Ο Γερμανός γλύπτης που «αιχμαλωτίστηκε» από τα μάρμαρα της Νάξου (pics)

Ήρθε στην Ελλάδα για πρώτη φορά το 1982 για διακοπές στο Αγκίστρι απέναντι από την Αίγινα με έναν σάκο στην πλάτη, πέρασε τα επόμενα δύο καλοκαίρια σε Κρήτη και Νάξο και τελικά έμεινε 35 χρόνια στο αιγαιοπελαγίτικο νησί, αφού τον κέρδισαν τα περίφημα μάρμαρά του.  

Ο Γερμανός γλύπτης, Ίνγκμπερτ Μπρουνκ, μαγεμένος από τα μάρμαρα της Νάξου -από τα ελαφρύτερα που χρησιμοποιούνται για τη γλυπτική από τους Παλαιολιθικούς Χρόνους- τήρησε την υπόσχεση που είχε δώσει στον εαυτό του το καλοκαίρι του 1984. Επέστρεψε στο νησί τον χειμώνα του ίδιου χρόνου και ενώ ακόμη σπούδαζε στη Σχολή Καλών Τεχνών του Βερολίνου, εξασφαλίζοντας ειδική άδεια από τον επιβλέποντα καθηγητή του. Όνειρό του να φτιάξει ένα μικρό ατελιέ σμιλεύοντας πέτρες του νησιού. 

Με τη βοήθεια του καθολικού πατέρα Ρεμούντα που του παραχώρησε έναν εγκαταλελειμμένο χώρο μέσα στο επιβλητικό κάστρο της Νάξου, σε ένα παλιό σχολείο των Ουρσουλίνων, πλάι στο μουσείο έφτιαξε την δεκαετία του '80 το εργαστήριό του. Έκτοτε κάθε χειμώνα επισκεπτόταν την Ελλάδα, «χτυπώντας» πέτρες της Νάξου για περισσότερες από δέκα ώρες καθημερινά. 

Τα καλοκαίρια μετακόμιζε στη Γερμανία κάνοντας μεροκάματα για να ζήσει το υπόλοιπο διάστημα του έτους στο Αιγαίο. «Ήμουν στο αντίθετο ρεύμα με τον κόσμο και τους τουρίστες. Επέστρεφα στο νησί όταν έφευγαν οι τουρίστες. Ήθελα ησυχία για να αφιερωθώ στην τέχνη μου», θυμάται ο Γερμανός καλλιτέχνης.

«Είμαι φιλέλληνας»

Το 1997 πήρε την μεγάλη απόφαση να εγκατασταθεί μόνιμα στην Νάξο μεταφέροντας το εργαστήριό του, δίπλα στο κύμα, στον Αζαλά, τον όρμο της ανατολικής ακτής του νησιού με τα κοκκινωπά βράχια στην άκρη, όπου δημιουργεί κοντά στη Μουτσούνα.

«Η ζωή μου είναι το μάρμαρο της Νάξου. Εκπέμπει ζωντάνια, διαφάνεια, έχει ζωγραφικά στοιχεία και οι δομές του έχουν ενδιαφέρον με τα χρώματά τους», λέει στο ethnos.gr ο 59χρονος Γερμανός γλύπτης, ο οποίος σμιλεύει ακατάπαυστα τα τελευταία 35 χρόνια μάρμαρα της Νάξου, κάνοντας το αιγαιοπελαγίτικο νησί δεύτερη πατρίδα του. Γρήγορα έμαθε ελληνικά γιατί, όπως αναφέρει, δεν ήθελε να ζει σε ένα περιβάλλον που δεν γνωρίζει. Ήθελε αμέσως να μπει στο πετσί της ελληνικής κοινωνίας.

«Προσπαθώ να αναδείξω τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που έχει το μάρμαρο τoυ νησιού. Και έπειτα από τόσα χρόνια στο Αιγαίο αισθάνομαι φιλέλληνας», τονίζει στο ethnos.gr ο 59χρονος Γερμανός γλύπτης. Η αγάπη του για το μάρμαρο της Νάξου έγινε και ντοκιμαντέρ από τον σκηνοθέτη Μένιο Καραγιάννη. 

Από την αρχαία Ελλάδα στο σύγχρονο χάος 

Φτάνοντας στην Ελλάδα για πρώτη φορά πριν από 37 χρόνια είχε στο μυαλό του την αρχαία Ελλάδα και όταν… προσγειώθηκε στο «Ελληνικό», συνάντησε ένα χάος. «Αντίκρισα ένα απίστευτο κομφούζιο στην Αθήνα και δεν το πίστευα στα μάτια μου. Ωστόσο, η Νάξος είναι ένας αλλιώτικος κόσμος», προσθέτει. Γρήγορα μπήκε στους ελληνικούς ρυθμούς, έκανε πολλούς Έλληνες φίλους, μαγεύτηκε από τη φύση, το περιβάλλον και τους ανθρώπους του νησιού αλλά και την ελληνική μουσική. 

Οι Έλληνες πρέπει να μάθουν να συνεργάζονται 

Έχοντας ζήσει από «μέσα» όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης ο Γερμανός καλλιτέχνης, δεν διστάζει να πάρει θέση και για την ελληνική κρίση, για την ευρωπαϊκή βοήθεια προς την Ελλάδα αλλά και τη στάση του Βερολίνου απέναντι στην Αθήνα. 

«Η πολιτική της Ευρώπης απέναντι στην Ελλάδα δεν ήταν καθόλου σωστή. Και η αλήθεια είναι ότι μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει η Γερμανία, η οποία κουμαντάρει την Ευρώπη. Η στάση του Βερολίνου, νομίζω, δεν βοηθά ούτε και τους ίδιους τους Γερμανούς. Η αλήθεια είναι ότι η Ευρώπη δεν βοήθησε, δεν φταίει όμως αυτή για την κρίση», σημειώνει στο ethnos.gr ο 59χρονος Γερμανός γλύπτης Ινγκμπερτ Μπρουνκ. 

Και προσθέτει: «Για να βγουν οι Έλληνες από το τούνελ της κρίσης πρέπει να μάθουν να συνεργάζονται. Και δυστυχώς λείπει από την χώρα η κουλτούρα της συνέργειας. Οι Έλληνες έχουν χρυσό στα χέρια τους αλλά δεν ξέρουν να το χρησιμοποιήσουν». 

Από την ελληνική κρίση δεν…γλίτωσε ούτε και ο ίδιος ο καλλιτέχνης. «Με άγγιξε, αλλά δεν με έριξε. Και δεν σκέφτηκα ποτέ να τα παρατήσω γιατί είμαι ολιγαρκής και μπορώ να ζήσω με πολύ λίγα. Η ζωή στη Νάξο είναι πολύ ωραία όπως και η μεσογειακή διατροφή. Στην Ελλάδα κακά τα ψέματα είναι πιο ωραία και μου αρέσει», σημειώνει ο Γερμανός γλύπτης. 

Τα έργα του 

Μαρμάρινοι χιτώνες (σε διαστάσεις 25Χ25 και 60Χ60), έλικες, κούροι, εδώλια, βάρκες και κουπιά πλασμένα από αστραποβόλα ναξιακή κρυσταλλίνα είναι από τις πιο δημοφιλείς δημιουργίες του. «Με εμπνέει το ίδιο το υλικό, οι άνθρωποι, οι μορφές της αρχαίας Ελλάδας και ειδικότερα του κυκλαδίτικου πολιτισμού. Το μάρμαρο της Νάξου βγάζει φυσικό φως. Θέλει ατμόσφαιρα. Γι' αυτό και επέλεξα να δουλέψω στο νησί. Πρέπει να είσαι και σε κατάλληλο περιβάλλον για να δημιουργήσεις». 

Αν και έχει αφομοιωθεί από τους ντόπιους ακολουθώντας τους κυκλαδίτικους ρυθμούς ζωής δεν συγχωρεί την κακή σχέση των Ελλήνων με το περιβάλλον. «Το πονάω γιατί είναι καταπληκτικό το φυσικό περιβάλλον. Δυστυχώς, όμως, δεν το σέβονται με αποτέλεσμα να χάνει την αισθητική του. Το πονάω γιατί είναι καταπληκτικό», καταλήγει ο 59χρονος γλύπτης.