Απίθανη ιστορία: αδελφός κορυφαίου Ναζί εγκληματία πολέμου βοήθησε Εβραίους και αντιφρονούντες – Πώς πέθανε ο άνθρωπος που έδειχνε την ταυτότητά του και όλοι στέκονταν προσοχή

Ήταν αδελφός του Νο2 Ναζί στη Γερμανία κι όμως σιχαινόταν τον ναζισμό! Ο αδελφός του κορυφαίου Ναζί εγκληματία πολέμου βοήθησε Εβραίους και αντιφρονούντες να γλυτώσουν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης! Ο ίδιος δεν γλύτωσε από τη λήθη…

Είναι ένα σύνηθες (κάτι σαν) ανέκδοτο που κυκλοφορούσε στα χρόνια της ακμής του έντυπου Τύπου: «ο αδελφός του οποίου…). Η φράση λεγόταν από τον αρχισυντάκτη για να περιπαίξει εκείνον που, αναζητώντας μια φωτογραφία για να υποστηρίξει δημοσιογραφικά το ρεπορτάζ του, ανακάλυπτε μιαν άλλη, που εικόνιζε όχι τον πρωταγωνιστή της είδησης, αλλά κάποιον συγγενή του! Μη έχοντας φωτογραφικό υλικό από τον άνθρωπο που αφορούσε το ρεπορτάζ, κατέφθανε στο «μάρμαρο» η φωτογραφία του έτερου και η λεζάντα ακολουθούσε σαν κωμική σκιά τον ρεπόρτερ: «Ο… τάδε, ο αδελφός του οποίου χθες…κτλ κτλ». Προς τι ο πρόλογος – ανάμνηση από τις παλιές καλές ημέρες της δημοσιογραφίας;

Στις 15 Οκτωβρίου του 1946 αυτοκτόνησε στο κελί όπου κρατείτο ο Χέρμαν Γκέρινγκ (Hermann Goring) ο Νο2 ηγέτης των Ναζί - μετά τον Χίτλερ, ο αδελφός του οποίου, Άλμπερτ Γκέρινγκ (Albert Gunther Goring) ουδεμία σχέση είχε με τον γλοιώδη, ημιανώμαλο, ευτραφή επικεφαλής της Luftwaffe και ιδρυτή της Γκεστάπο.

Ο Άλμπερτ Γκέρινγκ, ο μικρότερος αδελφός του Χέρμαν, απεχθανόταν και περιφρονούσε τόσο πολύ τη ναζιστική ιδεολογία, που έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να πολεμήσει το σκληρό καθεστώς του Γ’ Ράιχ.
Ο Άλμπερτ αποφοίτησε από το Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Μονάχου τη δεκαετία του 1920 και ήθελε να αφιερώσει τη ζωή του στη δημιουργία ταινιών. Καθώς η βαρβαρότητα του ναζιστικού καθεστώτος απλωνόταν σε ολόκληρη την Ευρώπη στη δεκαετία του '30, ο Άλμπερτ εγκατέλειψε το όνειρο της ζωής του και επικέντρωσε τις προσπάθειές του στη βοήθεια εκείνων που διαχώρισαν τη θέση τους και διώκονταν από το σκληρό αστυνομικό κράτος των Ναζί για την εθνικότητα, τη θρησκεία, τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή τις πολιτικές τους πεποιθήσεις.

Στην αρχή, ο αντιναζιστικός ακτιβισμός του Άλμπερτ συνίστατο σε μικρές αλλά ουσιαστικές πράξεις. Για παράδειγμα, έπαιρνε μια σκούπα και συμμετείχε μαζί με ομάδες Εβραίων, που είχαν εντολή να σκουπίσουν τους δρόμους. Οι στρατιώτες που εντόπιζαν τον Γκέρινγκ, συνήθως αναγκάζονταν να στείλουν τους Εβραίους σπίτι τους, επειδή ο αδελφός του πανίσχυρου Χέρμαν παρουσίαζε την ταυτότητά του και αρνιόταν να σταματήσει το σκούπισμα· οι στρατιώτες φοβόντουσαν ότι θα τιμωρούνταν αν τον άφηναν να ταπεινωθεί δημόσια.

Από το 1939 και μετά, η αντιναζιστική δράσης του Άλμπερτ εντάθηκε: πλαστογραφούσε έγγραφα και βοηθούσε πολλές οικογένειες Εβραίων, ή άλλων διωκόμενων να δραπετεύσουν από τη Γερμανία· συνελήφθη πολλές φορές από τους Ναζί ως ύποπτος για εγκλήματα κατά του κράτους, αλλά το γεγονός ότι ήταν ο μικρότερος αδερφός του Γκέρινγκ τον βοηθούσε πάντα να αποφύγει οποιαδήποτε σοβαρή τιμωρία.

Κατά το μεγαλύτερο μέρος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Άλμπερτ Γκέρινγκ εργάστηκε ως διευθυντής εξαγωγών της Skoda Works στην Τσεχοσλοβακία. Ενώ εργαζόταν εκεί, ο Άλμπερτ χρησιμοποιούσε συχνά την επιρροή του και το γεγονός ότι ήταν ο αδερφός του Γκέρινγκ για να σώσει ανθρώπους από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Έστελνε φορτηγά στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και ζητούσε εργάτες, ισχυριζόμενος ότι η Skoda Works είχε απελπιστική ανάγκη από ανθρώπινο δυναμικό. Ωστόσο, όταν τα φορτηγά κατέφθαναν γεμάτα εξαθλιωμένους ανθρώπους, διέταζε τους υφισταμένους του να τους προμηθεύουν τρόφιμα, νερό και να τους αφήνουν να φύγουν προς την ελευθερία.

Επιπλέον, ο Άλμπερτ συνεργάστηκε με την Τσέχικη Αντίσταση και συχνά ενθάρρυνε τους συναδέλφους του αντιναζί ακτιβιστές να προβαίνουν σε πράξεις δολιοφθοράς· ήταν ένας ειρηνιστής που απεχθάνονταν τις δολοφονίες και την αιματοχυσία: συμβούλευε τους έμπιστους συναδέλφους του να προσπαθήσουν να διακόψουν τις γραμμές ανεφοδιασμού του γερμανικού στρατού προς την Τσεχοσλοβακία και να σαμποτάρουν τα φορτηγά που μετέφεραν γερμανούς στρατιώτες. Ο Άλμπερτ έγινε ειδικός στην παραχάραξη της υπογραφής του αδελφού του και τη χρησιμοποίησε σε επίσημα έγγραφα για να απελευθερώσει έναν μεγάλο αριθμό αντιφρονούντων που στη συνέχεια μπόρεσαν να δραπετεύσουν από τα εδάφη που κατείχαν οι Ναζί.

Αναγνωρίστηκε η προσφορά του... μετά θάνατο

Όταν τελείωσε ο πόλεμος, πολλοί κατέθεσαν ότι ο Άλμπερτ Γκέρινγκ ήταν αντιναζιστής ακτιβιστής που βοήθησε αμέτρητους ανθρώπους να γλιτώσουν από βέβαιο θάνατο. Ωστόσο, οι ευγενικές του πράξεις, οι οποίες εμπνέονταν από αλτρουισμό και την ανάγκη για δικαιοσύνη, επισκιάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από τα αποτρόπαια εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξε ο μεγαλύτερος αδελφός του. Ο Άλμπερτ συνελήφθη από τους Συμμάχους, αλλά σύντομα αφέθηκε ελέυθερος.

Μετά την απελευθέρωσή του, ο Γκέρινγκ επέστρεψε στη Γερμανία, το επώνυμό του ήταν «λερωμένο» και του έκλεινε πόρτες αντί να τις ανοίγει, όπως παλιά. Ο Γκέρινγκ βρήκε δουλειά ως κειμενογράφος και μεταφραστής και ζούσε σε ένα λιτό διαμέρισμα μακριά από τη χλιδή της παιδικής του ηλικίας. Η Τσέχα σύζυγός του Μίλα, τον χώρισε - λόγων απιστιών - και μετανάστευσε στη Λίμα του Περού με την κόρη τους Ελισάβετ. Τα τελευταία του χρόνια, ο Γκέρινγκ ζούσε εισπράττοντας μια μικρή σύνταξη. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, ο Άλμπερτ παντρεύτηκε την οικονόμο του το 1966 για να λάβει τη σύνταξή του όταν θα πέθαινε. Μια εβδομάδα αργότερα, ο Άλμπερτ Γκέρινγκ άφησε την τελευταία του πνοή, σε ένα νοσοκομείο στο Neuenburg στην πολιτεία της Βάδης - Βυρτεμβέργης,
χωρίς να έχει αναγνωριστεί δημόσια η αντιναζιστική του δράση.

Η ιστορία του Άλμπερτ Γκέρινγκ παρέμεινε άγνωστη στο ευρύ κοινό ακόμη και τρεις δεκαετίες μετά τον θάνατό του. Ενώ ο διαβόητος αδερφός του Χέρμαν έγινε αντικείμενο πολλών βιβλίων, άρθρων και ντοκιμαντέρ, ο Άλμπερτ έμεινε στη μουχλιασμένη σκιά του μεγάλου αδελφού. Εξαίρεση ήταν ένα μικρό άρθρο στο γερμανικό εβδομαδιαίο περιοδικό «Aktuell» από τον συγγραφέα Ernst Neubach στις αρχές της δεκαετίας του ‘60, όταν ο Άλμπερτ ήταν ακόμη ζωντανός.

Στα τέλη του 20ου αιώνα και στις αρχές του 21ου, η κατάσταση άρχισε να αλλάζει όταν ο Άλμπερτ Γκέρινγκ και το έργο του άρχισαν να γίνονται θέμα πολλών βιβλίων και ντοκιμαντέρ. Ο Αλμπερτ Γκέρινγκ ήταν υποψήφιος για το βραβείο Δίκαιος των Εθνών που απονεμήθηκε στον Όσκαρ Σίντλερ, αλλά δεν το έλαβε ποτέ.