Αναχρονιστικό- οδυνηρό όπλο του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου: βελάκια που προκαλούσαν τρόμο - Τα έριξαν και στο Βιετνάμ

Η εφευρετικότητα του ανθρώπου (και) στον πόλεμο φαίνεται. Στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιήθηκε ένα αναχρονιστικό όπλο: βέλη που έπεφταν από αεροπλάνα και προκαλούσαν πανικό και τρόμο. Και μη νομίζεται ότι μετά τον Μεγάλο Πόλεμο εξαφανίστηκαν. Και στο Βιετνάμ οι Αμερικανοί μιμούνταν τον Γουλιέλμο Τέλο... 

Πολύ πριν από την εμφάνιση του σύγχρονου πυροβολικού στα πεδία των μαχών, οι άνθρωποι είχαν μόνο σπαθιά, δόρατα, τόξα και βέλη και πέτρες πιο παλιά και μαχαίρια για σκοτώνουν ο ένας τον άλλον. Η εφευρετικότητα και η δημιουργικότητα ήταν απαραίτητα στοιχεία για να λυγίσουν τον αντίπαλο (στις μάχες κυρίως) και να γλυτώσουν τη ζωή τους.

Κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Βρετανοί έριχναν φυλλάδια στα εχθρικά στρατεύματά, που τους προέτρεπαν να προσποιούνται τους ασθένειες και να βγαίνουν εκτός υπηρεσίας, ή ακόμα καλύτερα, να αποστέλλονται πίσω στην πατρίδα τους. Και στον ίδιο πόλεμο οι Γάλλοι έφτιαχναν βέλη. Τι κι αν ο Εκατονταετής Πόλεμος ήταν χαμένος πίσω στο χρόνο κάπου πέντε αιώνες, οι Γάλοι σχεδόν με τα ίδια όπλα αντιμετώπιζαν τους Γερμανούς! Χιλιάδες από αυτά τα μικρά βέλη με μήκος από 12 έως 20 εκατοστά, και κάποια ακόμη μεγαλύτερα, έπεσαν στα πεδία των μαχών! Τέτοια βέλη χρησιμοποιήθηκαν για τη δημιουργία σιδερένιας θύελλας, που έπεφτε από τον ουρανό, όπως πριν από αιώνες τα βέλη που εκτόξευαν οι τοξότες.

Το πεζικό και κυρίως το ανθρώπινο δυναμικό ήταν ακόμα η κύρια δύναμη που χρησιμοποιείτο ως το πιο αποτελεσματικό όπλο στις μάχες. Με έλλειψη υπερόπλων κατά προσωπικού (άρματα μάχης, κανόνια, πυραύλους, ρουκέτες) που θα ανέκοπταν τα εχθρικά στρατεύματα, οι Γάλλοι βρήκαν την τέλεια λύση ανατρέχοντας στα βιβλία της Ιστορίας.

Συσκευασμένα βέλη σε κουτιά των 500...

Στα τέλη του 1914, οι γαλλικές ένοπλες δυνάμεις άρχισαν να παράγουν και να ρίχνουν από αέρος στα γερμανικά χαρακώματα (με αεροπλάνα) αυτά τα «μικρά βέλη» που διαπερνούσαν τα ανθρώπινα κορμιά. Τα βέλη εκείνα ήταν κοντές κυλινδρικοί ράβδοι από χάλυβα, ακονισμένες στην άκρη και ζυγισμένες έτσι ώστε να πέφτουν ευθεία και γρήγορα· η ουρά τους είχε σχήμα διατομής με τη μορφή «Χ» που προσέδιδε στα βελάκια αεροδυναμικήπου τους επέτρεπε να πέφτουν χωρίς ταλαντεύσεις στους καθορισμένους στόχους.

Συνήθως συσκευάζονταν σε κουτιά των 200 έως 500 τεμαχίων, τοποθετούνταν σε μια τρύπα κάτω από το κάθισμα του πιλότου στο πιλοτήριο με ένα κορδόνι που θα επέτρεπε στον πιλότο με έναν εύκολο τρόπο να εξαπολύσει τα… πυρά: απλώς τραβούσε το κορδόνι, το οποίο άνοιγε το καπάκι των κουτιών. Με αυτόν τον τρόπο, τα βέλη θα μπορούσαν να καλύπτουν έως και ένα στρέμμα ανά κουτί των 500. Αυτά τα βέλη δεν ήταν το πιο αποτελεσματικό όπλο στον κόσμο, αλλά αποδείχτηκαν κάτι παραπάνω από επαρκή για να ενσταλάξουν τον φόβο στους «από κάτω». Οι πραγματικές δυνατότητές τους ήταν στο να διασπάσουν τις γραμμές του εχθρού, προκαλώντας σοβαρούς τραυματισμούς, ακόμα και θανάτους. Λέγεται ότι, όσο μεγαλύτερο ήταν το ύψος που έπεφταν, τόσο ευρύτερη ήταν η περιοχή που κάλυπταν και τόσο πιο ισχυρή ήταν η πρόσκρουση, επομένως μεγαλύτερη και η ζημιά που θα μπορούσαν να προκαλέσουν.

Αναγνωρίζοντας το φθηνό κόστος των βελών- αφού ουσιαστικά δεν ήταν παρά περίτεχνα καρφιά- και έχοντας βιώσει από πρώτο χέρι τι μπορούσαν να προκαλέσουν, οι Γερμανοί υιοθέτησαν σύντομα την ίδια τακτική και άρχισαν να παράγουν τα δικά τους μικρά δολοφονικά βελάκια. Αλλά οξυδερκείς και πονηροί όπως ήταν οι Γερμανοί, τους προσέδωσαν μια ξεχωριστή πινελιά και χάραξαν πάνω τους μια επιγραφή: «Francois, Fabrication Allemande», δηλαδή «Γάλλος, κατασκευασμένος στη Γερμανία». Η ιδέα προφανώς είχε να κάνει με το να δώσουν στον εχθρό τους μια γεύση από το δικό τους όπλο.

Οι Βρετανοί... στράβωσαν με τα βέλη

Αλλά Γάλλοι και Γερμανοί δεν ήταν οι μόνοι που χρησιμοποίησαν βέλη στον Μεγάλο Πόλεμο. Τα φονικά βελάκια προστέθηκαν στο βρετανικό οπλοστάσιο, αν και οι πιλότοι τους φέρεται να ήταν σθεναρά εναντίον στη χρήση τους, θεωρώντας ότι ήταν ένας «μη ιπποτικός» τρόπος μάχης. Τα βέλη αντικαταστάθηκαν τελικά από τις βόμβες και χρησιμοποιήθηκαν όλο και λιγότερο όσο ο πόλεμος πλησίαζε στο τέλος του. Όμως, εκείνα τα βέλη, επέστρεψαν στην ενεργό δράση στη δεκαετία του 1960, όταν χρησιμοποιήθηκαν από τις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ στο πόλεμο του Βιετνάμ!
Αρχικά χρησιμοποιήθηκαν στην εμπόλεμη ζώνη ως «πυρομαχικά» για το όπλο εκτόξευσης Bushmaster 870, το οποίο γέμιζε με 24 βέλη.

Το όπλο ήταν σχετικά αθόρυβο αλλά εξαιρετικά επικίνδυνο και πολύ αποτελεσματικό. Τα θύματα γέμιζαν με τόσες πολλές μικρές τρύπες που, ακόμη και αν δεν σκοτώνονταν άμεσα, αιμορραγούσαν ακατάσχετα και πέθαιναν σε λίγες ώρες, αφού όμως βίωναν έντονο πόνο και κατάσταση πανικού.
Μετά τον Πόλεμο του Βιετνάμ, η Διεθνής Κοινότητα χαρακτήρισε τη χρήση των βελών ως απάνθρωπη. Ωστόσο, εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα! Το Παλαιστινιακό Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ακτιβιστές ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σύμφωνα με τον Guardian, κατηγόρησαν τους Ισραηλινούς τον Ιούλιο του 2014 ότι εκτόξευσαν οβίδες με χιλιάδες φονικά βελάκια απευθείας στη νότια Λωρίδα της Γάζας.
«Όταν οι άνθρωποι θέλουν να πονείς, μπορούν με χίλιους τρόπους»… Και συνεχίζουν!