Αυτός είναι ο ήρωας της Γιάννουλης που έσωσε με τη βάρκα του δεκάδες κατοίκους - «Τους είπα ότι δεν υπάρχει Πυροσβεστική»

Τραγική παραμένει η κατάσταση στη Θεσσαλία, με τους κατοίκους στις νέες εργατικές πολυκατοικίες στη Γιάννουλη Λάρισας να κοιτούν με θλίψη τα βυθισμένα στο νερό σπίτια και οχήματά τους. Σχεδόν μία εβδομάδα μετά τις φονικές πλημμύρες το νερό μέσα στις οικίες τους ξεπερνά τα δύο μέτρα.

Οι κάτοικοι δεν μπορούν επ' ουδενί να ξεχάσουν τις εφιαλτικές στιγμές που έζησαν από την περασμένη Παρασκευή όταν είδαν τη στάθμη του νερού να ανεβαίνει και να καλύπτει τα πάντα στην περιοχή τους. Όπως μετέδωσε το OPEN, ακόμα και με αυτοσχέδιες βάρκες προσπαθούν να πλησιάσουν τις πλημμυρισμένες περιουσίες τους και οι εικόνες που αντικρίζουν τους προκαλούν θλίψη.

Σήμερα η στάθμη του νερού έχει πέσει κάτω από το επίπεδο του οδοστρώματος της γέφυρας που συνδέει τη Λάρισα με τη Γιάννουλη. Ωστόσο, ακόμη δεν έχει δοθεί στην κυκλοφορία καθώς θα πρέπει να προηγηθεί μελέτη για την ασφάλεια το δρόμου.

Ο ήρωας της Γιάννουλης που έσωσε δεκάδες κατοίκους με τη βάρκα του

Το συνεργείο του OPEN βρέθηκε σε μία βάρκα με την οποία, ο Μαρσέλ 29χρονος ιδιωτικός υπάλληλος με αυτοθυσία και αυταπάρνηση χωρίς να το σκεφτεί καθόλου έτρεξε να βοηθήσει τους συμπολίτες του.

Ο Μαρσέλ παρά την τεράστια προσφορά του εμφανίζει μια ασυνήθιστη σεμνότητα και λέει ότι οποιοσδήποτε ήταν στη θέση του θα έκανε το ίδιο. Σε κάθε ευκαιρία αναφέρεται στο γαμπρό του που πηδούσε μέσα στο νερό για να βοηθήσει του εγκλωβισμένους κατοίκους.

Για τρεις ημέρες ο Μαρσέλ και ο Νίκος μαζί με άλλους εθελοντές έσωζαν απεγκλώβιζαν ανθρώπους από τις νέες εργατικές πολυκατοικίες στη Γιάννουλη. «Έπαιρνα θάρρος από τις εκκλήσεις των ανθρώπων» είπε στον σταθμό.

Ο Μαρσέλ υπηρέτησε στις ειδικές δυνάμεις και μάλιστα έχει ειδικότητα ως χειριστής λέμβο μία ειδικότητα που αποδείχτηκε σωτηρία για τους κατοίκους περιοχής.

«Έκανα βόλτες και μας φώναζαν “η Πυροσβεστική που είναι”, μόνο εγώ τους έβγαζα, τους είπα ότι δεν υπάρχει Πυροσβεστική. “ό,τι κάνετε θα το κάνετε μαζί μου” τους είπα».

«Με το που έμπαινα μέσα (σ.σ. στα σπίτια) σήκωναν όλοι τα χέρια. Μία κυρία με ειδικές ανάγκες με το που μπαίνει στη βάρκα μου λέει “σε αγαπώ” το λέω και ανατριχιάζω, της κρατούσα το χέρι μέχρι να βγούμε έξω».