσφορά. «Εχω πολλά όνειρα, θέλω να κάνω πολλά πράγματα αλλά κυρίως να ανταποδώσω και να προσφέρω σε αυτούς που με βοήθησαν. Θέλω να ανταποδώσω ό,τι πήρα αυτά τα χρόνια», μας λέει με βουρκωμένα μάτια ενώ στην ερώτησή μας σχετικά με το τι αισθάνεται για το «Χαμόγελο του Παιδιού» κοιτάει τον Κώστα Γιαννόπουλο και της φεύγουν δάκρυα συγκίνησης: «Ενα μεγάλο ευχαριστώ με όλη τη σημασία της λέξης. Εχω την καλύτερη οικογένεια και είμαι ευτυχισμένη».

Σπρίντερ στα 100μ. και 200μ. στην Ολυμπιάδα Κηφισιάς η Ανίκ έχει μάθει να «τρέχει» στη ζωή της. Μάλιστα, για πρώτη φορά στη ζωή της θα πάει μόνη της διακοπές στην Τήνο και είναι πολύ ευτυχισμένη για αυτό. Ο Κώστας Γιαννόπουλος μας διακόπτει και λέει για την Ανίκ: «Η ανησυχία μας και η έννοια μας είναι μοιρασμένη και στα 400 παιδιά του Χαμόγελου αλλά φοβάμαι λιγότερο για την Ανίκ διότι είναι μια ξεχωριστή περίπτωση και ξέρει να προστατεύει τον εαυτό της. Είναι ώριμη, της έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη και της εύχομαι να περάσει πολύ καλά στις πρώτες διακοπές της».

Αρίστευσε στην Ελληνογαλλική Σχολή, πήρε το «Μπακαλορεά» και εισήχθη με υποτροφία στις τουριστικές επιστήμες με θέληση να ακολουθήσει το ξενοδοχειακό μάνατζμεντ. «Μία φορά είχαμε πάει με το Χαμόγελο για διακοπές σε ένα ξενοδοχείο. Εκεί είχα γνωρίσει μία κοπέλα που είχε μιλήσει για τη δουλειά της στο ξενοδοχείο και από τότε το έβαλα στόχο να σπουδάσω πάνω στο μάνατζμεντ του τουρισμού», λέει η Ανίκ και αποκαλύπτει πως η δεύτερη αδελφή της θέλει να σπουδάσει Νομική και η τρίτη αδελφή της θέλει να γίνει δημοσιογράφος και μάλιστα ζητά κάθε μέρα από τον Κώστα Γιαννόπουλο να της γνωρίσει τον Νίκο Χατζηνικολάου.

Η Ανίκ τονίζει πως έχει ταυτιστεί πλήρως με την ελληνική πραγματικότητα, αισθάνεται Ελληνίδα ενώ μία φορά στη ζωή της έπεσε θύμα μπούλινγκ από κάποιον ανεγκέφαλο, τον οποίο - όπως μας είπε - με αποφασιστικότητα «έβαλε στη θέση του» έχοντας πάντα στο μυαλό της το ημερολόγιο του μικρού Ανδρέα Γιαννόπουλου, ο οποίος πριν «φύγει» από την επάρατο νόσο είχε γράψει: «Κάποια μέρα τα άσπρα και τα μαύρα παιδιά θα είναι ενωμένα, θα παίζουν και θα ζουν μαζί».

«Αυτά τα λόγια του Ανδρέα ήταν πάντα οδηγός μου», μας είπε και πάλι συγκινημένη η Ανίκ και πρόσθεσε: «Ημουν στην Δ΄ Δημοτικού και είχα ξυρίσει το κεφάλι μου. Τότε κάποιος μου είχε πει κάτι που δεν ήταν σωστό. Τον έβαλα, όμως, στη θέση του με λόγια που είπε η καρδιά μου. Δεν ξαναμίλησε. Νομίζω κατάλαβε και το λάθος του. Πρέπει να δείχνεις χαρακτήρα σε τέτοιες περιπτώσεις. Γενικά ποτέ δεν είχα πρόβλημα και μόνο αγάπη και καλοσύνη έχω εισπράξει στην Ελλάδα».

Συγκινημένος, όμως, και ο Κώστας Γιαννόπουλος από τα λόγια της Ανίκ πήρε το λόγο: «Αυτά είναι τα παιδιά μας από κάθε γωνιά της Γης. Αυτό είναι το όραμα του Ανδρέα που γίνεται πράξη κάθε μέρα μέσα στα σπίτι μας. Αυτός είναι ο στόχος μας και συγκινούμαι και εγώ όταν βλέπω τα παιδιά να ενηλικιώνονται και ανοίγουν τα φτερά τους με αυτές τις αξίες. Βλέπετε πόσο διαχρονικά και επίκαιρα είναι αυτά τα μηνύματα και χαίρομαι που το όραμα του Ανδρέα μας οδηγεί. Αισθανόμαστε δικαίωση και ξεχνάμε τα παράπονα».

Σύμφωνα με τον Κώστα Γιαννόπουλο, η κρίση του κορονοϊού αλλά και οι διαρκώς αυξανόμενες κοινωνικές υπηρεσίες που παρέχει το «Χαμόγελο» έχουν «απλώσει» τον οργανισμό μαζί φυσικά με τα λειτουργικά του έξοδα: «Το Χαμόγελο δεν μεγαλώνει, απλώνει. Ανήκει σε όλη την ελληνική κοινωνία και όχι στον Γιαννόπουλο. Είμαστε κάθε μέρα μέσα στα προβλήματα, στην πρώτη γραμμή, πλάι στις ανάγκες των παιδιών. Δεν έχουμε ιδιωτική ζωή. Πασχίζουμε για την επιβίωση του οργανισμού και καθημερινά επαιτούμε για να βρούμε λύσεις στα μεγάλα προβλήματα. Έχουμε μπροστά μας πάλι τον ΕΝΦΙΑ και άλλα τεράστια λειτουργικά έξοδα. Το βασικό μας έσοδο έρχεται από τις κλήσεις στο 19810 και από δωρεές, οι οποίες όμως πολλές φορές φέρνουν και προβλήματα».

Οσο για το μέγεθος των υπηρεσιών που παρέχει το Χαμόγελο, είπε: «Το τελευταίο 6μηνο δεχτήκαμε 172.000 τηλεφωνικές κλήσεις για παροχή βοήθειας. Στα σπίτια μας έχουμε 300 παιδιά σε όλη την Ελλάδα, έχουμε 70 ενήλικα παιδιά και παρέχουμε στήριξη σε 20.000 παιδιά και τις οικογένειές τους. Μέσα στην πανδημία καθιερώσαμε τις υπηρεσίες κατ΄ οίκον, αντιμετωπίζουμε τις περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, καθιερώσαμε νέες υπηρεσίες, παίζουμε πρωταγωνιστικό ρόλο στο μεταναστευτικό, έχουμε την γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης, απασχολούνται 450 άτομα εκ των οποίων μόνο το 11% είναι διοικητικό προσωπικό. Εχουμε δικά μας ασθενοφόρα και κινητές ιατρικές μονάδες.

Το Χαμόγελο δεν είναι πλέον ένα απλό σπίτι. Είναι ένας γιγάντιος κοινωνικός οργανισμός με ανεκτίμητη προσφορά στην κοινωνία και στη χώρα και χρειαζόμαστε διαρκή στήριξη για να επιβιώσουμε. Ποτέ δεν ζητήσαμε βοήθειες από πολιτικούς, ζητήσαμε βοήθειες και συνεργασίες από φορείς και πρέπει να πω πως οι συνεργασίες που έχουμε είναι σε καλό δρόμο και φέρνουν αποτελέσματα. Θέλω επίσης να ευχαριστήσω όσους μας βοηθούν και φυσικά τις εταιρείες που μας προσφέρουν ανεκτίμητη προσφορά σε βασικά αγαθά».