Απίστευτο: Έκαναν εγχείρηση μεταμόσχευσης νεφρού, με τον ασθενή ξύπνιο

Ο John Nicholas, 28 ετών, υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση νεφρού ενώ ήταν εντελώς ξύπνιος, σε μια εξαιρετικά σπάνια χειρουργική επέμβαση.

Οι γιατροί του μιλούσαν μαζί του καθ' όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, καθώς η εγχείρηση βρισκόταν σε εξέλιξη. Κάποια στιγμή, τον πλησίασαν ακόμη και για να του δείξουν το νέο όργανο που θα τοποθετούνταν στο σώμα του για να θεραπεύσει τη νεφρική του ανεπάρκεια.

Λιγότερο από μία ημέρα μετά την επέμβαση, ο άνδρας από το Σικάγο πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο για να αναρρώσει στο σπίτι του, παρά τη μέση παραμονή πέντε ημερών στο νοσοκομείο για αυτού του είδους την επέμβαση. Ο κ. Nicholas δεν χρειάστηκε καν οπιοειδή παυσίπονα για να αναρρώσει.

Ένας από τους χειρουργούς, ο Δρ Satish Nadig, διευθυντής του Northwestern Medicine Comprehensive Transplant Center, δήλωσε ότι οι γιατροί ελπίζουν ότι η επιτυχία των χειρουργικών επεμβάσεων με ξύπνιο τον ασθενή, όπως αυτή του κ. Nicholas, μπορεί να μειώσει ορισμένους από τους κινδύνους των χειρουργικών επεμβάσεων μεταμόσχευσης - συμπεριλαμβανομένων των αναπνευστικών προβλημάτων, της απώλειας αίματος, της μόλυνσης και του θανάτου.

Οι άνθρωποι με χρόνιες παθήσεις όπως ο διαβήτης, η καρδιακή ή πνευμονική νόσος διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν επιπλοκές όταν υποβάλλονται σε αναισθησία, γεγονός που μπορεί να δυσκολέψει όσους έχουν ανάγκη να λάβουν ένα νέο νεφρό ή άλλο όργανο.

Η διατήρηση των ασθενών σε εγρήγορση, ενώ η γίνεται τοπική αναισθησία σε μέρος του σώματός τους μειώνει ορισμένους από αυτούς τους κινδύνους, εξήγησε ο Δρ Νάντιγκ, «καθιστώντας ουσιαστικά την επέμβαση αυτή μια διαδικασία εξωτερικών ασθενών».

Ο κ. Nicholas δήλωσε σε δελτίο τύπου του Northwestern: «Ήταν μια πολύ ωραία εμπειρία να γνωρίζεις τι συνέβαινε σε πραγματικό χρόνο και να έχεις επίγνωση του μεγέθους αυτού που έκαναν. Σε ένα σημείο κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, θυμάμαι να ρωτάω, "θα πρέπει να περιμένω να αρχίσει να εφαρμόζεται η νωτιαία αναισθησία;". Είχαν ήδη κάνει πολλή δουλειά και εγώ το είχα αγνοήσει εντελώς αυτό το γεγονός. Πραγματικά, καμία αίσθηση. Μου είχαν δώσει κάποια ηρεμιστικά για τη δική μου άνεση, αλλά εξακολουθούσα να έχω επίγνωση του τι έκαναν. Ειδικά όταν φώναζαν το όνομά μου και μου έλεγαν για ορισμένα ορόσημα που είχαν επιτύχει».