Τα αλογάκια μινιατούρα που θεραπεύουν ανάπηρα παιδιά και ηλικιωμένους «εκπέμπουν SOS»

Η 9χρονη Ζοζεφίνα λάμπει καθώς κρατά από τα γκέμια την Ήβη στον διάδρομο του σχολείου. «Θέλω πραγματικά να ξανάρθουν. Με έκαναν να νιώσω πραγματικά ευτυχισμένη» λέει λίγο μετά την επίσκεψη των θεραπευτικών αλόγων στο σχολείο της, ένα σχολεία για παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Η Ήβη και η Καλυψώ είναι δύο από τα εννέα θεραπευτικά αλογάκια μινιατούρες του Gentle Carousel Greece που προσφέρει επισκέψεις σε νοσοκομεία, κέντρα αποκατάστασης και σπίτια φροντίδας. Εκπαιδευμένα ώστε να εργάζονται με ευάλωτα παιδιά και ενήλικες, τα άλογα, τα οποία έχουν ύψος περίπου 75 εκατοστά, παρέχουν σημαντική και πολύτιμη θεραπεία. Αλλά η φιλανθρωπική οργάνωση στην οποία ανήκουν παλεύει να τα βγάλει πέρα - διοικείται από μία γυναίκα που χρηματοδοτεί μόνη της ολόκληρη τη λειτουργία, με έναν βοηθό και χωρίς ομάδα υποστήριξης. Το Associated Press ακολούθησε τα πανέμορφα ιπποειδή στις επισκέψεις τους σε γηροκομεία και σχολεία της Αθήνας. 

Πώς ξεκίνησε η ιδέα 

Ξεκίνησε το 2014 από τη Μίνα Καραγιάννη, αρχιτέκτονα εσωτερικών χώρων και σχεδιάστρια, και η λειτουργία στην Αθήνα είναι η μόνη που συνδέεται με τη φιλανθρωπική οργάνωση με έδρα τη Φλόριντα εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Καραγιάννη έπεσε πάνω στο Gentle Carousel ενώ έψαχνε στο διαδίκτυο για πληροφορίες σχετικά με τη φροντίδα ενός εγκαταλελειμμένου πόνι Σέτλαντ που είχε διασώσει.

Όταν είδε φωτογραφίες από το έργο της φιλανθρωπικής οργάνωσης σε παιδιατρικά ογκολογικά τμήματα, «συγκινήθηκα και συγκινήθηκα και είπα: “Εντάξει, πρέπει να το φέρουμε αυτό στην Ελλάδα”», είπε.

Χρειάστηκαν μήνες για να εντοπίσει και να πείσει την αμερικανική φιλανθρωπική οργάνωση να συνεργαστεί μαζί της, και ακόμη περισσότερο για να λάβει τις απαιτούμενες άδειες και να κανονίσει τη μεταφορά για να φέρει τα άλογα. Αλλά μετά από αδιάκοπες προσπάθειες, έξι ήδη εκπαιδευμένα άλογα μινιατούρες κατέβηκαν από μια πτήση από τη Φλόριντα μέσω Φρανκφούρτης τον Νοέμβριο του 2013.

Η Καραγιάννη, η οποία χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από την καθημερινή της εργασία, έχει πλέον συνολικά εννέα ιπποειδή - τα έξι αμερικανικά άλογα μινιατούρες, ένα που γεννήθηκε αργότερα στην Ελλάδα, και δύο διασωθέντα πόνι - τον Μπίλι και τη Ζιζέλ που διασώθηκε από το νησί της Σαντορίνης.

Η Καραγιάννη μετέτρεψε το οικόπεδο της οικογένειάς της στη Ραφήνα, μια παραθαλάσσια περιοχή ανατολικά της Αθήνας, σε χώρο για να τρέχουν τα άλογα ελεύθερα κάθε μέρα αλλά και ένα καφέ όπου οι επισκέπτες με ένα μικρό αντίτιμο μπορούσαν να κάνουν την βόλτα τους. Άρχισε επίσης να επισκέπτεται σχολεία και να δημιουργεί ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα.

Η κατάρρευση λόγω lockdown

Από το 2014, όταν πρωτοάνοιξε το Gentle Carousel Greece, μέχρι το 2020 που θα κλειδώσει το πρώτο COVID-19, η Καραγιάννη δήλωσε ότι η μικρή ιππική της ομάδα είδε περίπου 12.000 παιδιά. Αλλά τo lockdown την ανάγκασε να κλείσει το καφέ, το οποίο δεν κατάφερε να ξανανοίξει ποτέ.

Καθώς ακόμη και τα ελάχιστα έσοδα από το καφέ στέρεψαν και η ίδια η Καραγιάννη αντιμετώπισε ένα πρόβλημα υγείας που την έβγαλε εκτός λειτουργίας για 1μιση χρόνο, «καταρρεύσαμε», είπε. Μη μπορώντας να καλύψει τους λογαριασμούς ρεύματος και νερού της έκοψαν την παροχή, με αποτέλεσμα να εξαρτάται από τους γείτονες για το νερό των αλόγων.

«Τώρα αρχίζω να ξαναβρίσκομαι σε μια τάξη», είπε. «Με πολλές οικονομικές δυσκολίες. Αλλά τι μπορώ να κάνω; Προσπαθώ».Έβαλε ξανά σε λειτουργία τα δίκτυα κοινής ωφέλειας, αλλά εξακολουθεί να χρωστάει χιλιάδες ευρώ. Οι προσεγγίσεις σε εταιρείες και ιδρύματα για χρηματοδότηση ήταν ανεπιτυχείς μέχρι στιγμής. «Ίσως απλά δεν ξέρω πώς να ζητήσω σωστά», δήλωσε η Καραγιάννη.

«Κάνω ό,τι μπορώ. Αλλά δεν μπορώ να το κάνω μόνη μου», είπε. «Δεν μπορώ να το κάνω χωρίς μια ομάδα». Παρά τις οικονομικές δυσκολίες η Καραγιάννη είπε ότι βλέποντας την επίδραση των αλόγων, ιδιαίτερα στα παιδιά, είναι αποφασισμένη να συνεχίσει για όσο περισσότερο μπορεί.

Κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στο δημοτικό σχολείο ειδικών αναγκών της Αθήνας, το προσωπικό παρέταξε τα παιδιά σε αναπηρικά καροτσάκια, ώστε το καθένα να περάσει λίγες στιγμές με τα άλογα. Κάποια άπλωσαν το χέρι τους για να τα χαϊδέψουν- άλλα έσκυψαν το κεφάλι τους προς τα εμπρός πάνω από τις μινιατούρες των αλόγων για ένα φιλί.

«Είναι απίστευτες οι αντιδράσεις. Είναι σαν κάτι να ξυπνάει τις αισθήσεις τους», δήλωσε η δασκάλα ειδικών αναγκών Ελένη Βολικάκη.Το κρατικό σχολείο, το οποίο μοιράζεται τις εγκαταστάσεις με ένα ιδιωτικό φιλανθρωπικό ίδρυμα για παιδιά με αναπηρία, την ELEPAP, απευθύνεται σε παιδιά ηλικίας 6-14 ετών με γνωστικά ή κινητικά προβλήματα ή και τα δύο. Οτιδήποτε ενθαρρύνει τα παιδιά να κάνουν έστω και μικρές χειρονομίες, όπως το να απλώνουν το χέρι τους για να χαϊδέψουν ένα άλογο, «είναι πολύ σημαντικό για εμάς. Ειδικά όταν είναι αυθόρμητο και προέρχεται απευθείας από το παιδί και δεν υποκινείται από εμάς», δήλωσε η κ. Βολικάκη.

«Είδαμε πράγματα που δεν περιμέναμε. Είδαμε παιδιά με αυτισμό, ή παιδιά που γενικά φοβούνται τα ζώα, να έρχονται πολύ κοντά, αφήνοντας τα (άλογα) να τα πλησιάσουν», δήλωσε η κ. Βολικάκη. «Και είδαμε ... αυθόρμητη επαφή που υπό άλλες συνθήκες δεν θα βλέπαμε».Τα μικροσκοπικά άλογα δεν μαγεύουν μόνο τα παιδιά.

Ευεργετικό όχι μόνο για παιδιά

Στην παραθαλάσσια περιοχή της Νέας Μάκρης, βορειοανατολικά της Αθήνας, οι ένοικοι ενός ψυχιατρικού οίκου ευγηρίας ενηλίκων συγκεντρώνονται για να υποδεχτούν τον Όμηρο, έναν 12χρονο μικροσκοπικό αλογάκι.

Ορισμένοι δείχνουν τον ενθουσιασμό τους για την πολυαναμενόμενη επίσκεψη. Άλλοι είναι πιο ντροπαλοί στην αρχή, αλλά σχεδόν όλοι τελικά πλησιάζουν τον Όμηρο, τον οδηγούν γύρω από την αίθουσα αναψυχής του ιδρύματος ή απλώς του ψιθυρίζουν.Η αλληλεπίδραση είναι ανεκτίμητη, δήλωσε ο κοινωνικός λειτουργός Άλεξ Κροκίδας.

«Προσφέρει, έστω και για λίγο, την ευκαιρία να δημιουργηθεί ένας δεσμός που δεν είναι απειλητικός, που έχει τρυφερότητα, ησυχία», δήλωσε ο Κροκίδας. «Ας μην ξεχνάμε ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν αντιμετωπίσει πολλές δυσκολίες στη ζωή τους».

Η συνάντηση με τον Όμηρο και οι λίγες στιγμές που περνάει ο καθένας μαζί του «τους δίνει την ευκαιρία να είναι λίγο πιο ήρεμοι, να μην αισθάνονται απειλή, να χαϊδέψουν το ζώο», είπε ο Κροκίδας. «Όλα αυτά είναι πολύ θεραπευτικά, είναι βαθιά θεραπευτικά».