40 χρόνια Χειμερινοί Κολυμβητές - Αργύρης Μπακιρτζής: Θα µπορούσαµε να λεγόµαστε «Κασµάδες»

Oι Χειμερινοί Κολυμβητές έχουν κλείσει αισίως τα 40 χρόνια παρουσία τους στη µουσική σκηνή µε οκτώ δίσκους, ενώ παράλληλα συνεχίζουν ακάθεκτοι να µας µεταφέρουν σε άλλες εποχές, πιο ροµαντικές και όµορφες. Το µοναδικό ύφος του βορειοελλαδίτικου συγκροτήµατος έχει κερδίσει µε το σπαθί του την αγάπη και την αφοσίωση χιλιάδων οπαδών, οι οποίοι σε κάθε συναυλία τους δεν σταµατούν να τραγουδούν, να χορεύουν και να χειροκροτούν. Κοµµάτια που µιλούν για τον έρωτα, τις χαρές, τη λύπη, τη µοναξιά, την παρέα, την οµορφιά και τόσα άλλα πράγµατα.

Οπως γίνεται εδώ και πολλά χρόνια, οι Χειμερινοί Κολυμβητές διαµορφώνουν το πρόγραµµά τους ανάλογα µε το ακροατήριο και τη διάθεσή τους, αλλά και επηρεαζόµενοι προφανώς από την ιδιαίτερη πολιτική και γενικότερα πολιτιστική συγκυρία. Ετσι, κάθε συναυλία τους είναι διαφορετική γιατί δηµιουργείται «επιτόπου» µε τη συµµετοχή του κοινού και κάθε παράστασή τους διακρίνεται όχι µόνο για τη µουσική τους πρόταση που συνδυάζει παραδοσιακά και σύγχρονα στοιχεία, εφαρµοσµένα από δεξιοτέχνες µουσικούς, αλλά και για την ωραία και ζεστή ατµόσφαιρα που δηµιουργούν µε το κοινό τους. Ο Αργύρης Μπακιρτζής µίλησε στο «Εθνος της Κυριακής» έτσι όπως µόνο αυτός θα µπορούσε, εν αναµονή των επερχόµενων επετειακών συναυλιών των Χειμερινών Κολυμβητών, την Παρασκευή 24 Ιουλίου στην Τεχνόπολη και τη Δευτέρα 27 Ιουλίου στη Μονή Λαζαριστών.

Διαβάστε ακόμα: Οι συναυλίες που έρχονται: Το καλοκαίρι ξεκινά με Θάνο Μικρούτσικο

Είστε ένα από τα µακροβιότερα γκρουπ στην Ελλάδα. Υπήρξαν στιγµές που σκεφτήκατε να διαλύσετε το συγκρότηµά σας;

Δεν θα αποφάσιζα ποτέ κάτι τέτοιο. Δεν έχω τέτοια δικαιοδοσία στο σχήµα. Αν διαλυόταν, θα διαλυόταν από µόνο του κι αυτό δεν έγινε ποτέ, παρά µόνο πέρασε από το µυαλό ως δυνατότητα ή πιθανότητα.

Eχετε αναφέρει σε παλαιότερη συνέντευξή σας ότι δεν σας αρέσει το όνοµα Χειµερινοί Κολυµβητές. Πώς θα θέλατε να λέγεστε;

Είναι ένα όνοµα που µας επέλεξε και δεν το επιλέξαµε. Μας το κόλλησαν καλώντας µας για συναυλίες χρησιµοποιώντας τον τίτλο του πρώτου µας δίσκου. Ο συµβολισµός του είναι προφανής, χωρίς χιούµορ και γι’ αυτό δεν µου άρεσε ποτέ, αλλά τον συνήθισα, τι να κάνω... Θα µπορούσαµε να λεγόµαστε «Κασµάδες», τίτλος µε συµβολισµό λιγότερο προφανή, ή «Καθετήρες», µε συµβολισµό προφανή, αλλά µε περισσότερο χιούµορ.

Πώς είδατε την εκδοχή των online συναυλιών στην περίοδο της καραντίνας;

Εχω δει πολύ πρωτότυπα µουσικά δρώµενα και προσωπικά είµαι συγκινηµένος που καµιά 25αριά µουσικοί της Καβάλας ερµήνευσαν ο καθένας από το σπίτι του, ένας µάλιστα από τη Σουηδία, µε εµπνευσµένο τρόπο ένα τραγούδι µου, το «Από το πάρκο στη Μυροβόλο», για την προβολή του Φεστιβάλ COSMOPOLIS της πόλης, µια εκτέλεση που σηµείωσε µάλιστα µεγάλη επιτυχία πανελληνίως.

Ησασταν υποστηρικτής του κινήµατος #SupportArtWorkers; Πώς είδατε τη στάση της κυβέρνησης απέναντι στους καλλιτέχνες;

Υπάρχουν πολλοί µουσικοί που ζουν µε το καθηµερινό µεροκάµατο και γι’ αυτούς η επιβίωση είναι πολύ δύσκολη. Εγώ ως τι πρέπει να απαντήσω; Ως καλλιτέχνης που ζητάω βοήθεια ή που δεν ζητάω βοήθεια ή που ζητάω για τους άλλους; Με το να πω πως ήµουν υποστηρικτής αυτού του κινήµατος δεν κάνω τίποτα. Αν µου προταθούν κάποιες δράσεις θα τις σκεφτώ. Τελευταία µε ενδιαφέρει να δω τι γίνεται µε το κίνηµα «Βοήθεια στο Σπίτι», γιατί έχω έναν γείτονα, στα 100 µέτρα από το σπίτι, 11 χρόνια µεγαλύτερό µου, σπουδαίο πριµιτίβ ζωγράφο, που ζει µόνος, τον πιάνει πανικός και µε παίρνει ακόµη και στις 4 τη νύχτα για βοήθεια. Τον παρηγορώ συνιστώντας του να βρει καµιά χήρα από τις πολλές στη γειτονιά (τον είλκυε πάντα το άλλο φύλο) ή να πιει ένα χαµοµήλι και το πρωί να βγει να περπατήσει λίγο, και ησυχάζει, θέλει λίγη κουβέντα ο άνθρωπος. Η στάση της κυβέρνησης απέναντι στους µουσικούς είναι υποκριτική και στην πραγµατικότητα αδιάφορη, όπως φάνηκε µε τη διαχείριση από το υπουργείο των πνευµατικών µας δικαιωµάτων. Ο κ. Ξαρχάκος έχει µιλήσει πολύ εύστοχα για το θέµα και κρατάει µια στάση την οποία ασπάζοµαι. Και τον επικρίνουν πολιτικά πρόσωπα που το µόνο προσόν τους είναι να λένε «µάλιστα» στους επικεφαλής των κοµµάτων τους.

Ποιο ήταν το πρώτο πράγµα που κάνατε µετά τη λήξη του lockdown;

Εδώ που ζω στην Καβάλα δεν κατάλαβα και µεγάλη διαφορά. Ο,τι έκανα, κάνω και δεν προλαβαίνω όσα θέλω.

Σπουδάσατε Αρχιτεκτονική και µάλιστα έχετε ασχοληθεί µε την αναστήλωση αρκετών µνηµείων. Η µουσική και η υποκριτική πώς ακριβώς µπήκαν στη ζωή σας;

Οπως συνήθως όλα τα πράγµατα στη ζωή, τα συναντάς κάποια στιγµή, σε ελκύουν και πορεύεσαι µαζί τους. Θα µπορούσα να έχω σπουδάσει στην Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ, όπου είχα περάσει και µε καλή σειρά, αλλά τα πράγµατα ήρθαν αλλιώς. Με τη µουσική, το θέατρο και τον κινηµατογράφο ασχολήθηκα όταν εµφανίστηκαν στη ζωή µου, γιατί ήµουν σχεδόν σίγουρος πως ήµουν ακατάλληλος γι’ αυτά κι αυτό πάντα το θεωρώ πολύ ενδιαφέρον σηµάδι για να ασχοληθώ µε κάτι.

Σε ποια ηλικία καταλάβατε ότι η φωνή σας έχει µια τόσο ιδιαίτερη και ξεχωριστή χροιά;

Πιο πολύ µε απασχόλησε ένας λεµφαδενικός ιστός στη βάση της επιγλωττίδας, µια ικανή διόγκωση των κογχών του ρώθωνος και οι πολύποδες που αφθονούν στη ρινική µου κοιλότητα, και που όλα αυτά επηρεάζουν τη χροιά της φωνής µου, παρά η ίδια η χροιά. Τι να κάνω; Αυτήν τη χροιά έχω, µε αυτήν πορεύοµαι.

Τι να περιµένουµε από εσάς στο µέλλον;

Πολλά αν είµαστε καλά, τίποτα αν στραβώσει το κλήµα. Υλικό πάντως για πολλούς δίσκους έχουµε, στα πάλκα περνάµε «καλύτερα δεν γίνεται». Η καλύτερη θάλασσα είναι κοντά στο σπίτι, τα παιδιά είναι καλά, η γυναίκα ακόµα καλύτερα, οι αγαπηµένοι φίλοι περισσεύουν, ο µπαξές πάει καλά, τρώµε γεµιστά και µελιτζάνες και άλλα παραγωγής µας, βλέπουµε και κάνουµε. Εγώ µάλιστα είµαι εκπαιδευµένος από τον κινηµατογράφο, του Tσιώλη τουλάχιστον: να ζούµε σαν άρχοντες χωρίς φράγκο, αφού κάθε 15-25 του µηνός ο κουµπαράς αδειάζει. 

*Στην Τεχνόπολη στην Αθήνα και στη Μονή Λαζαριστών στη Θεσσαλονίκη θα «βουτήξουν» την Παρασκευή 24 Ιουλίου και τη Δευτέρα 27 Ιουλίου, αντίστοιχα, οι Χειµερινοί Κολυµβητές.