Άλκηστις Πρωτοψάλτη: Εμείς είμαστε οι «σωτήρες» της πατρίδας μας (pics)

«Σε απευθείας σύνδεση» κάθε βραδιά από το Gazarte μάς ψιθυρίζει τα μυστικά για τη «Σωτηρία της Ψυχής» και πιστεύει ότι είμαστε ένας απίστευτος λαός που, αν όλα τα θετικά μας στοιχεία τα χρησιμοποιούσαμε σωστά, δεν θα μας έπιανε κανείς.

Συνοδεύει, χρόνια τώρα, τις όµορφες αλλά και τις δύσκολες στιγµές µας µε ένα µελωδικό «Σ’ αγαπώ». Μας ανεβάζει τη διάθεση µε «Τα λαϊκά» της, µας συµπαραστέκεται όταν πιάνουµε… «Πάτωµα». Μας ψιθυρίζει τα µυστικά για την «Σωτηρία της ψυχής» κι όταν ανεβαίνει στη σκηνή ξεχύνεται σαν «Λάβα» και τα δίνει όλα. Γιατί είναι από εκείνους τους καλλιτέχνες που το τιµούν και το σέβονται το «Χειροκρότηµα». Όσοι επιθυµούν να γίνουν συµµέτοχοι στον ιδιαίτερο µουσικό κόσµο της δεν έχουν παρά να περάσουν από το «Gazarte» όπου φιλοξενείται αυτή την περίοδο. Εκεί, κάθε ∆ευτέρα και Παρασκευή βράδυ, ξεδιπλώνει τη φωνή αλλά και την ψυχή της στήνοντας µια γιορτή ρυθµών και συναισθηµάτων.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν, η άµεση επαφή µε το κοινό αποτελεί απαραίτητη «τροφή» για τον καλλιτέχνη;

Ο τίτλος της φετινής µου παράστασης είναι «Σε απευθείας σύνδεση». Είναι ένα πρόγραµµα χωρίς… κεραίες και wi-fi αλλά µόνο µε τους χτύπους της καρδιάς, µε πέντε µουσικούς που βγάζουν σπίθες, µε έναν νέο τραγουδιστή, τον Γιάννη Μαθέ. Με όλα αυτά λοιπόν µπορώ να πω πως νιώθω ένα συναίσθηµα σπάνιο για την εποχή που ζούµε: είµαι ευτυχισµένη µε αυτή την «τροφή». Και πάντα εκπλήσσοµαι µε το γεγονός ότι όλοι εµείς που µοιραζόµαστε αυτήν την «τροφή» καταφέρνουµε και συντονιζόµαστε απόλυτα. Αυτή είναι η µαγεία της επικοινωνίας.

Τι σηµατοδοτεί για σας µια ζωντανή εµφάνιση;

Μια ζωντανή εµφάνιση είναι αυτό που κάνει τη δική µου την ψυχή να φτερουγίζει. Είναι αυτό που κουρδίζει τις µατιές, ζεσταίνει τις καρδιές, ευθυγραµµίζει τις διαθέσεις, είναι για µένα σάλτο στη σκηνή. Και τα ανκόρ της παράστασης δηλώνουν για µένα έναν επίλογο όλου αυτού που έχεις ονειρευτεί, έχεις σχεδιάσει και το έχεις παρουσιάσει. Επί της ουσίας µεταφέρω τα δικά µου «θέλω» από το χθες και το σήµερα της τέχνης µου, µοιράζοµαι µε το κοινό τα όνειρά µου, τη χαρά της δηµιουργίας, τη λύπη, την ελπίδα, την ευαισθησία, τον έρωτα… Και εντέλει όλοι είµαστε ένας µικρός κρίκος σ’ αυτή την τεράστια αλυσίδα της µουσικής που ενώνει τον κόσµο.

Μόνη φέτος στη σκηνή του «Gazarte»; Μεγαλύτερη ευθύνη ή περισσότερη ελευθερία;

Η ευθύνη παραµένει πάντα ίδια. Αυτό που κυρίως αλλάζει είναι ο τρόπος µεταφοράς των τραγουδιών. Στη φετινή παράσταση ξαναθυµήθηκα τι σηµαίνει απόλυτη ελευθερία πάνω στη σκηνή. Χορεύω, ροκάρω, παίζω, παρασύρω, παρασύροµαι από τη δύναµη της επικοινωνίας. Κι επειδή εγώ σε κάθε παράσταση τα δίνω όλα, είναι σαν η κάθε βραδιά να είναι η πρώτη και η τελευταία. Είναι πραγµατικά ένα µικρό θαύµα να αδειάζεις κάθε βράδυ το συσσωρευµένο συναίσθηµα και να το ξαναγεµίζεις την εποµένη. Είναι ένα απόσταγµα συναισθηµάτων αυτό το πάρε-δώσε µε τον κόσµο και κάποιες βραδιές, πραγµατικά, τις κρεµάω στον λαιµό µου σαν φυλαχτό!

Ποιος είναι ο βασικός στόχος της νέας σας µουσικής παράστασης;

Νοµίζω ότι το φετινό είναι το πιο εξωστρεφές πρόγραµµα που έχω κάνει τα τελευταία …† χρόνια. Στηρίζεται σε όλο µου το ρεπερτόριο, έχουµε πειράξει τα τραγούδια, έχουµε κάνει διασκευές, έχουµε ετοιµάσει εκπλήξεις. Για µένα ο στόχος είναι το βέλος της µουσικής να χτυπήσει στο κέντρο του συναισθήµατος του θεατή. Μέχρι στιγµής αυτό που εισπράττω από τον κόσµο είναι απίστευτο. Και πραγµατικά χαίροµαι που µπορώ τα πρόσωπα αυτά που βλέπω στην αρχή, τα οποία κουβαλούν τόσα προβλήµατα, να έχουν αλλάξει εντελώς στο φινάλε, να χαµογελούν, να φωτίζονται. Όλο αυτό δεν το αλλάζω µε τίποτα. Είµαι πολύ ευτυχισµένη που µπορώ και κάνω κάποιους ανθρώπους να ξεφεύγουν, να χαµογελούν. Μακάρι να µπορούσα να είχα µια κάµερα να αποτυπώνει τα πρόσωπα πριν και µετά…

Προσφάτως δώσατε κάποιες συναυλίες στο εξωτερικό. Το ξένο κοινό είναι πολύ διαφορετικό από το ελληνικό;

Ήταν µια υπέροχη χρονιά αυτή που πέρασε. Θα σταθώ σε δύο συναυλίες που έδωσα στο εξωτερικό. Η πρώτη δόθηκε στις Βρυξέλλες µε πρωτοβουλία ενός εξαιρετικού φιλέλληνα ο οποίος διοργανώνει κάθε χρόνο µία Ž…ωρη συναυλία για την Ελλάδα. Ένα µεγάλο µέρος των χρηµάτων που συγκεντρώθηκαν θα διατεθούν σε …‘ πυρόπληκτες οικογένειες από το Μάτι κι ένα άλλο µέρος θα δοθεί σε σχολεία της Βορείου Ελλάδος για την αγορά πετρελαίου. Η δεύτερη συναυλία πραγµατοποιήθηκε στο Λονδίνο, σε µία εκκλησία του Ž“…‘ και ήταν συγκλονιστική. Ο χώρος ήταν καθηλωτικός και όλο αυτό αποτέλεσε για µένα µία ξεχωριστή εµπειρία ανάλογη της οποίας δεν είχα ζήσει ποτέ στο παρελθόν. Νιώθω πολύ περήφανη που µπορώ να µεταφέρω την Ελλάδα και τη µοναδική ελληνική γλώσσα στα πέρατα του κόσµου όπως επίσης νιώθω ευτυχής όταν µπορώ να συνδράµω κάποιους σηµαντικούς σκοπούς. Πιστεύω πως όταν κάνεις το καλό, αυτό πάντα σου επιστρέφεται µε κάποιον τρόπο. Οσο για το ξένο κοινό, θα έλεγα ότι, επειδή έχει µεγαλύτερη εµπειρία σε καλλιτεχνικά θεάµατα, βάζει τον πήχη ψηλότερα. Εµείς πάµε πολύ καλά οργανωµένοι και αυτό που εισπράττουµε είναι µια διάθεση να µας ακούσουν, να µας ανακαλύψουν, να µας απολαύσουν.

Από τις συζητήσεις που κάνατε µε τον κόσµο στα πρόσφατα ταξίδια σας ποια θεωρείτε πως είναι η εικόνα που έχουν οι ξένοι για την Ελλάδα του σήµερα;

Αυτό που εγώ έχω εισπράξει από τους ανθρώπους πολλών διαφορετικών χωρών είναι πως οι περισσότεροι στέκονται δίπλα µας και θέλουν να µας βοηθήσουν. Σίγουρα έχουν καταλάβει ότι αυτό όλο που έχει υποστεί ο ελληνικός λαός δεν του άξιζε. ∆ιότι το να καταδικάζεις µια ολόκληρη χώρα για τα χρήµατα είναι πολύ βάρβαρο. Εχω συναντήσει πολλές ζεστές αγκαλιές και χαµόγελα συµπαράστασης σε ολόκληρο τον κόσµο. Βέβαια, νέα παιδιά που έφυγαν τα τελευταία χρόνια στο εξωτερικό εξαιτίας της οικονοµικής κρίσης µού είπαν πως έχουν υποστεί ένα κάποιο µπούλινγκ. Αυτή η αρνητική συµπεριφορά όµως τους πεισµώνει ακόµη περισσότερο και είµαι σίγουρη πως κάποια στιγµή θα µεγαλουργήσουν. Εκείνο που εγώ τους λέω είναι να µην ξεχνούν την Ελλάδα µας.

Εσείς νιώθετε ότι η Ελλάδα βρίσκεται σήµερα σε καλύτερη θέση σε σχέση µε τα προηγούµενα χρόνια;

Μακάρι να µπορούσα να πω το αντίθετο αλλά νοµίζω ότι βρισκόµαστε στην πιο ακατάστατη και πιο µελαγχολική περίοδο που έχουµε ζήσει. Κυριαρχούν η αβεβαιότητα, η απουσία ονείρων και γενικά υπάρχει µια απονεύρωση στον Έλληνα η οποία είναι θλιβερή. Βλέπω ψυχές κουρασµένες, ταλαιπωρηµένες, µελαγχολικές… Θα ’θελα να τελειώσει αυτό το συνεχές µαρτύριο. Γιατί µαρτύριο είναι. Ζούµε µια εποχή για γερά νεύρα κάτω από ένα τοξικό νέφος. ∆εν πρέπει όµως να χάσουµε το θάρρος µας ούτε να όνειρά µας. Πρέπει να κάνουµε µια γενναία επανεκκίνηση σε όλα και να αντιµετωπίσουµε την αλήθεια κατά πρόσωπο γιατί, σε έναν βαθµό, φταίµε κι εµείς. Πώς δηλαδή η Ελλάδα σ’ αυτές τις Ž™ ευλογηµένες µέρες των Ολυµπιακών Αγώνων ήταν µια χώρα στην οποία όλα δούλευαν ρολόι και µόλις τελείωσαν κατέρρευσαν τα πάντα; Βεβαίως είναι λάθος να περιµένουµε τον «σωτήρα» από τον χώρο της πολιτικής. Εµείς είµαστε οι «σωτήρες» της πατρίδας µας. Ο πολιτισµός και η τέχνη µπορούν να λειτουργήσουν ως αντίδοτο στη βαθιά κρίση που ζούµε.

Πιστεύετε πως η περιπέτεια της οικονοµικής κρίσης άλλαξε επί της ουσίας τη νοοτροπία του Έλληνα;

Πιστεύω πως όλο αυτό µας έχει γυρίσει σε άλλες εποχές, εξίσου δύσκολες, στις οποίες όµως οι άνθρωποι βρίσκονταν πιο κοντά ο ένας στον άλλο. Έτσι κι εµείς τώρα µαζευόµαστε στα σπίτια, µιλάµε, επικοινωνούµε, ήρθαµε πιο κοντά. Κι έπειτα βλέπουµε το µεγαλείο της ψυχής του Έλληνα ο οποίος µπορεί να µην έχει να φάει ο ίδιος, αλλά το πιάτο του θα το µοιραστεί για να βοηθήσει. Αυτό δεν υπάρχει πουθενά στον κόσµο. Είµαστε ένας απίστευτος λαός που αν όλα τα θετικά µας στοιχεία τα χρησιµοποιούσαµε σωστά, δεν θα µας έπιανε κανείς.

Ο τρόπος που διασκεδάζει ο κόσµος έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια; Παρατηρείτε µια στροφή προς πιο ουσιαστικές προτάσεις;

Είναι η εποχή των µικρών και ζεστών χώρων µε διάθεση ακουστική περισσότερο και σίγουρα υπάρχει µεγάλο ψάξιµο στο πού θα διαθέσει ο καθένας τα χρήµατά του, πού θα εµπιστευθεί την ψυχή του. Γι’ αυτό και επιστρέψαµε σε χώρους… αγκαλιάς.

Τελικά, ποια θεωρείτε ότι είναι τα βασικά στοιχεία που πρέπει να διαθέτει ένας καλλιτέχνης για να πορευτεί µε επιτυχία και να έχει διάρκεια;

Το βασικό «οπλοστάσιο» ενός τραγουδιστή είναι τα καλά τραγούδια. Πρέπει να κλείνει τα αυτιά του στις διάφορες επιρροές που δέχεται κατά καιρούς και να κάνει αυτό που του λέει η ψυχή του. Επίσης ο καλλιτέχνης πρέπει να επενδύει και στη  µόρφωσή του, στη γενική βελτίωση του εαυτού του.