6 απίθανες ιστορίες από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που αν γίνονταν ταινίες θα έσπαγαν ταμεία – Ποιος Στρατιώτης Ράιαν και ποια Λίστα του Σίντλερ

🕛 χρόνος ανάγνωσης: 13 λεπτά ┋

Και τι δεν έχουμε δει από ταινίες με θέμα τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο: τη «Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν», το «Φιούρι», τη «Δουνκέρκη», τη «Λίστα του Σίντλερ», τον «Γιο του Σαούλ»…

Εκείνα που περισσότερο θυμάται η γενιά, που δεν πολέμησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά τα «έζησε» από τη Μεγάλη Οθόνη είναι το Ολοκαύτωμα, οι μεμονωμένες μάχες, όπως η Απόβαση στη Νορμανδία ή η Μάχη των Αρδενών και ό,τι λιγοστό και ανεπαρκές διδάχτηκε στα σχολεία από τους δασκάλους.

Και είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο, ότι οι έξι απίστευτες ιστορίες που ακολουθούν και που δεν πέρασαν στην αιωνιότητα με το ντύμα μιας ταινίας, ή που ποτέ δεν διδάχτηκαν από κανέναν καθηγητή, θα σας αφήσουν έκπληκτους. Είναι από εκείνες τις ιστορίες που τις ακούς, ανοίγεις το στόμα διάπλατα και λες: «αποκλείεται να είναι αλήθεια»… Κι όμως είναι!

1. Οι Μάγισσες της Νύχτας

Λίγοι άνθρωποι θα συνέδεαν τα σκουπόξυλα των μαγισσών, που πρωταγωνιστούν στα παραμύθια και στα κινούμενα σχέδια με μια εκπληκτική ομάδα γυναικών πιλότων από τη Σοβιετική Ένωση. Οι ατρόμητες εκείνες γυναίκες, ήταν μέλη της 588ης Πτέρυγας Νυχτερινών Βομβαρδιστικών του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ακόμη και σήμερα είναι πάρα πολλοί εκείνοι που δεν γνωρίζουν για αυτές τις γυναίκες πιλότους, που έκαναν τόσα πολλά για να υποστηρίξουν τους άνδρες συντρόφους τους. Αποστολή τους; Ο βομβαρδισμός των γερμανικών στρατευμάτων και νευραλγικών στόχων.

Οι γυναίκες εκείνες ήταν συνήθως ηλικίας 17 έως 26 χρονών, που πετούσαν πάντα νύχτα κι' όταν πλησίαζαν τον στόχο τους έσβηναν τις μηχανές των αεροσκαφών τους και πετούσαν αθόρυβα προς τα σημεία των στόχων τους. Κάτι το σκοτάδι, κάτι ο απόκοσμος ήχος που ξέφευγε από τα φτερά των αεροπλάνων τους, καθώς πετούσαν, έκαναν τους Γερμανούς να τρομοκρατούνται και να μιλούν για μάγισσες που πετάνε πάνω σε σκουπόξυλα. Κι’ έτσι προέκυψε το όνομα «Nachthexen» Μάγισσες της Νύχτας. Αυτά τα κορίτσια - πιλότοι προκαλούσαν στους Γερμανούς τέτοιο τρόμο, που κάθε βράδυ έχαναν τον ύπνο τους τεντώνοντας τ’ αφτιά τους για να εντοπίσουν τις Μάγισσες.

Λέγεται μάλιστα ότι όποιος γερμανός πιλότος κατάφερνε να καταρρίψει ένα από εκείνα τα στοιχειωμένα αεροπλάνα έπαιρνε το μετάλλιο του Σιδηρού Σταυρού. Οι Μάγισσες της Νύχτας έπληξαν περισσότερους από 23.000 στόχους, ρίχνοντας πάνω από 3.000 τόνους βομβών και 26.000 εμπρηστικών οβίδων. Από τις τολμηρές γυναίκες πιλότους, 32 σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια της αποστολής τους. Στις 15 Οκτωβρίου του 1945, η Πτέρυγα διαλύθηκε μετά το τέλος του πολέμου και τα μέλη της αποστρατεύτηκαν.

2. Από το ουράνιο των Ναζί κατασκευάστηκε η ατομική βόμβα της Χιροσίμα

Λίγο πριν από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, κι ενώ οι Γερμανοί ψυχορραγούσαν στα πεδία των μαχών, συγκέντρωσαν ό,τι μυστικό όπλο πίστευαν ότι μπορεί να τους «αναστήσει», τα φόρτωσαν σε ένα υποβρύχιο - καμικάζι και έδωσαν εντολή στον κυβερνήτη να βάλει πλώρη για την Ιαπωνία. Οι Ναζί προφανώς δεν είχαν ακούσει ποτέ ότι δεν παίζεις όλα τα κρυφά... χαρτιά σου μαζί, αλλά τα ανοίγεις έναν ένα...

Μια σημαντική ποσότητα ουρανίου ήταν ανάμεσα σ’ εκείνα τα όπλα. Ναζί και Ιάπωνες επιστήμονες, είχαν αποφασίσει να χρησιμοποιήσουν την ποσότητα του ουρανίου για να κατασκευάσουν ραδιενεργή βόμβα που θα έριχναν στη δυτική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών.
Οι επιστήμονες του Άξονα είχαν το σχέδιο, την ιδέα και τη γνώση, αλλά στο τέλος τους έλειψε το ουράνιο! Τι είχε συμβεί; Οι Αμερικανοί είχαν αναχαιτίσει και συλλάβει το γερμανικό υποβρύχιο που έπλεε προς την Ιαπωνία.

Αν και δεν είναι απόλυτα τεκμηριωμένο, θρυλείται ότι το ουράνιο που ανήκε στους Ναζί χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή της ατομικής βόμβας που έριξαν Αμερικανοί στη Χιροσίμα.
Οι Ιάπωνες δεν το έβαλαν κάτω: με υποβρύχια – καμικάζι είχαν σκοπό να πλήξουν καίριους στόχους των Αμερικανών. Όμως δεν ήταν τόσο οργανωμένοι και ακριβείς όσο ο γερμανικός στρατός. Δυο μέρες πριν τα φονικά υποβρύχια χτυπήσουν τη Διώρυγα του Παναμά, οι Ιάπωνες παραδόθηκαν. Εκείνα τα υποβρύχια κατέληξαν να καταστραφούν από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ.

3. Ένας πιλότος συλλαμβάνει γερμανικό υποβρύχιο U-570

Το 1941, το υπερσύγχρονο υποβρύχιο U-570 τέθηκε σε υπηρεσία του Γερμανικού Πολεμικού Ναυτικού· ναυλοχούσε στη Νορβηγία και ήταν υπό τη διοίκηση του πλοιάρχου Χανς Γιόακιμ Ράχμλοου. Αν και έμπειρος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, ο Ραχμλοου ήταν η πρώτη φορά που αναλάμβανε κυβερνήτης υποβρυχίου. Τον Αύγουστο του ‘41, ενημερώθηκε το Γερμανικό Επιτελείο σχετικά με μια μεγάλη νηοπομπή συμμαχικών εμπορικών πλοίων στα ανοιχτά της Ισλανδίας.

Δεκαέξι U-boats έλαβαν εντολή να τα βυθίσουν όλα, και το επόμενο πρωί, το U-570 κατευθυνόταν στην πρώτη του πολεμική περίπολο. Μέχρι το τέλος Αυγούστου, το U-570 του Χανς Γιόακιμ Ράχμλοου, είχε πέσει σε φουρτούνα και όλο το πλήρωμα υπέφερε από ναυτία. Πολλοί δε, ήταν τόσο ζαλισμένοι και εξαντλημένοι από τους εμετούς που έπεφταν στα κρεβάτι και δεν σηκώνονταν! Απελπισμένος ο Ράχμλοου από την κατάσταση, διέταξε την ανάδυση του υποβρυχίου, κάτι που ήταν αντίθετο με τους κανονισμούς πολέμου.

Στα νερά έξω από την κατεχόμενη από τους Συμμάχους Ισλανδία, ήταν πλέον ορατό από αέρος. Έτσι το εντόπισε ο βρετανός σμηνίας Λέσλι - Λες - Μπάθι Μίτσελ, ωστόσο, η προσπάθειά του να ρίξει βόμβες βυθού απέτυχε, καθώς αυτές εγκλωβίστηκαν στην άτρακτο και δεν απελευθερώθηκαν. Έξαλλος, το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να κοινοποιήσει τη θέση του U-boat.
Ήταν 10:50 με απόλυτη ορατότητα, όταν το U-570 βγήκε στην επιφάνεια… ακριβώς κάτω από το αεροπλάνο του σμηναγού Τζέιμς Τόμσον. Ο Ράχμλοου μόλις πάτησε στη γέφυρα του υποβρυχίου με τα κιάλια στα χέρια άκουσε τη μηχανή του αεροπλάνου. Διέταξε τότε έντρομος: «άμεση κατάδυση», αλλά ήταν πια πολύ αργά.
Ο έκπληκτος πιλότος απελευθέρωσε τέσσερις βόμβες βυθού και αυτή τη φορά, ο μηχανισμός λειτούργησε. Η συνδυασμένη δύναμη των εκρήξεων χτύπησε το U-570, αλλά η τελευταία έκανε το μεγάλο κακό. Το υποβρύχιο κατακάθισε στον βυθό με διαρροή νερού μέσα στο σκάφος. Στο μηχανοστάσιο, το οξύ που διέρρευσε από τις κυψέλες της μπαταρίας και αναμεμειγμένο με νερό, σχημάτισε ένα δηλητηριώδες αέριο.

Θεωρώντας ότι ήταν χλώριο (δεν ήταν), οι μηχανικοί πανικοβλήθηκαν. Ο κυβερνήτης διέταξε να βγουν στην επιφάνεια, ενώ το πλήρωμα φόρεσε σωσίβια και ανέβηκε στον πυργίσκο. Ο Τόμσον σκέφτηκε ότι προσπαθούσαν να χρησιμοποιήσουν τα όπλα του καταστρώματος, έτσι γύρισε και άρχισε να πυροβολεί, αλλά σταμάτησε όταν τους είδε να κυματίζουν λευκή σημαία. Όλο το πλήρωμα και το σκάφος παραδόθηκαν αμαχητί!

4. Η κατάσκοπος που τις αγάπησε

Έχοντας εκπαιδεύσει επί μήνες 400 μυστικούς πράκτορες στη Βρετανία, η αξιωματικός των υπηρεσιών πληροφοριών Βέρα Άτκινς, τους έστειλε στην εμπόλεμη ζώνη να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους. Οι «μαθητές» της ήταν άνδρες και γυναίκες από όλες τις κοινωνικές τάξεις: υπάλληλοι, εργάτες, οδηγοί, ακόμα και συγγραφείς, αλλά είχαν ένα απαραίτητο προσόν: να μιλούν άπταιστα την γαλλική γλώσσα. Τους είχε διδάξει τις δεξιότητες που χρειάζονταν για να φέρουν εις πέρας τις αποστολές τους και θυμόταν ακόμα και τα ονόματα που αναγράφονταν στις πλαστές ταυτότητές τους.
Όταν ο πόλεμος τελείωσε το 1945 με περισσότερους από 100 γυναίκες πράκτορες να αγνοούνται, η Βέρα Άτκινς θεώρησε χρέος της να τις βρει· πίεσε τους ανωτέρους της να την αφήσουν να ενταχθεί στη Βρετανική Επιτροπή Εγκλημάτων Πολέμου και το κατάφερε.

Η φήμη της για τις αποτελεσματικές μεθόδους κατά τις ανακρίσεις είχε απλωθεί σε ολόκληρη τη Βρετανία και όχι μόνο: μια από τις επιτυχίες της ήταν ότι κατάφερε τον διοικητή του Άουσβιτς να παραδεχτεί τα φρικτά εγκλήματά του αρχίζοντας την ανάκριση το πρωί και ολοκληρώνοντάς την πριν από το μεσημέρι!
Η Βέρα Άτκινς συμμετείχε σε πολλές έρευνες και χρησιμοποίησε τις πληροφορίες που λάμβανε για να βοηθήσει στην αναζήτηση των αγνοούμενων κατασκόπων της· χρησιμοποίησε σκίτσα από έναν καλλιτέχνη που είχε ζήσει σε πολλά στρατόπεδα συγκέντρωσης, μελετούσε τις λίστες με τα ονόματα που ήταν σκαλισμένα στους τοίχους των κελιών των στρατοπέδων και οικειοποιήθηκε ακόμα και γράμματα κρατουμένων πιστεύοντας ότι το περιεχόμενό τους θα την βοηθούσε στην προσπάθειά της.

Μετά την επιστροφή της στη Βρετανία, η Άτκινς αποφάσισε να επικεντρωθεί στην υπόθεση και τη δημοσιοποίηση των στοιχείων των πρακτόρων της που παρέμεναν αγνοούμενες. Έκανε μάλιστα σύντομες εμφανίσεις σε κάποιες ταινίες - ντοκιμαντέρ με θέμα τους τη ζωή των κατασκόπων. Αποτέλεσμα; Εκτός από τον εντοπισμό 117 από τις 118 αγνοούμενες πράκτορες του τμήματος της, η Άτκινς προσδιόρισε τις συνθήκες θανάτου 14 γυναικών, 12 από τις οποίες είχαν πεθάνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Όντας μυστικοπαθής γυναίκα, η Άτκινς δεν επέτρεψε να γυριστεί ταινία για την ίδια και τον ρόλο που έπαιξε με τους κατασκόπους ή το πάθος και την πίστη της σε αυτούς. Η Άτκινς, φρόντισε να αναγνωριστεί η προσφορά των ανθρώπων που χάθηκαν κατά την εκτέλεση του καθήκοντός τους και να συνταξιοδοτηθούν οι οικογένειές τους. Ουδέποτε αποκάλυψε επίσημα τα ευρήματά της σχετικά με την τύχη τους. Μια μόνο φορά, συντετριμμένη της ξέφυγε ότι τέσσερις από εκείνους τους ανθρώπους είχαν καεί στους φούρνους των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Η Άτκινς είχε γεννηθεί στη Ρουμανία και είχε βρετανική υπηκοότητα. πέθανε τον Ιούνιο του 2000 σε ένα γηροκομείο της Βρετανίας από πτώση και κάταγμα ισχίου..

5. Τα διαμάντια είναι παντοτινά

Η Ολλανδία κατακτήθηκε από τους Ναζί τον Μάιο του 1940. Μετά την εισβολή, οι Γερμανοί αναζητούσαν επίμονα μια κρύπτη διαμαντιών στο Άμστερνταμ. Ο αντισυνταγματάρχης Μόντι Χίντσον, κατάσκοπος που δρούσε στη Χάγη, διατάχτηκε να πάρει εκείνος τα διαμάντια και να εμποδίσει τους Ναζί να τα κλέψουν.
Έχοντας ως εφόδιο ένα κλειδί και κάποιες πληροφορίες για το άνοιγμα του κεντρικού θησαυροφυλακίου, ο Χίντσον πήρε το δρόμο για το Άμστερνταμ και έφθασε στην εγκαταλελειμμένη πόλη, λίγες ώρες πριν ακουστούν οι μπότες των Γερμανών στα πλακόστρωτα· πέρασε στιγμές αγωνίας προσπαθώντας να ανοίξει το χρηματοκιβώτιο, καθώς οι γερμανοί αλεξιπτωτιστές πλησίαζαν.

Όταν άκουσε θόρυβο και οχλοβοή ανατίναξε το χρηματοκιβώτιο και έφυγε με μια τεράστια πάνινη σακούλα γεμάτη διαμάντια. Ο Βρετανός πήρε τον ανεκτίμητο θησαυρό στην Αγγλία ο οποίος αποδόθηκε στη βασιλική οικογένεια της Ολλανδίας και στην ολλανδική κυβέρνηση, όταν έφυγαν από τις Κάτω Χώρες οι Ναζί.

6. Ο άνθρωπος που τιμήθηκε με 2 Σταυρούς της Βικτώριας

Όταν σε κάποιον αξιωματικό ή στρατιώτη απονεμηθεί το μετάλλιο του Σταυρού της Βικτώριας, θεωρείτο ότι βρισκόταν πια σε μια ελίτ της ιστορίας του πολέμου, και ενέπνεε τον σεβασμό όλων των ενστόλων και όχι μόνο. Εκείνος που τιμήθηκε και με δεύτερο ίδιο μετάλλιο, ξαφνικά συνειδητοποίησε ότι ήταν ο μοναδικός μάχιμος στρατιώτης που είχε κάτι τέτοιο στη συλλογή του!

Μόνο τρεις άνδρες στην Ιστορία έχουν τιμηθεί ένα δεύτερο Victoria Cross. Οι δύο που πέτυχαν αυτό το κατόρθωμα ήταν ιατροί: ο Γενικός Αρχίατρος Μάρτιν Λικ, ο οποίος έλαβε το παράσημο στον πόλεμο των Μπόερς και στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο Ιατρός Νόελ Γκόντφρι Σάβαζ, που όμως σκοτώθηκε στη Γαλλία το 1917. Η οικογένεια του Σάβαζ είχε μακρινή συγγένεια με εκείνη του Ούφαμ. Ποιος ήταν ο Ούφαμ; Ο τρίτος των διπλών μεταλλιούχων. Ο Νεοζηλανδός Τσαρλς Ούφαμ παρασημοφορήθηκε με τον πρώτο του Victoria Cross μετά τη Μάχη της Κρήτης το 1941· η Ημερίσια Διαταγή για την απονομή του μεταλλίου περιείχε τόσες πολλές μεμονωμένες πράξεις ηρωισμού που είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις αυτή που τον έφερε στην κορυφή.

Ο δεύτερος Σταυρός της Βικτώριας θα καρφιτσωνόταν στο στήθος του κατά τη διάρκεια της πρώτης Μάχης του Ελ Αλαμέιν το 1942, που όμως θα τελείωνε με τον τραυματισμό του, αφήνοντάς τον ανίκανο να κινηθεί και στη συνέχεια να πέφτει αιχμάλωτος στα χέρια των Γερμανών.
Ως αιχμάλωτος των Ιταλών, ο Τσαρλς Ούφαμ έκανε τόσες πολλές προσπάθειες να δραπετεύσει και τελικά φυλακίστηκε στο διαβόητο Κάστρο Colditz στη Σαξωνία. Όταν το Κάστρο Colditz καταλήφθηκε από τις αμερικανικές δυνάμεις, οι περισσότεροι από τους κρατούμενους πήραν αμέσως το δρόμο για το σπίτι τους. Ο Ούφαμ, αντίθετα, εντάχθηκε σε μια αμερικανική μονάδα, και απαίτησε να πολεμήσει τους Γερμανούς.

Όταν θα επέστρεφε το 1945 στον τόπο του, θα ήταν ο μόνος άνδρας που είχε τιμηθεί με δύο μετάλλια Victoria Cross στον πόλεμο, κάτι που έκανε υπερήφανη την γενέτειρά του, τη Νέα Ζηλανδία. Ο Ούφαμ έζησε απολαμβάνοντας τιμές και σεβασμό μέχρι τα 86 χρόνια του· πέθανε το 1994 έχοντας πλάι του την οικογένειά του.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Διαβάστε ακόμη