Μικρότερο το κοινό για τη μη περικοπή των συντάξεων

Βέβαιος ότι η αντιπαράθεση θα γενικευόταν, µε το «Μακεδονικό» στο επίκεντρο. Βέβαιος και ότι οι τόνοι της έντασης θα χτυπούσαν κόκκινο. Οι λόγοι και πολλοί και ισχυροί...

Πρώτα απ’ όλα έχουµε µπει για τα καλά σε προεκλογική περίοδο. Ουδεµία σηµασία έχει αν οι εκλογές γίνουν Μάρτη, Μάη ή Οκτώβρη.

Τις κινήσεις των πολιτικών κοµµάτων καθορίζει πια το προεκλογικό περιβάλλον. Στρατηγική για την επόµενη µέρα και τακτικές κινήσεις για την προσέγγιση του στόχου και βέβαια υψηλοί τόνοι που πάντα βοηθούν στη συσπείρωση των «δικών» µας και στην αποµόνωση των «άλλων».

Από την άποψη αυτή η προχθεσινή αντιπαράθεση στη Βουλή ήταν µια κλασική συµπεριφορά του συνόλου του πολιτικού συστήµατος. Ουδεµία έκπληξη.

Η κυβέρνηση µε ισχυρό «χαρτί» της την κοινωνική της πολιτική και την ενίσχυση των κοινωνικών τάξεων που επλήγησαν οικονοµικά τα προηγούµενα χρόνια. Το επιχείρηµα, «πρώτη φορά παίρνεις πίσω από τις απώλειες», πολύ δε περισσότερο όταν την πολιτική του αυτή την ψηφίζει και ο αντίπαλος.

Η αντιπολίτευση έχει ακουµπήσει στο «Μακεδονικό». Την έχει διευκολύνει τόσο η ακατανόητη συµπεριφορά Ζάεφ όσο όµως και η κυβερνητική ασάφεια που προκαλεί ο Π. Καµµένος, καθώς και η αβεβαιότητα του πολιτικού µέλλοντος, κυρίως για βουλευτές του Ποταµιού.

Φυσιολογικά, λοιπόν, και αναµενόµενα πράγµατα. Ο καθένας παίζει τα χαρτιά του ευελπιστώντας να κερδίσει την κρίσιµη µάζα των ψηφοφόρων, που είτε ακόµα είναι αναποφάσιστοι, είτε απογοητευµένοι.

Από τη στόχευση αυτή είναι µάλλον ακατανόητη η επιλογή της σκληρής και σε ιδιαίτερα υψηλούς τόνους πολιτικής αντιπαράθεσης.

Ο κόσµος, που απέχει του σηµερινού πολιτικού γίγνεσθαι, είναι ένας κόσµος µάλλον απογοητευµένος από τον τρόπο µε τον οποίο διεξάγεται η πολιτική στην Ελλάδα.

Η κάθετη πόλωση, η απουσία κάθε πολιτικής προσέγγισης, που η ζωή όµως γρήγορα τη διαψεύδει, έχουν µειώσει σηµαντικά το κοινό και τους οπαδούς της «παραδοσιακής» πολιτικής. Οι πολίτες ψάχνουν συγκεκριµένες απαντήσεις στα προβλήµατά τους και τα επικοινωνιακά κόλπα δεν λένε πια πολλά σε πολλούς.