Γιάννης Κότσιρας: «Ο κόσμος είναι τρομοκρατημένος, προσπαθεί να επανέλθει στην κανονικότητα, αντιμετωπίζοντας εκατοντάδες εμπόδια»

Ο Γιάννης Κότσιρας είναι ρεαλιστής, συνειδητοποιημένος και ευαίσθητος ταυτόχρονα. Άνθρωπος που σε καθηλώνει όχι μόνο με τις καλλιτεχνικές του ικανότητες αλλά και με την προσωπικότητά του. Δουλεύει πολύ, είναι επίμονος και ψάχνει συνεχώς για νέα ερεθίσματα. Έχοντας ήδη στο ενεργητικό του αξιοζήλευτες συνεργασίες και αμέτρητες εμπειρίες αποτελεί έναν σημαντικό εκπρόσωπο για το μουσικό γίγνεσθαι της χώρας μας. Αφορμή για την κουβέντα μας στάθηκε η κυκλοφορία του δίσκου «Παγωμένη Θεατρίνα» από το Ogdoo Music Group. Το άλμπουμ γράφτηκε από τον Νίκο Γκάτσο στις αρχές της δεκαετίας του ’80 για να μελοποιηθεί από τον Μάνο Χατζιδάκι και να ερμηνευτεί από τον Γιώργο Μαρίνο. Ωστόσο, η συνεργασία αυτή δεν ευοδώθηκε. Έτσι, λοιπόν, έπειτα από τέσσερις σχεδόν δεκαετίες κι αφού τα τελευταία χρόνια έγιναν πολλές απόπειρες νεότερων συνθετών για μελοποίησή της, η «Παγωμένη Θεατρίνα» έκανε ν’ αναδυθεί το ταλέντο ενός πρωτόπειρου συνθέτη, του Νίκου Χιώτογλου.

Το ομότιτλο τραγούδι του δίσκου ερμηνεύει ο Γιάννης Κότσιρας. «Πριν από ενάμιση χρόνο, με βρήκε ο Νίκος Χιώτογλου και μου πρότεινε να τραγουδήσω την "Παγωμένη Θεατρίνα". Εγώ δεν πίστευα πως έχω ένα μουσικό κομμάτι σε στίχους του Γκάτσου. Δεν το περίμενα και δεν γνώριζα καν ότι υπήρχαν ανέκδοτοι στίχοι του. Είναι ένα πολύ σκληρό τραγούδι αλλά έχει αυτή τη μαγεία του Γκάτσου που μπορεί με τον πιο ευγενή τρόπο, να πει τα πιο σκληρά πράγματα. Δεν ξέρω πραγματικά γιατί ο Νίκος επέλεξε εμένα για να πω το συγκεκριμένο κομμάτι. Ίσως επειδή και εγώ είμαι ένας άνθρωπος που σαν χαρακτήρας έχω την ιδιότητα να μπορώ να λέω τα πιο σκληρά πράγματα με όμορφα λόγια» αναφέρει, με χιούμορ, ο Γιάννης Κότσιρας στο ethnos.gr.

Σεβόμενος το αίσθημα των στίχων και τους γλωσσικούς ρυθμούς τους, ο Νίκος Χιώτογλου έδωσε δώδεκα «σημερινά» τραγούδια που τα παρουσιάζουν δώδεκα καταξιωμένοι ερμηνευτές, από τον Γιάννη Κότσιρα και τη Γλυκερία μέχρι τον Φοίβο Δεληβοριά, οι οποίοι δεν έτυχε στο παρελθόν να τραγουδήσουν σε πρώτη εκτέλεση στίχους του Γκάτσου. Η πανηγυρική έκδοση της «Παγωμένης Θεατρίνας» συνοδεύεται από πολυσέλιδο βιβλίο, του οποίου τα κείμενα έχει επιμεληθεί η Αγαθή Δημητρούκα.

«Χαίρομαι γιατί αλλάζουν τα πράγματα στην τηλεόραση»

Περάσαμε αρκετά χρόνια που τα ριάλιτι μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον του τηλεοπτικού κοινού. Κάτι το οποίο όμως φαίνεται να έχει ανατραπεί. «Γενικά είμαι πολύ ενθουσιασμένος, γιατί έχει ανέβει αρκετά η ελληνική μυθοπλασία και πλέον έχει αφήσει πίσω της διάφορα ριάλιτι, τα οποία πολλές φορές είναι χαμηλού επιπέδου. Μέσα από τις σειρές βγαίνουν ωραίες ερμηνείες, ταλαντούχοι ηθοποιοί και όμορφες μουσικές. Και δεν μιλάω μόνο για τον "Σασμό", αλλά γενικά για τα ελληνικά σήριαλ των δύο με τριών τελευταίων ετών. Ο "Σασμός" είναι το αποκορύφωμα. Χαίρομαι γιατί αλλάζουν τα πράγματα στην τηλεόραση και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Πλέον τα κανάλια επενδύουν στη μυθοπλασία και εκείνη κατέχει πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μας, όπως ήταν πριν από αρκετά χρόνια, που όμως εγκαταλείφτηκε γιατί επένδυσαν οι σταθμοί σε πράγματα πολύ β’ κατηγορίας. Αυτό να μου το θυμηθείτε πως είναι μεγάλη στιγμή για την ελληνική τηλεόραση και θα παίξει σημαντικό ρόλο συνολικά στον Πολιτισμό. Θα το δείτε» σχολιάζει ο Γιάννης Κότσιρας, ο οποίος «ντύνει» με την εξαιρετική χροιά του, το τραγούδι «Σασμός», σε μουσική του μοναδικού Νίκου Τερζή, ένα κομμάτι που έχει κλέψει τις εντυπώσεις και ακούγεται καθημερινά στην ομότιτλη τηλεοπτική σειρά.

«Πέρυσι το καλοκαίρι, με πήρε τηλέφωνο ο Νίκος Τερζής, με τον οποίο γνωριζόμαστε από τον στρατό και έχουμε διατηρήσει μία στενή φιλία εδώ και πολλά χρόνια, να πάω στο σπίτι του και ν’ ακούσω τη μουσική ενός τραγουδιού που έγραφε για ένα σήριαλ που διαδραματίζεται στην Κρήτη. Μόλις το άκουσα, του σχολίασα πως είναι πολύ ωραίο κομμάτι και ότι διάβασα πρόσφατα ένα εκπληκτικό βιβλίο με τίτλο "Σασμό". Μιλούσαμε για το ίδιο ακριβώς πράγμα, χωρίς να το ξέρουμε» αποκαλύπτει. Σύγχρονο, δυναμικό και με έντονα στοιχεία της πλούσιας κρητικής μουσικής παράδοσης, το τραγούδι «Σασμός» μας μεταφέρει μουσικά στην ουσία της επιτυχημένης σειράς που προβάλλεται από τον Alpha, περιγράφοντας το πώς ο έρωτας καταφέρνει να νικήσει τη βεντέτα. «Ο Σασμός δεν είναι κάτι απλό ή επιφανειακό. Πρέπει να γνωρίζεις καλά την ιστορία και την κουλτούρα της Κρήτης για να μπορέσεις να γράψεις αυτό το στίχο. Γιατί είναι κάποια πράγματα, τα οποία τα βλέπουμε σαν καρικατούρες σε πολλές εκπομπές, ταινίες και σήριαλ, ενώ τα πράγματα δεν είναι έτσι. Και επειδή αγαπώ πολύ την Κρήτη, έχω μείνει καιρό κάτω και έχω αρκετούς καλούς φίλους, ξέρω πως αυτά που κάποιοι τα παρουσιάζουν επιδερμικά, είναι εξαιρετικά βαθιά και θα πρέπει να τ’ αντιμετωπίζουμε με σεβασμό και ειλικρίνεια» υπογραμμίζει.

Μέχρι στιγμής, ο «Σασμός» έχει αποσπάσει διθυραμβικά σχόλια και το ίδιο συμβαίνει και με τα τραγούδια που γράφονται ειδικά για τη σειρά. Το κομμάτι «Τα Αντίθετα», για παράδειγμα, με την εξαιρετική φωνή του Βασίλη Σκουλά, κατάφερε να ξεχωρίσει από τις πρώτες ημέρες κυκλοφορίας του. Ο «Πατριάρχης του κρητικού τραγουδιού» χάρισε τη μοναδική του ερμηνεία σ’ ένα εξομολογητικό single, γεμάτο έντονο συναίσθημα και θύμησες από ριζίτικα τραγούδια. «Αυτό το τραγούδι είναι το αγαπημένο μου. Μου έχει βγάλει στιχουργικά μία ποιητικότητα, λόγω της αγάπης που έχω για την Κρήτη. Το φανταζόμουν με κρητική προφορά και βρήκαμε με τον Νίκο Τερζή τον κατάλληλο ερμηνευτή, τον κ. Σκουλά. Για μένα, αυτό το τραγούδι είναι σταθμός για την καριέρα μου, αλλά πιστεύω και γενικά για το είδος αυτής της μουσικής» λέει, με περηφάνια, ο Γιάννης Κότσιρας.  

«Ο κόσμος είναι τρομοκρατημένος»

Αυτή την περίοδο, ο τραγουδιστής συναντιέται με τη Γιώτα Νέγκα για πρώτη φορά επί σκηνής στο Anodos Live Stage. Κάθε Σάββατο, οι δύο τραγουδιστές ενώνουν τις φωνές τους σ’ ένα μουσικό ταξίδι στο καλό ελληνικό τραγούδι και ερμηνεύουν διαχρονικές επιτυχίες που έχουν ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας, σε μία βραδιά γεμάτη συγκίνηση και χαρά. «Το παλεύαμε εδώ και δύο χρόνια. Τελικά, το καταφέραμε! Με τη Γιώτα έχουμε συναντηθεί σε διάφορες αφιερωματικές συναυλίες ή εκπομπές. Συνεργασία κανονική δεν είχαμε ποτέ. Έχουμε ίδια χαρακτηριστικά και στα θέλω και στα πιστεύω μας ως προς τη μουσική. Ξεκινήσαμε με μεγάλη ανησυχία, αλλά την ίδια στιγμή η πραγματικότητα μάς διέψευσε και ο κόσμος έρχεται με πολύ αγάπη και ενθουσιασμό. Θα είμαστε μέχρι τέλος Φλεβάρη, γιατί φεύγω και πάω στην Αυστραλία. Ελπίζω ν’ ανοίξουν κι όλα τα μαγαζιά, να δουλέψουν οι άνθρωποι, να διασκεδάσει ο κόσμος».

Σε ένα μήνα περίπου κλείνουμε δύο χρόνια με την πανδημία. Τον ρωτάω αν ο τρόπος που παρακολουθεί ο κόσμος μία μουσική παράσταση ή συναυλία έχει αλλάξει κι αν παρατηρεί διαφορές. «Έρχονται γιατί τους έχει λείψει η αίσθηση της ζωντανής μουσικής αλλά δεν έχουν την ελευθερία να εκδηλώσουν τον ενθουσιασμό τους ή την απογοήτευσή τους, αν θέλετε πολλές φορές. Είναι φυσιολογικό. Σε κάποιες συναυλίες που πήγα το καλοκαίρι, παρατήρησα πως αν δεν υπήρχαν αυτές οι ρημαδομάσκες και το υποχρεωτικό στασίδι στην καρέκλα, νομίζω πως θα ζούσαμε υπέροχες στιγμές. Στην Άνοδο έγινε έκρηξη, η οποία όμως ήταν συγκρατημένη. Δηλαδή έβλεπες το συναίσθημα να βγαίνει, αλλά να κρατιούνται από τις καρέκλες για να μην σηκωθούν. Όλο είναι θέμα μέτρων και φόβου. Γιατί μην ξεχνάμε πως όλοι φοβόμαστε πως θα κολλήσουμε. Ο κόσμος είναι τρομοκρατημένος. Είναι ένα κοινό, το οποίο προσπαθεί να επανέλθει στην κανονικότητα, αντιμετωπίζοντας εκατοντάδες εμπόδια» απαντά.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ο τραγουδιστής αφιέρωσε χρόνο στην οικογένειά του, κάτι που το είχε αρκετά ανάγκη. «Να πω την αλήθεια, τώρα που έληξε όλο αυτό και πρέπει ν’ αρχίσω να φεύγω ξανά, μου κακοφαίνεται και λίγο. Επίσης, παρατήρησα κάτι απ’ όλη αυτή την κατάσταση που μ’ έχει στενοχωρήσει. Το πόσο αδιάφοροι είμαστε όλοι μας για την πολιτεία. Αυτό μ’ έχει αλλάξει αρκετά. Όταν γίνονται εκλογές, όλοι θέλουν τους καλλιτέχνες να είναι στο πλάι τους, αλλά στην πρώτη δυσκολία όλο αυτό ξεχάστηκε και δεν νοιάστηκε κανείς για αυτούς τους ανθρώπους. Εγώ δεν είμαι ούτε οικονομολόγος ούτε λοιμωξιολόγος για να δώσω λύσεις, αλλά όλες οι υπόλοιπες χώρες του κόσμου τη βρήκαν την άκρη. Έχω φίλους συναδέλφους στο εξωτερικό που γέλαγαν ή στεναχωριόντουσαν φρικτά με τον τρόπο που μας αντιμετώπιζαν εμάς τους καλλιτέχνες στην Ελλάδα».

Ο Γιάννης Κότσιρας είναι από τους καλλιτέχνες που εκφράζεται συχνά δημόσια και παίρνει θέση για πολιτικά και κοινωνικά θέματα της χώρας μας. Είχε ποτέ αρνητικό αντίκτυπο αυτό στη δουλειά του; «Και βέβαια είχε και συνεχίζει να έχει. Όταν αποφασίζεις να πάρεις δημοσίως θέση σε κάτι που είτε πάει κόντρα σε όποιο κόμμα βρίσκεται στην εξουσία είτε στην πλειοψηφία του κόσμου, συνέπειες θα υπάρξουν. Όμως, όταν το κάνω, ξέρω τι θ’ αντιμετωπίσω μετά. Αλλά δεν μπορώ να μην πω αυτά που νιώθω. Εφόσον ο κόσμος μου έχει δώσει μικρόφωνο, γιατί είναι κάτι που δεν το παίρνεις μόνος σου αλλά κάποιος σου το δίνει, αισθάνομαι πολλές φορές την ανάγκη να εκφράσω εκείνους που δεν έχουν φωνή αλλά και ιδιαίτερα σε όλη αυτή την περίοδο τους συναδέλφους μου τους μουσικούς, τους τεχνικούς και όλους αυτούς που υπέφεραν».

«Ήμουν αρκετά άτακτο παιδί»

Η αγάπη του για τα παιδιά και η επιθυμία να βλέπει χαρούμενα παιδικά πρόσωπα που διασκεδάζουν, τον οδήγησε να δημιουργήσει το δικό του κανάλι στο YouTube όπου ανεβάζει γνωστά παιδικά τραγούδια που τα ερμηνεύει ο ίδιος. Στο κανάλι, που λέγεται «Y4Kids», θα ακούσετε μεταξύ άλλων τον καλλιτέχνη να τραγουδά το «Ήταν ένα  μικρό καράβι», «Γύρω γύρω όλοι», «Η μικρή αράχνη» και πολλά ακόμα. «Είναι απόρροια της καραντίνας. Επειδή έχουμε δύο μικρά αγοράκια εγώ και η σύντροφός μου, τα οποία είναι υπερβολικά άτακτα, ψάχναμε τρόπους να βρούμε για να ηρεμούν έστω και για λίγο. Είχαμε δοκιμάσει πολλά και εντελώς τυχαία ανακάλυψα πως παίζοντας με μία κιθάρα κλασσικά παιδικά τραγούδια, ηρεμούσαν. Οπότε τα ηχογράφησα με τον Κώστα Μιχαλό και τα εικονοποίησα. Τ’ ανεβάσαμε στο Youtube με τη λογική να τα βλέπουν τα παιδιά μου αλλά και άλλες οικογένειες που μπορεί να έχουν το ίδιο πρόβλημα. Γιατί μπορεί να φαίνεται χαριτωμένο, αλλά όταν βρίσκεσαι όλη μέρα στο σπίτι γίνεται πρόβλημα» σημειώνει και εξομολογείται πως και ο ίδιος θυμάται τον εαυτό του να είναι αρκετά άτακτο παιδί. «Ήμουν πολύ δύσκολο αγόρι και εγώ. Πληρώνω αυτά που έκανα».

Κλείνοντας, δεν κρύβει πως φοβάται για το μέλλον, με όλα αυτά που βιώνουμε καθημερινά. «Τη βία, τις αρρώστιες, την ανυπαρξία, την ανασφάλεια που σου δημιουργεί το κράτος σε κάθε κρίση. Σε όλα είμαστε εκτεθειμένοι και παράλληλα αλλάζει και ο πλανήτης. Με τρομάζει γιατί έχω δύο παιδιά που δεν ξέρω πώς θα είναι το αύριο για εκείνα. Εύχομαι να έχουμε υγεία, να παλεύουμε για το καλύτερο και να βρούμε ξανά την αγάπη μας για τον άνθρωπο. Αν το κοιτάξουμε αυτό και προσπαθήσουμε ν’ αγαπάμε τους ανθρώπους και όχι να τους μισούμε –γιατί αυτό συμβαίνει αυτή την περίοδο- νομίζω πως θα βρούμε τους συμμάχους για ν’ αντιμετωπίσουμε όλες τις δυσκολίες που θα φέρει η νέα εποχή. Αυτό, βέβαια, είναι περισσότερο πλέον πολιτική απόφαση παρά συγκυριακή. Οι κυβερνήσεις του κόσμου θα πρέπει να ξανακοιτάξουν τα πράγματα και αντί να στερούν τα δικαιώματα των ανθρώπων, θα πρέπει με κάποιον άλλον τρόπο να λύνουν τέτοιου είδους κρίσεις και όχι κλείνοντας ή δεσμεύοντας τους, με αποτέλεσμα να υπάρχουν παιδιά αυτή τη στιγμή που δεν έχουν δει πρόσωπα δασκάλων, να υπάρχει τόση βία που έχει ξεκινήσει λόγω της καραντίνας. Πρέπει να τα δουν όλα αυτά. Ο άνθρωπος δεν είναι πηλός για να τον πλάσεις, όπως θες εσύ».