«Πάω για λίγο στην τουαλέτα». Και μέχρι να γυρίσει άλλαξε ο κόσμος: Μικρές, απόλυτα προσωπικές στιγμές που σημάδεψαν την Ιστορία

Οι μικρές στιγμές, οι λεπτομέρειες αλλάζουν το «όλον», τελικά. «Πάω για λίγο στην τουαλέτα» λέει και μέχρι να γυρίσει άλλαξε ο κόσμος! Οι μικρές, απόλυτα προσωπικές στιγμές που σημάδεψαν την Ιστορία

«Πετάγομαι μια στιγμή στην τουαλέτα…». Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει αυτή τη φράση; Σχεδόν πάντα στην παρέα υπάρχει ένας φίλος που, μόλις ετοιμαστείς να φύγεις από κάπου, ζητάει ως χάρη αυτά τα λίγα λεπτά στον χώρο που και οι βασιλιάδες- όπως λέγεται- μένουν μόνοι…

Τι συμβαίνει όμως, όταν εκείνα τα ελάχιστα λεπτά της… αναγκαίας απομόνωσης, αλλάζουν την πορεία της ζωής σου και καμιά φορά την πορεία της ίδιας της Ιστορίας; Να δούμε κάποιες περιπτώσεις που προκάλεσαν ιδιαίτερη αίσθηση…

Ο Τζόνσον και το «αν» του Βιετνάμ...

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Λίντον Τζόνσον διαδέχτηκε τον Τζον Κένεντι αμέσως μετά τη δολοφονία του τελευταίου. Ο Τζόνσον δεν ήταν από τους ιδιαίτερα δημοφιλείς πολιτικούς, αλλά όλο και κάτι έκανε για να δικαιολογήσει το πέρασμά του από τα δωμάτια του Λευκού Οίκου. Να για παράδειγμα, άνοιξε την πόρτα της Κόλασης του Βιετνάμ για χιλιάδες αμερικανούς στρατιώτες και όχι μόνο. Στα νιάτα του ο Τζόνσον, υπηρετούσε στο Πολεμικό Ναυτικό ως έφεδρος αξιωματικός· το 1942 του ανατέθηκε να πετάξει, μαζί με άλλους συναδέλφους του με ένα βομβαρδιστικό αεροπλάνο πάνω από τις γραμμές του εχθρού. Ο Τζόνσον, λίγα λεπτά πριν από την απογείωση, ένιωσε μια αίσθηση να πάει επειγόντως στην τουαλέτα.

«Παιδιά, σε λίγο επιστρέφω» είπε και μπήκε στο μικρό δωματιάκι. Το αεροπλάνο είχε βάλει ήδη μπρος τους κινητήρες, οι στρατιωτικοί βιάζονταν και ένας αντισυνταγματάρχης πήρε τη θέση του Τζόνσον, για να φύγουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Και έφυγαν. Και ο Τζόνσον βγήκε και είδε το αεροπλάνο στον ουρανό πια. Και λίγη ώρα μετά ενημερώθηκε ότι το αεροπλάνο εκείνο καταρρίφθηκε από τους Ιάπωνες και ουδείς είχε επιζήσει! Και, όπως λένε, ο Τζόνσον ξαναγύρισε στην τουαλέτα. Και οι ρομαντικοί υποστηρίζουν ότι έκλαψε γοερά, αλλά οι άλλοι, οι πιο κυνικοί λένε πως εκείνη η οιμωγή που ακούστηκε ήταν το γέλιο που προσπαθούσε να πνίξει… στην τουαλέτα, ο μετέπειτα πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών… Αν δεν είχε παέι τουαλέτα ο Τζόνσον, τι θα είχε γίνει στο Βιετνάμ; Αν...

Του έπεσε βαριά η σοκολάτα...

Ο βασιλιάς της Αγγλίας Γεώργιος Β’ μόλις είχε πιει ένα ζεστό κύπελλο- χρυσό σίγουρα- σοκολάτα, που είχε αφιχθεί από τα βάθη των αποικιών του… Ο ισχυρός μονάρχης, κάθισε για λίγο στο αναμμένο τζάκι του σαλονιού, έπαιξε με τα σκυλιά του- πιθανώς ράτσας Κόργκι- και ξαφνικά ένας πόνος στην κοιλιακή χώρα τον έκανε να σηκωθεί και να τρέξει στην τουαλέτα. «Διαβολεμένη σοκολάτα, τι την ήθελα, με χάλασε. Τσάι και πάλι τσάι…» μουρμούρισε και έτρεξε να προλάβει. Και να δεις που αυτά που είπε ήταν οι τελευταίες κουβέντες του και η λεκάνη της τουαλέτας, ο θρόνος από όπου «έφυγε» για να συναντήσει τον Κύριο, να του διαμαρτυρηθεί για τη σοκολάτα… Ο Γεώργιος πέθανε πάνω στην «ανάγκη» του και οι γιατροί διέγνωσαν «ρήξη κοιλιακής αορτής». Άντε να ξαναπιεί βασιλιάς σοκολάτα από τότε.

Τι το 'θελε το μπάνιο;

Ο Ζαν Πολ Μαρά, ήταν Γάλλος πολιτικός και αρθρογράφος της επαναστατικής εφημερίδας «Ο Φίλος του Λαού» και μια από τις σημαντικότερες μορφές της Γαλλικής Επανάστασης. Ο Μαρά ήταν ένας απόκληρος της ζωής και του θανάτου, όπως τον περιέγραφαν ιστορικοί της εποχής του· ήταν άσχημος, κοντός, βρώμικος και έπασχε από μια δερματική ασθένεια που τον έκανε να βρωμάει. Ο Ουγκώ τον θεωρούσε: «λειτουργό της καταστροφής» και ο Σατομπριάν: «Καλιγούλα του δρόμου»… Όμως οι οπαδοί του, τον χειροκροτούσαν ως πατριώτη, οραματιστής και αληθινό φίλο του λαού. Κι εκείνος ο Μαρά είχε έναν θάνατο θλιβερό πολύ και που αποτυπώθηκε στο βιβλίο της αθανασίας από τον χρωστήρα του Ζακ Λουί Νταβίντ…

Οι εχθροί του Μαρά, προσπαθούσαν να τον εξοντώσουν με κάθε τρόπο· μέχρι και προκηρύξεις είχαν τυπώσει που έγραφαν: «Ας πέσει το κεφάλι του Μαρά και η Δημοκρατία θα σωθεί… Καθαρίστε τη Γαλλία από αυτόν τον άνθρωπο…». Μια τέτοια προκήρυξη έπεσε στα χέρια της νεαρής Σαρλότ Κορντέ που το πήρε προσωπικά το θέμα: αγόρασε ένα κουζινομάχαιρο με ξύλινη λαβή και λάμα οκτώ εκατοστών. Η νεαρή γυναίκα μπήκε στο σπίτι του Μαρά, τον αναζήτησε παντού, αλλά δεν τον βρήκε. Πού ήταν ο Επαναστάτης; Μα πού αλλού; Στην τουαλέτα του! Η δερματική ασθένεια που τον ταλαιπωρούσε ήταν σε έξαρση και ο δυστυχής Μαρά περνούσε ώρες ατέλειωτες βυθισμένος σε χλιαρό νερό στη μπανιέρα του. Εκεί, στη στενή τουαλέτα του, τον βρήκε, ανήμπορο να αντιδράσει, ο Χάρος που τον συνόδευε η μικρή Σαρλότ. Και λίγες μέρες μετά θα έπεφτε το κεφάλι της 25χρονης φόνισσας από το λεπίδι της γκιλοτίνας.

Εκείνος ο πόλεμος... δεν κρατιόταν

Μέσα στα σκοτάδια του αχάραγου πρωινού, ο ιάπωνας στρατιώτης Κικουτζίρο δεν κρατιόταν με τίποτα…πήγε κρυφά να αφοδεύσει κάτω από τη γέφυρα Λούγκο στα περίχωρα του Πεκίνου. Εκείνη την ώρα κάποιος αξιωματικός έτυχε να τον αναζητήσει. Οι άλλοι στρατιώτες προσπάθησαν να τον δικαιολογήσουν: «άνοιξε η γη και τον κατάπιε», είπαν κοιτάζοντας ο ένας τον άλλον, έντρομοι. Αμέσως, όταν έγινε αντιληπτή η αδικαιολόγητη απουσία του και μη γνωρίζοντας τι είχε απογίνει ο Κικουτζίρο, οι ανώτεροί του, θεώρησαν πως είχε απαχθεί από τους Κινέζους! Και δεδομένων των εξαιρετικά τεταμένων σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών, χωρίς δεύτερη σκέψη διατάχτηκε επίθεση. Το περιστατικό αυτό σηματοδότησε την έναρξη του Β' Σινοϊαπωνικού Πολέμου, τον Ιούλιο του 1937. Και ουσιαστικά αποτέλεσε μία από τις «αναγνωριστικές βολές» του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Έχοντας αρνηθεί την αυθαίρετη απαίτηση των Ιαπώνων να ψάξουν για τον αγνοούμενο Κικουτζίρο, στην κοντινή πόλη της Γουανπίνγκ, οι Κινέζοι άρχισαν να κινητοποιούν τις στρατιωτικές τους δυνάμεις ενώ Ιάπωνες έστειλαν ενισχύσεις για να περικυκλώσουν την πόλη. Όταν πια ο Κικουτζίρο είχε κάνει την ανάγκη του και γύρισε στο σύνταγμα του: «...πού ήσουν» του είπαν; «Για…», απάντησε.
«Καλά, έτσι όπως τα έκανες τώρα δεν μαζεύονται», απάντησαν και του έδωσαν το τουφέκι στο χέρι. 

Ο Βασιλιάς δεν άντεξε...

Ο Έλβις Πρίσλεϊ ήταν ο Βασιλιάς του Ροκ εν Ρολ, πάει και τέλειωσε. Το 1977, ο Έλβις Πρίσλεϊ ήταν μόλις 42 χρονών, αλλά ο εθισμός στα παυσίπονα φάρμακα και στα οπιοειδή τον έκανε να δείχνει πολύ μεγαλύτερος. Ήταν στην τουαλέτα και διάβαζε ένα βιβλίο που είχε τίτλο: The Scientific Search For The Face Of Jesus. Στις 16 Αυγούστου του 1977, ο Έλβις Πρίσλεϊ βρέθηκε νεκρός στο πάτωμα του μπάνιου του. Η νεκροψία αργότερα αποκάλυψε ότι ο Έλβις δεν είχε κενώσεις επί πολλές εβδομάδες- περισσότερο και από μήνα- και ήταν πιθανό ότι η πίεση στην τουαλέτα να του προκάλεσε καρδιακό στρες με επακόλουθο το θανατηφόρο καρδιακό επεισόδιο.

Το προηγούμενο βράδυ ο Έλβις είχε επισκεφτεί τον οδοντίατρό του για σοβαρό πρόβλημα από τον οποίο πήρε μεγάλη ποσότητα ισχυρών αναλγητικών και κωδεΐνη. Η επίσημη αιτία του θανάτου του θα παραμείνει μυστήριο μέχρι να αποχαρακτηριστούν τα αρχεία το 2027. Κάποιες-αμφιβόλου αξιοπιστίας- διαδικτυακές πηγές υποστηρίζουν ότι ο Έλβις ήταν δυσκοίλιος για 4 μήνες πριν από το θάνατό του. Ακόμα ένας βασιλιάς που άφησε τη στερνή ανάσα του εκεί που οι βασιλιάδες βρίσκονται πάντα μόνοι τους…

Όχι αυτή την αντλιάαα...

Και κάτι ξεχωριστό. Το υποβρύχιο U-1206 τύπου 7C τέθηκε σε λειτουργία στις 16 Μαρτίου 1944. Για την εποχή του, ήταν ένα σκάφος υψηλής τεχνολογίας, εξοπλισμένο με τα πιο σύγχρονα εξαρτήματα και ανέσεις, συμπεριλαμβανομένης μιας υπερσύγχρονης τουαλέτας. Ε, αυτό το κατέστρεψε...
Ήταν ένας νέος τύπος τουαλέτας, που είχε σχεδιαστεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να επιτρέπει στο σκάφος να κατεβαίνει σε μεγαλύτερα βάθη για να αποφεύγει επίθεση των συμμαχικών πλοίων ή αεροσκαφών, όμως είχε ένα πολύ περίπλοκο σύστημα βαλβίδων υψηλής πίεσης, που απαιτούσε ειδική εκπαίδευση για τη χρήση τους. Η λειτουργία όλων αυτών των νέων μηχανημάτων ήταν μια εξαιρετικά περίπλοκη διαδικασία και ειδικοί τεχνικοί εκπαίδευσαν τους μηχανικούς επί μήνες για να τα χειριστούν. Για παράδειγμα: το εσφαλμένο άνοιγμα των βαλβίδων με λάθος σειρά, μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα τα απόβλητα ή το θαλασσινό νερό να έρρεαν με ορμή μέσα στη γάστρα. Όταν ο κυβερνήτης του υποβρυχίου Καρλ Άντολφ Σλιτ (Karl-Adolf Schlitt) και το πλήρωμα το παρέλαβαν, αρχές του Μαΐου εκπαιδεύτηκαν στους χειρισμούς του για το υπόλοιπο του 1944.

Στις 14 Απριλίου του 1945 ο κυβερνήτης, σύμφωνα με τις διηγήσεις, αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα αρκετές φορές αφού αντιμετώπιζε πρόβλημα με το σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου, όμως είχε επίσης πρόβλημα για το πώς έπρεπε να χειριστεί- ας πούμε- το καζανάκι· αφού απέτυχε να βρει τον τρόπο λειτουργίας του μηχανισμού έκπλυσης, ο κυβερνήτης κάλεσε βοήθεια. Δυστυχώς, ο μηχανικός που προσέτρεξε κάτι δεν θυμόταν… και το κακό δεν άργησε να γίνει: άνοιξε τη λάθος βαλβίδα!

Ο λάθος χειρισμός των βαλβίδων προκάλεσε την είσοδο νερού στο υποβρύχιο και η καμπίνα άρχισε να γεμίζει με ένα μείγμα θαλασσινού νερού και ανθρώπινων λυμάτων. Γρήγορα πλημμύρισαν τα εμπρός διαμερίσματα και στη συνέχεια ο χώρος με τις μπαταρίες. Αυτό ήταν και το καίριο πλήγμα: προκλήθηκε έκκληση αερίου χλωρίου, που τύλιξε ολόκληρη την άτρακτο του υποβρυχίου και υποχρέωσε τον κυβερνήτη να δώσει διαταγή για ανάδυση. Δυστυχώς για τους Γερμανούς, το σκάφος τους ήταν πολύ κοντά στις ακτές της Σκωτίας και εντοπίστηκαν γρήγορα από συμμαχικά ραντάρ. Το πλήρωμα ξεχύθηκε στο κατάστρωμα και εισέπνεε μανιωδώς καθαρό αέρα όταν το U-Boat άρχισε να βομβαρδίζεται από βρετανικά αεροσκάφη. Τρία μέλη του πληρώματος πνίγηκαν όταν το σκάφος βυθίστηκε από τη σφοδρή θαλασσοταραχή· 37 διασώθηκαν και αιχμαλωτίστηκαν, αλλά ήταν τυχεροί αφού ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε σχεδόν τελειώσει.

Ο ιάπωνας συγγραφέας Γιούνκιο Τανιζάκι έχει γράψει: «Στ’ αλήθεια, η τουαλέτα είναι το καλύτερο μέρος για να αφουγκραστεί κανείς το θόρυβο των εντόμων, τη φωνή των πουλιών, να δει σωστά το φεγγάρι τη νύχτα και να γευτεί τη σπαρακτική ομορφιά της αλλαγής των εποχών του χρόνου, και τολμώ να πω πως εδώ συνέλαβαν πολλές απ’ τις ιδέες τους οι ποιητές...»! Αυτά έγραψε και ξαλάφρωσε…
Πριν λοιπόν επισκεφθείτε την τουαλέτα για οποιονδήποτε λόγο να θυμάστε πως κάποιοι μέσα σε αυτήν έγραψαν ιστορία…