Σαν σήμερα 21 Αυγούστου παγώνουν τα χαμόγελα στο Λούβρο: Η Μόνα Λίζα δεν είναι στη θέση της

21 Αυγούστου του 1911 και ακόμα ένα περιπετειώδες περιστατικό στη μακρόχρονη πορεία της Μόνα Λίζα είναι η κλοπή της από το μουσείο του Λούβρου. 

Διαβάστε επίσης: ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ: ΜΙΑ ΚΛΟΠΗ, Ο ΠΙΚΑΣΟ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ

Ο Βιτσέντζο Περούτζια γεννήθηκε κοντά στη λίμνη του Κόμο και είχε βρεθεί στο Παρίσι από το 1908. Εργαζόταν ως υπάλληλος στο Λούβρο. Ένα βράδυ κρύφτηκε σε μία ντουλάπα και βγήκε από το μουσείο αφού αυτό είχε κλείσει, κρύβοντας τον πίνακα κάτω από το παλτό του.

Ο Περούτζια ήταν Ιταλός πατριώτης που πίστευε πως ο πίνακας του Λεονάρντο ντα Βίντσι έπρεπε να επιστραφεί στην Ιταλία και να εκτίθεται σε ιταλικό μουσείο. Πιθανώς βέβαια σχεδίαζε να τον «μοσκοπουλήσει». Αφού κράτησε τον πίνακα στο διαμέρισμά του για δύο χρόνια, τελικά συνελήφθη όταν προσπάθησε να τον πουλήσει στους διοικητές της πινακοθήκης Ουφίτσι στη Φλωρεντία. Τον έκρυβε στον διπλό πάτο ενός μπαούλου στο δωμάτιό του. 
Ύποπτοι θεωρήθηκαν ο Γάλλος ποιητής Γκιγιώμ Απολινέρ και ο φίλος του Πάμπλο Πικάσο, ο οποίος επίσης ανακρίθηκε, αλλά και οι δύο απαλλάχθηκαν των κατηγοριών. Ο πίνακας εκτέθηκε σε διάφορα μέρη σε όλη την Ιταλία και επεστράφη στο Μουσείο του Λούβρου το 1913.

Η ιστορία της Μόνα Λίζα

Ο Ντα Βίντσι άρχισε να ζωγραφίζει τη Μόνα Λίζα το έτος 1503 ή το 1504 στη Φλωρεντία. Σύμφωνα με τον σύγχρονο του Λεονάρντο ντα Βίντσι, Τζόρτζιο Βαζάρι αφότου ασχολήθηκε επί τέσσερα χρόνια με το έργο, το άφησε ημιτελές. Ήταν σύνηθες για τον Λεονάρντο ντα Βίντσι να μην ολοκληρώνει τα έργα του. Θεωρείται πως συνέχισε να ασχολείται με τη Μόνα Λίζα για τρία χρόνια αφότου εγκαταστάθηκε στη Γαλλία και πως την τελείωσε λίγο πριν πεθάνει το 1519.
Μελέτη του «Guardian» αναφέρει ότι το πορτρέτο άρχισε περίπου γύρω στο 1503 και ολοκληρώθηκε με άλλο πρόσωπο μετά από δέκα χρόνια. Ο καλλιτέχνης μετέφερε τον πίνακα από την Ιταλία στη Γαλλία το 1516 όταν ο βασιλιάς Φραγκίσκος Α΄ τον προσκάλεσε να εργαστεί στο Clos Lucé κοντά στο βασιλικό κάστρο στην Αμπουάζ. Πιθανότατα μέσω των κληρονόμων του βοηθού του Λεονάρντο ντα Βίντσι, Σαλάι, ο βασιλιάς αγόρασε τον πίνακα  και τον τοποθέτησε στο παλάτι της Fontainebleau, όπου παρέμεινε έως ότου δόθηκε στον Λουδοβίκο ΙΔ΄.

Ο Λουδοβίκος ΙΔ΄ μετέφερε το έργο στο Παλάτι των Βερσαλλιών. Μετά τη Γαλλική Επανάσταση, μεταφέρθηκε στο Μουσείο του Λούβρου. Ο Ναπολέοντας τοποθέτησε το έργο στο δωμάτιό του, στο Παλάτι του Κεραμεικού. Αργότερα ο πίνακας επεστράφη στο Μουσείο του Λούβρου. Κατά τη διάρκεια του Γαλλοπρωσικού Πολέμου (1870-1871) μεταφέρθηκε από το Λούβρο στο Brest Arsenal.

Κατά τον Ζίγκμουντ Φρόιντ το περιώνυμο μειδίαμα της Μόνα Λίζα ήταν αποτέλεσμα μιας ανάμνησης του Λεονάρντο από τη μητέρα του. Άλλες προτάσεις για την ταυτότητα της εικονιζόμενης γυναίκας είναι: η μητέρα του Λεονάρντο, η ερωμένη του συζύγου της Λίζα ντελ Τζοκόντο, η πλούσια καπριτσιόζα Ιζαμπέλα από τη Νάπολη και πάρα πολλές άλλες. Κάποιοι έφτασαν να ισχυριστούν ότι είναι ο ίδιος ο... Λεονάρντο που πόζαρε για τον... εαυτό του. Σήμερα οι απόψεις των ιστορικών της τέχνης συγκλίνουν στην άποψη πως ο πίνακας απεικονίζει όντως τη Λίζα ντελ Τζιοκόντο.

Επίσης σαν σήμερα: Το 1992 στην Ουκρανία, σημειώνεται έκρηξη σε ανθρακωρυχείο, όπου 17 άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους.

Το 1993 τουλάχιστον 1.000 νεκροί και 120 οι πλημμυροπαθείς τους τρεις τελευταίους μήνες στην Κίνα.

Το 1995 φονικός καύσωνας στη Γαλλία αφήνει πίσω του 10.000 νεκρούς. Ο πρόεδρος της χώρας Ζακ Σιράκ ζητάει τη διεξαγωγή σε βάθος έρευνας για το θέμα.

Το 2004 ο πλέον επιτυχημένος αθλητής στην ολυμπιακή ιστορία του ελληνικού αθλητισμού γίνεται ο Πύρρος Δήμας. Κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο και είναι ο μοναδικός ώς τώρα αρσιβαρίστας, με τρία χρυσά (1992, 1996, 2000) και ένα χάλκινο (2004).