Άλµα στο παρελθόν

Κάλεσμα στους ψηφοφόρους των κοµµάτων του δηµοκρατικού τόξου να ψηφίσουν Ν∆ έκανε πρόσφατα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Με ποιο επιχείρηµα; Μα, γιατί άλλο; Για να φύγει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ… Εν ολίγοις, η ηγεσία της Ν∆ καλεί τα υπόλοιπα κόµµατα να αυτοκαταργηθούν -ή, τέλος πάντων, να καταργηθούν από τους ψηφοφόρους τους- προκειµένου να λάβει ένα ποσοστό ανάλογο εκείνου που είχε πάρει ο αείµνηστος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης στις εκλογές του 1990.

Το ερώτηµα που προκύπτει αβίαστα είναι «γιατί;». Τι συµφέρον έχει ο ψηφοφόρος του Ποταµιού ή του Κινήµατος Αλλαγής να ψηφίσει τη Νέα ∆ηµοκρατία; Οπως είναι γνωστό, µετά την Κυριακή των εκλογών έρχεται η ∆ευτέρα: τα πανηγύρια έχουν τελειώσει, οι χαµένοι αποχωρούν και έρχεται και πάλι η ώρα της διακυβέρνησης. Ποιο συµφέρον έχει ο ψηφοφόρος της κυρίας Γεννηµατά να ψηφίσει Μητσοτάκη; Μήπως συµφωνεί µε την πολιτική του; Μήπως εκτιµά ότι θα είναι ο καλύτερος πρωθυπουργός για τα χρόνια µετά τα µνηµόνια;

Μα, αν το πίστευε αυτό, δεν θα ήταν ψηφοφόρος του ΚΙΝΑΛ, αλλά της Νέας ∆ηµοκρατίας. Εποµένως, ο κ. Μητσοτάκης ζητά από τους ψηφοφόρους των άλλων κοµµάτων να τον ψηφίσουν µόνον και µόνον για να τον ισχυροποιήσουν απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Θέτει, δηλαδή, ως µοναδικό δίληµµα των εκλογών την πτώση της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. 

Και τι σηµαίνει αυτό για την επόµενη µέρα; Πώς θα κυβερνήσει µια πανίσχυρη κυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας που θα έχει στηθεί πάνω σε ένα αντι-ΣΥΡΙΖΑ µέτωπο; Το παρελθόν έχει διδάξει ότι οι πανίσχυρες κυβερνήσεις κάνουν τεράστια λάθη. Αλλωστε, έχει παρέλθει η εποχή των ισχυρών ηγετών που µπορούσαν να κάνουν πράξη την πολυσυλλεκτικότητα στα κόµµατά τους. Η µεταµνηµονιακή Ελλάδα δεν έχει ανάγκη από πανίσχυρες µονοκοµµατικές κυβερνήσεις, αλλά ευρύτερα συνεργατικά σχήµατα – στα οποία η µια πλευρά θα κρατά την άλλη στον ίσιο δρόµο.

Επιπλέον, η πρόσκληση σε ψηφοφόρους άλλων κοµµάτων να ψηφίσουν στη λογική «ο εχθρός του εχθρού µου είναι φίλος µου» αποκαλύπτει µια βαθιά πολωτική νοοτροπία, την οποία η Ν∆ επιχειρεί -κατά τ’ άλλα- να φορτώσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Το εκλογικό σώµα έδωσε αυτοδυναµία για τελευταία φορά στις εκλογές του 2009, όταν το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου πήρε 44%.

Μετά ήλθαν τα µνηµόνια… Ο ΣΥΡΙΖΑ επιµένει, για ευνόητους λόγους, ότι στα µνηµόνια µας έριξε «το παλιό πολιτικό σύστηµα». Στην πραγµατικότητα, µας έριξαν ο µονοκοµµατισµός αλλά και η έλλειψη κάθε εσωτερικού ελέγχου της διακυβέρνησης, που οδήγησε στα θηριώδη ελλείµµατα µετά τους Ολυµπιακούς Αγώνες. Έχουµε κάποιον ιδιαίτερο λόγο να ξανακάνουµε τα ίδια;