Ο πόλεμος δεν άρχισε στις 7 Οκτωβρίου: Παλαιστίνη – Ισραήλ 76 χρόνια μίσους και αίματος: Χιλιάδες νεκροί και εγκλήματα πολέμου εκατέρωθεν

Όχι ο πόλεμος ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστινιακή Χαμάς δεν άρχισε στις 7 Οκτωβρίου... Ο πόλεμος κρατάει 76 χρόνια: μίσος, αίμα, νεκροί χιλιάδες, εγκλήματα πολέμου κι από τις δυο μεριές και άφατη υποκρισία από τις Μεγάλες Δυνάμεις.

Μια παλιά εβραϊκή παροιμία λέει πάνω κάτω: «Αν δεν αντέχεις το κακό, δεν θα ζήσεις ποτέ για να δεις το καλό». Κι αν οι Εβραίοι – Ισραηλίτες με το «κακό» κοιμούνται και με το «κακό» ξυπνούν αιώνες τώρα κι αντέχουν, αλλά ακόμα το «καλό» δεν έχει χτυπήσει την πόρτα τους, ε, κάτι θα φταίει… Και υπάρχει ακόμα μια εβραϊκή παροιμία: «Ο διάβολος ενοχλεί μόνο εκείνους που τον έχουν ενοχλήσει»... Και θα ‘πρέπει, οι λαοί της Μέσης Ανατολής, να τον έχουν ενοχλήσει πολύ…

Κι από την άλλη ο Χαλίλ Γκιμπράν, ο ποιητής και φιλόσοφος, που γεννήθηκε στον Λίβανο έχει μια προσέγγιση που θα μπορούσε να είναι μια απάντηση των Παλαιστινίων σε όσα έχουν υποστεί χρόνια τώρα από τους Ισραηλινούς: «Το έθνος να λυπάστε αν φοράει ρούχο που δεν το ύφανε. Ψωμί αν τρώει, αλλά όχι απ’ τη σοδειά του. Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του»... Να τους λυπάστε, όχι να τους μισείτε!

Και για να είμαστε ακριβείς, τα σοβαρά προβλήματα στην περιοχή άρχισαν με το έμπα του 20ου αιώνα, όταν ακόμα ο τόπος ολόκληρος ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Στη συνέχεια, το 1917, η Βρετανική Αυτοκρατορία πάτησε πόδι στα εδάφη που γέννησαν τρεις θρησκείες, μετά την παρακμή των Οθωμανών. Οι Εβραίοι, τότε, άρχισαν να μετακινούνταν κατά χιλιάδες στη Βρετανική Παλαιστίνη με την ελπίδα να ιδρύσουν κάποτε ένα εβραϊκό κράτος. Οι εντάσεις μεταξύ των Αράβων και του νέου εβραϊκού πληθυσμού μόλις άρχιζαν.Όταν ξέσπασε η καταιγίδα των Ναζί, χιλιάδες Εβραίοι από τη Γερμανία, αλλά και τις κατεχόμενες περιοχές διέφυγαν στην Παλαιστίνη, αυξάνοντας το ποσοστό των Εβραίων στην περιοχή κατά 13%.

Από το 1936, οι Παλαιστίνιοι είχαν αρχίσει να δυσανασχετούν και να προσπαθούν να αποτινάξουν την βρετανική κυριαρχία· ίδρυσαν πολιτικά κόμματα και απαιτούσαν αυτοδιοίκηση. Κάποια στιγμή, οι Παλαιστίνιοι επαναστάτησαν κατά των Βρετανών, που επέτρεπαν σε όλο και περισσότερους Εβραίους να μεταναστεύουν στα εδάφη τους. Η εξέγερση άρχισε ως απεργία αλλά γρήγορα εξελίχθηκε σε βίαιη σύρραξη. 

Από το 1947 μέχρι τις μέρες μας στη Μέση Ανατολή ίδια κι όμοια: αίμα, θάνατος και οιμωγές. Η ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση μετράει 76 χρόνια· και αναζωπυρώθηκε για ακόμα μια φορά πριν από μια εβδομάδα, έπειτα από την αιφνιδιαστική επίθεση που εξαπέλυσε η Χαμάς κατά του Ισραήλ. Σε αντίποινα, το Ισραήλ διέταξε αεροπορικές επιδρομές και «πλήρη πολιορκία» της Λωρίδας της Γάζας, του παλαιστινιακού θύλακα που διαχειρίζεται η Χαμάς.
Πρόκειται για ένα νέο επεισόδιο - καταιγίδα που φέρνει θάνατο σε μια σύγκρουση που έχει τις ρίζες της βαθιά στα μέσα του 20ου αιώνα. Για να ξεφυλλίσουμε το βιβλίο της Ιστορίας

1947: Χιλιάδες Ευρωπαίοι - Εβραίοι μετανάστες, πολλοί από τους οποίους είχαν περάσει συρόμενοι την πύλη της Κόλασης του Ολοκαυτώματος και όλως τυχαίως την άνοιξαν και βγήκαν ευθυτενείς προς τη ζωή τους, επιβιβάζονται σε ένα πλοίο – το οποίο ονομάστηκε «Exodus 1947» – με προορισμό την Παλαιστίνη, που ελεγχόταν τότε από τους Βρετανούς· κατευθυνόμενοι προς τη «γη της επαγγελίας», αναχαιτίζονται από πλοία του βρετανικού ναυτικού και υποχρεώνονται να να γυρίσουν την πλώρη τους προς την Ευρώπη. Η όλη ιστορία καλύπτεται ευρέως από τα μέσα ενημέρωσης και το περιστατικό ξεσηκώνει διεθνή κατακραυγή και διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στο να πειστεί το Ηνωμένο Βασίλειο ότι είναι απαραίτητη μια λύση με τη διαμεσολάβηση του ΟΗΕ για την επίλυση της παλαιστινιακής κρίσης.
Ειδική επιτροπή του ΟΗΕ προτείνει ένα σχέδιο διχοτόμησης που παρείχε το 56,47% της Παλαιστίνης για τη δημιουργία εβραϊκού κράτους και το 44,53% για αραβικό. Οι Παλαιστίνιοι απορρίπτουν το σχέδιο, όμως οι Εβραίοι το αποδέχονται.
Στις 29 Νοεμβρίου, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ εγκρίνει το σχέδιο, με 33 χώρες να ψηφίζουν υπέρ της διχοτόμησης, 13 να ψηφίζουν κατά και 10 να δηλώνου «παρών». Πολλοί» γάιδαρο σε ξένο αχυρώνα...

1948-49: Στις 14 Μαΐου, ο Ντέιβιντ Μπεν-Γκουριόν, ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ, διαβάζει δημόσια τη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας. Η δήλωση, η οποία θα τεθεί σε ισχύ από την επόμενη μέρα κιόλας, έρχεται ένα 24ωρο πριν από τη λήξη της βρετανικής κυριαρχίας στην Παλαιστίνη.
Για τους Παλαιστίνιους, αυτή η ημερομηνία σηματοδοτεί τη «Νάκμπα» (καταστροφή - κατακλυσμός), την καταστροφή δηλαδή που θα είναι προάγγελος της δίωξης και εκτοπισμού 700.000 Παλαιστινίων από τα πατρογονικά εδάφη τους.
Εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι, ακούγοντας τις ειδήσεις για σφαγές σε χωριά όπως το Ντιρ Γιασίν, διαφεύγουν προς την Αίγυπτο, τον Λίβανο και την Ιορδανία· τα στρατεύματα της Αιγύπτου, της Συρίας, του Λιβάνου, της Ιορδανίας και του Ιράκ επιτίθενται στο Ισραήλ, αρχίζοντας τον Αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1948 .
Ο πόλεμος τελειώνει υπέρ των Ισραηλινών: τα αραβικά στρατεύματα αποκρούονται, κηρύσσεται κατάπαυση του πυρός και χαράσσονται νέα σύνορα – πιο ευνοϊκά για το Ισραήλ. Η Ιορδανία παίρνει τον έλεγχο της Δυτικής Όχθης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ ενώ η Αίγυπτος ελέγχει τη Λωρίδα της Γάζας .

1956: Ο Δεύτερος Αραβο-Ισραηλινός Πόλεμος, ή η Κρίση του Σουέζ, ξεσπάει αφού η Αίγυπτος εθνικοποιεί τη Διώρυγα του Σουέζ. Σε απάντηση το Ισραήλ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία συμμαχούν και το Ισραήλ καταλαμβάνει τη Λωρίδα της Γάζας και τη χερσόνησο του Σινά. Ο ισραηλινός στρατός αποσύρει τελικά τα στρατεύματά του, υπό την πίεση των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ.

1959: Ο Γιάσερ Αραφάτ ιδρύει την παλαιστινιακή οργάνωση Φατάχ στη Γάζα και στο Κουβέιτ· αργότερα γίνεται η μαγιά της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO).

1964: Δημιουργείται η PLO.

1967: Ο Τρίτος Αραβο-Ισραηλινός Πόλεμος, ή ο Πόλεμος των Έξι Ημερών, μεταξύ του Ισραήλ και των Άραβων γειτόνων του, έχει ως αποτέλεσμα τον δραματικό επανασχεδιασμό του χάρτη της Μέσης Ανατολής: το Ισραήλ καταλαμβάνει τη Δυτική Όχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Λωρίδα της Γάζας, τη χερσόνησο του Σινά και τα υψώματα του Γκολάν.

1973: Στις 6 Οκτωβρίου, κατά τη διάρκεια της εβραϊκής γιορτής του Γιομ Κιπούρ, ο αιγυπτιακός και ο συριακός στρατός εξαπολύουν επιθέσεις κατά του Ισραήλ, σηματοδοτώντας την έναρξη ενός νέου πολέμου. Ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ, ο οποίος τελειώνει 19 ημέρες αργότερα με το Ισραήλ να απωθεί τα αραβικά στρατεύματα, έχει ως αποτέλεσμα μεγάλες απώλειες από όλες τις πλευρές: χιλιάδες νεκροί, αγνοούμενοι και τραυματίες.

1979: Σφραγίζεται ειρηνευτική συμφωνία Ισραήλ-Αιγύπτου στην Ουάσιγκτον μετά τις Συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ που υπογράφηκαν το 1978 από τον Αιγύπτιο Πρόεδρο Ανουάρ Σαντάτ και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μεναχέμ Μπέγκιν. Σύμφωνα με τους όρους αυτής της Συμφωνίας, η Αίγυπτος ανακτά τη χερσόνησο του Σινά, την οποία είχε χάσει μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών· ο Σαντάτ γίνεται ο πρώτος Άραβας ηγέτης που αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ και το τέλος του ήταν οικτρό: δολοφονήθηκε με κινηματογραφικό τρόπο κατά τη διάρκεια στρατιωτικής παρέλασης τρία χρόνια μετά, το 1981.

1982: Υπό τον υπουργό Άμυνας Αριέλ Σαρόν, ισραηλινά στρατεύματα εισβάλλουν στον γειτονικό Λίβανο σε μια αμφιλεγόμενη στρατιωτική αποστολή που ονομάζεται «Επιχείρηση Ειρήνη της Γαλιλαίας». Στόχος της επιχείρησης είναι να εξαφανιστούν οι βάσεις των Παλαιστινίων ανταρτών στο νότιο Λίβανο. Αλλά τα ισραηλινά στρατεύματα φθάνουν μέχρι την πρωτεύουσα του Λιβάνου, τη Βηρυτό.
Η επακόλουθη οπισθοχώρηση της PLO υπό τον Αραφάτ, αφήνει τους παλαιστινιακούς προσφυγικούς καταυλισμούς στον Λίβανο ουσιαστικά ανυπεράσπιστους. Από τις 16 έως τις 18 Σεπτεμβρίου, Λιβανέζοι χριστιανοί πολιτοφύλακες – έχοντας δεσμούς με το Ισραήλ – εισβάλλουν στα στρατόπεδα Sabra και Shatilla στη Βηρυτό, εξαπολύοντας μια ανελέητη σφαγή, που συγκλονίζει τη διεθνή κοινότητα. Οι σφαγές εκείνες αποτέλεσαν το αντικείμενο ισραηλινής έρευνας από την Επιτροπή Kahane και κόστισαν στον Αριέλ Σαρόν τη θέση του ως υπουργός Άμυνας.

1987: Εξεγέρσεις στους παλαιστινιακούς προσφυγικούς καταυλισμούς στη Γάζα εξαπλώνονται στη Δυτική Όχθη, σηματοδοτώντας την έναρξη της Πρώτης Παλαιστινιακής Ιντιφάντα («εξέγερση» στα αραβικά). Με το προσωνύμιο «πόλεμος των πετρών», η Πρώτη Ιντιφάντα διαρκεί μέχρι το 1993 και αποτιμάται με περισσότερες από 1.000 ζωές Παλαιστινίων. Οι εικόνες Παλαιστινίων διαδηλωτών που πετάνε πέτρες εναντίον πάνοπλων Ισραηλινών στρατιωτών συμβολίζει, τότε, παγκοσμίως τον παλαιστινιακό αγώνα.
Ήταν επίσης τότε, που κατά τη διάρκεια αυτής της εξέγερσης γεννήθηκε η Χαμάς, επηρεασμένη από την ιδεολογία της Μουσουλμανικής Αδελφότητας της Αιγύπτου. Από την αρχή, το ισλαμιστικό κίνημα ευνοεί τον ένοπλο αγώνα και απορρίπτει κάθε νομιμότητα του ισραηλινού κράτους.

1993: Μετά από μήνες έντονων μυστικών διαπραγματεύσεων, ο Γιάσερ Αραφάτ και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν υπογράφουν τις Συμφωνίες του Όσλο. Οι Συμφωνίες προβλέπουν τη δημιουργία της Παλαιστινιακής Αρχής, η οποία αποκτά τον διοικητικό έλεγχο της Δυτικής Όχθης και της Γάζας. Στις 13 Σεπτεμβρίου στον προαύλιο χώρο του Λευκού Οίκου, ο Αραφάτ και ο Ράμπιν ανταλλάσσουν μια ιστορική χειραψία παρουσία του προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον. Την εκδήλωση παρακολουθούν πάνω από 400 εκατομμύρια τηλεθεατές σε όλο τον κόσμο. Αποτέλεσμα;

1995: Στις 4 Νοεμβρίου, ο Γιτζάκ Ράμπιν δολοφονείται από έναν Εβραίο ακροδεξιό εξτρεμιστή σε μια ειρηνευτική συγκέντρωση στο Τελ Αβίβ.

1996: Ο Μπενιαμίν Νετανιάχου εκλέγεται πρωθυπουργός για πρώτη φορά.

2000: Στις 28 Σεπτεμβρίου, ο Αριέλ Σαρόν προκαλεί τους Παλαιστίνιους κάνοντας μια περιοδεία στην τοποθεσία Al-Aqsa/Temple Mount της Ιερουσαλήμ ως αρχηγός του δεξιού κόμματος Likud, πυροδοτώντας τη Δεύτερη Ιντιφάντα, γνωστή και ως Al-Aqsa Intifada, που κράτησε μέχρι το 2005, με 3.000 Παλαιστίνιους και 1.000 Ισραηλινούς να χάνουν τη ζωή τους σε διάστημα πέντε χρόνων.

2001: Ο Σαρόν εκλέγεται πρωθυπουργός του Ισραήλ και διακόπτει την επαφή με τον Αραφάτ, ο οποίος στη συνέχεια περιορίζεται στον καταυλισμό του στη Ραμάλα.

2002: Η ισραηλινή κυβέρνηση ξεκινά την Επιχείρηση Αμυντική Ασπίδα: την κατασκευή ενός τείχους για να χωρίσει το Ισραήλ από τη Δυτική Όχθη. Το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ κάνει λόγο για πρώτη φορά για συνύπαρξη μεταξύ των δύο κρατών Ισραήλ και Παλαιστίνης. Ο ισραηλινός στρατός άρει την πολιορκία της Ραμάλα.

2004: Στις 22 Μαρτίου, ο Σεΐχης Αχμέντ Γιασίν, ο παραπληγικός συνιδρυτής και πνευματικός ηγέτης της Χαμάς, σκοτώνεται από χτύπημα ισραηλινού ελικοπτέρου. Οκτώ μήνες αργότερα, στις 11 Νοεμβρίου, ο πρόεδρος της PLO Γιάσερ Αραφάτ πεθαίνει σε νοσοκομείο του Παρισιού μετά από παρατεταμένη ασθένεια. Ο θάνατος του Αραφάτ έχει γίνει αντικείμενο διαμάχης και θεωριών συνωμοσίας. Κάποιοι – ειδικοί - πιστεύουν ότι πέθανε από φυσικά αίτια, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι δηλητηριάστηκε με πολώνιο 210.

2005: Ο Μαχμούντ Αμπάς εκλέγεται πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής. Μετά 38 χρόνια κατοχής, το Ισραήλ αποχωρεί από τη Γάζα.

2006: Στις 4 Ιανουαρίου, ο Πρωθυπουργός Αριελ Σαρόν παθαίνει εγκεφαλικό και πέφτει σε κώμα στο οποίο και παραμένει μέχρι το θάνατό του το 2014. Ο Εχούντ Ολμέρτ αναλαμβάνει πρωθυπουργός και επικεφαλής του νεοϊδρυθέντος κεντρώου κόμματος του Σαρόν, Kadima. Η Χαμάς σαρώνει τις βουλευτικές εκλογές στα Παλαιστινιακά Εδάφη, με αποτέλεσμα οι ΗΠΑ και η ΕΕ να παγώσουν την άμεση βοήθεια προς την παλαιστινιακή κυβέρνηση. Η λιβανέζικη ισλαμική φονταμενταλιστική οργάνωση Χεζμπολάχ εξαπολύει επιθέσεις με ρουκέτες στο Ισραήλ και αιχμαλωτίζει δύο Ισραηλινούς στρατιώτες. Το Ισραήλ αντεπιτίθεται με δύναμη και πολλοί άμαχοι, κυρίως Λιβανέζοι, σκοτώνονται. Ο πόλεμος, που θεωρείται ευρέως ως αποτυχία στο Ισραήλ, οδήγησε σε αυξανόμενες πιέσεις προς τον Όλμερτ να παραιτηθεί.

2007: Μετά από μήνες εσωτερικών στρατιωτικών μαχών μεταξύ των δυνάμεων της Χαμάς και της Φατάχ, η Χαμάς καταλαμβάνει τον έλεγχο της Γάζας.

2008: Στις 27 Δεκεμβρίου, οι Ισραηλινές Δυνάμεις εξαπέλυσαν αιφνιδιαστική επίθεση στη Γάζα, σκοτώνοντας περισσότερους από 200 ανθρώπους σε μια μέρα. Λίγο αργότερα, ο Ισραηλινός Στρατός εισβάλλει στη Γάζα· η χερσαία εισβολή κρατάει δύο εβδομάδες. Μια έκθεση του ΟΗΕ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τόσο το Ισραήλ όσο και η Χαμάς διέπραξαν εγκλήματα πολέμου κατά τη διάρκεια εκείνης της σύγκρουσης.

2009: Στις 18 Ιανουαρίου, το Ισραήλ και η Χαμάς κηρύσσουν μονομερή εκεχειρία, τερματίζοντας τη μάχη των 22 ημερών που σκότωσε περισσότερους από 1.300 Παλαιστίνιους καθώς και 13 Ισραηλινούς .

2011: Στις 27 Μαρτίου, το Ισραήλ αναπτύσσει ένα σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας που ονομάζεται Iron Dome (σιδηρούς θώλος), το οποίο επιτρέπει στη χώρα να αναχαιτίζει πυραύλους μικρού βεληνεκούς που εκτοξεύονται τακτικά από τη Γάζα.

2012: Οι ισραηλινές δυνάμεις σκοτώνουν τον κορυφαίο διοικητή της Χαμάς, Ahmed al-Jaabari σε αεροπορική επιδρομή στις 14 Νοεμβρίου και ακολουθούν περισσότερα πλήγματα κατά τη διάρκεια μιας οκταήμερης εκστρατείας κατά την οποία η Χαμάς αντεπιτίθεται εκτοξεύοντας ρουκέτες προς την Ιερουσαλήμ για πρώτη φορά. Περισσότεροι από 130 Παλαιστίνιοι καθώς και πέντε Ισραηλινοί σκοτώνονται.

2014: Τον Ιούνιο, τρεις Ισραηλινοί έφηβοι απάγονται και δολοφονούνται κοντά στην πόλη της Χεβρώνας στη Δυτική Όχθη. Οι ισραηλινές αρχές κατηγορούν τη Χαμάς για το περιστατικό και στις 8 Ιουλίου εξαπολύουν πολλαπλές αεροπορικές επιδρομές στη Γάζα, προκαλώντας ανταλλαγή πυραύλων με τη Χαμάς σε διάστημα επτά εβδομάδων. Οι ισραηλινές πυραυλικές επιθέσεις έχουν ως αποτέλεσμα το θάνατο περισσότερων από 2.200 Παλεστίνιων στη Γάζα .

2018: Στις 30 Μαρτίου , δεκάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι συγκεντρώνονται κοντά στα ισραηλινά σύνορα στη Λωρίδα της Γάζας για να διαμαρτυρηθούν για τον αποκλεισμό του θύλακα από το Ισραήλ. Οι διαδηλώσεις συνεχίζονται για αρκετούς μήνες. Τουλάχιστον 189 Παλαιστίνιοι σκοτώθηκαν και περισσότεροι από 6.000 τραυματίστηκαν κατά τη διάρκεια αυτών των διαδηλώσεων από τα τέλη Μαρτίου έως τα τέλη Δεκεμβρίου 2018, σύμφωνα με την Ανεξάρτητη Διεθνή Επιτροπή Έρευνας που εξουσιοδοτήθηκε από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ .

2021: Παλαιστίνιοι πιστοί συγκρούονται με την ισραηλινή αστυνομία τον Μάιο στο συγκρότημα του τζαμιού Al-Aqsa της Ιερουσαλήμ έπειτα από εβδομάδες αυξανόμενης έντασης. Η Χαμάς εξαπολύει μπαράζ ρουκετών προς το Ισραήλ, αφού ζητά από τις ισραηλινές δυνάμεις να αποσυρθούν από το συγκρότημα. Το Ισραήλ απαντά με αεροπορικές επιδρομές στη Γάζα, πυροδοτώντας μια σύγκρουση 11 ημερών με αποτέλεσμα τον θάνατο περισσότερων από 200 ανθρώπων.

2022: Το Ισραήλ σφυροκοπά τη Γάζα με αεροπορικές επιδρομές στις 5 Αυγούστου, σκοτώνοντας έναν ανώτερο μαχητή της οργάνωσης Ισλαμική Τζιχάντ και πυροδοτώντας αντίποινα με ρουκέτες από τον παλαιστινιακό θύλακα. Τουλάχιστον 40 Παλαιστίνιοι σκοτώνονται στις τρεις ημέρες των μαχών που ακολουθούν.

2023: Οι ισραηλινές δυνάμεις σκοτώνουν εννέα παλαιστίνιους ένοπλους της Ισλαμικής Τζιχάντ και πολίτες στις 26 Ιανουαρίου σε μια επιδρομή σε μια πόλη σημείο ανάφλεξης στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη. Παλαιστίνιοι μαχητές αντέδρασαν εκτοξεύοντας δύο ρουκέτες, προκαλώντας αντίποινα από το Ισραήλ. Δεν αναφέρονται άλλα θύματα.

Και πατώντας πάνω σε νεκρούς, κολυμπώντας σε θάλασσες αίματος και διαπερνώντας την αχλύ του μίσους που δεν διαλύεται χρόνια τώρα, φθάνουμε στις μέρες μας.

Στις 7 Οκτωβρίου, η Χαμάς πραγματοποιεί μια εντυπωσιακή και πρωτοφανή, πολύπλευρη αιφνιδιαστική επίθεση στο Ισραήλ με μαχητές να διεισδύουν στα βαριά οχυρωμένα σύνορα της Γάζας σε διάφορες τοποθεσίες από αέρα, ξηρά και θάλασσα. Οι ισραηλινές δυνάμεις απαντούν με αεροπορικές επιδρομές στη Γάζα και στρατιωτικές ενισχύσεις στα σύνορα. Και περιμένουμε τις επόμενες ημέρες…
Για κάθε στρατιωτική απάντηση, υπάρχει μια καινούργια ερώτηση και ένα είναι το βέβαιο: οι νεκροί δεν έχουν απορίες…