Γιώτα Νέγκα: «Όταν τραγουδάω, νιώθω ότι είμαι 15 χρονών»

Η Γιώτα Νέγκα είναι μία γυναίκα που θα ήθελες σίγουρα, να έχεις φίλη. Έχει χιούμορ και είναι ένας πολύ γενναιόδωρος άνθρωπος. Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι συνεργάτες της έχουν πάντα έναν καλό λόγο να πουν για εκείνη. Γεννήθηκε σε μια κλινική στο Αιγάλεω και όλη την παιδική και εφηβική ζωή της την πέρασε μεταξύ Κορυδαλλού, Αγίας Βαρβάρας και Αιγάλεω. Από τα οκτώ της χρόνια η κλίση της στη μουσική και στο τραγούδι ήταν εμφανής στον οικογενειακό και φιλικό της περίγυρο. Η αγάπη των γονιών της τη θωράκισε και τη δυνάμωσε. Ο πατέρας της έπαιζε ερασιτεχνικά μπουζούκι και η μητέρα της τραγουδούσε, δημοτικά κυρίως. Η Γιώτα Νέγκα ποτέ δεν είπε ότι θέλει να γίνει τραγουδίστρια, καθώς τραγουδούσε από παιδί. Ήταν το δικό της παιχνίδι.

Τη ρωτάω, όταν ξεκίναγε την επαγγελματική της πορεία, αν φανταζόταν ότι θα έφτανε ως εδώ. «Όχι δεν το φανταζόμουν, αλλά προχωρώντας το ονειρευόμουν. Πήγαινα σε ωραίες παραστάσεις και σκεφτόμουν πόσο θα ήθελα και εγώ να τραγουδάω σε αυτές τις μουσικές σκηνές. Λίγο καιρό αργότερα συνέβαινε» μου απαντά χαριτολογώντας και συνεχίζει:  «Αυτό που ήθελα στη ζωή μου βήμα-βήμα γίνεται πραγματικότητα. Βέβαια, με μικρές στάσεις. Κάποια στιγμή σταμάτησα να περπατώ και κοίταξα γύρο μου να δω που βρίσκομαι. Έκανα έναν μικρό απολογισμό της μέχρι τώρα πορείας μου. Συνειδητοποίησα πώς όλα τα όνειρα των νεανικών μου χρόνων είχαν αρχίσει να υλοποιούνται. Η αλήθεια είναι πως πρώτη φορά στη ζωή μου το συνειδητοποίησα και χαμογέλασα μ' αυτό. Δεν το είχα κάνει μέχρι τώρα. Τα σποράκια που είχα φυτέψει, είχαν ανθίσει. Και κάπως έτσι προέκυψε ο τίτλος του νέου μου δίσκου και της παράστασης. Συνεχίζω, όμως, να φυτεύω, να αναζητώ και να περπατώ. Ελπίζω να συμβούν όλα όσα ονειρεύομαι και στο μέλλον».

«Αυτό που θέλεις στη ζωή το καταφέρνεις» είναι ο τίτλος του νέου προσωπικού της άλμπουμ που κυκλοφορεί από την Panik Oxygen. Η Γιώτα Νέγκα «ντύνει» με την ιδιαίτερη χροιά της και το μοναδικό της πάθος δέκα ξεχωριστά ακούσματα, που διαπραγματεύονται το «μαζί» και το «χωρίς», τη χαρά και τη λύπη. «Αυτός ο δίσκος ξεκίνησε να γράφεται για μένα, πριν μάθω εγώ γι’ αυτόν. Ο Νίκος Μωραΐτης μαζί με τον Νίκο Μερτζάνο έγραφαν τραγούδια, σκεπτόμενοι τη φωνή μου. Κάποια στιγμή, με πήρε τηλέφωνο ο Νίκος και με κάλεσε στο σπίτι του να ακούσω κάποια κομμάτια που μου είχαν ετοιμάσει. Μόλις άκουσα το υλικό ξαφνιάστηκα. Ειδικά όταν μου αποκάλυψαν ότι γράφουν τραγούδια για μένα. Στη πορεία αρχίσαμε να γνωριζόμαστε καλύτερα και γράψαμε μερικά ακόμα. Είναι ένας δίσκος που για μένα έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου, καθώς εκφράζω όλη την γκάμα των συναισθημάτων μου».   

Ο δίσκος αυτός περιλαμβάνει και ένα πολύ αγαπημένο της τραγούδι που έχει τίτλο «Η πανοπλία». Ένα κομμάτι που κρύβει μια ιδιαίτερη ιστορία από πίσω. «Ήταν πριν από δύο χρόνια περίπου. Βρισκόμουν στην Κύπρο μαζί με αρκετούς συναδέλφους για μία συναυλία. Καθόμασταν όλοι στο καμαρίνι. Εγώ δεν ένιωθα πολύ καλά ψυχολογικά. Έκανε και λίγη ψύχρα. Με πλησίασε ο Χρήστος Θηβαίος και με ρώτησε τι έχω. Του απάντησα: “Τίποτα, μάτια μου, κρυώνω λίγο”. Με κοίταξε διεισδυτικά, όπως μόνο ο Χρήστος ξέρει να κοιτάζει, και μου είπε την εξής ατάκα: “Γιωτάκι, είναι σαν να κρυώνεις από μέσα σου”. Με μαχαίρωσε αυτό που μου είπε. Χαμογέλασα και αμέσως πήρα τηλέφωνο τον Νίκο Μωραΐτη και τον παρακάλεσα να γράψει ένα τραγούδι για όλους αυτούς που κρυώνουν από μέσα τους, καθώς δεν θα ζεσταθούν ποτέ αν δεν το κάνουμε πρώτα εμείς. Κάπως, έτσι, γεννήθηκε η Πανοπλία» αποκαλύπτει. 

Η Γιώτα Νέγκα στις μουσικές παραστάσεις, που ετοιμάζει, στοχεύει σε όλη τη γκάμα των συναισθημάτων καθώς πιστεύει ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν πολλές πλευρές και όχι μία. Θέλει ο κόσμος να θυμηθεί, να συγκινηθεί, να λυτρωθεί, να χαμογελάσει και να εκτονωθεί όπως νιώθει η ίδια κάθε φορά που ανεβαίνει στη σκηνή. Φεύγοντας από το μαγαζί ή τον συναυλιακό χώρο να νιώθει πως έχει ελαφρύνει η ψυχή του.

Μετά από τέσσερα συνεχόμενα Σάββατα στον «Σταυρό του Νότου Plus», η λαϊκή ερμηνεύτρια ρίχνει αυλαία απόψε (22/2) με την παράσταση «Αυτό που θέλεις στη ζωή το καταφέρνεις», που αγαπήθηκε από κοινό και κριτικούς. Ένα πρόγραμμα που έχει μέσα του στιγμές και ιστορίες ζωής. Η λαϊκή τραγουδίστρια παρουσιάζει, με τις επιλογές τραγουδιών που έχει κάνει, την ιστορία της: πώς έφτασε ως εδώ, τι πραγματικά ονειρευόταν όταν ξεκίνησε να τραγουδάει και ποσά από αυτά τα όνειρα υλοποιήθηκαν. «Είναι μία παράσταση διαδρομής για μένα. Μία βεντάλια έκθεσης και συναισθημάτων. Έχει από το πρώτο τραγούδι που έμαθα να τραγουδάω όταν ήμουν παιδί μέχρι κομμάτια που σκεφτόμουν πολύ καιρό και δεν τολμούσα να τα εντάξω σε ένα πρόγραμμα, αλλά φέτος αποφάσισα να το τολμήσω» τονίζει.

Ένα στοίχημα που έχει βάλει με τον εαυτό της είναι να εξακολουθεί, όταν τραγουδάει, να νιώθει δεκαπέντε ετών, καθώς θέλει να προσεγγίζει τα τραγούδια με την ίδια αθωότητα και αφέλεια, όπως έκανε και στα εφηβικά της χρόνια. «Στα δεκαπέντε ξεκίνησα να ονειρεύομαι έντονα τον εαυτό μου ως τραγουδίστρια. Θυμάμαι είχα συλλέξει πάνω από 1.500 τραγούδια σε κάτι μπλε τετράδια και έκανα μόνη μου πρόβες καθημερινά για να τα μάθω. Κάποια στιγμή, μία συμμαθήτριά μου με είχε ρωτήσει τι θα ήθελα να γίνω μεγαλώνοντας και εγώ της απάντησα ότι θέλω να ακούω τη φωνή μου στο ραδιόφωνο. Δεν θέλω να αλλάξει αυτή η λαχτάρα και δεν θέλω να δημιουργηθεί μέσα μου η αίσθηση ότι έχω φθάσει κάπου. Γιατί αν φτάσω, θα σταματήσω. Και θέλω να κάνω πολλά πράγματα ακόμη» μου εξηγεί με ειλικρίνεια.

Η αναγνωρισιμότητα δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός για εκείνη και ούτε έχει αλλάξει κάτι δραματικά στη ζωή της. «Το μόνο που έχει αλλάξει είναι η δόση αγάπης που λαμβάνω από τον κόσμο. Ευχαριστιέμαι όταν με χαιρετάνε στο δρόμο ή έρχονται στο καμαρίνι για να μου δώσουν κάτι δικό τους. Παίρνω τεράστια δύναμη από αυτό καθώς υπάρχει αρκετός πόνος μέχρι το τελικό αποτέλεσμα, δεν είναι μόνο διασκέδαση». Αναρωτιέμαι αν ενοχλείται από τα αρνητικά σχόλια που της γίνονται κατά καιρούς. «Έχω μάθει με τον καιρό, καθετί που ακούω ή διαβάζω να το φιλτράρω. Προβληματίζομαι και προσπαθώ να κάνω κάθε φορά το καλύτερο που μπορώ. Δεν ψηλώνω με τα θετικά, αλλά ούτε και κονταίνω με τα αρνητικά».

Μιλώντας για λάθη που κάνουμε καθημερινά, η κουβέντα φτάνει στην αγάπη και πόσο ανάγκη την έχουμε. «Όλοι οι άνθρωποι τα ίδια πράγματα θέλουμε, από τα ίδια πονάμε και τα ίδια θέλουμε να φωνάξουμε κι ας φαινόμαστε διαφορετικοί. Η ανάγκη για αγάπη είτε εκφράζεται είτε όχι παραμένει ίδια. Αυτό που διαμορφώνει την αντίδραση των ανθρώπων -είτε να πάρουν είτε να δώσουν κάτι- έχει να κάνει με τα τραύματά τους» επισημαίνει και προσθέτει: «Εγώ κάθε φορά που λαμβάνω αγάπη, νιώθω ότι είναι ένα πολύτιμο πετράδι, το οποίο φυλάω βαθιά μέσα μου. Ποτίζει την ψυχή μου».

Χειμαρρώδης, αληθινή και αφοπλιστικά ειλικρινής η Γιώτα Νέγκα όλα αυτά τα χρόνια παραμένει πιστή στα όνειρα και στους στόχους της. Θεωρεί με βεβαιότητα ότι αυτό που επιθυμεί κανείς στη ζωή το καταφέρνει. Και εκείνη, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, επέμεινε και τα κατάφερε!