Γλυκερία: «Πέρασα δύσκολα εφηβικά χρόνια με πολλές αλητείες και αναποδιές»

Και Σαββόπουλο και Μαχαιρίτσα και Φατμέ και αμανέδες και αγαπημένα λαϊκά και πολλές ακόμη εκπλήξεις περιλαμβάνει το «Μουσικό κουτί» με τον Νίκο Πορτοκαλόγλου και τη Ρένα Μόρφη και καλεσμένους τη Γλυκερία και τα Κίτρινα Ποδήλατα, ή αλλιώς τον Γιώργο και τον Αλέξανδρο Παντελιά, που θα μεταδώσει η ΕΡΤ1 απόψε στις 22:00.

Η Γλυκερία μάς ταξιδεύει στο χωριό της, το Άγιο Πνεύμα Σερρών, στα παιδικά της χρόνια, μιλάει για τους γονείς της, αλλά και για το… μεγάλο της όνειρο! «Οι γονείς μου ήταν εργατικοί και εξαιρετικοί άνθρωποι. Είμαι πολύ τυχερή που μεγάλωσα σε μια τέτοια οικογένεια. Πέρασα πολύ δύσκολα εφηβικά χρόνια με πολλές αλητείες και αναποδιές θα έλεγα… Παρ’ όλα αυτά, η οικογένειά μου είχε πάντα μια ζεστή αγκαλιά για μένα… Το πιο μεγάλο μου όνειρο ήταν αυτά τα τραγούδια που άκουγα από μικρή, τα λαϊκά και όλη αυτή η κληρονομιά που ήρθε από τα ανατολικά από την ελληνική πλευρά, να μπορέσω να τα καταγράψω σε έναν δίσκο. Ευτυχώς, αυτό το κατάφερα πολύ γρήγορα!».

Η αγαπημένη τραγουδίστρια αναφέρεται και στην επιτυχία που έσπασε… ταμεία το 1985 «Τα Πεντοχίλιαρα ήταν το πρώτο τραγούδι που έκανε τεράστια επιτυχία. Εκείνο το καλοκαίρι κάναμε περιοδεία και είχαμε πραγματοποιήσει εκατό εμφανίσεις, οι τεχνικοί δεν προλάβαιναν να πλυθούν και να κοιμηθούν. Θυμάμαι όπου πηγαίναμε έβαζαν “Γιατί τα πεντοχίλιαρα δεν είναι πετσετάκια” και είχα βαρεθεί να το ακούω. Έλιωναν οι κασέτες στα αυτοκίνητα και τις ξαναγόραζαν…».

Ο Γιώργος και ο Αλέξανδρος Παντελιάς γεννήθηκαν στις δυτικές συνοικίες, στη γειτονιά που αγαπά τη μουσική και φτιάχνει… συγκροτήματα. «Στα δυτικά προάστια υπάρχουν ακόμα πολλά παιδιά που ψάχνονται να φτιάξουν μπάντες, ακούς από τον τρίτο όροφο να παίζουν ή τουλάχιστον να προσπαθούν να παίξουν μουσική… Είναι μια γειτονιά που αγαπά τη μουσική». Πώς πέρασαν όμως από τον ροκ ήχο στα λαϊκά; «Ενώ παίζαμε Led Zeppelin δεν είχαμε κανένα ταμπού να πάρουμε στα live μας ακουστικά όργανα ή παραδοσιακά… και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα!».

Και αποκαλύπτουν τη συγκινητική ιστορία πίσω από το τραγούδι «Να σε δω να γελάς». «Γι’ αυτό το τραγούδι ακούσαμε τα εξ αμάξης, έλεγαν για εμάς ροκάδες είναι αυτοί και λένε: “Να σε δω να γελάς”»… Έπρεπε να γράφουμε: “Δεν υπάρχει αύριο”, “Όλα είναι σκοτάδι" και τέτοια. Εμείς, όμως, θέλαμε πάντα να υπάρχει φως γύρω μας. Στη συνέχεια, το τραγούδι αυτό ταυτίστηκε με ένα μικρό κορίτσι, τη Λένα Πολυχρόνη, η οποία είχε ένα σοβαρό πρόβλημα στους πνεύμονές της, και στην προσπάθειά της να το ξεπεράσει, το τραγούδι μας της έδινε θάρρος. Ερχόταν στις συναυλίες μας με μηχανική υποστήριξη αναπνοής, έχοντας παραβιάσει τις εντολές των γιατρών. Σήμερα, είναι μια νικήτρια της ζωής, στα δεκαοκτώ της έκανε μεταμόσχευση και έγινε σύμβολο της μεταμόσχευσης οργάνων. Μόλις περάσει όλο αυτό, θα τη φωνάξουμε “Να τη δούμε να γελάει”».

Και το ταξίδι δεν τελειώνει εδώ. Το Jukebox γράφει… ιστορία για άλλη μια φορά στις διασκευές τραγουδιών. Η Γλυκερία ερμηνεύει Μάλαμα «Άσε τα ψέματα», παραδοσιακά «Τα παιδιά της γειτονιάς σου» και «Μήλο μου κόκκινο», Μαχαιρίτσα «Και τι ζητάω», Φατμέ «Ρίσκο», ενώ τα Κίτρινα Ποδήλατα τολμούν… να τραγουδήσουν Διονυσίου «Τα πήρες όλα και έφυγες», Τζορντανέλλι «Το κορίτσι του φίλου μου», The Olympians «Το σχολείο», αλλά και Cure.