Ιωάννα Παλιοσπύρου: Έδειξε το πρόσωπό της και συγκίνησε για το μεγαλείο ψυχής - «Αν η δύναμη είχε πρόσωπο»

Για όλες τις δύσκολες στιγμές που βίωσε μετά την επίθεση που δέχτηκε με βιτριόλι μίλησε στην εκπομπή του Σταύρου Θεοδωράκη, «Πρωταγωνιστές», η Ιωάννα Παλιοσπύρου, η οποία έχει συγκινήσει το πανελλήνιο για τη μάχη που έχει δώσει αλλά και για τη δύναμη ψυχής που έχει επιδείξει από την ημέρα εκείνη.

Πριν ξεκινήσει η συνέντευξη προβλήθηκαν πλάνα με την Ιωάννα να μην φοράει την προστατευτική μάσκα. Η συζήτηση με τον δημοσιογράφο πραγματοποιήθηκε στο σημείο της επίθεσης, μπροστά από το ασανσέρ που περίμενε η Ιωάννα για να ανέβει στο γραφείο που εργαζόταν.

Η ίδια χαρακτηριστικά περιγράφει: «Περίμενα στο ασανσέρ για να ανέβω στο γραφείο. Εκείνη είχε κρυφτεί στο υπόγειο. Όλο αυτό έγινε μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Το πρώτο πράγμα που λειτούργησε ήταν η όσφρηση μου. Κατάλαβα αμέσως τι έγινε από την απαίσια μυρωδιά. Κάψιμο. Πόνοι. Εκείνη έφυγε τρέχοντας. Δεν την είδα εγώ. Είχε πέσει το υγρό στο μάτι μου και όλα ήταν θολά. Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν το φαρμακείο που υπάρχει απέναντι. Σκέφτηκα ότι θέλω βοήθεια και θυμήθηκα αυτό. Δεν κοίταξα καθόλου όταν πέρασαν το δρόμο. Δεν έβλεπα. Θα μπορούσε να με είχε χτυπήσει αυτοκίνητο».

«Μπήκα μέσα στο φαρμακείο και φώναζα πως πονάω, πως θέλω βοήθεια. Τους κινητοποίησαν οι φωνές μου. Ένιωθα να καίγομαι. Έβλεπα στο νιπτήρα να πέφτουν τα μαλλιά μου. Ο λόγος που σώθηκε το μάτι μου ήταν που έριξα αμέσως νερό. Οι γιατροί μου είπαν πως αυτό με έσωσε. Βοήθησε πολύ το ότι με πήγαν γρήγορα στα νοσοκομείο. Ήξερα πως ήταν καυστικό υγρό. Δεν ήξερα πως ήταν βιτριόλι. ‘Ένιωσα ασφάλεια δίπλα στους γιατρούς και κατέρρευσα».

Στη συνέχεια, ο Σταύρος Θεοδωράκης τη ρώτησε πώς νιώθει που βρίσκεται στο σημείο της επίθεσης αλλά και για το αν έχει καταλάβει γιατί δέχθηκε αυτή την επίθεση.

Η συνταρακτική συζήτηση με τον ψυχίατρο

Στην εκπομπή, μεταξύ άλλων, μεταδόθηκε και μια συγκλονιστική συζήτηση της Ιωάννας με τον ψυχίατρο της. Ο επίκουρος καθηγητής ψυχιατρικής, Κωνσταντίνος Κοντοάγγελος, ο ψυχίατρος της Ιωάννας, είχε μια συνταρακτική συζήτηση μαζί της. «Είναι μεγάλη χαρά που μιλάω μαζί σου. Θέλω να σου πω ένα μεγάλο ευχαριστώ που κατάφερε να ζήσεις. Το τραύμα που πέρασες ήταν πολύ μεγάλο. Η δυσκολία που πέρασες μέσα στο Θριάσιο νοσοκομείο ήταν απίστευτα μαρτυρική. Η πρώτη μέρα που σε γνώρισα ήταν συγκλονιστική. Ήταν ανήμερα της Παναγίας, 15 Αυγούστου 2020, μια ηλιόλουστη ημέρα. Θυμάμαι πως βρήκα με δυσκολία το σπίτι σου στο Μοσχάτο και είχα μια αγωνία το τι θα συναντήσω. Ειλικρινά συγκλονίστηκα όταν συνάντησα έναν ανθρώπου που έλειπε ένα από τα βασικά πράγματα που έχουμε στη ζωή μας. Το πρόσωπο. Κοιτούσα έναν άνθρωπο που δεν είχε μαλλιά και δεν είχε ένα αυτί αλλά εγώ έπρεπε να του πω πως θα τα καταφέρουμε» είπε ο επίκουρος καθηγητής και στη συνέχεια η Ιωάννα τον ρώτησε αν υπήρχε στιγμή που φοβήθηκε πως δεν θα τα καταφέρουμε:

«Πρέπει να σου πω ότι την πρώτη ημέρα που ερχόμουν στο σπίτι σου το αυτοκίνητό μου πήγαινε με 60 χιλιόμετρα, τη δεύτερη με 40 και την τρίτη με 30. Κάποιες φορές αναρωτιόμουν: εγώ μπορώ να βοηθήσω αυτόν τον άνθρωπο; Θα τα καταφέρω; Κι αν αποτύχω; Η αλήθεια είναι πως κάποιες φορές φοβήθηκα αλλά αισθάνθηκα ασφάλεια ότι θα τα καταφέρουμε τρεις μήνες μετά τη γνωριμία μας. Μου έδωσαν ένα υγιές και δυνατό σπίτι από το οποίο έλειπε η σκεπή και μου είπαν γιατρέ ξαναφτιάξε τη σκεπή. Κατάφερες το βιτριόλι να μη σου κάψει την ψυχή αλλά μόνο το δέρμα».

Ο φόβος για το τι θα συναντήσει στον καθρέφτη

Στη συνέντευξη που παραχώρησε η Ιωάννα Παλιοσπύρου εμφανίστηκε χωρίς τη μάσκα της.

«Πολύ πόνο. Πολλά ερωτηματικά. Απελπισία. Απλά προσπαθούσα να κρατηθώ στη ζωή. Είμαι λάτρης της ζωής. Θύμωνα όταν άκουγα πως κάποιος έκανε κακό στον εαυτό του. Θυμάμαι μέσα στο νοσοκομείο να σκέφτομαι «α, τώρα καταλαβαίνω πώς κάποιοι φτάνουν στο σημείο να κάνουν κακό στον εαυτό τους. Θυμάμαι αυτό το συναίσθημα και αυτή τη σκέψη σα να βρέθηκα και εγώ σε αυτό το σημείο. Σου φαίνεται λυτρωτικό. Αυτό σκέφτηκα κι εγώ» τόνισε η Ιωάννα Παλιοσπύρου στον Σταύρο Θεοδωράκη και πρόσθεσε:

«Πρώτη φορά είδα τον εαυτό μου στον καθρέφτη λίγες ημέρες πριν βγω από το νοσοκομείο. Οι γιατροί και οι ψυχολόγοι με πίεζαν πολλές ημέρες πριν να κάνω αυτό το βήμα. Εγώ δεν ήθελα. Φοβόμουν αυτό που θα αντικρίσω. Δεν είχα δει ούτε καν τα χέρια μου. Το απόφευγα. Προσπαθούσα να κερδίσω χρόνο. ‘Ομως έφτασε η ώρα. Ήθελα να έχω δίπλα μου τη γιατρό μου. Θυμάμαι πως στο νοσοκομείο στην τουαλέτα υπήρχε καθρέφτης αλλά ήταν καλυμμένος. Είχα την επιλογή να το κάνω αλλά δεν το έκανα ποτέ. Έφτασε εκείνη η ημέρα, ήρθε η γιατρός μου. Έφερε το μέικαπ και άρχισε να μου το τοποθετεί παντού. Και πρώτη στρώση και δεύτερη στρώση. Μου τοποθέτησε και κάποια γάζες στα δύσκολα σημεία που δεν μπορούσαν να καλυφθούν και μου έδωσε έναν στρογγυλό καθρέπτη. Κοιτάζω τον εαυτό μου για τρία δευτερόλεπτα, κρατάω την αναπνοή μου και λέω «οκ». Είδα τα μάτια μου, τις ουλές, τα χείλη μου. Δεν πίεσα τον εαυτό μου πολύ. Κράτησε για μερικά δευτερόλεπτα».