Μια από τις πιο τραγικές ιστορίες του Μεγάλου Πολέμου: Η μάνα που έχασε τα πέντε παιδιά της στις μάχες και στάθηκε όρθια μέχρι τα 80 της

Είναι μια από τις πιο τραγικές ιστορίες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου: Η μάνα, η Έιμι Μπίτσεϊ θρήνησε τα πέντε από τα οχτώ αγόρια της, που έπεσαν στα πεδία των μαχών!

Ακόμη και για εκείνη την εποχή, η οικογένεια Μπίτσεϊ ήταν υπερβολικά μεγάλη. Η Έιμι, σύζυγος ενός εφημέριου της περιφέριας της Βρετανίας, είχε οκτώ γιους και έξι κόρες. Και τα οκτώ αγόρια της οικογένειας θα πολεμούσαν στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο· τρεις θα έβλεπαν και τον επόμενο Παγκόσμιο Πόλεμο...

O εφημέριος Γουίλιαμ Τόμας Μπίτσεϊ είχε πεθάνει από καρκίνο το 1912 και άφησε τη σύζυγό του Έιμι να φροντίζει τα 14 παιδιά τους.
Η μάνα έχασε τους πέντε από τους οκτώ γιους της - και ένας από τους επιζώντες δεν την είδε ποτέ ξανά. Ήταν μια συντριπτική απώλεια που ισοπέδωσε την οικογένεια ολόκληρη.

Όταν ξέσπασε ο Μεγάλος Πόλεμος, η οικογένεια είχε μετακομίσει από τον οικισμό του Λίνκολνσαϊρ του Φρίστχορπ.
Κάθε φορά που εμφανιζόταν ο ταχυδρόμος, η Έιμι αγωνιούσε και ευχόταν να φέρνει καλά νέα. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο φοβόταν να διαβάσει το γράμμα που άρχιζε κάπως έτσι: «Είναι επώδυνο καθήκον μου να σας ενημερώσω…».

Τα πολλά γράμματα και τα τηλεγραφήματα που στάλθηκαν στην οδό Avondale και που σώζονται μέχρι σήμερα, αντικατοπτρίζουν τον καταστροφικό αντίκτυπο του πολέμου στη συγκεκριμένη οικογένεια.
Το 2017, έναν αιώνα από τον αιματηρό Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πέντε σταυροί που συμβολίζουν τους πεσόντες πέντε γιους της οικογένειας και έχουν φιλοτεχνηθεί από ασβεστόλιθο του καθεδρικού ναού του Λίνκολν τοποθετήθηκαν συμβολικά σε σημεία σε ολόκληρο τον κόσμο, από την Ευρώπη μέχρι την ανατολική Αφρική και την Αυστραλία.

Ας δούμε την ιστορία του καθένα ξεχωριστά από τους πέντε γιούς της οικογένειας.

1.Ο Anzac Harold Beechey υπέφερε πολύ κατά τη διάρκεια του πολέμου και ο σταυρός του τοποθετήθηκε στον Αγγλικανικό Καθεδρικό Ναό στο Περθ της Αυστραλίας. Ο έβδομος γιος της Έιμι μετανάστευσε στην Αυστραλία με τον αδερφό του Κρις για να ζήσει ως αγρότης, αλλά η συγκομιδή καταστράφηκε λόγω ξηρασίας και κατέληξε να εκπαιδεύεται στην Αίγυπτο και να πολεμά στην Καλλίπολη το 1915. Ο Χάρολντ επέζησε από ασθένειες, αλλά και από τις τουρκικές δυνάμεις. Στάλθηκε στην Αίγυπτο το 1916 και στη συνέχεια στη Γαλλία. Τραυματίστηκε ελαφρά και όταν ανάρρωσε μετατέθηκε στην πρώτη γραμμή. Τον Απρίλιο του 1917 διαμελίστηκε από μια οβίδα στα χαρακώματα, σε ηλικία 26 χρονών.

2. Ο Charles Beechey, γνωστός σε όλους ως Τσαρ, ήταν ο δεύτερος γιος της οικογένειας. Είχε επιτυχημένη καριέρα ως δάσκαλος, αλλά το 1916 βρέθηκε στα χαρακώματα, στη Γαλλία και μέχρι τα Χριστούγεννα εκείνης της χρονιάς στο νοσοκομείο με ασθένεια στους νεφρούς. Τότε έμαθε για τον θάνατο των δύο από τα αδέρφια του και έγραψε μια επιστολή στη μητέρα του: «Δεν νομίζω ότι πολλές οικογένειες έχουν κάνει περισσότερα για τη χώρα από ό,τι εμείς».

Λίγες εβδομάδες αργότερα, ο Τσαρ, βρισκόταν σε ένα πλοίο που κατευθυνόταν προς την ανατολική Αφρική - στην σημερινή Τανζανία - όπου μαίνονταν σκληρές μάχες της αποικιοκρατικής Βρετανίας με τη Γερμανία. Ένα μήνα αργότερα η μητέρα του έλαβε την επιστολή που περιείχε τα θλιβερά νέα: είχε χτυπηθεί στο στήθος και «οι ελπίδες είναι ελάχιστες». Ο Τσαρλς πέθανε σε ηλικία 39 χρονών λίγες μέρες αργότερα. Είναι θαμμένος σε ένα στρατιωτικό νεκροταφείο στο Νταρ ες Σαλάμ, όπου έχει τοποθετηθεί και ο σταυρός του.

3. Ο Frank Beechey, ήταν ο έκτος από τους οκτώ γιούς της οικογένειας. Ο Φρανκ αγαπούσε τις μοτοσυκλέτες και ήταν δεινός αθλητής του κρίκετ. Το 1914 - δάσκαλος κι αυτός - στάλθηκε στο μέτωπο. Η ειδικότητα του Φρανκ ήταν η επισκευή των τηλεφωνικών καλωδίων που παρείχαν επικοινωνία μεταξύ των χαρακωμάτων. Τον Νοέμβριο του 1916 έφθασε στο σπίτι της κυρίας Έιμι το γράμμα που ευχόταν να μην λάβει ξανά: Ο Φρανκ είχε χάσει και τα δυο του πόδια από οβίδα προσπαθώντας να αποκαταστήσει βλάβη σε μια τηλεφωνική γραμμή· πέθανε από τα τραύματά του την επόμενη μέρα, σε ηλικία 30 ετών, και τάφηκε σε ένα γαλλικό στρατιωτικό νεκροταφείο, όπου έχει τοποθετηθεί και ο σταυρός του.

4. Ο Barnard Beechey ήταν ταλαντούχος μαθηματικός και ακόμα ένας εκπαιδευτικός από την πολυμελή οικογένεια. Έγραφε συχνά στη μητέρα του από το μέτωπο και οι επιστολές του ήταν λεπτομερείς: «Μόλις βγήκα από τα χαρακώματα, ήμασταν μέσα τρεις μέρες και έβρεχε συνεχώς. Η εμπειρία είναι ενδιαφέρουσα και, υπό φυσιολογικές συνθήκες, αρκετά ακίνδυνη»... Τέτοιες επιστολές παρηγορούσαν τη μάνα, μέχρι που έφτασε η επιστολή με αποστολέα το υπουργείο Πολέμου: «Είναι οδυνηρό μας καθήκον να σας ενημερώσω…». Ο Μπάρναρντ σκοτώθηκε την πρώτη μέρα της μάχη του Loos, στη Γαλλία, στις 25 Σεπτεμβρίου του 2015. Δεν υπάρχει τάφος για τον Μπάρναρντ και ο σταυρός του έχει τοποθετηθεί στον τάφο άλλου στρατιώτη από το Λινκολνσάιρ.

5. Ο Leonard Beechey ήταν ο πιο σοβαρός και περισσότερο φιλομαθής της οικογένειας. Ήταν το αγόρι που «δεν είχε ποτέ γρατζουνιές». Εργαζόταν ως υπάλληλος σε γραφείο στο σταθμό Euston του Λονδίνου όταν άρχισε ο πόλεμος. Κατατάχτηκε στα 35 του χρόνια. Μέχρι τα Χριστούγεννα του 1916 ο Λέοναρντ βρισκόταν στη Γαλλία και για τον επόμενο χρόνο, η ζωή του ακροβατούσε στα χαρακώματα. Είχε μάθει για τον θάνατο των αδελφών του και συνεχώς έστελνε παρηγορητικά γράμματα στη μητέρα του. Στις 29 Δεκεμβρίου του 1917 εισέπνευσε δηλητηριώδες αέριο έξω από τη Ρουέν. Πέθανε σε ηλικία 36 χρονών. Ο σταυρός του Λέοναρντ Μπίτσι έχει τοποθετηθεί στο κοντινό νεκροταφείο όπου ετάφη.

Εκείνοι που επέζησαν

Και κάποτε ο Μεγάλος Πόλεμος αφού μίκρυνε την ανθρωπότητα, τέλειωσε.
Η Έιμι Μπίτσεϊ βρέθηκε τότε να παρηγορεί και να ηγείται μιας οικογένειας που μετρούσε θανάτους και δάκρυα.
Ο μικρότερος γιος της, Σαμ είχε καταταχτεί τους τελευταίους μήνες του πολέμου και στάλθηκε στη Γαλλία, όμως επέστρεψε αλώβητος.
Ο τέταρτος γιος της, Κρις είχε μεταναστεύσει με τον αδελφό του Χάρολντ στην Αυστραλία. Ο Κρις ήταν τραυματιοφορέας στην Καλλίπολη και χτύπησε σοβαρά από πτώση σε γκρεμό. Στάλθηκε πίσω στην Αυστραλία όπου έζησε μέχρι τα 85 του χρόνια, χωρίς όμως να ξαναδεί τη μητέρα του ποτέ.

Ο έκτος γιος της Έιμι, ο Έρικ, πέρασε τα χρόνια του πολέμου ως οδοντοτεχνίτης, πρώτα στη Μάλτα και αργότερα στην Ελλάδα. Ένιωσε έντονα την απώλεια των αδελφών του. Μια επιστολή στη μητέρα του που εστάλη τον Ιούλιο του 1917 γράφει: «Ξέρω πώς νιώθεις που χάνεις τόσο ωραίους ανθρώπους όπως τα αδέρφια μου και αναρωτιέσαι αν η μοίρα έχει φερθεί το ίδιο άθλια και σε κανέναν άλλον;»…

Όταν η τραγική Έιμι Μπίτσεϊ παρουσιάστηκε στον Βασιλιά Γεώργιο Ε' και τη Βασίλισσα Μαρία τον Απρίλιο του 1918, η Βασίλισσα, συγκινημένη, την ευχαρίστησε για τη θυσία της. Η χαροκαμένη μάνα απάντησε ψυχρά κι αληθινά: «Δεν ήταν θυσία, κυρία - δεν έδωσα τα παιδιά μου πρόθυμα»!

Η Έιμι Μπίτσεϊ πέθανε σε ηλικία 80 χρονών το 1936, τρία χρόνια πριν αρχίσει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος· σίγουρα δεν θα άντεχε να μάθει και για εγγόνια της πως σκοτώθηκαν στο μέτωπο...