Οδηγοί φορτηγών στο Ιράκ: Η κινηματογραφική επιστροφή, το «ευχαριστώ» και το παράπονο

Συγκινητικές στιγμές εκτιλύχθηκαν το πρωί της Παρασκευής (20/3) στο σταθμό του OΣΕ στη Θεσσαλονίκη κατά την επιστροφή των οδηγών των 13 φορτηγών που είχαν αποκλειστεί για 25 ημέρες στα σύνορα του Ιράκ με την Τουρκία.

Αγκαλιές, δάκρυα χαράς και ζεστά φιλιά από συζύγους, παιδιά και μανάδες περίμεναν τους επαγγελματίες οδηγούς.

Οι περισσότεροι οδηγοί κατάγονται από τη βόρεια Ελλάδα και ήδη απολαμβάνουν τη θαλπωρή και τη ζεστασιά του σπιτιού τους.

Το ethnos.gr επικοινώνησε με τρεις από τους οδηγούς που βρίσκονταν αποκλεισμένοι στα ιρακινοτουρκικά σύνορα.

Κατ΄ αρχήν όλοι τους όπως και η ομοσπονδία επαγγελματιών οδηγών φορτηγών (ΟΦΑΕ) ευχαρίστησαν την ελληνική κυβέρνηση, το υπουργείο Μεταφορών, το υπουργείο Εξωτερικών, τον γενικό πρόξενο της Ελλάδας στο Ερμπίλ (πόλη του Ιράκ στο λεγόμενο ιρακινό Κουρδιστάν κοντά στα σύνορα με την Τουρκία) Ευθύμιο Κωστόπουλο, τον εμπορικό ακόλουθο Ευάγγελο Δαϊρετζή και επίσης την πρεσβεία της Ελλάδας στην Αγκυρα για τις υπεράνθρωπες προσπάθειες που κατέβαλαν για τον επαναπατρισμό τους. Τονίζουν όμως πως ο Γολγοθάς τους δεν τελείωσε...

Σε καραντίνα χωρίς εργαλεία

Έχουν μείνει χωρίς τα εργαλεία της δουλειάς τους, καθώς τα φορτηγά τους έμειναν στο Ιράκ. Θα μπορέσουν να τα πάρουν όποτε και όταν ανοίξουν και πάλι τα σύνορα λόγω του κορονοϊού.

Επίσης για τις επόμενες δύο εβδομάδες θα μπουν οικειοθελώς σε καραντίνα με το φόβο μήπως είναι φορείς του κοροναϊού ώστε να προστατέψουν τις οικογένειες τους.

«Ημασταν ενωμένοι και ομόφωνοι»

«Ημασταν 13 ελληνικά φορτηγά, 29 λιβανέζικα, ένα γεωργιανό και ένα βουλγάρικο. Περάσαμε δύσκολα. Είχαμε όμως ομοφωνία, καλή επικοινωνία και ήμασταν ενωμένοι. Οταν είδαμε και την κινητοποίηση των ελληνικών αρχών και της ομοσπονδίας μας πήραμε κουράγιο. Μεταφέραμε μεγάλες σιδηροκατασκευές από την Ελλάδα στο Ιράκ. Μπήκαμε στο Ιράκ στις 23 Φεβρουαρίου και την επομένη ημέρα μάθαμε πως οι Τούρκοι έκλεισαν τα σύνορα με το Ιράκ λόγω του κορονοϊού. Από εκεί ξεκίνησε η περιπέτεια μας», λέει ο Αλέξανδρος Ομιλιάδης από την Αλιστράτη Σερρών και συμπλήρωσε:

«Νιώθαμε μεγαλύτερη ασφάλεια στα φορτηγά»

«Στο Ιράκ ο πόλεμος έχει σταματήσει εδώ και κάποιους μήνες. Σε εκείνη την περιοχή μένουν Κούρδοι. Οι άνθρωποι ήταν φοβισμένοι. Παντού υπήρχε στρατός. Μετά υπήρχε και ο φόβος του κορονοϊού. Μας είπε ο πρόξενος της Ελλάδας στο Ερμπίλ, ο κύριος Κωστόπουλος πως μπορούμε να μείνουμε και σε ξενοδοχείο στο Ερμπίλ. Φοβηθήκαμε για την υγιεινή. Περισσότερο καθαροί ήμασταν εμείς στα φορτηγά μας. Νιώθαμε μεγαλύτερη ασφάλεια στα φορτηγά. Ήμασταν όλοι μαζί, τρώγαμε ότι είχαμε, επικοινωνούσαμε και περνούσαν οι μέρες».

Ολοι οι οδηγοί παραδέχτηκαν πως οι Τούρκοι δεν ήταν εχθρικοί αλλά ήταν αναβλητικοί και παρά τις προσπάθειες της τουρκικής ομοσπονδίας οδηγών φορτηγών δεν έδιναν λύση στο πρόβλημα. Κάθε μέρα έθεταν και μία νέα προϋπόθεση για να περάσουν τα ελληνικά φορτηγά, αλλά οι μέρες περνούσαν και λύση δεν φαίνονταν στον ορίζοντα. Τελικά μετά από συντονισμένες προσπάθειες των υπουργείων Μεταφορών, ΥΠΕΞ και κυρίως του προξένου στο Ερμπίλ αλλά και της ΟΦΑΕ η επιχείρηση επαναπατρισμού ξεκίνησε χθες βράδυ και έμοιαζε με σενάριο χολιγουντιανής ταινίας.

Το έρημο Ερμπίλ και η αβεβαιότητα με τα φορτηγά

Οσο για τα φορτηγά ασφαλίστηκαν στο πάρκινγκ της εταιρείας που παραδόθηκαν τα υλικά στο Ερμπίλ και φρουρούνται από οπλισμένους φύλακες: «Παρκάραμε τα φορτηγά στο πάρκινγκ της εταιρείας στην οποία πήγαμε το εμπόρευμα. Από εκεί ήρθε με βανάκι και μας πήρε ο πρόξενος στο Ερμπίλ κύριος Κωστόπουλος. Είχε προηγηθεί μεγάλη γραφειοκρατεία. Ηταν δύσκολη η επικοινωνία μας με τους Ιρακινούς αλλά οι άνθρωποι έδειχναν πως ήταν θετικοί. Δεν έχουμε παράπονο. Με το βανάκι πήγαμε στο αεροδρόμιο χθες βράδυ. Οι δρόμοι στο Ερμπίλ ήταν έρημοι και σκοτεινοί. Μόνο στρατός υπήρχε. Περάσαμε από πολλούς ελέγχους με τη βοήθεια του προξένου μας. Τελικά μπήκαμε στην πτήση τσάρτερ που είχε ναυλώσει η ελληνική κυβέρνηση ειδικά για μας και μετά τα μεσάνυχτα απογειωθήκαμε Φτάσαμε στην Αθήνα στις 2.30 τα ξημερώματα και επειδή δεν υπήρχαν αεροπλάνα για Θεσσαλονίκη πήραμε το τρένο από Αθήνα για Θεσσαλονίκη. Σε τέσσερις ώρες φτάσαμε Θεσσαλονίκη. Δόξα τω Θεό. Το θέμα όμως είναι τι γίνεται από εδώ και πέρα. Δεν έχουμε τα φορτηγά μας και δεν ξέρουμε μέχρι πότε δεν τα έχουμε για να κάνουμε μεροκάματο».

«Πως θα δουλέψουμε;»

Αίτημα της ΟΦΑΕ αλλά και των οδηγών είναι να συμπεριληφθούν στα ευεργετικά μέτρα της κυβέρνησης για τους επαγγελματίες που επλήγησαν από τα μέτρα για τον κορονοϊο. «Το μέλλον μας είναι πράγματι αβέβαιο αλλά για την ώρα αυτό που μας νοιάζει είναι που είμαστε κοντά στις οικογένειες μας. Ευχαριστούμε τα υπουργεία, τις προξενικές αρχές και φυσικά την ομοσπονδία μας. Από αύριο ξεκινάμε άλλο αγώνα, αυτός του μεροκάματου. Πρέπει κάτι να γίνει για μας. Πως θα δουλέψουμε;», λέει στο ethnos.gr ο Ελευθέριος Σύρος από τα Γιαννιτσά πατέρας τριών παιδιών. Οπως είπε μάλιστα οι Τούρκοι έβαζαν συνέχεια εμπόδια και δεν έδιναν  ποτέ λύση στα αιτήματα τους, ίσως από φόβο για τα αυστηρά μέτρα για τον κορονοϊό.

«Θα μέναμε εκεί μέχρι το καλοκαίρι»

Από την πλευρά του έμπειρος θεσσαλονικιός Γιώργος Κεσεπίδης που επίσης ήταν ένας από τους 13 Έλληνες οδηγούς είπε: «Δε μπορώ να πω πως τρομοκρατηθήκαμε αλλά ανησυχία είχαμε. Ξέραμε πως ανησυχούσαν οι άνθρωποι μας και μάλιστα εν μέσω αυστηρών μέτρων στην Ελλάδα. Αν δεν φεύγαμε χθες βράδυ θα μέναμε εκεί μέχρι να τελείωναν τα μέτρα γιατί κλείνουν και τα αεροδρόμια. Μπορεί και μέχρι το καλοκαίρι. Προσωπικά έχω κάνει πολλές φορές δύσκολες αποστολές στο Αφγανιστάν, στη Ρωσία, μέχρι και την Κίνα. Ο ένας έδινε κουράγιο στον άλλον. Κάναμε μία καλή και δυνατή παρέα και έτσι περνούσαν οι μέρες».

«Τι γυρεύαμε στο Ιράκ;»

Οπως είπε ο Γιώργος Κεσεπίδης τους πείραξε πολύ ακούγοντας σχόλια μερικών Ελλήνων ακροατών στο ραδιόφωνο ή χρηστών στα social media που έλεγαν: «Και τι γύρευαν στο Ιράκ;». Ο ίδιος είπε: «Αυτή η στάση ορισμένων ήταν μαχαιριά για μας. Πρέπει να ξέρετε πως στην ανοικοδόμηση του Ιράκ εργάζονται πολλές εταιρίες μεταξύ των οποίων και ελληνικές οι οποίες προς τιμήν τους ναυλώνουν ελληνικά φορτηγά με Έλληνες οδηγούς να μεταφέρουν τα αγαθά που χρειάζονται. Δίνουν ψωμί στην Ελλάδα και πρέπει να τους τιμούμε, όχι να κάνουμε και σχόλια για το τι γυρεύαμε εκεί. Η Ελλάδα είναι παντού μέσω των Ελλήνων επαγγελματιών οδηγών φορτηγών και μάλιστα στην πρώτη γραμμή παντώς καιρού και σε όλες τις καταστάσεις. Με κορονοϊούς και πολέμους και με μεγάλα ρίσκα».

Τι μεγάλο «ευχαριστώ» και το μεγάλο παράπονο

Υπολογίζεται πως 5.000 ελληνικά φορτηγά ταξιδεύουν σε όλες τις χώρες από την Πορτογαλία μέχρι την Κίνα και την Ρωσία. Σημαντικό ρόλο στον επαναπατρισμό των Ελλήνων οδηγών έπαιξε η ομοσπονδία επαγγελματιών οδηγών φορτηγών (ΟΦΑΕ) με τον πρόεδρο Απόστολο Κενανίδη να λέει στο ethnos.gr: «Ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας τα υπουργεία Μεταφορών, Εξωτερικών, το προξενείο στο Ερμπίλ του Ιράκ, την πρεσβείας μας στην Αγκυρα και τους Τούρκους συναδέλφους μας με τους οποίους έχουμε άριστη συνεργασία. Με άοκνες και συντονισμένες προσπάθειες πετύχαμε τον επαναπατρισμό. Ομως από την άλλη θέλω να εκφράσω και το παράπονο μας προς τον πρωθυπουργό. Μαζί με τους γιατρούς, τους νοσηλευτές, τους εργαζομένους στα σούπερ μάρκετ θα θέλαμε να συμπεριλάβει και τους επαγγελματίες μεταφορείς. Θέλουμε μία καλή κουβέντα. Την έχουμε ανάγκη ως κλάδος. Οι Έλληνες οδηγοί βρίσκονται πίσω από όλα. Για να είναι γεμάτα τα νοσοκομεία, τα φαρμακεία, τα σούπερ μάρκετ κάποιος μετέφερε τα αγαθά με κόπο και με πενιχρά μέσα ασφαλείας. Χρωστάμε πολλά σε αυτούς τους ανθρώπους που κάνουν κάθε μέρα υπερβάσεις και παίζουν τις ζωές τους κορώνα γράμματα».