Πώς κατάφεραν να μείνουν ενωμένοι οι Onirama;

Λίγο το baby face του, λίγο η αστείρευτη ενέργεια που βγάζει επί σκηνής και λίγο το γεγονός πως, όταν βλέπεις κάποιον συχνά, δεν συνειδητοποιείς τις αλλαγές πάνω του, όλα με έκαναν να μείνω άναυδος όταν συνειδητοποίησα ότι ο Θοδωρής Μαραντίνης πάτησε τα 40. Η σκέψη πως κάπου, σε μια αποθήκη, θα κρύβει ένα πορτρέτο του που γερνάει κι εκείνος θα παραμένει νεαρός στην εμφάνιση, σαν άλλος Dorian Gray (ο ήρωας του Oscar Wilde στο μυθιστόρημα Το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι) δεν λειτούργησε καθησυχαστικά. Έτσι, μοιραία, η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από το ορόσημο της ηλικίας των 40, την πατρότητα και όσα θέματα αντιμετωπίζει ένας σύγχρονος γονιός, την καριέρα του στην ελληνική pop, την πορεία του μέσα από τα φώτα της δημοσιότητας και τη ζωή παρέα με τη Σίσσυ Χρηστίδου, τη σύζυγό του.

Παραδόξως, ήρθε καθυστερημένος στο ραντεβού – είχε ειδοποιήσει φυσικά για το πρόβλημα μετακίνησης στα Μελίσσια εξαιτίας του χιονιού. Ευδιάθετος, αφού μου είπε πως λίγο πριν φτυάριζε επί μιάμιση ώρα το χιόνι γύρω από το σπίτι του και στη συνέχεια έπαιζε χιονοπόλεμο με τους δύο γιους του, δέχτηκε στωικά ένα βομβαρδισμό ερωτήσεων, απαντώντας με ειλικρίνεια και άνεση.

Οι Onirama γίνονται φέτος 19 ετών. Συνήθως οι μπάντες διαλύονται μετά από δυο-τρία επιτυχημένα άλμπουμ, τι συμβαίνει με εσάς;

Ναι, αυτή είναι μια συνηθισμένη εξέλιξη. Κάποια συγκροτήματα του εξωτερικού κρατάνε για πολλά χρόνια, αλλά εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά.

Ίσως έχετε και το ρεκόρ…

Δεν το έχουμε ψάξει, αλλά το είχαμε συζητήσει. Βέβαια, υπάρχουν κάποιες μπάντες που συνεχίζουν, αλλά με μεγάλα διαλείμματα. Άλλες κάνουν μια επανένωση για συναυλίες.

Δείχνει πως είστε κάτι παραπάνω από πέντε άτομα που μαζεύτηκαν για να παίζουν μουσική.

Αυτή είναι η ουσία της μπάντας. Πρώτα γίναμε καλή παρέα και μετά ήρθαν όλα τα άλλα: Η μουσική, οι εμφανίσεις, τα συμβόλαια. Τα θεμέλια ήταν γερά. Έχουμε γίνει οικογένεια, με κουμπαριές... Αν το καλοσκεφτείς, γνωρίζω τα παιδιά περισσότερα χρόνια από τη γυναίκα μου!

Δεν σκέφτηκες ποτέ πως αν έκανες σόλο καριέρα θα ήσουν καλύτερα; Δεν θα έπρεπε να εξηγήσεις τίποτε και σε κανέναν.

Πέρα από την ισχυρή φιλία, βοήθησε και το γεγονός πως με έναν ασυνείδητο σχεδόν τρόπο ο καθένας πήρε ένα διακριτό ρόλο στην μπάντα. Αυτό μου χάρισε ασφάλεια και ελευθερία. Δεν αισθάνθηκα να καταπιέζομαι, χωρίς να σημαίνει πως πάντα περνάει το δικό μου. Επικοινωνούμε, υπάρχουν όμως και τριβές. Έχουμε μαλώσει και ο καθένας από εμάς έχει κάνει πίσω. Ποτέ κανείς μας, όμως, δεν ξεπέρασε τη γραμμή του εγωισμού ή της καταπίεσης. Επίσης, ο καθένας μας διοχετεύει την ενέργεια και την έμπνευσή του και σε παράπλευρα projects. Οπότε, έχουμε πετύχει την κατάλληλη ισορροπία.

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη στο People που κυκλοφορεί μαζί με το Έθνος της Κυριακής 12 Ιανουαρίου!