Ελλάδα: Δεύτερη χώρα παγκοσμίως σε εθισμό στο Διαδίκτυο!

Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει η Ελληνική Εταιρεία Μελέτης της Διαταραχής Εθισμού στο Διαδίκτυο (ΕΕΜΔΕΔ), σύμφωνα με τον ψυχίατρο και πρόεδρο της εταιρείας, Δρ. Κωνσταντίνο Σιώμο.  Ο κ. Σιώμος υποστήριξε ότι ο εθισμός στο διαδίκτυο είναι μία νόσος, που άρχισε να απασχολεί τους ειδικούς από το 2008. Μάλιστα, τόνισε ότι με βάση μια πρόσφατη έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία της ΕΕΜΔΕΔ με εννέα πανεπιστήμια στην Ευρώπη, «η Ελλάδα είναι η δεύτερη χώρα μετά την Αγγλία σε εθισμό στο Διαδίκτυο». 

Μεταξύ άλλων, ο πρόεδρος της ΕΕΜΔΕΔ, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, πρόσθεσε ότι με βάση τα στοιχεία που προκύπτουν από τις έρευνες, ο εθισμός στο Διαδίκτυο παρουσιάζεται αυξημένος τα τελευταία χρόνια και στη Θεσσαλία, γνωστοποιώντας ότι έχει εντοπιστεί διπλασιασμός των ποσοστών στη Λάρισα από 6% το 2006 στο 12 % το 2011.

Σύμφωνα με τον ίδιο, με βάση έρευνα που έγινε το 2014 περίπου ένας στους 10 τεταρτοετείς φοιτητές της Ιατρικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης έχει εθιστεί στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Ταυτόχρονα, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσε στο Αθηναϊκό Πρακτορείο ο αντιπρόεδρος της ΕΕΜΔΕΔ, ψυχίατρος Δρ. Γιώργος Φλώρος, και αφορούσαν έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Computers in Human Behavior τον Ιούλιο του 2018 τα ποσοστά των συμπτωμάτων εθισμού τυπικά κυμαίνονταν περί το 25% πανευρωπαϊκά και στο 37,7% στους Έλληνες χρήστες.

Το προφίλ των εθισμένων

Σύμφωνα με τον κ. Σιώμο το προφίλ των εθισμένων ατόμων στο Διαδίκτυο σχετίζεται με εκείνο το παιδί ή τον έφηβο που σερφάρει για πολλές ώρες στο Ίντερνετ. Ακόμη, εθισμένα είναι και τα άτομα που παίζουν σε καθημερινή βάση ηλεκτρονικά παιχνίδια. Αυτά τα άτομα παρουσιάζουν συμπτώματα όπως αυτά της κατάθλιψης αλλά και της έλλειψης άλλων ενδιαφερόντων. 

«Πρέπει να καταλάβουμε πως στην αλληλεπίδραση μεταξύ του ανθρώπου και του ηλεκτρονικού παιχνιδιού ή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ενεργοποιείται το κύκλωμα της άμεσης ανταμοιβής», σημειώνει ο κ. Σιώμος για να περιγράψει τις επιρροές που έχει στον εγκέφαλο η ιδιαίτερη χρήση του Διαδικτύου. Ο επιστήμονας στέκεται όμως και στο πρόβλημα που δημιουργούν τα social media, λέγοντας πως «ένα like στο Facebook, ένα καλό ή ένα κακό σχόλιο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και μια επιτυχία στο ηλεκτρονικό παιχνίδι “ανεβάζουν” ή “κατεβάζουν” την ντοπαμίνη (ορμόνη της χαράς) από τον επικλινή πυρήνα του εγκεφάλου και έτσι δουλεύει το μοντέλο της άμεσης ανταμοιβής».

Μεταξύ άλλων ο κ. Σιώμος επισημαίνει ότι οι πιο σοβαρές περιπτώσεις εθισμού εντοπίζονται στα αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια, ενώ προσθέτει πως υπάρχουν μελέτες από το 2011 αλλά και νευροαπεικονιστικές έρευνες που δείχνουν αλλαγές στη φαιά ουσία του εγκεφάλου, αλλά και αλλαγές σε ποσοστά μεταβολισμού της γλυκόζης στις εγκεφαλικές δομές στα φυσιολογικά άτομα σε σχέση με τα εθισμένα.

Πρόληψη και αντιμετώπιση του εθισμού

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ελληνικής Εταιρείας Μελέτης της Διαταραχής Εθισμού στο Διαδίκτυο, η πρόληψη είναι πολύ σημαντικός παράγοντας ώστε να αποφευχθούν τα φαινόμενα εθισμού στα παιδιά και τους εφήβους. Ο κ. Σιώμος διαβεβαιώνει ότι η «πρόληψη σημαίνει ότι μπαίνουν όρια στη χρήση του Διαδικτύου και των ηλεκτρονικών παιχνιδιών, κατά τη διάρκεια της συνολικής ψυχαγωγίας του παιδιού». Τονίζει  ακόμη ότι ο εθισμός στο Διαδίκτυο εντοπίζεται εύκολα από τους γονείς, καθώς αυτοί μπορούν να διαπιστώσουν εάν το παιδί τους χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο το Ίντερνετ ή παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια και εγκαταλείπει άλλα αγαπημένα χόμπι και ενδιαφέροντα.

Τρόπος αντιμετώπισης

Στην προσπάθειά του να εξηγήσει τις μεθόδους αντιμετώπισης του προβλήματος του εθισμού στα παιδιά και στους εφήβους, ο πρόεδρος της ΕΕΜΔΕΔ συμπεραίνει ότι οι γονείς, οι οποίοι έχουν αντιληφθεί πως υπάρχει κάποιο πρόβλημα θα πρέπει να απευθυνθούν σε παιδοψυχίατρο και να γίνει αξιολόγηση του περιστατικού.

«Θα πρέπει να γίνει έρευνα του περιστατικού, ώστε να αξιολογηθεί εάν πρόκειται για μια απλή περίπτωση εθισμού, για να εφαρμοστεί ένα πρόγραμμα γνωσιακής συμπεριφορικής ψυχοθεραπείας του παιδιού αλλά και ψυχοεκπαίδευσης των γονέων για τουλάχιστον 6 μήνες ή εάν πρόκειται για περιστατικό όπου υπάρχει συνοσηρότητα και με άλλη ψυχική διαταραχή όπως είναι η ελλειμματική προσοχή με υπερκινητικότητα, η δυσθυμία, ή κάποια αγχώδη διαταραχή», τονίζει.