Έρρικα Πρεζεράκου: «Είδα την παλάμη μου κομμάτια, δεν μπορώ να πιάσω πιρούνι ή να κρατήσω μολύβι»

Η Έρρικα Πρεζεράκου στις αρχές του Αυγούστου είχε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα ανοιχτά της Κύθνου. Η πρώην αθλήτρια χτυπήθηκε από προπέλα σκάφους, μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο ΚΑΤ και εκεί υποβλήθηκε σε σοβαρό χειρουργείο. Παρά τις προσπάθειες των γιατρών, τελικά δεν έχει καταφέρει να αποκατασταθεί πλήρως το πρόβλημα με το χέρι της.

Πέντε μήνες μετά, η Έρρικα Πρεζεράκου παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό «ΟΚ!» και μίλησε για το ατύχημα που άλλαξε για πάντα τη ζωή της. «Το χέρι μου δεν είναι λειτουργικό ακόμα. Τους τελευταίους μήνες κάνω καθημερινά τρίωρες φυσικοθεραπείες, χειρομάλαξη, ασκήσεις σε ειδικό μηχάνημα, ενώ στο μέλλον θα χρειαστεί να υποβληθώ σε δύο τουλάχιστον χειρουργεία, επειδή, τώρα του λείπουν κάποιοι μύες.

Σε άλλα δάχτυλα έχω αίσθηση αφής, σε άλλα όχι, ο αντίχειρας και ο δείκτης κλείνουν δύσκολα, δεν έχουν δύναμη και δεν μπορώ να είμαι λειτουργική στην καθημερινότητά μου. Για παράδειγμα, δεν μπορώ να πιάσω ένα πιρούνι, να δακτυλογραφήσω, να κρατήσω το μολύβι. Κάνω προσπάθειες να μάθω να γράφω με το αριστερό. Το καλό είναι πως αν γινόταν τώρα κάστινγκ για άλλο ένα sequel των Πειρατών της Καραϊβικής, σίγουρα θα με έπαιρναν – τον γάντζο τον έχω έτοιμο!» ανέφερε με χιούμορ.

Στη συνέχεια, η αθλήτρια αποκάλυψε ότι έχει προχωρήσει σε κατάθεση μήνυσης κατά του οδηγού του σκάφους. «Στη ζωή μου μέχρι σήμερα υπήρξαν κι άλλες σοβαρές περιπτώσεις στις οποίες θα μπορούσα να έχω κινηθεί νομικά εναντίον ανθρώπων που με είχαν βλάψει και δεν το έκανα. Έλεγα πάντα: "Δεν πειράζει, ας τελειώνει εδώ. Δεν είμαι εγώ Θεός για να κρίνω". Στη συγκεκριμένη περίπτωση, η επιπολαιότητα του οδηγού, που θα μπορούσε να κοστίσει τη ζωή μου, όπως και η στάση του μετά, με οδήγησαν να σκεφτώ ότι οφείλω στην κοινωνία να βοηθήσω να συνειδητοποιήσει το μάθημα, για να μην κινδυνεύσουν ξανά άνθρωποι. Εμπιστεύομαι απόλυτα την ελληνική Δικαιοσύνη και την κρίση της».

Τέλος, η Έρρικα Πρεζεράκου ξεκαθάρισε ότι δεν χώρισε με τον σύντροφό της μετά το ατύχημα. «Με τον Τίτο Καταλαγαριανάκη ήμασταν ήδη σε φάση επαναπροσδιορισμού της σχέσης μας – ουσιαστικά ο δεσμός μας είχε λήξει μήνες πριν συμβεί το ατύχημα. Στάθηκε, ωστόσο, δίπλα μου σαν βράχος σε όλη τη διάρκεια της περιπέτειάς μου – στο νοσοκομείο κοιμόταν δίπλα μου, σε πατώματα, πολυθρόνες, καναπέδες, με στήριξε πολύ. Συνεχίζει να με στηρίζει και παραμένουμε φίλοι και συνεργάτες. Είναι ένας υπέροχος άνθρωπος ο Τίτος. Τον αγαπώ πολύ».