Ελένη Τσαλιγοπούλου: Η φωνή μου είναι 10 φορές καλύτερη από τότε που έκοψα το τσιγάρο

Από μικρή τη χαρακτηρίζει το πάθος για ό,τι μπορούσε να εξάψει τη φαντασία της, ενώ ανέκαθεν ήταν αδιάφορη απέναντι σε όσα δεν της κινούσαν το ενδιαφέρον. Είναι από τις γυναίκες που δεν μπορούν να κρύψουν τα συναισθήματά τους, ενώ φροντίζει να αφήνει πίσω της το χθες και να χαίρεται τη στιγμή. Δεν θέλει να έχει στραμμένα πάνω της τα φώτα της δημοσιότητας και να απασχολεί με την προσωπική της ζωή. Αν την έχεις δει έστω μία φορά στη σκηνή, την αγαπάς αμέσως, καθώς η Ελένη Τσαλιγοπούλου ξέρει να κάνει με έναν μαγικό τρόπο το προσωπικό σου βίωμα... παρέα.

«Δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνω κάτι άλλο. Το τραγούδι είναι η ζωή μου. Από τότε που μπήκα στο μονοπάτι της μουσικής κατάλαβα πως όλο αυτό το ταξίδι μού δίνει κουράγιο. Αγαπώ να τραγουδάω, να επιλέγω τραγούδια και να δισκογραφώ. Αυτό, όμως, που μου αρέσει ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα είναι οι ζωντανές παραστάσεις. Να μπορώ να έρχομαι κοντά με τον κόσμο. Να μπορώ να δείχνω στον κόσμο τη δύναμη που έχει το τραγούδι. Η ειλικρίνεια και η αμεσότητα που έχει μια παράσταση κάνουν καλό στην ψυχή μας. Μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους» αναφέρει στο «Εθνος της Κυριακής».

Οση ώρα συζητάμε, διαπιστώνω πως η Ελένη Τσαλιγοπούλου είναι μια επαγγελματίας που, πρώτα απ' όλα, είναι αυστηρή απέναντι στον εαυτό της. Μια επαγγελματίας που δεν της αρέσει να παρουσιάζει κάτι πρόχειρο στο κοινό. Η αγάπη της για τη μουσική είναι μεγάλη. Τη δείχνει, εξάλλου, και μέσα από τα λόγια της. «Το τραγούδι είναι η ζωή μου. Παλαιότερα ήμουν πιο συγκρατημένη στις εμφανίσεις μου, αλλά το έχει αυτό η νεότητα. Με το πέρασμα του χρόνου, ουσιαστικά, διαμορφώνεις τη ζωή σου. Δηλαδή αναπτύσσεις μια αισθητική όσο μεγαλώνεις. Εγώ, ως γυναίκα και ως καλλιτέχνις, ωρίμασα όταν έφτασα τα σαράντα. Τότε ένιωσα πως έπρεπε να πετάξω κάποια πράγματα στη ζωή μου, ενώ κάποια άλλα να τα κρατήσω και να τα εξελίξω. Η αλήθεια είναι πως η καλή φωνή δεν φτάνει για να κάνεις καριέρα. Θα πρέπει να επιλέξεις και τους ανθρώπους που θα έχεις γύρω σου και οι οποίοι θα σε επηρεάζουν» τονίζει η τραγουδίστρια.

Η Ελένη Τσαλιγοπούλου, αφού πήρε χρόνο και δημιουργική απόσταση από τη μουσική σκηνή της Αθήνας, ετοίμασε και κυκλοφόρησε το νέο της άλμπουμ «Των φίλων τα σπίτια», δοκίμασε τη θεατρική συνθήκη στην περσινή μεγάλη θεατρική επιτυχία «Λωξάντρα» και έπαιξε σε όλη την καλοκαιρινή Ελλάδα το πρόγραμμα που ετοίμασε ειδικά για εκείνη η Δήμητρα Γαλάνη, τώρα επιστρέφει μαζί με τον Γιάννη Παπαγεωργίου και τους Bogaz Musique, στον υπέροχο χώρο του «Πειραιώς 131», στο κέντρο της πόλης, με τη βαθιά χαρά και την ουσιαστική επιθυμία να συναντηθεί ξανά με τους φίλους της.

Με μία βαλίτσα στο χέρι

Η μουσική παράσταση, η οποία παρατείνεται για όλα τα Σάββατα του Φεβρουαρίου έπειτα από συνεχή αιτήματα, περιέχει εκπληκτικές ερμηνείες, πάθος, αίσθημα, διονυσιασμό, κέφι, τραγούδια κρυμμένα και φανερά, κομμάτια που φωτίζουν μια πορεία 30 ετών πλέον, στην πιο «ακριβή» πλευρά της ελληνικής μουσικής. Τραγούδια σαν φωτογραφίες ζωής, ακριβώς όπως οι εικόνες και τα βίντεο που προβάλλονται στην οθόνη, υπογραμμίζοντας το μεγάλο κεφάλαιο που αποτελεί η Ελένη Τσαλιγοπούλου στην ιστορία αλλά και στο μέλλον της ελληνικής μουσικής. «Είναι συγκινητικός ο τρόπος που ανταποκρίνεται μέχρι στιγμής το κοινό. Ξέρεις, η φωτογραφία και το τραγούδι είναι μια στιγμή που στον καθένα μας σηματοδοτεί κάτι διαφορετικό. Είναι μνήμη» επισημαίνει.

Η Ελένη Τσαλιγοπούλου έχει συνηθίσει να ζει με μια βαλίτσα στο χέρι τα τελευταία χρόνια. «Τον χειμώνα μού αρέσει να πηγαίνω περιοδεία στην ελληνική επαρχία. Με ενδιαφέρει να μη σταματήσει η ελληνική μουσική να πηγαίνει στην περιφέρεια. Να μη μένει η περιφέρεια μόνο με την τηλεόραση. Να βλέπει και τους καλλιτέχνες από κοντά. Στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη το κοινό τα έχει δει όλα. Εχει χορτάσει. Ολα έχουν γίνει. Δυστυχώς, όμως, στην περιφέρεια δεν υπάρχουν αρκετοί χώροι που μπορούν να φιλοξενήσουν μεγάλες παραγωγές. Επίσης, το οικονομικό κομμάτι είναι δυσβάσταχτο. Εγώ επιλέγω να πηγαίνω με λιγότερα χρήματα ώστε να μπορέσω να έρθω σε επαφή με το κοινό. Αυτό δεν πληρώνεται με τίποτα. Μπορεί να βρω έναν πάρα πολύ ωραίο χώρο στα Χανιά ή στην Κοζάνη και να το κάνω για ελάχιστα χρήματα».

Εκτός από επιτυχημένη τραγουδίστρια, είναι και μητέρα ενός παιδιού. «Στην ηλικία των 19 ετών δεν ήμουν έτοιμη να γεννήσω και να μεγαλώσω ένα παιδί, αλλά τα δεδομένα εκείνης της εποχής ήταν τότε άλλα. Θυμάμαι, άλλες φίλες μου είχαν κάνει παιδί σε εκείνη την ηλικία ή και πιο μικρές. Σίγουρα δεν ήμουν καλή μάνα, όχι επειδή δούλευα πολλές ώρες, αλλά γιατί ήμουν αρκετά νέα. Χειριζόμουν τον γιο μου σαν να ήταν ο μικρότερος αδελφός μου. Οπότε έλεγα περισσότερα “ναι” απ’ ό,τι “όχι”. Αυτό με γέμισε ενοχές. Είναι πολύ σημαντικό για έναν γονιό να θέτει όρια στα παιδιά. Ευτυχώς, μέσα στα χρόνια, έκανα τις διορθωτικές κινήσεις μου και κατάφερα, επιτέλους, να γίνω ένας άνθρωπος πιο ολοκληρωμένος, αλλά και να γίνω καλύτερη μάνα».

Μεγαλώνοντας, υπήρχαν στιγμές που η Ελένη Τσαλιγοπούλου επιθυμούσε να κάνει ένα δεύτερο παιδί. «Στην πράξη, όμως, αυτό δεν μπορούσε να γίνει. Ημουν πάνω στο πικ της καριέρας μου. Είχα ελάχιστο χρόνο για μένα. Ημουν με μια βαλίτσα στο χέρι και όργωνα όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό κάνοντας συναυλίες και μουσικές παραστάσεις. Παράλληλα δισκογραφούσα. Έδινα περισσότερη έμφαση στην καριέρα μου, παρά στην προσωπική μου ζωή».

Μου κάνει εντύπωση πόσο προσεκτικά ακούει τις ερωτήσεις μου. Μοιάζει συγκροτημένη και δεν βιάζεται να απαντήσει: «Το τραγούδι μού έδωσε πολλά, αλλά μου στέρησε κιόλας. Αργησα να ενηλικιωθώ. Μέσα από το θέατρο που συμμετείχα πέρυσι συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό πράγμα είναι στους τραγουδιστές που τους χειροκροτούν συνεχώς, ενώ στο θέατρο πάντα είναι ένα και στο τέλος και αφορά όλους. Μέσα από αυτό κατάλαβα πόσα λάθη μπορεί να κάνει ένας μουσικός. Οχι να “καβαλήσει καλάμι”, αλλά να θεωρήσει τον εαυτό του αναγκαίο για κάποιον που σε χειροκροτεί κάθε τρία λεπτά. Το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνει ένας τραγουδιστής είναι να χαθεί μέσα σε αυτόν τον κόσμο που είναι ονειρικός και κρατάει μόνο ένα μικρό κομμάτι στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου».

Μία δύσκολη εποχή

Αυτό το τελευταίο μού δίνει μια ωραία «πάσα» για να μάθω αν υπήρξε κάποια περίοδος στη ζωή της που η αναγνωσιμότητα και η επιτυχία την οδήγησαν στο να «καβαλήσει το καλάμι» ή να χάσει τον εαυτό της. «Κάποια στιγμή στη ζωή μου έχασα τελείως την Ελένη. Φρόντιζα περισσότερο την Τσαλιγοπούλου. Δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι είμαι κάτι σημαντικό, αλλά δεν είχα χρόνο να ασχοληθώ με εμένα. Θεωρούσα ότι οι καλύτερες στιγμές ήταν εκείνες που ήμουν πάνω στη σκηνή. Ηταν μια δύσκολη περίοδος. Μπορούσα να είμαι καλή με τον πολύ κόσμο, αλλά δεν μπορούσα να είμαι καλή με τον άνθρωπό μου, με τους φίλους μου, με τους λίγους ανθρώπους που ήταν κοντά μου. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από αυτό» ξεκαθαρίζει.

Αντί επιλόγου, της ζητώ να μου πει αν έχει φλερτάρει με την αυτοκαταστροφική της πλευρά. «Αρκετές φορές. Τσιγάρα και ποτά επί χρόνια. Αισθάνομαι, όμως, περισσότερο δυνατή από τότε που έκοψα το τσιγάρο, δηλαδή τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Και αυτό είναι για μένα τέλειο. Η φωνή μου πλέον είναι δέκα φορές καλύτερη». Η Ελένη Τσαλιγοπούλου, ώριμη και κατασταλαγμένη πλέον, αντιλαμβάνεται τους πολλαπλούς ρόλους που έχει αναλάβει στη ζωή της. Και είναι πράγματι φανερό, όταν σου μιλά, πως το μυστικό της επιτυχίας της βρίσκεται στην έμφυτη ανησυχία της για αλλαγή και εξέλιξη.

Info: 

Μετά την ενθουσιώδη υποδοχή των νέων live της Ελένης Τσαλιγοπούλου, στο Πειραιώς 131, που έφεραν την υπέροχη ερμηνεύτρια μετά από καιρό ξανά κοντά στο αθηναϊκό κοινό, οι εμφανίσεις της συνεχίζονται για τα Σάββατα του Ιανουαρίου και παρατείνονται για όλα τα Σάββατα του Φεβρουαρίου. Ώρα έναρξης: 22:00

Ελένη Τσαλιγοπούλου, Γιάννης Παπαγεωργίου και Bogaz Musique

Σπύρος Χατζηκωνσταντίνου - κιθάρες

Αριστείδης Χατζησταύρου - κιθάρες

Άκης Κατσουπάκης - πιάνο, synth

Απόστολος Τσαρδάκας - κανονάκι, μπαγλαμάς

Τζώρτζης Μαυροειδής - τρομπέτα, μπάσο

Αλέκος Σπανίδης - τύμπανα

Τάκης Σπυρόπουλος - ηχοληψία

Νεκταρία Εμμανουηλίδου – φωτισμοί

Τάσος Βρεττός – φωτογραφίες

Artwork: Κωνσταντίνος Γεωργαντάς