Ο Θεοχάρης ένιωσε «το κάλεσµα»

Ο Χάρης Θεοχάρης θα φορέσει τα γαλάζια για τη νέα περίοδο και δεν µπορεί κανείς να πει ότι δεν του πάνε.

Θα µπορούσε να βρεθεί και προφανώς σε άλλο κόµµα. Για την ακρίβεια στα περισσότερα κόµµατα του ελληνικού Κοινοβουλίου. Οπως λέει ο ίδιος όµως, άκουσε το… «κάλεσµα ». Περίπου µε τον ίδιο τρόπο που το παθαίνουν οι Φραγκισκανές µοναχές. Μόνο που δεν προέρχονταν από τη Θεία Χάρη, αλλά από τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Τι ακριβώς έγινε στο παρασκήνιο δεν γνωρίζουµε. Την υποδοµή πάντως την είχε, αφού ο Χάρης Θεοχάρης δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Εµφανίστηκε στο πολιτικό προσκήνιο το 2011, όταν έγινε γενικός γραµµατέας Πληροφοριακών Συστηµάτων, αλλά έγινε πασίγνωστος αργότερα. Από τις αρχές του 2013 ως και τον Ιούνιο του 2014, τότε που ήταν γενικός γραµµατέας ∆ηµοσίων Εσόδων στο υπουργείο Οικονοµικών, τότε που κατέπληξε το πανελλήνιο µε την ευκολία µε την οποία κατανοούσε (και φυσικά συµφωνούσε µε) την τρόικα και όλες τις αντιλαϊκές απαιτήσεις που εξέφραζαν οι δανειστές.

Ενας τόσο ταλαντούχος άνθρωπος δεν µπορούσε παρά να αναγνωριστεί και να εκτιµηθεί από τους προϊσταµένους του – τους τροϊκανούς, φυσικά, εννοώ. Οταν προέκυψε θέµα Θεοχάρη για την κυβέρνηση Σαµαρά, πολλοί στοιχηµάτιζαν ότι ο Χάρης θα ήταν εκείνος ο οποίος θα κέρδιζε τη µάχη. Κατά κάποιον τρόπο, ανεξήγητο, οµολογώ, την έχασε και αποµακρύνθηκε από τη θέση του.

Φυσικά και αυτό δεν άρεσε στους φίλους του. Τόσο πολύ που ο Πολ Τόµσεν, εκείνο το τυπάκι µε τα µπλε παγωµένα µάτια, επικεφαλής του ευρωπαϊκού τµήµατος του ∆ΝΤ, ανέφερε την αποµάκρυνση του Θεοχάρη ως σηµείο καµπής για τη µη ολοκλήρωση της πέµπτης αξιολόγησης του ελληνικού οικονοµικού προγράµµατος. Μην το πολυψάχνετε: ο Χάρης δεν ήταν απλώς φίλος των τροϊκανών, δεν χρειάστηκε να φορέσει κουκούλα για να τους υπερασπιστεί. Ηταν ένας από αυτούς. Τροϊκανός ως το κόκαλο.

Εδώ όµως αρχίζουν και τελειώνουν οι ιδεολογικές σταθερές για τον Χάρη Θεοχάρη. Ο 78ος βουλευτής της Νέας ∆ηµοκρατίας από χθες το µεσηµέρι έχει µπερδέψει το σύµπαν για την προσέγγισή του στα φλέγοντα θέµατα της επικαιρότητας, δηλαδή τη Συµφωνία των Πρεσπών. Με το που ανακοινώθηκε η «µεταγραφή» στην αίθουσα των δηµοσιογράφων της Βουλής, οι πάντες έψαχναν τι σηµαίνει αυτό για τη µελλοντική ψηφοφορία.

Για να απαντηθεί όµως το ερώτηµα, έπρεπε πρώτα να προσδιοριστεί η θέση του Χάρη Θεοχάρη. Υπέρ ή κατά; Κάπου εδώ έγινε χαµός. Ο ένας τον θυµόταν να δηλώνει ξεκάθαρα υπέρ, άλλος ξεκάθαρα κατά, και πολλοί να «τα µασάει».

Τελικά το θέµα ξεκαθαρίστηκε. Οχι γιατί βγήκε άκρη µε το τι πιστεύει ο Χάρης Θεοχάρης, αλλά αποσαφηνίστηκε το τι τελικά θα ψηφίσει: Θα πει όχι, γιατί αυτή είναι η γραµµή της Νέας ∆ηµοκρατίας. Είπαµε, είναι πλέον «γαλάζιος».