Κώστας Φαλελάκης: Tέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του Μηνά Χατζησάββα

Στη ζωή του είχε πάντα ως αρχή να είναι ευθύς. Συγκρούστηκε με την οικογένειά του για τις αξίες του και έφυγε από το σπίτι στα 16. Συγκινείται όταν περιγράφει τη σχέση των γονιών του, ενώ τέσσερα χρόνια μετά τον θάνατο του Μηνά Χατζησάββα αισθάνεται την παρουσία του «πιο παρούσα από ποτέ». Λίγο πριν από την πρεμιέρα της παράστασης «Ωνάσης: Τα Θέλω Όλα», ο Κώστας Φαλελάκης κάνει μια κατάθεση ψυχής στο People.

Το πρόγραμμά του είναι απίστευτα σφιχτό, αφού, πέρα από τα καθημερινά γυρίσματα για το σίριαλ του ΑΝΤ1 «Γυναίκα Χωρίς Όνομα», κάνει εντατικές πρόβες για τη θεατρική παράσταση του Σταμάτη Φασουλή, με τίτλο «Ωνάσης: Τα Θέλω Όλα», η οποία κάνει πρεμιέρα στο Παλλάς στις 11/10.

«Φεύγω από το σπίτι στις 07.30 και επιστρέφω στις 23.30. Μπορεί να μην είμαι ξεκούραστος, αλλά είμαι ευχαριστημένος, διότι περνάω πολύ καλά και στις δύο δουλειές που κάνω. Ο Σταμάτης Φασουλής είναι για μένα παυσίλυπος. Διαθέτει μια ηρεμία, ένα χιούμορ κι όλα τα κάνει εύκολα και καλά. Είναι απαιτητικός συνεργάτης, αλλά έχει έναν τρόπο να το κερδίζει αυτό από σένα χωρίς να γίνεται αγενής και δυσάρεστος. Είναι ευτυχία να δουλεύεις με τον Σταμάτη, γιατί όπου βρίσκεται υπάρχει μια ευφρόσυνη πραγματικότητα. Του έχω τεράστια ευγνωμοσύνη, διότι είναι ο μόνος άνθρωπος από το σινάφι ο οποίος μετά τον θάνατο του συντρόφου μου, του Μηνά (σ.σ. Χατζησάββα), με πλησίασε και νοιάστηκε για μένα. Νοιάζεται τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο, κάτι που είχα ανάγκη και αποδείχθηκε σωτήριο για μένα», εξομολογείται στο People.

«Οι άνθρωποι χρειάζονται τους ανθρώπους»

Στέκομαι λίγο στην παραπάνω φράση του και τον ρωτώ αν ύστερα από τον θάνατο του Μηνά Χατζησάββα υπήρξαν συνάδελφοι που του γύρισαν την πλάτη. «Η αλήθεια είναι ότι συναναστρεφόμασταν με πλήθος κόσμου, που λιγόστεψε αυτόματα μετά τον θάνατο του Μηνά. Ενδεχομένως, η προτίμηση και η εκτίμηση του κόσμου αφορούσαν περισσότερο τον Μηνά κι όχι εμένα. Δεν ήμουν προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο, αλλά ταυτόχρονα δεν έδωσα και ιδιαίτερη σημασία, διότι στηρίχτηκα σε μετρημένους ανθρώπους, με τους οποίους η σχέση μας ενδυναμώθηκε ακόμη πιο πολύ. Από το δικό μου σινάφι είναι μόλις τρεις: Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, η Φιλαρέτη Κομνηνού και η Στεφανία Γουλιώτη. Οι υπόλοιποι τρεις είναι η Ελένη, η Λένα και ο Ιπποκράτης. Αυτοί είναι οι έξι φίλοι μου και είμαι ευτυχισμένος που τους έχω. Ωστόσο, θέλω να αποκτήσω κι άλλους φίλους. Οι άνθρωποι χρειάζονται τους ανθρώπους. Είναι όμορφο να αγαπάς και να σε αγαπάνε. Αυτό, επίσης, είναι και μια κληρονομιά που κρατάω από τον Μηνά, ο οποίος ήταν δυστυχής όταν αισθανόταν ότι δεν τον αγαπούν αρκετά οι φίλοι και οι συνεργάτες. Απαραίτητη προϋπόθεση στο να υπήρχε με άλλους ανθρώπους ήταν η αμφίδρομη αγάπη. Όλη η υποκριτική του δεινότητα στηριζόταν πάνω σε αυτό: Κάνω τα πάντα για να με αγαπούν», ξεκαθαρίζει, ενώ αποκαλύπτει στο People ένα άγνωστο περιστατικό:

«Το 2013, ο Μηνάς έκανε τριπλό bypass, μια δύσκολη επέμβαση. Εκείνη την περίοδο είχε σχεδόν αποχαιρετήσει τους κοινούς μας φίλους, με την προτροπή ότι, αν κάτι δεν πάει καλά στην επέμβαση, να είναι δίπλα μου. Αυτό ήταν κάτι που μου εκμυστηρεύτηκαν κοινοί μας φίλοι ύστερα από τον θάνατό του, ο οποίος επήλθε δύο χρόνια μετά την επέμβαση».