Στον «αέρα» ο διαγωνισμός ΣΔΙΤ για την υπουργούπολη στην ΠΥΡΚΑΛ - Σε ιδιώτες για 30 χρόνια η διαχείριση - Ποιά έργα θα γίνουν

Για διάστημα 30 ετών και με εκτιμώμενη αξία της σύμβασης που φτάνει τα 421 εκατομμύρια ευρώ χωρίς ΦΠΑ προχωρά εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων κατοίκων, πανεπιστημιακών και επιστημονικών φορέων της πολεοδομίας – χωρταξίας, το ΣΔΙΤ για τη μετατροπή του χώρου της ΠΥΡΚΑΛ στον Υμηττό σε κυβερνητικό πάρκο.

Η διακήρυξη δημοσιεύτηκε την Παρασκευή στην εφημερίδα της ΕΕ, βήμα που άναψε το πράσινο φως για την εκκίνηση της διαδικασίας, η οποία θα προχωρήσει με τη μέθοδο του ανταγωνιστικού διαλόγου.

Το αντικείμενο της Σύμβασης Σύμπραξης είναι η μελέτη, χρηματοδότηση, κατασκευή, λειτουργία και συντήρηση ενός νέου διοικητικού συγκροτήματος κτιρίων γραφείων (Κυβερνητικό Πάρκο Ανδρέας Λεντάκης) στον Δήμο Δάφνης - Υμηττού, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης ενός μεγάλου αστικού πάρκου στην ευρύτερη περιοχή.

Στη μελλοντική «υπουργούπολη» που θα αναπτυχθεί σε έκταση 154 στρεμμάτων, θα μετεγκατασταθούν 9 υπουργεία (Οικονομικών, Ανάπτυξης και Επενδύσεων, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Υγείας, Τουρισμού, Πολιτισμού και Αθλητισμού, Εσωτερικών) και ορισμένοι φορείς (ΑΑΔΕ, ΕΕΣΥΠ ΑΕ, ΤΑΙΠΕΔ ΑΕ, ΕΤΑΔ ΑΕ και περίπου 14.500 δημόσιοι υπάλληλοι και στελέχη δημοσίων φορέων, οι οποίοι σήμερα εργάζονται σε περισσότερα από 100 μισθωμένα ή/και ιδιόκτητα δημόσια κτίρια, διάσπαρτα σε όλο το κέντρο της Αθήνας και στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής.

Το έργο, όπως έχει ανακοινωθεί θα προχωρήσει μέσω Σύμπραξης Δημοσίου – Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), με το Δημόσιο να διατηρεί την κυριότητα του οικοπέδου και όλων των υφιστάμενων και μελλοντικών κτιριακών εγκαταστάσεων που βρίσκονται στο βιομηχανικό συγκρότημα της ΠΥΡΚΑΛ. Ο Ιδιωτικός Φορέας Σύμπραξης θα αναλάβει τη μελέτη, τη χρηματοδότηση, την κατασκευή και τη λειτουργική διαχείριση του πάρκου καθ'όλη τη διάρκεια της 30ετίας λαμβάνοντας ως αντάλλαγμα μηνιαίες πληρωμές διαθεσιμότητας.

Ειδικότερα, το έργο περιλαμβάνει την κατεδάφιση 66 υφιστάμενων κτιρίων συνολικής δόμησης περίπου 68.500 τ.μ και την ανακαίνιση 24 διατηρητέων κτιρίων που θα απαιτήσουν εκτεταμένη στατική ενίσχυση και συγκεκριμένες εργασίες αποκατάστασης. Από αυτά, τα 13 θα φιλοξενήσουν δημόσιες εγκαταστάσεις πολιτιστικού και ψυχαγωγικού ενδιαφέροντος μεταξύ των οποίων και ένα συνεδριακό κέντρο, τα 7 διοικητικές υπηρεσίες και τα 4 διατηρητέα κοινόχρηστα κτίρια θα στεγάσουν υποστηρικτικές εγκαταστάσεις για τα διοικητικά κτίρια.

Το έργο περιλαμβάνει και την κατασκευή 4 νέων κτιρίων γραφείων με μικτό εμβαδόν περίπου 99.000 τ.μ., 2 υπόγειων χώρων στάθμευσης και τον σχεδιασμό του αστικού πάρκου συνολικής επιφάνειας περίπου 116.000 τ.μ. Εντός του οικοπέδου προβλέπεται επίσης η δημιουργία κοινόχρηστων διαδρόμων κυκλοφορίας συνολικού μήκους 8.800 μέτρων.

Υπενθυμίζεται ότι συνολικά οι υφιστάμενες εγκαταστάσεις αποτελούνται από 91 κτίρια με συνολική επιφάνεια 88.670,54m2. και οικόπεδο που οριοθετείται από τις οδούς Ηλιουπόλεως – Ανδρέα Λεντάκη – Λεωφόρου Σμύρνης και Ελευθερωτών του Δήμου Δάφνης – Υμηττού.

Για την εξυπηρέτηση των μετακινουμένων, όπως είχε επισημανθεί, αλλά προκύπτει και από το κείμενο της διακήρυξης, στο έργο έχει συμπεριληφθεί η μελέτη και κατασκευή κάθε είδους αναγκαίου έργου για τη διασύνδεση του κυβερνητικού πάρκου με τον Σταθμό «ΔΑΦΝΗ» της Γραμμής 2 του μετρό. Συγκεκριμένα, πρόκειται να κατασκευαστεί υπόγεια σήραγγα για τη χρήση πεζών, η οποία θα λειτουργεί και θα συντηρείται από την Ελληνικό Μετρό.

Η διαδικασία ανάθεσης του ΣΔΙΤ περιλαμβάνει δύο φάσεις:

• την A’ Φάση (προεπιλογή), την οποία αφορά η πρόσκληση που δημοσιεύτηκε χθες και θα ακολουθήσουν οι φάκελοι Εκδήλωσης Ενδιαφέροντος και

• τη Β’ Φάση (Διάλογος και υποβολή Δεσμευτικών Προσφορών), η οποία διακρίνεται επίσης σε επιμέρους στάδια που αφορούν την Πρόσκληση Συμμετοχής σε Διάλογο, και την Πρόσκληση Υποβολής Δεσμευτικών Προσφορών από τους ενδιαφερομένους.

Σφοδρές οι αντιδράσεις

Για σχέδιο, του οποίου οι συνέπειες δεν έχουν υπολογιστεί τόσο για το κέντρο της Αθήνας όσο και για την περιοχή που θα υποδέχεται αρκετές χιλιάδες εργαζομένους και επισκέπτες καθημερινά, κάνει λόγο μελέτη 14 Πανεπιστημιακών του ΕΜΠ, η οποία παρουσιάστηκε πρόσφατα.

Οι επιστήμονες προειδοποιούν ότι η φυγή των υπουργείων και συνακόλουθα των 14.500 εργαζομένων σε αυτά αλλά και των συναλλασσομένων με τη διοίκηση, «δημιουργεί μια δυναμική «μαύρης τρύπας» και «νεκρών ζωνών» στο ιστορικό κέντρο της πρωτεύουσας από την «απελευθέρωση» 353.480 τ.μ. κτιριακών εγκαταστάσεων.

Τονίζουν ότι ξαφνικά πληθυσμός που αντιστοιχεί στο μέγεθος μιας πόλης μετακινείται σε έναν δήμο με χαρακτηριστικά τοπικού κέντρου και περιοχής κατοικίας και συνολικό πληθυσμό μόλις 33.000 κατοίκων. 

Προειδοποιούν ότι σε αυτόν το μικρό δήμο της Αττικής θα «ξεφυτρώσουν» κτίρια με υπερδιπλάσια ύψη και θα υπάρξει πολλαπλασιασμός των μετακινήσεων, αδυναμία εξυπηρέτησης με τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ή εύρεσης θέσεων στάθμευσης: «Ειδικότερα, η κατασκευή των τεράστιων κτιριακών όγκων με ύψος σε 28 μ. αντί του σημερινού μέγιστου των 13 μ., με υπερδιπλασιασμό δηλαδή του ύψους κατά 44% και πρόσθεση 4-5 επιπλέον ορόφων, η αύξηση της κυκλοφορίας και των μετακινήσεων από και προς την περιοχή έως και 50%, η δέσμευση τεράστιων χώρων για τη στάθμευση χιλιάδων ιδιωτικών οχημάτων, η επακόλουθη αέρια ρύπανση και ηχορύπανση όχι μόνο δεν θα βελτιώσει τις συνθήκες του αστικού περιβάλλοντος της κατοικίας η οποία περιβάλλει τον χώρο της ΠΥΡΚΑΛ, αλλά θα τις επιδεινώσει επί το χείρον», επισημαίνεται στην έκθεση αξιολόγησης.

Η επιστημονική ομάδα εκτίμησε ότι η απόσταση του 1 χιλιομέτρου από τον σταθμό «Άγιος Ιωάννης» και του 1,7 χλμ. από τον σταθμό «Άγιος Δημήτριος» δε θα εξασφαλίσει τη χρήση του σταθμού από τους χιλιάδες εργαζόμενους ούτε και αξιοπρεπή πρόσβαση σε ΑΜΕΑ ωθώντας περισσότερο στη χρήση του.

Υπολογίστηκε επίσης ότι οι βασικοί οδικοί άξονες της περιοχής θα δεχτούν διπλάσιους και τριπλάσιους φόρτους.

Οσο για τη σήραγγα προς τον σταθμό της Δάφνης, οι ειδικοί του ΕΜΠ επισημαίνουν ότι πρόκειται για μη ρεαλιστική ή συμφέρουσα οικονομικά πρόταση με μεγάλα τεχνικά και πολεοδομικά προβλήματα προσθέτοντας πως πιθανότατα «το συγκεκριμένο έργο δεν μελετήθηκε ως προς την εφικτότητά του και προτείνεται μόνο για να αντικρούσει το επιχείρημα της μη εξυπηρέτησης του χώρου από τα μέσα σταθερής τροχιάς». Χαρακτηρίζουν μάλιστα ιδιαίτερα προβληματική την ιδέα της υπόγειας μετακίνησης πεζών σε μήκος 1 χλμ. σε μία μεσογειακή πόλη όπως η Αθήνα.