Εξαφανίστηκε η Δήμητρα της Λέσβου - Η ιστορία που έγινε γνωστή χάρη στο προσφυγικό
NewsroomΗ «Δήμητρα», ή αλλιώς Δημήτρης Καλογιάννης από τη Λέσβο, εξαφανίστηκε από την περιοχή του ΨΝΑ Δρομοκαΐτειο. Ο Δημήτριος Καλογιάννης είναι σήμερα 64 ετών και την 06/04/21 εξαφανίστηκε. Έχει γαλανά μάτια, ύψος 1,75μ και είναι αδύνατος. Την ημέρα που εξαφανίστηκε, φορούσε κόκκινο πουλόβερ και λευκό παντελόνι.
Η ΓΡΑΜΜΗ ΖΩΗΣ, ειδοποιήθηκε από τους οικείους του το απόγευμα της 26/05/2021 και μετά τη συγκέντρωση των απαιτούμενων δικαιολογητικών, ενεργοποιεί τον Κοινωνικό Συναγερμό SILVER ALERT, για την κινητοποίηση όλων για την ανεύρεσή του. Εάν γνωρίζετε κάτι επικοινωνήστε με την υπηρεσία Silver Alert, όλο το 24ωρο, στην Εθνική Γραμμή SOS 1065.
Η ιστορία της «Δήμητρας» της Λέσβου
O Δημήτρης μεγάλωσε στη Σκάλα Συκαμιάς. Από τα 14 αισθάνονταν διαφορετικός και ομολόγησε στους γονείς του ότι είναι γυναίκα. Μια παραδοχή η οποία οδήγησε τους γονείς του να τον στείλουν σε ψυχιατρικό ίδρυμα, όπως αναφέρει η περιγραφή του βίντεο της Καναδής Rory Aurora Richards. Όταν τελικά επέστρεψε στο σπίτι του, οι γιατροί επέμειναν ότι πρέπει να συνεχίσει να ακολουθεί φαρμακευτική αγωγή, πιθανότατα για το υπόλοιπο της ζωής της. Ο Δημήτρης δεν το ήθελε αυτό. Μισούσε τον τρόπο που τα έκαναν τα φάρμακα. Οι γονείς του, συνέχισαν όμως να του δίνουν τη φαρμακευτική αγωγή κρύβοντας τα φάρμακα στο φαγητό του.
Η Δήμητρα περιγράφει τη μητέρα της ως βαθιά θρησκευόμενη και πιστή γυναίκα, και πηγή αληθινής και ανιδιοτελούς αγάπης για το παιδί της. Τον πατέρα της ως άγριο άντρα, που εξαφανιζόταν απ’ το σπίτι για μεγάλες περιόδους κάθε φορά κι όταν επέστρεφε προκαλούσε πανικό, αναφέρει το emprosnet.gr. Παρόλα αυτά, η οικογένεια έμεινε μαζί και οι γονείς της έμειναν παντρεμένοι μέχρι και τον θάνατό τους. Πέθαναν και οι δύο με απόσταση έξι μήνες μεταξύ τους.
Ήταν έφηβη όταν έκανε την πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας (η πρώτη απ’ τις πολλές που θα ακολουθούσαν σε διάφορα στάδια της ζωής της). Όπως λέει, το κοντινότερο που έφτασε στο να της δείξει κάποιος ενδιαφέρον ήταν όταν ως έφηβη κολυμπούσε γυμνή στη θάλασσα, κι ένας ηλικιωμένος απ’ το χωριό εμφανίστηκε και της είπε ότι ήθελε να τη βιάσει. Η Δήμητρα τρομοκρατήθηκε. Ο άντρας συνέχισε να την παρενοχλεί και να την παρακολουθεί κρυφά για αρκετά χρόνια. Ωστόσο, κοιτάζοντας πίσω, η Δήμητρα δεν έχει πικρά συναισθήματα απέναντι σε αυτόν τον άντρα, στην πραγματικότητα νιώθει συμπόνια. Πιστεύει ότι ο άντρας αυτός είχε μια σκοτεινή ψυχή γιατί δεν είχε αγαπηθεί ποτέ.
Τελικά, στα 20 η Δήμητρα άφησε πίσω της το χωριό και το νησί της Λέσβου, κι έτρεξε στην πρωτεύουσα. Έζησε άστεγη, στους δρόμους της Αθήνας για σχεδόν πέντε χρόνια. Έκανε μερικές δουλειές, πχ. σε σούπερ μάρκετ, αλλά και οι Αθηναίοι αισθάνονταν πως ήταν διαφορετική και σταδιακά την απέκλεισαν. Το να κάνει οικογένεια είναι το όνειρο που είχε όλη της τη ζωή, κάτι που πιστεύει πως θα ολοκλήρωνε την ύπαρξή της. Αυτό που θα προσέφερε την «παντοτινή αγάπη» που τόσο της έλειψε.
Τελικά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την Αθήνα όταν η μητέρα του αρρώστησε. Τα μεγαλύτερα αδέλφια της είχαν από καιρό εγκαταλείψει το χωριό και την προβληματική οικογενειακή εστία, ο πατέρας ήταν αναξιόπιστος και κανείς άλλος δεν θα φρόντιζε για τη μητέρα. Έζησε μαζί της και την φρόντισε για τα επόμενα 25 χρόνια.
Παρ’ όλα αυτά, η Δήμητρα δεν σταμάτησε να νιώθει κορίτσι, και η ειλικρίνειά της την εξοστράκισε από την κοινωνία του χωριού, προκαλώντας κουτσομπολιά και ντροπή στην οικογένειά της και περισσότερα προβλήματα στον ήδη προβληματικό γάμο των γονιών της. Δεν έζησε ποτέ κάποιον εφηβικό έρωτα, μόνο ανεκπλήρωτους πόθους για αγόρια. Δεν υπήρχε περίπτωση να βρει κάποιο αγόρι στο χωριό που θα την ήθελε.
Ο θάνατός της μητέρας της τη συγκλόνισε και αρκετές φορές είχε αυτοκτονικές σκέψεις. Τότε όμως ήταν που αποφάσισε να κάνει κάτι που δεν είχε ξανακάνει ποτέ. Να φορέσει γυναικεία ρούχα. Όχι φορέματα ακόμη, αλλά έστω παντελόνια και μπλούζες. Και τότε ήταν που ένιωσε μια βαθιά αίσθηση ανακούφισης και πραγματικής άνεσης. Η Δήμητρα άρχισε να νιώθει καλύτερα απ’ ό,τι είχε νιώσει σε ολόκληρη τη ζωή της. Ένιωσε για πρώτη φορά στη ζωή της ολοκληρωμένος άνθρωπος.
Ασχολείται με τη μουσική και τη μόδα και ξοδεύει τα λιγοστά της χρήματα σε φορέματα ή εκλεκτής ποιότητας άλμπουμ. Λατρεύει τη Μαρία Κάλλας και την Γκρέτα Γκάρμπο. Στα τέλη του περασμένου Δεκεμβρίου, είχε δεχθεί επιθέσεις και εισβολές από συμμορία ανηλίκων, μέσα στο σπίτι της, στη Σκάλα Συκαμνιάς της Λέσβου.
Το προσφυγικό
Το 2015, όταν εκατοντάδες βάρκες έβγαιναν στις ακτές της Σκάλας Συκαμιάς και το νησί είχε γεμίσει δημοσιογράφους από όλο τον πλανήτη, η εικόνα της να τριγυρίζει θλιμμένη με το αγαπημένο της ροζ φόρεμα, έκανε κάποιους να ενδιαφερθούν και για την σκληρή ιστορία της. Πολλοί την έχουν δει να περνάει με γυναικεία ρούχα στη Σκάλα, σπάνια του έδιναν σημασία. Το 2015 ο φακός του Πέτρου Τσακμάκη τον συνέλαβε με ένα φόρεμα να βρίσκεται κοντά στους πρόσφυγες.
Στα τέλη του 2015, η Καναδή Rory Aurora Richards που είχε επισκεφτεί την Λέσβο για να βοηθήσει τους πρόσφυγες, εντυπωσιάστηκε από αυτή την ιστορία και όταν τυχαία γνώρισε έναν Σουηδό, τον Torbjörn Stenberg που είχε φωτογραφική μηχανή, αποφάσισαν να μιλήσουν μαζί της και να φωτογραφήσουν. Πήγαν για ρεβεγιόν Χριστουγέννων στο σπίτι της και κατέγραψαν την κουβέντα τους, η οποία δημοσιεύτηκε στα αγγλικά, στο Pappas Post.
«Νιώθεις άντρας ή γυναίκα;» ρώτησαν αρχικά για να ξέρουν πώς να την αποκαλούν από κει και πέρα. «Γυναίκα» ήταν απάντηση, «και το όνομά μου είναι Δημήτρης».
Κικίλιας: Στο τραπέζι εμβολιασμός παιδιών πριν τη νέα σχολική χρονιά
AstraZeneca: Τι ισχύει για παρενέργειες και 2η δόση - Από το Σάββατο ραντεβού για όλα τα εμβόλια
Πατέρας 11χρονης που κατήγγειλε 48χρονο δάσκαλο: Λύγισα όταν διάβασα τα μηνύματα
- Κούρσα-«θρίλερ» αναμένεται στις ΗΠΑ: 10 λόγοι που τόσο η Χάρις όσο και ο Τραμπ μπορούν να ποντάρουν στη νίκη
- Αχαρνές: Νεκρός κρατούμενος που είχε λιποθυμήσει στο αστυνομικό τμήμα
- Αναμένοντας τον «Θείο από την Αμερική»: Ο παλιός είναι αλλιώς ή ο νέος πιο σταθερός για την Άγκυρα; Ποιον θα ψήφιζαν οι Τούρκοι
- Σε συναγερμό ξανά η Ισπανία: Έρχονται νέες σφοδρές βροχοπτώσεις - «Μην ταξιδεύετε, εκτός αν είναι απαραίτητο»