Βήµατα στο µέλλον

Ιδιαίτερα σημαντική για ολόκληρη την αγορά είναι η σχεδιαζόµενη αύξηση του κατώτατου µισθού: σε αντίθεση µε το κοινωνικό µέρισµα -που δίνεται µία φορά τον χρόνο µε εισοδηµατικά κριτήρια και συνήθως «κλείνει τρύπες» στις πολλαπλές υποχρεώσεις των φτωχών νοικοκυριών- οι αυξηµένες αποδοχές των µισθωτών θα τονώσουν την κατανάλωση και εποµένως θα αυξήσουν το ΑΕΠ, τονώνοντας την αγορά εργασίας.

Έπειτα από οκτώ χρόνια µειώσεων των µισθών -και τη θέσπιση του περιβόητου «υποκατώτατου» για τους νέους µισθωτούς- έρχεται η στιγµή της αναστροφής της µνηµονιακής τάσης: είναι προφανές ότι οι επιπτώσεις θα είναι θετικές – αλλά, βεβαίως, απαιτείται προσοχή.

Στα χρόνια των µνηµονίων, όλες οι επιχειρήσεις υπέφεραν: ο τραπεζικός δανεισµός έγινε πανάκριβος και δυσεύρετος, ενώ οι φορολογικές τους υποχρεώσεις αυξήθηκαν προκειµένου να υπάρξουν τα υπερπλεονάσµατα. Επωφελήθηκαν βεβαίως από τις µειώσεις στους µισθούς και τη γενικότερη απαξίωση 
των νόµων που ρύθµιζαν την αγορά εργασίας. Ωστόσο, για να αντέξουν τις αυξήσεις µισθών χωρίς να υπάρξουν παρενέργειες -µε µειώσεις θέσεων εργασίας- θα πρέπει να προβλεφθεί κάποια φορολογική ελάφρυνση.

Από την άλλη πλευρά, οι επιχειρήσεις θα πρέπει να έχουν υπόψη ότι η αύξηση του κατώτατου µισθού σηµατοδοτεί την έναρξη ενός κύκλου αύξησης του ΑΕΠ – µια και είναι γνωστό ότι στη χώρα µας ο ρυθµός ανάπτυξης επηρεάζεται ιδιαίτερα από την ιδιωτική κατανάλωση. Στην πραγµατικότητα, η ελληνική οικονοµία, έχοντας πληρώσει µε τεράστιες θυσίες το κόστος των υπερβολικών ελλειµµάτων του παρελθόντος, µπορεί πλέον να χρηµατοδοτήσει τη µελλοντική ανάπτυξη. 

Με την έννοια αυτή, οι επιχειρήσεις θα πρέπει να δουν ως ευκαιρία -και όχι ως νέο βάρος-  την επικείµενη αύξηση των µισθών. Η µεταµνηµονιακή Ελλάδα κάνει τα πρώτα της βήµατα προς την επιστροφή στην ανάπτυξη – και κανείς δεν πρέπει να µείνει πίσω.