Η Δημοκρατία γιορτάζει

Η Δημοκρατία γιορτάζει την απόλυτη και απαρέγκλιτη λειτουργία των θεσμών της. Η απόφαση του τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων τοποθετεί την Ελλάδα στις υψηλότερες θέσεις μεταξύ των χωρών, που πρωτοστατούν στον αγώνα κατά του ναζισμού και κάθε μορφής τρομοκρατίας.

Σε μία εποχή οικονομικής κρίσης που ευνοούνταν οι ακρότητες, ο τότε Πρωθυπουργός της χώρας, κ. Αντώνης Σαμαράς, ανέλαβε την πρωτοβουλία να περιορίσει οποιαδήποτε δραστηριότητα, που παραβίαζε το ελληνικό Σύνταγμα και τις διεθνείς αρχές της Δημοκρατίας. Οι εντολές του και η αμετακίνητη πολιτική του αποφασιστικότητα καθοδήγησαν τους Υπουργούς να εκτελέσουν με απόλυτη αφοσίωση και απόλυτη νομιμότητα τις αποφάσεις του Πρωθυπουργού της χώρας.

Διαπιστώνεται, ότι εκείνη την εποχή ελήφθησαν ουσιαστικές αποφάσεις δημοκρατικής σταθερότητας, που στηρίχθηκαν, ώστε σήμερα η χώρα να προβάλλεται διεθνώς ως πόλος σταθερότητας, δημοκρατίας και πολιτικού ορθολογισμού, παράγοντες που διευκολύνουν στην προώθηση των στόχων μας  και της εξωτερικής πολιτικής, μέσα σε περιβάλλον πολλαπλών προκλήσεων.

Οι αντιδράσεις του Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας απέναντι στις αποφάσεις του Συμβουλίου Κορυφής, αλλά και του ΝΑΤΟ αναδεικνύουν τη σημασία της Εξωτερικής μας Πολιτικής. Ο Πρωθυπουργός της χώρας κ. Κυριάκος Μητσοτάκης κατευθύνει όλη την προσπάθεια ικανοποίησης των συμφερόντων της χώρας μας. Τα ουσιαστικά αποτελέσματα της πολιτικής μας αναγνωρίζονται από τον ελληνικό λαό, αλλά και τη διεθνή κοινότητα. Η χώρα μας πέτυχε να καταστήσει  σαφές ακόμη και σε δύσπιστους δρώντες, ότι η πολιτική της Τουρκίας αντιστρατεύεται τις πολιτικές της ΕΕ, της Ατλαντικής Συμμαχίας, αλλά και των κρατών της ευρύτερης Ανατολικής Μεσογείου.

Η Άγκυρα, με την πολιτική, που επιλέγει τις τελευταίες ημέρες, συνεχίζει να προκαλεί, ΝΑΤΟ, ΕΕ και ΟΗΕ. Αυτή η κατάσταση ανησυχεί όλες τις ενδιαφερόμενες πλευρές. Προφανώς και δυσχεραίνεται η εξέλιξη των διερευνητικών συνομιλιών, αλλά σημαντικότερο στοιχείο των προβληματισμών αποτελεί η τουρκική εμμονή στην ενεργοποίηση των S-400 και η προκλητική αμφισβήτηση της ανεξαρτησίας και κυριαρχίας της Κύπρου. Τα δύο αυτά θέματα απασχολούν σοβαρά τη συμμαχία, τις ΗΠΑ, τους εταίρους και τον ΟΗΕ, αλλά στοιχειώνουν και την Τουρκική πολιτική.

Ο κ. Ερντογάν υπό την μεγάλη πίεση, που καθημερινά αυξάνεται, κινείται σπασμωδικά για να «παγιδεύσει» και άλλους στην παράφορη πολιτική συμπεριφορά του.

Συνεχίζει να διαβεβαιώνει τη Ρωσία ότι θα ολοκληρώσει το πρόγραμμα αγοράς και ανάπτυξης των S-400, χωρίς να τολμά να ξεκαθαρίσει εάν θα εισάγει στο ηλεκτρονικό σύστημα του όπλου στοιχεία που αφορούν νατοϊκά αεροσκάφη, αμερικανικής ή ευρωπαϊκής κατασκευής, ώστε να κλειδώνονται ως "αεροσκάφη φιλικά ή εχθρικά". Αυτό ενέχει τον κίνδυνο όλα τα στοιχεία υψηλής συμμαχικής διαβάθμισης να «ρέουν» ακώλυτα προς τον κατασκευαστή του οπλικού συστήματος. Συμπληρώνοντας την συνεργασία του με τη Ρωσία συμβατικά δεσμεύτηκε για ανάπτυξη πυρηνικής τεχνολογίας και εγκατάσταση μεγάλου αριθμού Ρώσων συμβούλων στην Τουρκία με καθεστώς απόλυτης διπλωματικής ασυλίας. Βέβαια, παρ' όλο που σκιαγραφείται σύμπτωση των δύο χωρών σε ενεργειακά θέματα η συνεργασία Μόσχας- Άγκυρας στη Συρία, στη Λιβύη και στο Κυπριακό δεν επιβεβαιώνει συντονισμό και σύμπτωση δράσεων. Αντιθέτως από τα γεγονότα αναδεικνύονται τεράστιες δυσκολίες του «ασυμπτωματικού», μέχρι αυτή τη στιγμή, πολιτικού παιγνιδιού.

Η Τουρκία επιδιώκει να συμπαρασύρει σε ένα κυκεώνα διπλωματικών περιπετειών το Αζερμπαϊτζάν και το Κατάρ  επιβεβαιώνοντας αλαζονεία ηγέτη που έχει περιέλθει σε επικίνδυνη πολιτική περιδίνηση. Πολιτικές κινήσεις αναζήτησης  Lebensraum εκ μέρους της Τουρκίας σηματοδοτούν μία επικίνδυνη αναζήτηση, που ήδη έχει πληρώσει πολύ ακριβά η ανθρωπότητα.

Στην εντατικοποίηση της προσπάθειας για εξασφάλιση «ελεύθερης», από διεθνείς ελέγχους, εισροής κεφαλαίων ο Τούρκος Πρόεδρος εκμεταλλεύεται την συμμαχική αφοσίωση της Ντόχα και τη φιλία των δύο λαών. Πιέζει με φυσική παρουσία ή και συνεχείς επικοινωνίες με το καταρινό παλάτι προκειμένου να καλύπτονται οι οικονομικές απαιτήσεις των κενών της τουρκικής οικονομίας, των στρατιωτικών αποστολών σε όλα τα μέτωπα καθώς και της διατήρησης της Τουρκικής βάσης στο Κατάρ.

Η Τουρκία έστειλε με καθυστέρηση τον Υπουργό Εξωτερικών στο Κουβέιτ, για υποβολή συλλυπητηρίων, την τρίτη και τελευταία ημέρα υποδοχής ξένων ηγετών. Εν συνεχεία  ο Πρόεδρος Ερντογάν «ζήτησε» σύντομη υποδοχή για να καλύψει τη δυσαρέσκεια που προκάλεσε, αλλά και να δείξει ότι στο ταξίδι του προς το Κατάρ επισκέπτεται και άλλους ηγέτες στην περιοχή. Σοβαρό επεισόδιο πρωτοκόλλου είχε προκαλέσει ξανά ο Τούρκος Πρόεδρος σε επίσημη επίσκεψή του στο Κουβέιτ, πριν από μερικά χρόνια Απαίτησε αποχώρηση του Πρέσβη της Κύπρου από γεύμα που παρέθετε ο Εμίρης προς τιμήν του κ. Ερντογάν. Η προσβολή στο πρόσωπο Εμίρη κορυφώθηκε όταν στελέχη της τουρκικής Προεδρίας απαίτησαν να «υποβληθεί» ο κατάλογος των προσκεκλημένων για να διαγραφούν ανεπιθύμητοι συνδαιτυμόνες. Η απαράδεκτη τουρκική συμπεριφορά προκάλεσε την άμεση αντίδραση του Κουβετιανού παλατιού, το οποίο με εντονότατο τρόπο υπογράμμισε ότι οι προσκεκλημένοι του Εμίρη δεν αποτελούν αντικείμενο συζήτησης με ξένο επισκέπτη και βεβαίως το γεύμα πραγματοποιήθηκε με συμμετοχή του Κύπριου Πρέσβη. Το γεγονός προβλήθηκε ιδιαίτερα στον τοπικό τύπο, στα κυπριακά και ελληνικά ΜΜΕ με ιδιαίτερες αναφορές στην αλληλεγγύη των Ευρωπαϊκών κρατών που εξασφάλισε η συνεργασία Ελλάδας, Κύπρου, Γαλλίας, παλατιού με  τη  δυναμική στήριξη Ιταλίας, Γερμανίας και Αυστρίας.

Στο σημείο που βρισκόμαστε σήμερα κυρίως μετά το Συμβούλιο Κορυφής, για να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά η ακραία συμπεριφορά της Τουρκίας και να εξελιχθούν οι διερευνητικές θα ήταν σκόπιμο η ΕΕ να συμπεριλάβει στις συνομιλίες της, τόσο με τα κράτη του Κόλπου όσο και την πλειοψηφία των μουσουλμανικών κρατών, επιχειρηματολογία που αναδεικνύει τη σημασία των κοινών δράσεων σε ανθρωπιστικές, αναπτυξιακές και πολιτιστικές πρωτοβουλίες ανά τον κόσμο, χωρίς αποκλεισμούς ή απορρίψεις. Όμως όταν πρόκειται για υποστήριξη εμπολέμων, οι αποφάσεις θα ήταν σκόπιμο να τίθεται υπό λεπτομερέστατη και εμπεριστατωμένη διερεύνηση προσαρμοσμένη στις αρχές και τα ήθη των κοινωνιών καθώς επίσης και των διεθνών δεσμεύσεων, που έχουμε αναλάβει όλοι μας, προκειμένου να υπηρετείται η διεθνής σταθερότητα και η παγκόσμια ειρήνη.