Εμείς είμαστε το θαύμα που περιμένουμε

Στη χώρα που γεννήθηκα και μεγάλωσα, στη Γερμανία, υπήρχε μέσα σε όλα τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια ένα που πάντα κατακλύζει τη μνήμη μου όταν πλησιάζουν οι γιορτές: «Σύντομα έρχονται τα Χριστούγεννα. Νιώσε χαρά!».

Όταν ήμουν μικρή ένιωθα αυτήν τη χαρά επειδή περίμενα να συμβεί ένα θαύμα. Το θαύμα τότε ήταν να πάρω εκείνα τα δώρα που τόσο λαχταρούσα. Σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία αυτό που περίμενα ήταν μια ευχή που ήθελα να πραγματοποιηθεί. Σήμερα, μετά από σχεδόν μισό αιώνα ζωής σ’ αυτόν τον πλανήτη, έχω αναθεωρήσει την άποψή μου για τα θαύματα. Δεν τα περιμένω, τα κάνω!

Κι οι γιορτές απλώς ενισχύσουν τη χαρά μου για όλα εκείνα τα θαύματα που έχω κάνει. Διότι τα επιτεύγματά μας είναι θαύματα. Μικρά ή μεγάλα, δεν έχει σημασία.

Ας σκεφτούμε όλα όσα καταφέρνουμε κάθε μέρα και δεν τους δίνουμε σημασία

Σκεφτείτε πόσα εμπόδια έχουμε να προσπεράσουμε για να πετύχουμε αυτό που θέλουμε. Σκεφτείτε πόση δύναμη χρειαζόμαστε για να ξεπεράσουμε δύσκολα γεγονότα και καταστάσεις. Σχέσεις που διαλύθηκαν, άνθρωποι που μας πρόδωσαν, δουλειές που χάθηκαν, υγεία που τσακίστηκε, άνθρωποι που έφυγαν από κοντά μας. Μα πόσο ανθεκτικοί είμαστε και δεν το ξέρουμε! Πόσα καταφέρνουμε κάθε μέρα και δεν τους δίνουμε σημασία. Ναι, δεν τους δίνουμε σημασία διότι η κοινωνία φροντίζει κάθε μέρα να μας επισημαίνει πόσα πράγματα δεν έχουμε, πόσο ελλιπείς είμαστε. Πόσα πράγματα πρέπει να καταναλώσουμε ακόμη για να νιώθουμε χαρούμενοι και ολοκληρωμένοι, πώς πρέπει να είναι η ζωή μας για να θεωρείται άξια θαυμασμού, ποιο πρέπει να είναι το στάτους μας, πώς πρέπει να είναι η εμφάνισή μας. Έτσι στρέφουμε την προσοχή μας σε όλα όσα δεν έχουμε, νιώθοντας κενοί και περιμένοντας μήπως συμβεί κάποιο θαύμα και τα καταφέρουμε κι εμείς. Αλλά το θαύμα έχει ήδη συμβεί.

Γιορτάστε φέτος τα θαύματά σας και ευχηθείτε να είστε πάντα σε θέση να τα κάνετε

Ας κοιτάξουμε μέσα μας, εκεί που κατοικεί η πραγματική αλήθεια. Η δική μας αλήθεια. Να δούμε τα χέρια που μας κρατήσανε την ώρα που πέφταμε, να δούμε τη χαρά που μας έδωσε το παιδί μας, να δούμε τη δύσκολη μέρα που βγάλαμε στη δουλειά, να δούμε τον πόνο που αντέξαμε, να δούμε το φαγητό που έχουμε στο τραπέζι μας και για το οποίο φροντίσαμε εμείς, να δούμε όλες τις αναποδιές που μας έκαναν ακόμη πιο δυνατούς. Να δούμε εκείνες τις στιγμές που μπορεί να πέσαμε και να γδάραμε τα γόνατά μας, αλλά όσο περιμέναμε να κλείσουν οι πληγές εμείς αποκτήσαμε φτερά για να πετάξουμε. Ναι, ξέρω, κι εσείς που διαβάζετε τώρα αυτές τις γραμμές, κι εσείς έχετε περάσει τέτοιες στιγμές. Και είστε εδώ, και είμαι εδώ. Κι αν το δούμε και σε βαθύτερο οικονομικό-κοινωνικό επίπεδο μετά από τα δεινά που περάσαμε ως πολίτες αυτής της χώρα, είμαστε ακόμη εδώ. Τα καταφέραμε και θα τα καταφέρουμε και στη συνέχεια. Και αυτό είναι θαύμα. Γιορτάστε φέτος τα θαύματά σας και ευχηθείτε να είστε πάντα σε θέση να τα κάνετε. Και θα είστε, γιατί πάντα ήσαστε. Το έχετε ήδη αποδείξει. Καλές Γιορτές σε όλους σας!

[Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Open Life, που κυκλοφόρησε με το Έθνος της Κυριακής, 24 Νοεμβρίου]