Κατερίνα Ιωαννίδου: Η ηρωίδα που «βουτά» στη φωτιά χωρίς δεύτερη σκέψη

Το καλοκαίρι του 2018, η εθελόντρια Κατερίνα Ιωαννίδου ακούγοντας το γαύγισμα ενός πληγωμένου σκύλου που χαροπάλευε με τις φωτιές, «βούτηξε» - χωρίς δεύτερη σκέψη - σε ένα σπίτι στο Μάτι για να το σώσει από τις φλόγες. Μέσα σε λίγα λεπτά, όμως, βρέθηκε περικυκλωμένη από τις φλόγες που έζωσαν το σπίτι. Για περίπου έξι με επτά λεπτά εγκλωβίστηκε και οι φλόγες ήταν έτοιμες να την καταπιούν. «Εκείνη τη στιγμή είχα απελπιστεί και είπα "κόσμε… γεια σου"».

Είδε έναν αγροπόντικα να τρέχει προς μια κατεύθυνση και τον ακολούθησε αστραπιαία. Γρήγορα έριξε μια αντιπυρική κουβέρτα στον τραυματισμένο σκύλο, τον πήρε στην αγκαλιά της και με οδηγό το ένστικτο αλλά και ακολουθώντας τον αγροπόντικα που άρχισε να τρέχει για να σωθεί, απεγκλωβίστηκε από το σπίτι στο Μάτι. Λίγα λεπτά αργότερα το σπίτι κάηκε, ολοσχερώς, ενώ το σκυλάκι υιοθετήθηκε από μία πολύ καλή της φίλη, βάζοντας αίσιο τέλος στην περιπέτεια.  

Δύο χρόνια αργότερα η 35χρονη εθελόντρια που γεννήθηκε στην Κρήτη και μεγάλωσε στον Πειραιά εγκλωβίστηκε ξανά, αυτή τη φορά στην πύρινη κόλαση της Αναβύσσου, δίνοντας μάχη με τη φωτιά από το πρωί τη περασμένης Τετάρτης για να σωθεί λόγω της αντίθετης φοράς των ανέμων. Η αυτοθυσία, η μάχη με τις φλόγες αλλά και η αγωνία της αποτυπώθηκαν πριν λίγα 24ωρα στον φακό του βραβευμένου φωτογράφου του Γαλλικού Πρακτορείου, Αρη Μεσσίνη, καθηλώνοντας το πανελλήνιο. 

Η Κατερίνα Ιωαννίδου, όπως λέει στο ethnos.gr, κόλλησε το μικρόβιο του εθελοντισμού από την παιδική της ηλικία, βλέποντας τον πατέρα και τη μητέρα της να τρέχουν και να βοηθούν τους συνανθρώπους τους στο σβήσιμο πυρκαγιών αλλά και στον απεγκλωβισμό ανθρώπων από πλημμύρες και σεισμούς χωρίς δεύτερη σκέψη. Και από τα 15 της, όταν κατάλαβε καλύτερα τον εαυτό της, όπως ανέφερε, και αντιλήφθηκε τι σημαίνει προσφορά ενεργοποιήθηκε στον εθελοντισμό ακόμη πιο συστηματικά. Τα τελευταία 20 χρόνια βρέθηκε, μεταξύ άλλων, ως εθελόντρια στην πρώτη γραμμή στις φωτιές στην Ηλεία το 2007 και το 2018 στο Μάτι, στην Εύβοια και στις πλημμύρες στη Μάνδρα, παίζοντας κορώνα-γράμματα τη ζωή της για να σώσει ανθρώπινες ζωές και περιουσίες. 

«Η μεγαλύτερη ανταμοιβή είναι το βλέμμα ενός ανθρώπου ή ενός ζώου που έχεις βοηθήσει να σωθεί» 

«Η μεγαλύτερη ανταμοιβή είναι το βλέμμα του κόσμου, ενός ανθρώπου ή ενός ζώου που έχεις βοηθήσει και σώθηκε. Αυτό δεν πληρώνεται, ούτε αγοράζεται με τίποτα. Και δεν το αλλάζω με οτιδήποτε άλλο», αναφέρει στο ethnos.gr η 35χρονη εποχική υπάλληλος της Πολιτικής Προστασίας του Δήμου Σαρωνικού λίγο πριν ξεκινήσει τη βραδινή βάρδιά της στο βουνό. «Δεν έχω μετανιώσει ποτέ. Σε όσο επικίνδυνες καταστάσεις και αν έχω εμπλακεί ή έχω αντιμετωπίσει. Ο εθελοντισμός δεν είναι χόμπι. Ούτε σβήνεις τις φωτιές από χόμπι. Το κάνεις και το προσφέρεις από την ψυχή σου και την καρδιά σου. Και τα παιδιά της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας με αυτοθυσία διακινδυνεύουν τις ζωές τους για να σώσουν τη ζωή κάποιου άλλου. Αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε».

«Όσο συγκινημένη και αν είμαι στις φωτογραφίες, δεν φοβήθηκα καμία στιγμή»

Η φωτιά στην Κερατέα έφτασε στην ουσία μέχρι την άλλη πλευρά της θάλασσας, καταλήγοντας στην Ανάβυσσο. «Υπήρχε μια εστία πυρκαγιάς, η οποία μόλις μας είχε περικυκλώσει με το πλήρωμα και βλέποντας τις φλόγες να έρχονται προς τα πάνω μας νιώθαμε σαν να αποχαιρετάμε τον κόσμο. Ευτυχώς, όμως, βγήκαμε ζωντανοί. Ήταν πολύ δύσκολο το να βλέπεις σπίτια, ολόκληρες περιουσίες, τη φύση να καίγονται. Είναι πραγματικά λυπηρό. Η αλήθεια είναι ότι όσο συγκινημένη και αν είμαι στις φωτογραφίες ότι δεν φοβήθηκα καμία στιγμή γιατί είμαστε συντονισμένη και δεμένη ομάδα. Δεν θα με εγκατέλειπαν ούτε θα τους εγκατέλειπα στα δύσκολα. Γι' αυτό τα έδινα όλα» πρόσθεσε η κυρία Ιωαννίδου περιγράφοντας τα συναισθήματα που αποτυπώνονταν με χαρακτηριστικό τρόπο στις φωτογραφίες του Άρη Μεσσίνη. Τις τελευταίες τρεις μέρες δεν έχει κοιμηθεί περισσότερες από 2 με 3 ώρες. Νιώθει όμως ετοιμοπόλεμη να επέμβει όπου χρειαστεί. 

«Μας περικύκλωσαν οι φλόγες, νιώθαμε σαν να αποχαιρετάμε τον κόσμο»

Σύμφωνα με την ίδια, οι ριπές του ανέμου άλλαζαν συνεχώς και δεν μπορούσε το πλήρωμα να υπολογίσει από πού έρχονταν και προς τα πού πήγαιναν. «Ήμασταν στην πρώτη γραμμή. Βλέπαμε κάτι πανέμορφο και ξαφνικά το είδαμε να γίνεται στάχτη. Μας περικύκλωσαν οι φλόγες. Νιώθαμε σαν να αποχαιρετάμε τον κόσμο. Βγήκαμε ζωντανοί χάρη στις συντονισμένες προσπάθειες, τον άψογο σχεδιασμό και τις οδηγίες του υπεύθυνου Συντονισμού Επιχειρήσεων της Πολιτικής Προστασίας Σαρωνικού, Αντώνη Γκίνη, αλλά και του αντιδημάρχου, Μπάμπη Γαλάνη». Για την Κατερίνα η πιο συγκινητική στιγμή ήταν όταν βγήκε από το μέτωπο της πύρινης κόλασης και αντίκρισε τους συναδέλφους της και τον κόσμο σώους. « Ήμασταν όλοι ένα σώμα. Δώσαμε όλοι μαζί την μάχη», τόνισε στο ethnos.gr η Κατερίνα Ιωαννίδου. 

«Στην πρώτη γραμμή είτε είμαι εθελόντρια είτε εποχική είτε μόνιμη» 

Από τον Ιούλιο η 35χρονη Κατερίνα υπηρετεί στο τμήμα πυρασφάλειας της Πολιτικής Προστασίας του δήμου Σαρωνικού ως εποχική υπάλληλος με τη σύμβασή της να ολοκληρώνεται τον προσεχή Οκτώβριο. «Όπου υπάρχει ανάγκη και μπορώ, συμμετέχω χωρίς δεύτερη σκέψη. Αγαπώ την δουλειά μου και θα ήθελα να είμαι μόνιμη. Αλλά είτε είμαι εποχική είτε μόνιμη είτε είμαι εθελόντρια, για μένα ο στόχος είναι να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό. Και είμαι πολύ περήφανη και νιώθω τιμή που έχω προσωπικό μου φίλο τον Κυριάκο Καρλαφτόπουλο, εθελοντή πυροσβέστη που έκαψε τα χέρια του στις φωτιές στην Εύβοια». Όσο για τον εξοπλισμό της, φροντίζει να τον ανανεώνει κάθε φορά που έχει την οικονομική ευχέρεια μιας και δεν προβλέπεται κάποια ειδική ενίσχυση για τους εθελοντές. 

Οι ψυχικές απολαβές δεν συγκρίνονται με καμιά άλλη

Η Κατερίνα Ιωαννίδου προτρέπει τα νέα παιδιά να ασχοληθούν με τον εθελοντισμό. Γιατί οι ψυχικές απολαβές δεν συγκρίνονται με καμία άλλη. «Δεν υπάρχει κάποια καλύτερη αμοιβή. Τα παιδιά θα πρέπει να αγαπούν το φυσικό μας πλούτο. Έρχονται τουρίστες από το εξωτερικό και θαυμάζουν τις δικές μας φυσικές ομορφιές, το δικό μας φυσικό πλούτο και απλά κάποιοι τον καταστρέφουν. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Και όλοι πρέπει να σκεφτούμε τι κακό κάνουμε σε μας τους ίδιους, καταστρέφοντας το περιβάλλον. Πάμε για ένα πικ νικ, βάζουμε κάρβουνα και ενδιαφερόμαστε μόνο για το γλέντι μας και αφήνουμε τα κάρβουνα αναμμένα  Αυτό πρέπει να σταματήσει κάποια στιγμή», κατέληξε.