Κόμπι Μπράιαντ: 15 φράσεις δύναμης, θάρρους και αφοσίωσης στον στόχο

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος θιασώτης του μπάσκετ ή οπαδός των Los Angeles Lakers για να νιώσει θλίψη με τον ξαφνικό χαμό του Κόμπι Μπράιαντ, που έφυγε από τη ζωή μαζί με την 13χρονη κόρη του σε δυστύχημα με ελικόπτερο στη νότια Καλιφόρνια. Ο «Black Mamba», ένας από τους πέντε κορυφαίους NBA παίκτες όλων των εποχών χάθηκε στα 41 του χρόνια τη στιγμή που είχε αποσυρθεί από τα γήπεδα και είχε αρχίσει να προσφέρει (και) με άλλους τρόπους στο κοινωνικό σύνολο.

Διαβάστε ακόμα: Κόμπι Μπράιαντ: Δάκρυα κι ένα μεγάλο «γιατί;» στο ΝΒΑ -Συγκλονίζουν οι αντιδράσεις

Ο Κόμπι ήταν πολλά περισσότερα για τους θαυμαστές του από κορυφαίος αθλητής. Ήταν ένα σύμβολο δύναμης, αυτοπραγμάτωσης και στοχοθεσίας. Ένας φάρος αποφασιστικότητας, ένας πραγματικός ατόφιος νικητής. Ένα αγόρι που λάτρεψε το μπάσκετ και τα έδωσε όλα για το άθλημά του. Κάτι που δεν τον εμπόδισε, όμως, να εξελιχθεί σαν χαρακτήρας μέσα από τις δυσκολίες, τους τραυματισμούς και τις θυσίες που χρειάστηκε να κάνει για να κατακτήσει το πάθος του. «Είσαι υπεύθυνος για το πώς θα σε θυμούνται, ή όχι. Μην το παίρνεις ελαφρά», έλεγε. 

Σε συνέντευξη του μετά την απόφαση να κρεμάσει τα παπούτσια του είπε: «Δεν μου λείπει το παιχνίδι (μπάσκετ) γιατί με ακολουθεί. Ό,τι έχω τώρα, το έχω μάθει στο μπάσκετ. Τα κουβαλάω μαζί μου μέχρι αυτή τη μέρα. Το παιχνίδι δεν με έχει αφήσει. Σωματικά ναι, αλλά ψυχολογικά όλα προέρχονται από το παιχνίδι. Οι αθλητές πρέπει να καταλάβουν ότι υπάρχει ένα φινάλε και είναι ΟΚ. Είναι δύσκολο να αφήσεις κάτι που έχεις κάνει τη μισή ζωή σου. Έχει γίνει αυτό που είσαι. Αλλά υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε αυτό που κάνεις και στο να καταλάβεις ότι δεν είναι αυτό που είσαι».  

Διαβάστε 15 φράσεις που αντικατοπτρίζουν τον «Black Mamba» τρόπο σκέψης του Κόμπι Μπράιαντ:

1. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να προσπαθείς να εμπνεύσεις τους ανθρώπους να γίνουν σπουδαίοι σε οτιδήποτε επιλέξουν να κάνουν.
2. Κάθε αρνητικό πράγμα - πίεση, προκλήσεις - είναι μια ευκαιρία να «ανέβεις».
3. Έχω στιγμές αμφιβολίας. Έχω ανασφάλειες. Έχω φόβο της αποτυχίας. Έχω βράδια που κατεβαίνω στο παιχνίδι και λέω «Η πλάτη μου πονάει, τα πόδια μου πονάνε, τα γόνατά μου πονάνε. Δεν το'χω. Θέλω να πάω να χαλαρώσω». Όλοι αμφισβητούμε τον εαυτό μας. Δεν το αρνείσαι, αλλά δεν παραδίνεσαι. Το αγκαλιάζεις με αποδοχή. 
4. Δεν μπορώ να καταλάβω τους τεμπέληδες. Δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα. Δεν σας καταλαβαίνω Δεν θέλω να σας καταλάβω. 
5. Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να κάνεις τους άλλους να σε προσέξουν, ότι είσαι εδώ και αποφασισμένος. Δεν είμαι ένας παίκτης που απλά ήρθε και θα φύγει. Είμαι εδώ για να φτάσω στην κορυφή. Όταν έδωσα αυτή την υπόσχεση στον εαυτό μου «Θέλω να γίνω ένας από τους κορυφαίους», το παιχνίδι έγινε τα πάντα για μένα.
6. Αν φοβάσαι ότι θα αποτύχεις, το πιο πιθανό είναι να αποτύχεις. 
7. Θα κάνω οτιδήποτε μπορώ για να κερδίζω παιχνίδια... είτε καθισμένος στον πάγκο να κουνάω μια πετσέτα... είτε δίνοντας ένα ποτήρι νερό σε ένα συμπαίκτη ή βάζοντας το καλάθι με το οποίο θα κερδίσει η ομάδα.


8. Δεν θέλω να είμαι ο επόμενος Michael Jordan, το μόνο που θέλω είναι να είμαι ο Kobe Bryant.
9. Έτσι όπως κάθομαι και βγάζω το παπούτσι μου και βλέπω την ουλή μου (υπέστη έναν σοβαρότατο τραυματισμό: ρήξη αχίλλειου τένοντα), βλέπω κάτι όμορφο. Βλέπω όλη τη σκληρή δουλειά, όλες τις θυσίες. Βλέπω το ταξίδι που έκανα για να ξαναγίνω υγιής. Και βλέπω ομορφιά σε αυτό τον αγώνα. Αυτό το κάνει όμορφο. 
10. Ο εγκέφαλός μου δεν μπορεί να επεξεργαστεί την αποτυχία. Δεν θα επεξεργαστεί την αποτυχία. Γιατί αν κάτσω αντιμέτωπος με τον εαυτό μου και πω «Είσαι μια αποτυχία»... νομίζω αυτό είναι σχεδόν χειρότερο και από θάνατο. 
11. Αν δεν πιστεύεις στον εαυτό σου κανείς δεν θα το κάνει για σένα


12. Όταν αισθανθείς τι σημαίνει αποτυχία, η αποφασιστικότητα κυνηγάει την επιτυχία.
13. Οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την εμμονή μου με τη νίκη. 
14. Παρά τον φόβο, τέλειωσε τη δουλειά. 
15. Υπάρχει μια επιλογή που πρέπει να κάνουμε σαν άνθρωποι - σαν μονάδες. Αν θέλεις να μεγαλουργήσεις σε κάτι, υπάρχει μια επιλογή. Υπάρχουν εγγενείς θυσίες που θα αναγκαστείς να κάνεις. Θα στερηθείς... χρόνο με την οικογένεια, να συναντάς φίλους, να είσαι καλός φίλος, να είσαι καλός γιος, ανιψιός κ.λπ. Υπάρχουν θυσίες που ακολουθούν την απόφασή σου να γίνεις σπουδαίος. 

Στις 29 Νοεμβρίου 2015 ανακοίνωσε ότι θα αποσυρθεί από την ενεργό δράση στο τέλος της σεζόν με μία συγκινητική επιστολή στο theplayerstribune.com: 

«Αγαπημένο μου μπάσκετ,

Από τη στιγμή που φόρεσα τις κάλτσες του πατέρα μου και ξεκίνησα νοητά να εκτελώ νικητήρια σουτ στο θρυλικό Western Forum, ήξερα πως ένα πράγμα ήταν αληθινό. Σε ερωτεύτηκα. Σε αγάπησα τόσο, που σου έδωσα τα πάντα. Το μυαλό και το κορμί μου, το πνεύμα και την ψυχή μου. Ήμουν ένα εξάχρονο παιδί που σε αγάπησε έντονα. Δεν είδα ποτέ το τέλος του τούνελ. Είδα μόνο τον εαυτό μου να βγαίνει τρέχοντας από αυτό. Έτρεξα πάνω κάτω σε κάθε παρκέ για να κυνηγήσω κάθε μπαλιά. Μου ζήτησες να παλέψω και σου έδωσα την καρδιά μου γιατί μου προσέφερες πολλά περισσότερα.
Έπαιξα με ιδρώτα και με πόνο, όχι μόνο επειδή η πρόκληση με καλούσε, αλλά κι επειδή ΕΣΥ με φώναζες. Εκανα τα πάντα για ΕΣΕΝΑ, γιατί έτσι πρέπει να κάνεις όταν κάποιος σε κάνει να αισθάνεσαι τόσο ζωντανός, όσο εσύ με άφησες να νιώσω. Έδωσες σε ένα εξάχρονο παιδί το Laker Dream και για πάντα θα σε αγαπώ. Όμως, δεν μπορώ να σε αγαπώ τόσο αρρωστημένα για πολύ ακόμα. Αυτή τη χρονιά, είναι ό,τι μου έχει απομείνει για να σου δώσω. Η καρδιά μου μπορεί να αντέξει το σφυροκόπημα, το μυαλό μου θα το διαχειριστεί, όμως το σώμα μου ξέρει πως ήρθε η στιγμή να πω αντίο.
Και είμαι εντάξει. Είμαι έτοιμος να σε αφήσω να φύγεις. Θέλω να το γνωρίζεις τώρα, ώστε και οι δυο να αδράξουμε κάθε στιγμή που μας απόμεινε. Τα καλά και τα άσχημα. Δώσαμε ο ένας στον άλλο όσα είχαμε.
Γνωρίζουμε και οι δυο, πως ό,τι κι αν κάνω μετά, θα είμαι πάντα αυτό το παιδί με τις γυρισμένες κάλτσες, τον κάδο με τα σκουπίδια στη γωνία και τα πέντε δευτερόλεπτα. Η μπάλα είναι στα χέρια μου. 5... 4... 3... 2... 1
Πάντα θα σε αγαπώ,
Kobe».

Η ωδή για το άθλημα που αγάπησε από μικρό παιδί και που υπηρέτησε για όλη του τη ζωή ενέπνευσε τον Γκλεν Κιν, ο οποίος, με το κείμενο και τη φωνή του Κόμπι, δημιούργησε ένα εξαιρετικό animation μικρού μήκους, το οποίο μάλιστα έφερε τον θρύλο του ΝΒΑ στο κόκκινο χαλί των Οσκαρ, όπου μάλιστα κέρδισε και το χρυσό αγαλματίδιο.