Πολύφερνη νύφη

«Η Δημοκρατική Παράταξη θα έχει συνέχεια µέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συµµαχία» είπε ο Τσίπρας την Πέµπτη στη Βουλή, ψέγοντας την κυρία Γεννηµατά επειδή το ΚΙΝΑΛ ψήφισε το νοµοσχέδιο για τις διαδηλώσεις. Μπορεί εντός και εκτός Βουλής να διασταύρωσαν τα ξίφη τους Ν∆ και ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η «κρυφή» πολιτική πτυχή αφορά το φλερτ µε την πολύφερνη νύφη του πολιτικού συστήµατος, το ΚΙΝΑΛ. Το οποίο δεν ψήφισε χωρίς φουρτούνες υπέρ του νοµοσχεδίου Χρυσοχοΐδη.

Η Ν∆ ανοιχτά επιχείρησε, µε αφορµή το νοµοσχέδιο, «εισοδισµό» στο ΚΙΝΑΛ. Αποδέχθηκε τέσσερις σηµαντικές τροπολογίες που πρότεινε ο εισηγητής του, πρώην δήµαρχος Αθηναίων Γ. Καµίνης, µε τις οποίες το νοµοθέτηµα ευθυγραµµιζόταν πλήρως µε παρόµοιο που ετοίµαζε παλαιότερα το ΠΑΣΟΚ µε την εισηγητική «κάλυψη» δύο «πρωθιερέων» του συνταγµατικού δικαίου, των καθηγητών Ν. Αλιβιζάτου και Α. Μανιτάκη. Μετά την αποδοχή, ήταν φυσιολογικό το «ναι» στο σχέδιο νόµου από το ΚΙΝΑΛ, παρά τις αντιρρήσεις και την αποχή του Γ. Παπανδρέου και του Χ. Καστανίδη. Ετσι, η Ν∆ εµφάνισε ένα µέτωπο «κοινής λογικής» µεταξύ Ν∆ και ΚΙΝΑΛ, στο οποίο προφανώς θέλει να επενδύσει. Κυρίως για να απορροφήσει και να ενσωµατώσει σταδιακά δυνάµεις από τον χώρο. Πράγµα όχι δύσκολο, αφού το έδαφος είναι στρωµένο, όπως δείχνει η απάντηση όσων ψήφισαν ΚΙΝΑΛ σε δηµοσκοπικές ερωτήσεις για την αποδοχή του έργου της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, ασκώντας κριτική στο ΚΙΝΑΛ και προσπαθώντας να του χρεώσει ότι απεµπόλησε θέσφατα του παλαιού ΠΑΣΟΚ, επιχείρησε να υπερκεράσει την αριστερή του πτέρυγα και να καρπωθεί τα οφέλη… Εξ ου και η ρήση του Αλέξη Τσίπρα. Ο οποίος στη δευτερολογία του έκλεισε το µάτι στους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ, ξεχωρίζοντας ως ιδιαίτερα θετική στη µεταπολιτευτική ιστορία τη δεκαετία του 1980.

Στην καθημερινή δρώσα, ζέουσα πολιτική, κανένας πολιτικός χώρος δεν έχει ένα περιφραγµένο οικόπεδο, όπου έχει νοµή και κατοχή. Πολύ περισσότερο το ευµετάβλητο Κέντρο, που οι µετακινήσεις των ψηφοφόρων του δίνουν την εκλογική νίκη, ακόµη κι όταν είναι πρόσκαιρες ή ευκαιριακές. Ωστόσο, το ερώτηµα µε ποιον από τους δύο µεγάλους του πολιτικού πρωταθλήµατος ταιριάζει πιο πολύ δεν τίθεται πλέον µε όρους κοµµατικούς από τους δύο πολιτικούς αρχηγούς προς την κυρία Γεννηµατά, αλλά προσωποποιηµένα από τους δύο προς κάθε ψηφοφόρο του µεσαίου χώρου. Που καλείται έµµεσα αλλά µε καθαρότητα να διακρίνει, µέσα από τα «φίλτρα» των προσωπικών του απόψεων και πιστεύω, µε ποιον σχηµατισµό από τους δύο αισθάνεται µεγαλύτερη ασφάλεια και γειτνίαση, σήµερα, ως πολίτης. Και αύριο ως ψηφοφόρος φυσικά.