Προκλήσεις και υποχωρήσεις και το δύσκολο παζλ των ελληνοτουρκικών σχέσεων

Ο κ. Ερντογάν θέλει να αφήσει το στίγμα του στην ιστορία του 21ου αι. Το όραμά του είναι να δημιουργήσει το νέο ισχυρό οθωμανικό κράτος. Αυτό προυποθέτει μιανέα Τουρκία, παγκόσμια υπολογίσιμη δύναμη, αλλά και μια ισλαμική χώρα. ηγέτιδα στον μουσουλμανικό κόσμο. Η πρώτη κυρία με τη μαντήλα έδειξε τον δρόμο μέχρι που φτάσαμε στην Αγιά Σοφιά.

Προωθεί την εικόνα της νέας Τουρκίας με δυσκολίες, μια και ο αραβικός μουσουλμανικός κόσμος, δεν τον αποδέχεται ως ηγέτη του Ισλάμ, γιαυτό και η σιωπή αντί των επαίνων, για τη μετατροπή σε τζαμί της Αγίας Σοφίας. Η  Ευρώπη από την άλλη δεν βλέπει με ευχαρίστηση να δεχτεί ως ισότιμο μέλος της Ευρωπαικής οικογιένειας ένα θρησκευτικό κράτος.

Όμως η γεωπολιτική θέση της Τουρκίας, πάντοτε το μεγάλο της ατού, έγινε πιο σημαντική τα τελευταία χρόνια με το προσφυγικό, ως χώρα υποδοχής και συγκράτησης του μεταναστευτικού ρεύματος. 

Η πριν δύο αιώνες υποτελής στην Οθωμανική αυτοκρατορία-που φαίνεται να θαυμάζει ο Ερντογάν - Ελλάδα, με όλο το Αιγαίο δικό της, και την Κύπρο, παρόλες τις στρατιωτικές επεμβάσεις, να γίνεται μέλος της ΕΕ με ελληνοκύπριο πρόεδρο, είναι το αγκάθι στα μάτια του υπερφίαλου τούρκου προέδρου.

Όμως η Ελλάδα έχει τα δικά της ατού. Παλιό μέλος της Ευρώπης και του ΝΑΤΟ. Με τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό που η παγκόσμια συλλογική συνείδηση έχει συνδέσει με τη σημερινή Ελλάδα. Με τη συμφωνία των Πρεσπών να έχει συνεισφέρει στην ειρήνη στα Βαλκάνια. Με την Γερμανία να μοιράζει την ευνοιά της ,και την Αίγυπτο ενάντια στην Τουρκία.

Ένας απρόβλεπτος πολιτικός άνδρας όπως ο Ερντογάν είναι φυσικό να έχει μια αντιφατική ελληνική πολιτική. Φυσικά η ελληνική στάση και το διεθνές περιβάλλον επηρεάζουν αυτή την πολιτική, άλλοτε αδιάλλακτη και άλλοτε ανοιχτή σε διάλογο και διαπραγμάτευση.

Η ελληνική πλευρά, πρέπει να είναι πάντοτε έτοιμη για διάλογο, χωρίς εθνικιστικές κορώνες και φτηνούς λαικισμούς, δείχνοντας αποφασισμένη να υπερασπίσει τα εθνικά συμφέροντα και την Κύπρο, αλλά ανοιχτή σε διαπραγματεύσεις με επιχειρήματα .
Δυστυχώς υπάρχει ένα διαπολιτικό εθνικιστικό  λόμπι που λειτουργεί με το θυμικό, χωρίς να παίρνει υπόψη τις πραγματικές συνθήκες και τους κινδύνους.

Η αποφασιστικότητα που επιδείχθηκε στη συμφωνία των Πρεσπών,  που έβαλε τον Τσίπρα στην ιστορία του 21ου αι., πρέπει να είναι ο οδηγός της στάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίζοντας πως και ο κ. Μητσοτάκης θα ξεφύγει από το θανάσιμο εναγκαλισμό του Σαμαρά, και δεν θα επαναλάβει τα εγκληματικά λάθη του με τους μακεδονομάχους και τα ακροδεξιά συλλαλητήρια, πέρυσι, ούτε την ιστορία του πατρός Μητσοτάκη που στοίχισε 25 χρόνια ταλαιπωρία στη χώρα μας.