Σταύρος Ζώρας: Ο τροβαδούρος από το Νοβοροσίσκ, που προτίμησε τη σιωπή

Ο χώρος του τραγουδιού και γενικότερα του θεάματος, φαντάζει ονειρικός. Επιτυχίες, χρήμα, προβολή. Για όσους τα καταφέρουν φυσικά. Υπάρχουν άνθρωποι όμως που από ένα σημείο και μετά βλέπουν ότι όλο αυτό, στην υπερβολή του, δεν τους αφορά.

Προσέξτε: Δεν μιλάμε για ανθρώπους που εγκαταλείπουν αλλά για αυτούς που προτιμούν να συνεχίσουν. Μακριά από την αγριότητα της πρώτης γραμμής. Όπως ο Σταύρος Ζώρας, ο οποίος πέθανε σαν σήμερα, το 2011.

Από το Νοβοροσίσκ στην Αθήνα

Γεννήθηκε  στο Νοβοροσίσκ της Ρωσίας, στις 20 Φεβρουαρίου 1941. Χρόνια δύσκολα στη σκιά του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Το πραγματικό του όνομα ήταν Σταύρος Ουσταμπασίδης. Το οποίο γίνεται Ζώρας όταν φτάνει στην Αθήνα, να κυνηγήσει το όνειρό του, μια θέση στο τραγούδι. Και πετυχαίνει τη δεκαετία που όλα αλλάζουν. Και όχι μόνο, αλλά υπάρχει μια πανσπερμία ήχων και ειδών κάτι που τις τελευταίες δεκαετίες έχει σχεδόν εξαφανιστεί.

Το 1964 κυκλοφορεί το πρώτο του 45άρι, που όμως δεν έχει σχέση, μουσικά, με την μετέπειτα πορεία.

Την επόμενη χρονιά, ο δρόμος βρίσκεται. Με ένα γλυκύτατο τραγούδι, που η επιτυχία του, βάζει τα θεμέλια για την καριέρα που ακολούθησε.

Το μεγάλο τραγούδι

1969, κυκλοφορεί το «Εσένα που σε ξέρω τόσο λίγο». Ένα σπουδαίο τραγούδι, που όχι μόνο εκτόξευσε το άστρο του Ζώρα στην κορυφή, αλλά αποδείχτηκε διαχρονικό και φτάνει μέχρι τις μέρες μας. Και εδώ έχουμε το εξής παράδοξο: Αν και το τραγούδι είναι σύνθεση του Ζώρα, δεν του ανήκει η πρώτη εκτέλεση. Το κυκλοφόρησε η Tammy και οι Sounds, το 1967.

Και η εκτέλεση του Σταύρου Ζώρα ?πό το φιλμ Ας με κρίνουν οι γυναίκες.

«Ήμουν θαυμάστριά του και τον ερωτεύτηκα μέσα από αυτό το τραγούδι. Ήταν κάτι πολύ δυνατό για μένα. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ», είχε δηλώσει πριν λίγα χρόνια, η σύζυγός του Μαρίκα.

Θα ακολουθήσουν και άλλες επιτυχίες, όπως το παρακάτω στο οποίο ενορχήστρωση κάνει ο νεαρός Γιώργος Χατζηνάσιος.

Μακριά από το αγριεμένο πλήθος

Ακολουθεί η μεταπολίτευση και το είδος που πρεσβεύει ο Σταύρος Ζώρας χάνεται σιγά-σιγά. Ο ίδιος εξακολουθεί να τραγουδάει σε μικρότερο μαγαζιά και το 1981 κυκλοφορεί το δεύτερο στην ουσία album του, το Πόσο Σ’ Αγαπώ.

Ο Σταύρος Ζώρας επενδύει στην οικογένεια. Παντρεύεται και κάνει δύο κόρες την Έρη και τη Λιούμπα. Επίσης τραγουδίστριες. Από το 2008 που οι γιατροί κάνουν διάγνωση ότι πάσχει από καρκίνο του παχέος εντέρου, κουβαλάει τον δικό του σταυρό. Με αξιοπρέπεια και δύναμη.

Και όταν μία μέρα σαν σήμερα, το 2011, γίνεται γνωστή η απώλεια του, δακρύζουν και μάτια ανθρώπων που δεν ξέρανε καν πώς είναι στην όψη. Άνθρωποι που αγάπησαν και χώρισαν με τα τραγούδια του. Και κάπου στην ψυχή τους είχαν τη φωνή του καταχωρισμένη.

Από το pontosnews.gr