Μπεκατώρου, Δούκα, Κιμούλης: Τα έπη του Ομήρου πιο επίκαιρα από ποτέ

Ήταν να μην πέσει το πρώτο τουβλάκι· κι έπειτα το ένα ακολούθησε την πτώση του άλλου. Ντόμινο το λένε το παιχνίδι. Τι είναι το «ντόμινο»; Η γαλλική ονομασία της κουκούλας της χειμωνιάτικης ενός ιερέα: Μαύρη εξωτερικά, λευκή από μέσα. Επίσης «ντόμινο» είναι και ένα είδος μάσκας που χαρακτηρίζεται από το μαυρόασπρο χρώμα της. Και τέλος «ντόμινο», είναι το παιχνίδι με τα πλακίδια, όπου κυριαρχεί το μαύρο και το άσπρο… Ντόμινο λοιπόν είτε σαν παιχνίδι, είτε σαν κουκούλα είτε σαν μάσκα, με μαύρο και άσπρο έχει να κάνει.

Κι έριξε το πρώτο τουβλάκι η Σοφία Μπεκατώρου κι ένα μετά το άλλο τα τουβλάκια πέφτουν αφήνοντας να φανεί ποιο το «μαύρο» και ποιο το «λευκό».

Μια «τότε» 12χρονη κατάγγειλε τον άνθρωπο που λέρωσε την ψυχή της· και άλλες αθλήτριες ακολούθησαν κι άλλες γυναίκες μίλησαν και προκάλεσαν αίσθηση και προκάλεσαν επίσης και την απεχθή και απαίδευτη οργή των απανταχού «haters», που μισούν να αγαπούν και μισούν να συναισθάνονται… Και η πτώση των ντόμινο συνεχίζεται. Η Ζέτα Δούκα - η γνωστή ηθοποιός - μίλησε για τον Γιώργο Κιμούλη – τον γνωστό ηθοποιό - (εδώ δεν έχουμε σεξουαλική παρενόχληση, αλλά ψυχολογική και λεκτική βία) και περιμένουμε να ακούσουμε τι άλλο δεν βάζει το μυαλό μας.

Κι ο Γιώργος Κιμούλης ευθύς διαψεύδει και υπόσχεται μηνύσεις και επισημαίνει: «Η χρησιμοποίηση της πράξης της κυρίας Μπεκατώρου από ανθρώπους γενικά και αόριστα που τους πήγε κάτι στραβά πριν από 10 και 15 χρόνια, ν' αρχίζουν τώρα να το περιγράφουν ως μία κακοποίηση ή ψυχολογική βία είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο. Έτσι, μειώνει στην πραγματικότητα την πράξη της κυρίας Μπεκατώρου και οδηγεί στη σιωπή κι άλλες γυναίκες, οι οποίες βρέθηκαν στη θέση της αθλήτριας»... Και η απάντηση ήρθε από μια άλλη ηθοποιό, την Κατερίνα Γερονικολού. Και η πτώση των... ντόμινο ακολουθεί το νόμο της βαρύτητας... Και μετά τις δύο ηθοποιούς κι άλλοι μίλησαν για τον Γιώργο Κιμούλη ή «έδειξαν» τον Γιώργο Κιμούλη. Χρόνια φαρμάκι, γενιές φαρμάκι... 

Είναι πολλά στοιβαγμένα σε ένα μυαλό που δεν ανοίγει τις πόρτες του να ξεφορτώσει. Το ψυχικό άχθος με το χρόνο βαραίνει πιο πολύ. Μέχρι να φθάσουν από κάπου τα «Σήματα Λυγρά»… Τι είναι τα σήματα λυγρά; Ομηρική φράση από την Ιλιάδα, που σημαίνει: άσχημα σημάδια, γραπτές υποδείξεις· μια φράση που υποδηλώνει τη συμφορά που ακολουθεί.

Κι αν δεν είναι τούτη μια συμφορά, τότε ποια είναι; Ένας λοιμός, πού θα πάει, θα περάσει. Ένας κακοήθης άνθρωπος που βίασε, που ασέλγησε, που χτύπησε, που καθύβρισε, που ταπείνωσε, που διέρρηξε παιδικές ψυχές, που σφετερίστηκε την θέση και την εξουσία του και κρύφτηκε στα άδυτα του νου του θύματός του, παραμένει πάντα ένας επικίνδυνος, οιονεί λοιμός, που μόνο η αποκάλυψή του μπορεί να τον εξοντώσει. Και πίσω από όλα τούτα και κάποιες ανόητες ελλιποβαρείς προσωπικότητες που προσπαθούν να κρατηθούν στην επιφάνεια της δημοσιότητας προκαλώντας τεχνητές καταιγίδες... 

Κι ήταν να μην γίνει η αρχή. Τα τουβλάκια του ντόμινο πέφτουν και αποκαλύπτονται οι καταχραστές των ευαίσθητων πλασμάτων. Και η τιμωρία τους - αργά μετά το «έγκλημά» τους - είναι αυτή καθ’ εαυτή η αποκάλυψη τους: Ένας έντιμος οικογενειάρχης, ένας προβεβλημένος δημόσιος φορέας, ένας αφελής παιδαγωγός, ένας καλλιτέχνης, παρασύρονται από την πτώση των ντόμινο και οδηγούνται όλοι στα σκαλοπάτια του ικριώματος της κοινής γνώμης. Όπου και να κρυφτείς το παρελθόν θα σε βρει, τελικά! Κι όλες αυτές οι ψυχές, που από τα υλικά του παραδείσου των βασανιστών τους έχτισαν τη δική τους κόλαση, τώρα μιλούν και αναλήπτονται στον ουρανό της δικαίωσής τους.

Με πολλά φτιάχνεται ο παράδεισος, από ένα «τίποτα» γίνεται η κόλαση, αρκεί να φθάσουν τα «σήματα λυγρά». Εγκαίρως ή όχι ουδεμία σημασία έχει για το αποτέλεσμα…!